Η παραγωγή και η επιτάγχυνση των ρυθμών λανσαρίσματος νέων τεχνολογιών, παράλληλα με το άνοιγμα ασύλληπτων έως τώρα πεδίων εφαρμογής τους, πυροδοτεί σκέψεις αναφορικά με τις πιθανές συζεύξεις γνώσης, αλήθειας και εξουσίας, εφόσον θεωρούμε το πλέγμα ερμηνείας και κυριαρχίας αράγιστο. Μονόδρομος των επίδοξων εξεγερμένων είναι να ανατρέψουν το κραταίο καθεστώς αλήθειας του καπιταλιστικού κόσμου, προχωρώντας στην ανασύσταση των κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων σε νέες βάσεις. Αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί δίχως συνεπή, ψύχραιμη, σταθερή και οξυμένη πολεμική στα υλικά προϊόντα που κατασκευάζει η συγκεκριμένη ιστορικά αξιοποίηση της βούλησης για γνώση υπό την ποδηγέτηση του καπιταλιστικού κόσμου και των όψιμων φιλελεύθερων πολιτικών.
Οι νέες τεχνολογίες, οι απολήξεις και οι εφαρμογές τους δεν είναι ουδέτερες, ούτε αντιστρέψιμη η χρήση τους. Δεν μπορούν να διακριθούν από το υπάρχον πλαίσιο παραγωγής, απο το οικονομικό πλέγμα εξασφάλισης πρώτων υλών, από την ισχύουσα κατανομή της εργασίας, από την προσήκουσα για την εμπορευματική κοινωνία παραγωγή γνώσης, από τη βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία διάταξη των αξιών. Είναι μέσα διακίνησης όσων συνιστούν τον σύγχρονο κόσμο και, αφού τον ενσταλάξουν μέσα σε κάθε ομάδα, κάθε σπίτι, κάθε σώμα, θα επιστρέψουν στην πηγή απολαμβάνοντας τη συγκομιδή.
Οι νέες τεχνολογίες, ερειδόμενες στη λογική ολοκληρωτικής αξιοποίησης των ανθρώπινων εκδηλώσεων και των φυσικών δυνάμεων για την αέναη τροφοδότηση της εμπορικής μεγαμηχανής, αποσκοπούν στην ταύτιση ιδιωτικού και δημοσίου, εφόσον το δημόσιο έχει ήδη καταληφθεί από την αστική παρακμή και έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τις επιταγές των αγορών. Ως απότοκο, διέπονται από τις βλέψεις και τις ανάγκες του συστήματος, σπέρνοντας όσες συνέπειες αφήνει πίσω του η επέλαση του λεβιάθαν της οικονομίας. Αποξένωση, επιτήρηση, αντικειμενοποίηση, προγραμματισμός, σχηματοποίηση, εκμετάλλευση, αυτοματοποίηση και τυποποίηση.
Οι τραγικές αυτές συνέπειες για τις ζωές μας δε σχεδιάζονται επιμελώς και αποφασίζονται σε “μυστικά εργαστήρια κρυμμένα κάτω από τη γη”. Επιρρώνονται και ενσαρκώνονται στις καθημερινές επιλογές το μέσου ανθρώπου, του καθενός από εμάς, αφού ο κόσμος μας, παρά τη διάχυτη παραίτηση, αποτελεί την πεμπτουσία της αγελαίας, οριζόντιας συντήρησης των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων. Η τεχνολογική απειλή, συνάμα με την περαιτέρω εδραίωση του καπιταλιστικού λόγου, προελαύνει μέσα από κάθε μικρή και ασήμαντη αναζήτηση ανέσεων. Από την καθημερινή αδιαφορία μπροστά στην επέκταση της επιτήρησης σε κάθε κρυφή γωνία της ζωής μας. Από την καθιέρωση της τεχνολογικής μεσολάβησης σε κάθε επαφή μας. Από το ακατάσχετο κυνήγι αποδοτικότερων τρόπων να ωφεληθείς σε κάθε έκφανση της ζωής σου, αποτελεσματικότερων μεθόδων να γλιτώσεις χρόνο, πιο τελεσφόρων μέσων για τον εμπλουτισμό της ψυχαγωγικής ρουτίνας. Από την κατανάλωση των διαρκώς ανανεωμένων θεαμάτων ως αντιστάθμισμα της ολοκληρωτικής υπαγωγής της ζωής στο εκμαγείο του πολιτισμένου κόσμου. Από την αδυναμία να διαρρηχθούν οι δεσμοί με ό,τι διαιωνίζει την αποσύνθεση της μαλθακής ζωής μας.
