Για όσες και όσους αντιτίθενται σε τούτο το σύστημα του τρόμου, η φυλακή πάντα είν’ ένα πικρό ποτήρι, πάντα πληγώνει.
Η φυλακή κι εγώ είμαστε παλιοί γνωστοί, σε περισσότερες από μία περιπτώσεις καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι, αλλάξαμε κι δύο και μάθαμε πολλά ο ένας απ’ τον άλλον ανά τα χρόνια… Όμως, ασχέτως του πόσο χρόνο έχω περάσει στη φυλακή, παραμένω ίδια. Η φυλακή παραμένει το αποκρουστικό φαγοκύτταρο της εξουσίας το οποίο αναπτύσσεται με την υποταγή και τη μετάνοια, κι εγώ συνεχίζω με τους ίδιους αντάρτικους πόθους του παρελθόντος.
Οι ισχυροί κατόρθωσαν να κλειδαμπαρώσουν το ακούραστο κορμί μου, προσπάθησαν για χρόνια να το περιχαρακώσουν, μα, ακόμη κι αν είν’ αιχμάλωτο, η καρδιά μου βρίσκεται ακόμα εκεί έξω, μακριά από φράχτες, ψηλούς τοίχους και μάτια που παρακολουθούν… Το γκρίζο αυτού του μέρους με αγγίζει μονάχα επιφανειακά.
Η φυλακή αποτελεί ακόμη ένα σημείο αγώνα στο μετερίζι της σύγκρουσης · η αντιεξουσιαστική σύγκρουση δεν έχει τελειώσει για ‘μένα, απλώς έχει αλλάξει μορφή.
Τα λόγια των αγαπημένων Juan Aliste, Joaquín García, Marcelo Villarroel και Ντίνου Γιαγτζόγλου είναι ανάσα καθαρού αέρα μέσα σ’ αυτό το κελί.
Υπάρχουν ακόμη πολλά να χτίσουμε και να καταστρέψουμε!
Έμπρακτη αλληλεγγύη με τους Μαπούτσε πολιτικούς κρατουμένους που βρίσκονται σε απεργία πείνας.
Ζήτω η Αναρχία!
Monica Caballero S.
Αιχμάλωτη αναρχική.
Σαντιάγο, Χιλή
Σεπτέμβριος 2020.
Πηγή: 325
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply