Ιταλία: Μήνυμα απ’ τον Αναρχικό σύντροφο Juan από τη φυλακή του Terni

Ο Juan μάς γνωστοποίησε πως παραλαμβάνει όλα τα γράμματα που του αποστέλλονται, ακόμα κι αν η λογοκρισία παραείναι σκληρή. Όμως, έχει προβλήματα με το να στέλνει απαντήσεις, και ζητά λίγη υπομονή για την παραλαβή τους, και να μην αποκαρδιωνόμαστε απ’ τη σιωπή. Κατά τ’ άλλα, λέει πως είναι ήρεμος και τα πάει καλά.

Για να γράψετε στον Juan:

Juan Antonio Sorroche Fernandez
C.C. Terni
Str. delle Campore 32
05100 Terni (TR)
Italy


3 Αυγούστου 2019 – Ενημέρωση απ’ τον Juan Sorroche

“Όσοι έχουν αυτιά ν’ ακούσουν, ας ακούσουν!!!”

Εμπρός της γης οι κολασμένοι,
της πείνας σκλάβοι εμπρός, εμπρός.
Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει
σαν βροντή σαν κεραυνός.
Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια,
όλοι εμείς οι ταπεινοί της γης,
που ζούσαμε στην καταφρόνια,
θα γίνουμε το παν, εμείς.

Η Διεθνής
τραγούδι γραμμένο απ’ τον ποιητή και αναρχικό Eugène Pottier το 1871

Γεια σε όλους τους φίλους και όλα τα συντρόφια! Είμαι ο Juan (1), συλληφθέντας στις 22 Μάη (2), έπειτα από τρία χρόνια φυγοδικίας. Γράφω απ’ την πτέρυγα AS2 της φυλακής του Terni, στην οποία και βρίσκομαι κρατούμενος. Είμαι ήρεμος, το ηθικό μου είναι σε σταθερή κατάσταση, και είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω.

Κάθε μέρα όπου βρισκόμουν στην παρανομία, γνώριζα πολύ καλά πως μπορεί και να κατέληγα στη φυλακή · πάντοτε άλλωστε τό ‘ξερα αυτό, ήδη απ’ τη μέρα όπου αποφάσισα ν’ αγωνιστώ στην πλευρά των καταπιεσμένων.

Η σύλληψή μου πραγματοποιήθηκε λόγω της έλλειψης μιας σειράς μέτρων προστασίας που συνήθως λάμβανα. Κατέβασα τις άμυνές μου τη λάθος στιγμή, στο λάθος μέρος.

Καθόλου δε μετανιώνω, αποδέχομαι την ευθύνη μου, το ξεπερνάω, και ίσως αυτό αποτελέσει ένα μάθημα. Θα γράψω κάποια άλλη στιγμή για το πώς συνέβη η σύλληψή μου.

Πρώτα όμως θα εξηγήσω τη δικαστική μου κατάσταση, έτσι ώστε να δώσω μια γενική εικόνα. Βρίσκομαι στη φυλακή εξαιτίας δύο φάσεων έρευνας. Η πρώτη αφορά καταδίκη εννέα συνεχόμενων ετών (τρία εκ των οποίων τα έχω ήδη εκτίσει), που συνδέονται με τον αγώνα μου / τη ζωή μου τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Ιταλία.

Οι κατηγορίες έχουν να κάνουν με διάφορες έκνομες πράξεις, που περιλαμβάνουν κλοπή, αντίσταση, ληστεία, ασέβεια, πρόκληση ζημιών, κατάληψη δημόσιων και ιδιωτικών χώρων, επίθεση, πλαστοπροσωπία. Μεταξύ αυτών των τελικών κατηγοριών, υπάρχει και αυτή για τη “Μεγάλη Δίκη” του NO TAV (3) (τρία έτη και εννέα μήνες), για την οποία θα πω ορισμένα πράγματα κάποια στιγμή στο μέλλον, ως κατηγορούμενος Αναρχικός.

Γνωρίζοντας πως κάποιες απ’ τις καταδίκες αυτές θα μου επιβληθούν, πέρασα τρία χρόνια στην παρανομία (και όχι εξαιτίας της έρευνας που αφορούσε την επίθεση στο POL GAI (4) -κέντρο εκπαίδευσης αστυνομικών- στη Brescia, όπως ισχυρίζονται οι δικαστές). Δίχως καμία μεταμέλεια, αναλαμβάνω την ευθύνη της διαφυγής μου ως μια πράξη ανάκτησης της ελευθερίας μου, η οποία βρίσκεται πέρα από κάθε εξουσία και νόμο.