Παρατηρούμε ολοένα και πιο ευκρινώς πως η εγκαθίδρυση των νέων τεχνολογιών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δε συνιστά μία θεσμικά επιβεβλημένη μέσω της ισχύος των όπλων εφαρμογή ενός πολιτικού σχεδίου. Απεναντίας, η εξουσία αυτή εκπορεύεται από τα αγελαία πρότυπα ζωής που υιοθετούνται αφειδώς από τους σύγχρονους τεχνοκαμένους. Όταν η παραδεδεγμένη επιλογή πολλών να κάνουν την κινητή σκατούλα στο χέρι τους προέκταση του σώματός τους στοχοποιεί τον αρνητή ως περίεργο σε μία κοινωνία που έτσι είναι τα πράγματα και οφείλεις να προσαρμοστείς. Όταν οι αδιάκριτοι φακοί των αμέτρητων καμερών απαθανατίζουν αδιάκοπα κάθε ασήμαντο γεγονός της άθλιας καθημερινότητας γιατί αυτό χαρακτηρίζεται ψυχαγωγία εντός της επιπολάζουσας σήψης. Όταν όλη η επικοινωνία μεσολαβείται από τα τεχνολογικά μαραφέτια παρέχοντας αλόγιστα πληροφορίες στον κάθε επίδοξο παρατηρητή γιατί “έτσι γλιτώνεις χρόνο”, διευκολύνεις τη συνεννόηση και διευρύνεις τον κοινωνικό σου κύκλο. Όταν η πανοπτική επόπτευση όσων χώρων επισκέπτεσαι σαν τουρίστας είναι ασήμαντη μπροστά στη μακάρια φυγή σου από την καθημερινή ρουτίνα, όπως ορμηνεύουν οι κοινωνικές έξεις.
Όσοι λοιπόν παρακολουθούν black mirror και ψυχαγωγούνται δια του σοκ που τους προκαλεί η απλοϊκή παράθεση στιγμιοτύπων από τις μελλοντικές δυστοπίες, ας έχουν την αξιοπρέπεια να παρατηρήσουν πόσο τους μοιάζουν οι πρωταγωνιστές αντί να αναρωτιούνται πώς φτάσαν έως εκεί τα πράγματα. Η δυστοπία ίσως να υποβόσκει πολύ πιο κοντά.
Δ.ο Ragnarok
—————————————————————-
Το γαλλικό κράτος θέτει σε εφαρμογή πρόγραμμα αναγνώρισης προσώπων σε δημόσιους χώρους
Τον δρόμο που χάραξε η Κίνα φαίνεται να ακολουθεί και η Γαλλία που προτίθεται μέχρι τα μέσα του 2021 να έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα αναγνώρισης προσώπων σε δημόσιους χώρους. Η βιντεοεπιτήρηση μέσω του προγράμματος Social Credit System ισχύει, ήδη, σε πολλές πόλεις της Κίνας. Από τον νέο χρόνο θα ισχύει σε ολόκληρη την Κίνα και είναι προπομπός για το ζοφερό μέλλον σε όλες τις χώρες της γης.
