Από την παιδική μας ηλικία μαθαίνουμε να βιώνουμε και να υπακούμε τους όρους ζωής που επιβάλλονται μέσω της οικογένειας, του σχολείου, του πανεπιστημίου, του στρατού, των ΜΜΕ, της εργασίας, του κοσμικού και «επαναστατικού» lifestyle κτλ. Μαθαίνουμε την «κανονικότητα» του κόσμου και είμαστε «αναγκασμένοι» να την ακολουθήσουμε μέχρι το τέλος. Χιλιάδες «ανατρεπτικές ιδεολογίες» και κινήματα αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια για το «γκρέμισμα» του κόσμου που ζούμε και τη δημιουργία ενός «διαφορετικού»…
Κινήματα με μοναδικό γνώμονα τη μαζικότητα… κινήματα αποστεωμένα από εξεγερσιακές διαδικασίες, κινήματα που ουσιαστικά «δούλευαν και δουλεύουν» για την ισχυροποίηση του υπάρχοντος συστήματος. Κινήματα που έδιναν και συνεχίζουν να δίνουν «αξία και δύναμη» στο λαό και στις μάζες, αγνοώντας επιτηδευμένα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά όσων συμμετείχαν και συμμετέχουν σε αυτά.
Η πνευματική αδυναμία του όχλου μετατρέπεται σε δύναμη λόγω ποσοτικών χαρακτηριστικών. Οι δημαγωγοί κάθε είδους από τους αριστερούς μέχρι τους φασίστες εκθειάζουν τις μάζες αποκρύπτοντας ηθελημένα μια μεγάλη αλήθεια. Την παντελή έλλειψη ποιοτικών χαρακτηριστικών. Την έλλειψη σκέψης, την έλλειψη συνειδητοποίησης την έλλειψη στόχου ουσιαστικά.
Η κοινωνία από τη μεριά της, εγκλωβισμένη σε ένα αέναο «παιχνίδι» ζητά περισσότερα «δικαιώματα», καλύτερους μισθούς, καλύτερη ζωή, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης… πάντα όμως υποταγμένη και συνεργαζόμενη με την εκάστοτε εξουσία, για να «πετύχει» τα προαναφερόμενα. Δεν επιζητά την απαλλαγή της από τους νόμους, την εξουσία, το κράτος, την πνευματική και ηθική της πτώση. Όλα βαίνουν καλώς εφόσον ζει σε ένα καθεστώς «ασφάλειας». Υποτάσσεται στις συμβάσεις που η ίδια δημιουργεί και όταν της ρίξουν ένα ξεροκόμματο πέφτει στο λήθαργο της ξανά και ξανά.
Η κοινωνία ούτε σκέφτεται και πολύ περισσότερο δεν πράττει επαναστατικά.
Χρέος μας δεν είναι η αφύπνιση της κοινωνίας. Δεν προσπαθούμε να επιβάλλουμε σαν τους πολιτικάντηδες την άποψή μας όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε. Δεν ψάχνουμε οπαδούς. Αναζητούμε όμως ανθρώπους που σε ατομικό επίπεδο «ψάχνονται». Με λίγα λόγια είναι πιο κοντά σε εμάς… Εδώ ξεκινούν όλα λοιπόν… Ποίοι και με ποιους θα συμπράξουν για την καταστροφή των όσων βιώνουμε και βλέπουμε γύρω μας; Ποίοι είναι οι κοινοί στόχοι που θέτουμε εμείς σε σχέση με τους «εν δυνάμει εξεγερμένους» του κοινωνικού συνόλου; Δυστυχώς απέχουμε έτη φωτός ΚΑΙ σε επίπεδο στόχων ΚΑΙ σε ατομικό επίπεδο. Δεν επιζητούμε την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης. Μιλάμε και πράττουμε για την καταστροφή του υπάρχοντος. Αυτή είναι η πρότασή μας. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.
Και εξηγούμαστε…
Βιώσαμε στο παρελθόν συμπεριφορές «συντρόφων» και γεγονότα που μας απογοήτευσαν, μας στεναχώρησαν, μας τσάντισαν. Δεν αποσυρόμαστε από τη ζωή. Επιστρέφουμε δυνατότεροι και αποφασισμένοι να διαδώσουμε τις ιδέες μας και τα πιστεύω μας. Ατσαλώνουμε τον εαυτό μας, διαβάζουμε, προβληματιζόμαστε, συνομιλούμε με ανθρώπους. Σπάμε τα κεφάλια μας κάθε μέρα προσπαθώντας όχι μόνο να κατακρίνουμε ότι βλέπουμε γύρω μας.