Στη δεύτερη φάση, η οποία ξεκίνησε κατά το χρονικό διάστημα της φυγοδικίας, κατηγορήθηκα με τα άρθρα 270, 280, 285 (μακελειό), και μου χρεώνουν δύο επιθέσεις. Η πρώτη ενάντια στο POL GAI (κέντρο εκπαίδευσης αστυνομικών), που αναλήφθηκε απ’ τον πυρήνα Acca στα πλαίσια του Μαύρου Δεκέμβρη, το 2015. Η δεύτερη επίθεση, στις 12/08/2018 (5), αφορά δύο εκρηκτικούς μηχανισμούς, ο ένας εκ των οποίων εξερράγη, και ο άλλος, γεμάτος ξύλινα καρφιά, εντοπίστηκε απ’ τους ειδικούς αποσυναρμολόγησης βομβών, και σκοπός ήταν να λειτουργήσει ως παγίδα για τους κατόχους του κτιρίου και τις δυνάμεις της τάξης · αυτοί (οι εκρηκτικοί μηχανισμοί) τοποθετήθηκαν στις εγκαταστάσεις της Λίγκας του Βορρά, στο Treviso, και αναλήφθηκαν από τον πυρήνα “Χάρης Χατζημιχελάκης / Μαύρη Διεθνής 1881-2018”. Δε γνώριζα για την έρευνα αυτή μέχρι τη μέρα της σύλληψής μου, εν αντιθέσει προς τους ισχυρισμούς των δικαστών, που σκοπό έχουν να δυσχεράνουν τις συνθήκες κράτησης του Manu (6), ο οποίος κατηγορείται για υπόθαλψη και υποκίνηση. Παρόλα αυτά, αναμένουμε για μια συνολικότερη εικόνα μόλις κλείσει η έρευνα.

Ήδη, μια γρήγορη ματιά στις προανακριτικές έρευνες των DIGOS και των εισαγγελέων, μου έδωσε μια ιδέα για το τι θέλουν να καταστείλουν. Ειδικά απέναντι σ’ εμένα, ως Αναρχικός, αλλά και γενικά ενάντια στην αναρχική πραγματικότητα ως ολότητα. Τίποτα καινούργιο που να μην έχει ήδη συμβεί από δικαστές με κάθε πιθανό τρόπο. Το να κατανοούμε τις κατασταλτικές βλέψεις, αποτελεί οδοδείκτη στην αναγνώριση του τι θέλουν πραγματικά να τσακίσουν, και κατά συνέπεια του πώς να κινηθούμε.

(Από αυτό το σημείο κι έπεια, οι λέξεις στα εισαγωγικά προέρχονται από τα χαρτιά της προανακριτικής έρευνας)

Σύμφωνα με την έρευνα, οι αναλήψεις για τις δύο επιθέσεις συνδέονται δήθεν με μια συνέντευξη του Alfredo Cospito στην Αναρχική εφημερίδα Vetriolo (7), το 2019, και υποτίθεται πως εκπροσωπούν “τα ίδια περιεχόμενα και τις ίδιες επιχειρησιακές γραμμές”… σα να υπήρχαν εντολές εκ των άνωθεν. Οι κατηγορίες αφορούν τάχα συνεργασία με κάποιον -ως συνήθως- άγνωστο, καθώς, εκτός απ’ το DNA μου που ανιχνεύθηκε μερικώς, υπήρχε κι άλλο, άγνωστο DNA απ’ τον υποτιθέμενο συνένοχό μου. Απ’ τη μία πλευρά γίνεται λόγος για κατά συναυτουργία εγκλήματα, απ’ την άλλη είμαι εγώ ο μοναδικός που εκπονεί, οργανώνει και πραγματώνει τα σχέδια. Με άλλα λόγια, και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Πέρα απ’ τα κυνικά μου αστεία, είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει μια σαφής μεθόδευση απ’ τους δικαστές, με την παράλογη κρατικίστικη ιδεολογία τους, να κατασκευάζουν εγκεφάλους-αρχηγούς στον αναρχικό χώρο, με επιχειρησιακές γραμμές που πρέπει να ακολουθούνται, καθώς και ιεραρχικές δομές. Μια στρατηγική που υιοθετήθηκε στη συγκεκριμένη υπόθεση, όπως επίσης και σε πρόσφατες έρευνες που έχουν τσακίσει τα αναρχικά περιβάλλοντα. Στην υπόθεση αυτή, ο Alfredo υποτίθεται πως είναι “ένας απ’ τους πιο σημαντικούς και αναγνωρισμένους εκπροσώπους του τρομοκρατικού κινήματος με Αναρχικό background, που βρίσκεται προς το παρόν έγκλειστος στη φυλακή της Ferrara, εκτίοντας ποινή που του επιβλήθηκε για την επίθεση στον Μηχανικό Adinolfi”.