Η Γαλλία μετά τις παρατεταμένες μαζικές και συγκρουσιακές διαδηλώσεις, καθώς και τις συνεχόμενες απεργίες, φαίνεται πως εξετάζει νέες μεθόδους καταστολής, μέσω αυτών των βιντεοεπιτηρήσεων. Ο Γάλλος υπουργός Ψηφιακής πολιτικής Cédric σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Parisien δήλωσε πως η δοκιμαστική φάση της βιντεοεπιτήρησης και αναγνώρισης προσώπων θα διαρκέσει από έξι μήνες μέχρι ένα χρόνο.
Μέχρι τώρα οι γενικές διατάξεις για την προστασία των προσωπικών δεδομένων απαγορεύουν τη χρήση της αναγνώρισης προσώπου χωρίς την συγκατάθεση αυτών που θα βιντεοσκοπηθούν.
Αυτά τα προβλήματα όπως φαίνεται θα ξεπεραστούν ώστε να μπορέσει το γαλλικό κράτος να περάσει στην επόμενη φάση της καταστολής του.
———————————————————————————–
Αναγνώριση ερήμην…
Τετάρτη 22 Γενάρη. Μέχρι να γίνει, απ’ τα εκατομμύρια των μαγεμένων πελατών της 3ης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, κατανοητό το ότι ο καθολικός έλεγχος μέσω τεχνολογιών / μηχανών θα διαπερνάει ακόμα και τα κυτταρά τους, αυτές οι τεχνολογίες θα έχουν εξελιχθεί τόσο ώστε…
Ήταν μόλις λίγους μήνες πριν, το περασμένο καλοκαίρι, που μια (μάλλον παλιά) εφαρμογή «αλλαγής προσώπου» (πρόσθεσης ή αφαίρεσης ηλικίας), ονόματι faceapp αν δεν κάνουμε λάθος, έγινε τόσο «μόδα» παγκόσμια ώστε πολλά εκατομμύρια ηλίθιοι και ηλίθιες τροφοδότησαν άγνωστο ποιές βάσεις δεδομένων με τις φάτσες τους (σε συνδυασμό με το κινητό και την γεωγραφική τους θέση: πάμπολλα δεδομένα!) έτσι, στη μαλακία. Αν πριν 20 ή και 10 χρόνια προέβλεπε κάποιος ότι ακόμα και την αυτοϊκανοποίηση θα βρουν τα αφεντικά του καπιταλισμού τρόπο να την μεσολαβούν μηχανικά και, άρα, να βγάζουν κέρδος, θα τον κορόιδευαν. Τώρα απλά γίνεται.
Πέρυσι ένας αυστραλός ονόματι Hoan Ton-That παρουσίασε στο ευρύ κοινό (και όχι μόνο) μια ακόμα εντυπωσιακή εφαρμογή, της startup εταιρείας του Clearview AI: μπορείτε να φωτογραφήσετε οποιονδήποτε / οποιανδήποτε στο δρόμο, να «ανεβάσετε» την φωτογραφία του / της, και κάνοντας σύγκριση βάσεις τέτοιου είδους φωτογραφικών data η «μαγική μηχανή» να σας δείξει άλλες φωτογραφίες του / της, καθώς και links με τους λογαριασμούς που αυτές έχουν εμφανιστεί.
Γιατί μια τέτοια εφαρμογή θα μπορούσε να γίνει πιασάρικη απ’ το ευρύτατο ηλίθιο κοινό των σύγχρονων τεχνο-καμμένων; Για λόγους περιέργειας και κουτσομπολιού – τόσο απλά. Φυσικά, κάθε καινούργια φωτογραφία θα ανατροφοδοτεί τις βάσεις δεδομένων (ο Ton-That λέει ότι προέρχονται απ’ το facebook, το youtube, και χιλιάδες sites, και περιλαμβάνουν 3 δις φωτογραφιών) και θα συμβάλει στην εξέλιξη των αλγορίθμων επεξεργασίας των συγκεκριμένων data.