Προσπαθούμε να κατανοήσουμε με κριτική σκέψη τις αιτίες των όσων βλέπουμε, αισθανόμαστε και βιώνουμε καθημερινά. Οξύνουμε τη σκέψη μας, αγωνιζόμαστε, ανταλλάσσουμε απόψεις και θέσεις, αναζητούμε τις αιτιάσεις και δεν αρκούμαστε σε μια αριστερίστικου τύπου καταγγελιομανία. Δεν κάνουμε πολιτική. Η οποιαδήποτε «αντίδραση» χωρίς υπόβαθρο είναι χαμένη από χέρι. Άλλοτε καταντάει γραφική και άλλες φορές αγγίζει τα επίπεδα του αυτισμού!
Η μηδενιστική προοπτική και σκέψη είναι μια διαρκής αναζήτηση. Στο μυαλό και η ψυχή η πυξίδα των επιθυμιών μας και η ιδεολογία μας το βέλος που μας οδηγεί στους στόχους μας.
Κριτική σκέψη, οξυδέρκεια, αναζήτηση, αποτελούν χρήσιμα «όπλα» του μηδενισμού. Τα πρακτικά μέσα που χρησιμοποιεί ο καθένας διαφοροποιούνται σύμφωνα με τις επιλογές του. Δεν γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να προβάλλουμε κανενός είδους επαναστατική φόρμουλα, αναζητούμε όμως σημεία επαφής με συντρόφους και σημεία ρήξης με τον πολιτισμό και τους υποστηρικτές του.
Θεωρούμε αδιανόητη τη σύμπραξη γενικώς και αορίστως με την κοινωνία. Οι αγελαίες καταστάσεις, ο όχλος, οι μάζες, κρύβουν κινδύνους. Με την ίδια ευκολία που θα ακολούθησαν μια σύγκρουση στο δρόμο με την ίδια ακριβώς ευκολία θα αποσυρθούν. Έλλειψη στόχου και συνείδησης. Στο παρελθόν άλλωστε, οι μάζες ακολούθησαν και ανέδειξαν «ηγέτες», «πεφωτισμένους», «πατερούληδες» κάθε είδους με αποτελέσματα καταστροφικά για τους ίδιους και την ανθρωπότητα. Η μηδενιστική προοπτική δεν περιορίζεται ούτε σε παρεάκια ούτε σε ηλίθιους ακολουθητές και υποτακτικούς.
Για να μιλήσουμε ξεκάθαρα. Ο κόσμος είναι γεμάτος τέτοιους. Από τους εργασιακούς χώρους και τα συνδικάτα μέχρι τα κόμματα και τις νεολαίες τους. 100000 κόσμος στο δρόμο που διαμαρτύρεται έτσι απλά, δεν μπορεί να συγκριθεί με μια ολιγομελή οργανωμένη ομάδα ανθρώπων που έχει στόχους, αξίες, θέληση και δύναμη.
Η ειλικρίνεια μεταξύ μας, η ανιδιοτέλεια ως προς τον επαναστατικό σκοπό και η συνεχής ρήξη με ότι μας περιβάλλει και μας εξουσιάζει, θα αποτελέσουν τη σπίθα για την πυροδότηση του κοσμικού χάους. Οι ανθρώπινες θρυαλλίδες που συνεχίζουν να αποστατούν από την κανονικότητα των κινημάτων και των ιδεοληψιών του παρελθόντος ανοίγουν το δρόμο για την επανάσταση από το μέλλον. Απαλλαγμένες από κάθε είδους «πολιτική» σφραγίδα. Απαλλαγμένες από τις μάζες, τους αιώνιους κλαψιάρηδες και ζήτουλες δικαιωμάτων. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για μηδενιστική προοπτική και δράση.
Διαδώστε τις ιδέες σας!
Διαδώστε το «μικρόβιο» του μηδενισμού σε κάθε πτυχή της ζωής σας!
Το κείμενο αναδημοσιεύεται από τη μπροσούρα “Laboratory of Nihilism”.
Leave a Reply