Το κράτος και ο νόμος (ως συνήθως) θα επιθυμούσαν να κάνουν χειρότερες τις κατηγορίες, κατασκευάζοντας αρχηγούς μιας υποτιθέμενης ιεραρχικής τρομοκρατικής οργάνωσης, έτσι ώστε να μανιπιουλάρουν και να πολτοποιήσουν τα πάντα σ’ ένα μοναδικό και αξιοπερίεργο καζάνι, ρίχνοντας εντός του τους “εκπροσώπους” του αναρχικού γαλαξία. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια θεαματική ατμόσφαιρα, προετοιμάζουν το έδαφος για ν’ αφήσουν πίσω καμένη γη και να εξαφανίσουν τα αυτόνομα παραδείγματα και την άμεση δράση απ’ τον αναρχικό αγώνα.

Όμως έχει κι άλλο. Οι δικαστές θά ‘θελαν να ενσωματώσουν την πρακτική της ανώνυμης άμεσης δράσης, συμπεριλαμβάνοντας τέτοιες δράσεις στην έρευνα “ακόμη κι αν οι αναλήψεις με συγκεκριμένα ακρωνύμια (η δράση αναλήφθηκε απ’ τον αυτοαποκαλούμενο πυρήνα “Χάρης Χατζημιχελάκης / Μαύρη Διεθνής 1881-2018”) δε θεωρείται πως εντάσσονται απαραίτητα στα πλαίσια αναρχικών πρωτοβουλιών, οι οποίες αποδέχονται άλλες ανώνυμες πρωτοβουλίες με αντίστοιχες κινήσεις και μεθοδολογία που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε επιθέσεις αποδιδόμενες στη FAI/FRI”. Έτσι λοιπόν, σκοπός είναι να δημιουργηθούν αλληλοσυνδέσεις για τις ανώνυμες επιθετικές δράσεις, συμπεριλαμβάνοντάς τες σε διάφορες έρευνες -όταν τους βολεύει περισσότερο- έτσι ώστε να μπορούν να κατασκευάσουν τις υποτιθέμενες τρομοκρατικές οργανώσεις, με ηγέτες που επίσης κατασκευάζονται ad hoc. Επιπροσθέτως, δίνεται έμφαση στη διάσταση της αλληλεγγύης με τις αναρχικές έγκλειστες και όσους βρίσκονται φυλακισμένοι ή γενικά με όσες εξεγείρονται.

Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία στα οποία στέκονται, και τα οποία θέλουν να διαγράψουν και ν’ αποσιωπήσουν, επειδή αντιπροσωπεύουν τις βάσεις με τις οποίες οι αναρχικές εξακολουθούν να στηρίζουν δημόσια συγκεκριμένες πρακτικές (κάποιοι αναρχικοί βρίσκονται υπό έρευνα για διάφορες δημοσιεύσεις, και έχουν καταδικαστεί σε χρόνιες φυλακίσεις). Στην έρευνα αυτή, όπως και σε όσες βρίσκονται εν εξελίξει απέναντι σε αναρχικές, θέλουν να καταστείλουν τα βασικά σκεπτικά της αναρχικής θεωρίας και δράσης, όπως την άρνηση της ανάθεσης, την άμεση δράση, την αλληλεγγύη με επαναστάτες κρατουμένους, τις πολύμορφες αντι-ιεραρχικές επιθετικές πρακτικές, και πάντοτε την επαναστατική αντίθεση προς όλες τις μορφές εξουσίας.

Με τον τρόπο αυτό, η εξουσία μάς λέει εμμέσως πως αυτά τα βασικά σκεπτικά παραμένουν ποιοτικά αμβλυμένα αν δε συνοδεύονται ενδεχομένως από μια προεξέχουσα θέση στον αγώνα με το πλευρό των εκμεταλλευομένων · εκεί είναι όπου μας χτυπούν προληπτικά.