Καθόλου παράξενο εκείνοι που χρησιμοποιούν ήδη από πέρυσι την εφαρμογή τηςclearview είναι διάφορες αστυνομίες. Πάνω από 600 ήδη κοκορεύεται ο Ton-That – και γιατί όχι; Ο ίδιος θα μπορούσε θαυμάσια να είναι συνεργάτης μιας απ’ αυτές, αφού άλλωστε είναι εξαιρετικά φειδωλός στο να δώσει στοιχεία για την εταιρεία του. Ένας διαπιστωμένος χρηματοδότης του είναι πάντως χαρακτηριστικός: λέγεται Richard Schwartz και ήταν χρηματοδότης του δημάρχου της Ν. Υόρκης που πρωτοκαθιέρωσε το αστυνομικό δόγμα της «μηδενικής ανοχής» Rudolph Giuliani (δικηγόρος του ψόφιου κουναβιού πλέον ο πρώην δήμαρχος…).
Πιο σημαντικό απ’ το ποιοί φτιάχνουν τι είναι το ποιοί βάζουν τα χεράκια τους και βγάζουν τα ματάκια τους χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε ηλεκτρονικό μπιχλιμπίδι βρουν μπροστά τους. Πρόκειται για έναν εξελισσόμενο μαζικό παλιμπαιδισμό που έχει διάφορες μορφές και προεκτάσεις: απ’ τον γενικευμένο ναρκισσισμό μέχρι την εξίσου γενικευμένη α-νοησία.
Δυστυχώς, από ένα σημείο και μετά (έχει ξεπεραστεί ήδη) δεν μπορούμε καν να πούμε καλά να πάθετε, ας προσέχατε! Επειδή διαμορφώνονται καθολικές νόρμες εθελοδουλείας· κι αν κάποιος τις αντιμετωπίζει αρνητικά χαρακτηρίζεται όλο και πιο εύκολα από «παράξενος» έως «ύποπτος»…
Δεν θα συνθηκολογήσουμε φυσικά. Αλλά δεν είμασταν και τόσο καλά προετοιμασμένοι για τέτοια παρακμή…
—————————————————————————–
big data: επιτήρηση και διαμόρφωση συμπεριφορών στην 4η βιομηχανική επανάσταση
Η επιτήρηση έχει μεταμορφωθεί από ένα στοιχείο της διακυβέρνησης στη βάση της την ίδια. Είναι ταυτόχρονα διακυβέρνηση (σύστημα) και κυβερνησιμότητα (η αυτο-εννόηση και η συνέργεια, όπου ο φυλακισμένος γίνεται ο δεσμοφύλακας του εαυτού του). Μ’ αυτή την έννοια, η επιτήρηση έχει γίνει ο νέος ρυθμιστικός μηχανισμός. Ο νόμος έχει γίνει ο υπηρέτης του. Και το κράτος … είναι ένας (αλλά όχι ο μοναδικός) κόμβος της ρυθμιστικής δύναμης της τεχνολογίας. Μ’ αυτή την έννοια είναι που μπορεί να γίνεται λόγος για τον “θάνατο” του “κράτους”…. ή τον “θάνατο” της διάκρισης ιδιωτικού / δημόσιου… [1]
Η σχέση ανάμεσα στην επιτήρηση, την εξουσία και την τεχνολογία δεν είναι απ’ τα ζητήματα που απασχολούν την καθημερινότητα των υπηκόων. Ούτε είναι τέτοιο ζήτημα οι βασικές αλλαγές που ήδη συμβαίνουν αφού εκατομμύρια τέτοια υπήκοοι της προωθούν υπηρετώντας τες χαρούμενα. Αν, για παράδειγμα, υποδείξουμε σε οποιονδήποτε χρήστη των λεγόμενων social media ότι καταστρέφει την διάκριση ανάμεσα σε ιδιωτικό και δημόσιο χρόνο και χώρο στην ίδια του την ζωή, και ότι αυτή η καταστροφή έχει και θα έχει συνέπειες (καθόλου ευχάριστες…) που δεν μπορεί καν και καν να τις φανταστεί όταν χαϊδεύει την οθόνη αφής της συσκευής του, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα αντιδράσει με αδιαφορία.
Ωστόσο αυτή η σχέση (ανάμεσα σε επιτήρηση, εξουσία και τεχνολογία) δεν είναι αόρατη. Οι μετασχηματισμοί και οι νέες μορφοποιήσεις αυτής της σχέσης γίνονται μπροστά στα μάτια μας. Τα big data, η καινούργια πρώτη ύλη για τον καπιταλισμό του 21ου αιώνα, είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους (και εφόσον δεν αφορούν τους γαλαξίες ή τα μικρόβια) τα διαρκή στιγμιαία αποτυπώματα της καθημερινής ζωής των υπηκόων· και οι διαρκείς αλληλουχίες αυτών των αποτυπωμάτων. [2] Πόσοι αγνοούν ότι το λιγότερο που γίνεται ήδη εδώ και χρόνια μέσα απ’ την επεξεργασία αυτών των (προσωπικών) δεδομένων είναι η διαμόρφωση του “προφίλ” του καθενός / της καθεμιάς; Αλλά το profiling δεν είναι στατική διαδικασία όπως νομίζουν πολλοί. Η “φωτογραφία της στιγμής” είναι πρακτικά άχρηστη αν δεν συνοδεύεται από χιλιάδες επόμενες. Η “φωτογραφία της στιγμής” είναι μόνο ένα απ’ τα καρέ του διαρκούς “video”, αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι, της καθημερινής ζωής. Το profiling είναι δυναμικό.
Ούτε είναι παθητική διαδικασία. Αν μπορείς να “ξέρεις” τα χαρακτηριστικά κάποιου, θέλεις και να τα διαμορφώσεις. Εδώ στο πεδίο που ως πριν φαινόταν “κατασκοπείας” εισέρχεται η εξουσία· με εντελώς καινούργιες μορφές! Για παράδειγμα, ο επιχειρηματίας που ξέρει την δυναμική των “προφίλ” των πελατών του, δεν έχει κανένα λόγο να αρκεστεί σ’ αυτή τη “γνώση”, αφήνοντας την εξέλιξη (αυτών των “προφίλ”) αδέσποτη. Θέλει, και έχει πολλούς λόγους, να διαμορφώσει αυτήν την δυναμική. Ο πιο απλός λόγος; Για να κρατήσει τους πελάτες του, για να μην τους χάσει αφήνοντάς τους ελεύθερους να επιλέξουν κάποιον ανταγωνιστή του.
Οι έννοιες κλειδί εδώ είναι διαμόρφωση των συμπεριφορών. Στο βαθμό που μιλάμε για επιχειρήσεις, πρόκειται για διαμόρφωση των καταναλωτικών συμπεριφορών· που, όμως, σε εποχές γενικευμένης κατανάλωσης, σημαίνει διαμόρφωση των συμπεριφορών σ’ ένα καλό τμήμα της καθημερινής ζωής. Ο επιχειρηματίας, που έχει ήδη συγκεντρωμένα και επεξεργασμένα τα data των πελατών του, μπορεί να καθοδηγήσει τις συμπεριφορές τους (ας πούμε: τις καταναλωτικές επιλογές τους) επιβραβεύοντας (με διάφορους τρόπους) εκείνες που υπηρετούν τα δικά του (όχι φανερά…) συμφέροντα. Ο καταναλωτής που, χειραγωγημένος απ’ τα “δωράκια”, ακολουθεί την συμπεριφορά που έχει προ-οριστεί απ’ την επιχείρηση (απ’ τις επιχειρήσεις…) θεωρεί τον εαυτό του κερδισμένο. Στην πραγματικότητα είναι χαμένος· κερδισμένος είναι μόνο ο επιχειρηματίας. Τα μηδαμινής αξίας “δωράκια”, οι “προσφορές”, τα “bonus” είναι τα αντίδωρα της υποδούλωσης στην κανονικοποιημένη συμπεριφορά, όπως αυτή έχει σχεδιαστεί για να υπηρετεί τα συμφέροντα της επιχειρηματικής κερδοφορίας. Είναι η συνειδητοποίηση της αλήθειας ότι κανείς δεν “χαρίζει” τίποτα στον καπιταλιστικό κόσμο που αποκαλύπτει ότι ο φυλακισμένος γίνεται δεσμοφύλακας του εαυτού του.