Πρέπει νά ‘χουμε ένα κοινό όραμα και αίσθημα, το οποίο να συμπεριλαμβάνει το ατομικό και το συλλογικό σε μια αλχημεία τοπικών και συγκεκριμένων αγώνων (ως αναρχικοί), που αποτελούν τακτικές διαφορετικών και διάχυτων αγώνων, οι οποίοι, παρόλα αυτά, γεννιούνται και αναγνωρίζονται εντός της ολότητας του γενικού αγώνα και εντός του πλούτου της μεθοδολογικής και πρακτικής του ποικιλομορφίας. Κάτι το οποίο χρειάζεται διαρκώς να βρισκόμαστε εν ισορροπία με μια διεθνιστική οπτική, και εναρμονισμένες μες στο χάος των άπειρων αναρχικών τακτικών και στρατηγικών που ξεχύνονται εντός του παγκόσμιου αγώνα για την αναρχία. Όλα αυτά πασπαλισμένα με τη θεμελιώδη ουσία της Αναρχίας · παγκόσμια αλληλεγγύη σε κάθε επίπεδο του αγώνα / της ζωής.

Το κράτος παίζει το παιχνίδι αυτό με σκοπό να μας χτυπήσει δριμύτερα, και να επανεπιβεβαιώσει πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία μορφή κοινωνικής οργάνωσης πέραν της εξουσιαστικής και ιεραρχικής (οργάνωσης) της κοινωνίας τού σήμερα.

Η αποκήρυξη του παρελθόντος είναι ένα ισχυρό όπλο, το οποίο χρησιμοποιούν τα κράτη για να αποδυναμώσουν τις διάφορες μορφές ανταρσίας των καιρών μας, και για να δημιουργήσουν ένα κενό τριγύρω απ’ τις σημερινές επαναστάτριες, αφήνοντάς τες δίχως ρίζες ή ψυχή. Να γιατί είναι σημαντικό να μη λησμονούμε, μα να διαδίδουμε τις παρελθούσες εποχές, και νά ‘χουμε τη μνήμη των αγώνων των συντρόφων μας ως θησαυρό κι ως κίνητρο για τους αγώνες του σήμερα.

Μια γρήγορη ματιά στο παρελθόν μας είναι αρκετή για να συνειδητοποιήσουμε πως στον αναρχικό αγώνα χρησιμοποιούνταν πάντα συγκεκριμένες τάσεις και μέθοδοι, ακόμη και πριν τη γέννηση της αντιεξουσιαστικής διεθνούς το 1871.

Αναλαμβάνω την ευθύνη για τις θεμελιώδεις αυτές αρχές με το κεφάλι ψηλά! Αρνούμαι οποιοδήποτε θεώρημα με βάση το οποίο θέλουν να με κατατάξουν σε κάποια κατηγορία αντίθετη προς τις βασικότερες αρχές μου ως αναρχικός.

Κι εδώ, το ζήτημα δεν είναι να λέμε πως ο αγώνας είναι μη-βίαιος, ή να προβάλλουμε κάποιους ως αγγέλους ή ευλαβικές ψυχές. Το ζήτημα είναι να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, και ν’ αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τα αγωνιστικά παραδείγματα που οι αναρχικές, οι εξεγερμένοι κι οι επαναστάτριες χρησιμοποιούν και χρησιμοποιούσαν πάντοτε σε όλον τον κόσμο.

Τα έχω πει όλα αυτά ανοιχτά και δημόσια από τότε που επέλεξα να αγωνιστώ μέσ’ απ’ την ιδιαίτερη αντίληψή μου περί αναρχίας. Ασχέτως του αν είμαι ή δεν είμαι υπεύθυνος για τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι, μοιράζομαι και είμαι αλληλέγγυος με τον αγώνα και τις επιθετικές δράσεις ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος. Τα οποία απ’ τη φύση τους είναι υπεύθυνα για τα μακελειά και τις γενοκτονίες σε όλον τον κόσμο.

“Πρέπει ν’ αγωνιστούμε και ν’ αγωνιστούμε ώστε να καταστραφεί η ανισότητα”

Και όποιο μονοπάτι κι αν διαλέξουμε, ας το κάνουμε πάντα με την καρδιά μας!

Για την Αναρχία!

Juan Sorroche
Φυλακή του Terni, πτέρυγα AS2
Ιούλης 2019

Πηγή: https://actforfree.nostate.net/?p=34446

Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok


(1) https://actforfree.nostate.net/?s=Juan+Antonio+Sorroche+Fernandez

(2) https://actforfree.nostate.net/?p=33828

(3) https://actforfree.nostate.net/?p=13186

(4) https://actforfree.nostate.net/?p=22211

(5) https://actforfree.nostate.net/?p=31519

(6) https://actforfree.nostate.net/?p=33888

(7) https://actforfree.nostate.net/?p=33334

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.