Όμως η διαμόρφωση και ο έλεγχος των συμπεριφορών μέσα από την (και χάρη στην) γενικευμένη datoποίηση της καθημερινής ζωής, που ως πρόσφατα υλοποιούνταν στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο κυρίως σαν επιχειρηματικές στρατηγικές, είναι μόνο η αρχή. Ξέρουμε ήδη την εκστρατεία διαμόρφωσης και ελέγχου των συμπεριφορών όχι στη σφαίρα της εμπορευματικής κατανάλωσης αλλά σ’ εκείνη την “πολιτικής” (εκλογικής) συμπεριφοράς: η Cabridge Analytica και οι “επιτυχίες” της τόσο στο δημοψήφισμα για το brexit στην αγγλία στις 23 Ιούνη του 2016, όσο και στις αμερικανικές εκλογές το Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς, είναι λίγο πολύ γνωστές· αν και όχι αναλυμένες σωστά. [3] Αν οι επιχειρήσεις σαν χωριστές (και κάποτε ανταγωνιστικές μεταξύ τους) καπιταλιστικές διαδικασίες ασκούν την δική τους εξουσία στους πελάτες, η δυνατότητα μιας κεντρικής διαχείρισης και ελέγχου των συμπεριφορών, που σημαίνει την ανάληψη αυτού του έργου από κάποια μορφή “κεντρικής εξουσίας”, είναι ήδη τεχνικά πολύ πραγματική. Το κινεζικό social credit system δεν είναι κάποια κινεζική “ιδιομορφία”. Είναι το ιερό δισκοπότηρο στο οποίο προσβλέπουν όλες οι δυτικές “κεντρικές εξουσίες”. Η σχετική επιχείρηση έχει ήδη ξεκινήσει, από (πού αλλού;) τις ηπα. (Περισσότερα σε χωριστή αναφορά στη συνέχεια: νευροσυμπεριφορικά σήματα: “υγεία” αντί “άμυνας”).
Η έσχατη αυταπάτη στην οποία μπορεί να οδηγήσει η απώθηση αυτών των εξελίξεων είναι ότι “αυτά δεν πρόκειται να συμβούν εδώ, στην ελλάδα”. Θα συμβούν και εδώ (συμβαίνουν ήδη…) πρώτα και κύρια επειδή η διαμόρφωση και ο έλεγχος των συμπεριφορών έχει γίνει βασικό εργαλείο καπιταλιστικής κερδοφορίας. Στη συνέχεια υποδεικνύουμε μια τέτοια περίπτωση, από πρώτη ματιά αθώα, που αφορά ασφαλιστική εταιρεία: “ασφάλιση οχήματος και οδηγητική συμπεριφορά” είναι το ουσιαστικό όνομα της “εφαρμογής”. [4] Αναδημοσιεύουμε ολόκληρο ένα (επαινετικό) ρεπορτάζ, επειδή περιλαμβάνει εκείνα τα στοιχεία που κάνουν απτό, χειροπιαστό, τον τρόπο με τον οποίο τα big data αξιοποιούνται για την επιτήρηση και τον έλεγχο.
Πηγές:
anarchypress
sarajevomag
sarajevomag
Leave a Reply