[Χιλιανές Φυλακές] Αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Απόσπασμα από την δήλωση του Αναρχικού συντρόφου Francisco Solar.
Απόσπασμα από την δικαστική διακήρυξη του αναρχικού συντρόφου Francisco Solar αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την αποστολή εκρηκτικών δεμάτων στο 54ο τμήμα των Carabineros [Ομοσπονδιακή Αστυνομία Χιλής] και εναντίον του πρώην Υπουργού Εσωτερικών, Rodrigo Hinzpeter τον Ιούλιο του 2019, δράση ανειλημμένη από τις ‘‘Αντάρτικες Συνενοχές/Φράξια Εκδίκησης καθώς επίσης και για την διπλή επίθεση στο κτήριο Tánica στις 27 Φεβρουαρίου, 2020, δράση ανειλημμένη από τις ”Οπλισμένες Συγγένειες μες στην Εξέγερση”.
(…)Το Νοέμβρη του 2017, το πλάνο ήταν να απομακρυνθούμε από τις μεγάλες πόλεις, κυρίως του Σαντιάγκο, εξαιτίας του φρενήρη ρυθμού ζωής και να ξεκινήσουμε ένα αυτο-συντηρούμενο εγχείρημα. Μολονότι έτεινα προς αυτόν τον τρόπο ζωής, δεν έπαψα να πιστεύω πως ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος πάλης εναντίον ενός κυρίαρχου συστήματος θεμελιωμένου στην εξουσία και στην αρπαγή είναι διαμέσου βίαιης επαναστατικής δράσης. Μοναχά ελέω αυτής δυνάμεθα να κουρσέψουμε στιγμές αποσταθεροποίησης οι οποίες καίτοι φευγαλέα στιγμιότυπα, αποκαλύπτουν την τρωτότητα της κυριαρχίας.
Στα μέσα του 2018 αποφάσισα να αποζητήσω δράση αυτού του είδους (…) Μόλις καταστάλαξα στην απόφαση μου αρχίνησα να διερωτώμαι περί του στόχου, έχοντας ως δεδομένο πως εφόσον θα αντιμετώπιζα μεγάλο ρίσκο, η δράση όφειλε να είναι αντιστοίχως ισχυρή. Σκέφτηκα να πραγματοποιήσω μια δράση εν είδει απάντησης, ως εκδίκηση εναντίον ανθρώπων συνυφασμένων με την καταστολή και την επιχειρηματική ελίτ. Αμφότερα τα κριτήρια μου καλύπτονταν πλήρως από τον Rodrigo Hinzpeter, ο οποίος το 2019 ήταν διαχειριστής της Quiñenco group, με πρόεδρο τον Andronico Luksc. Ο Hinzpeter υπήρξε επίσης Υπουργός Εσωτερικών υπό την πρώτη κυβέρνηση Piñera, αφήνοντας στο διάβα του ίχνη καταστολής δύσκολο να λησμονηθούν. Ανηλεώς κατέπνιξε κοινωνικές και μαθητικές κινητοποιήσεις ενώ επιχείρησε να περάσει ένα νομοσχέδιο έμφορτο με παντός είδους απαγορεύσεις, γνωστό πλέον ως νόμος του Hinzpeter. Στην θητεία του ως Υπουργός Εσωτερικών ήταν επιπλέον πολιτικά υπεύθυνος για την δολοφονία του νεαρού Manuel Gutiérrez, κατέστειλε σκληρά κοινωνικές διαμαρτυρίες στο Aysén και στην Freirina, στρατιωτικοποίησε περαιτέρω την περιοχή των Μαπούτσε με απότοκο εκατοντάδες τραυματισμούς, πολλοί εξ αυτών παιδιών, και αναρίθμητες φυλακίσεις.
Τον Αύγουστο του 2010, μαζί με δεκατρία ακόμα άτομα, υποβληθήκαμε στις κατασταλτικές ονειρώξεις του Hinzpeter, ο οποίος ανυπομονώντας να θέσει ένα τέλος στις αλλεπάλληλες βομβιστικές επιθέσεις, πραγματοποιημένες κυρίως στο ανατολικό τμήμα της πρωτεύουσας από το 2005, μας φυλάκισε δια κατασκευασμένων στοιχείων, προσλαμβάνοντας κρατουμένους πρόθυμους να επιβεβαιώσουν το αφήγημα της δίωξης, ενός αφηγήματος που αναφερόταν στην ύπαρξη μιας τρομοκρατικής συνωμοσίας.
Γι’ αυτούς τους λόγους αποφάσισα να επιτεθώ στον Hinzpeter, συμπεραίνοντας πως συνιστούσε απολύτως ευκταίο στόχο. Ξεκίνησα να μελετώ τον Hinzpeter (…) επισκέφθηκα το κτήριο Itaú ώστε να παρατηρήσω την ροή των προσώπων, ποιοι έμπαιναν και ποιοι έφευγαν. Επιχείρησα να εισέλθω στον 14ο όροφο, στα κεντρικά γραφεία της Quiñenco Group και απέτυχα λόγω του αυστηρού ελέγχου στην είσοδο(…) οπότε θεώρησα πως θα ήταν καλύτερο να στείλω ένα παγιδευμένο πακέτο συστημένο στο γραφείο του Hinzpeter για να εξασφαλίσω πως το δέμα θα άνοιγε από τα δικά του χέρια.
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να διευκρινίσω πως οι αδιάκριτες επιθέσεις ποτέ δεν αποτέλεσαν μέρος των αναρχικών πρακτικών, οι στοχεύσεις μας είναι εναργώς διαμορφωμένες και στραμμένες εναντίον των υπαίτιων για την καταπίεση και την καταστολή. Καθώς πρόθεση μου ήταν να εξαπολύσω μία ηχηρή δράση (…) αποφάσισα να χρησιμοποιήσω δυναμίτη.
Το 2018 και στις αρχές τους 2019, το περιεχόμενο σημαδεύτηκε από αστυνομική κτηνωδία απέναντι σε μαθητικές κινητοποιήσεις εναντίον του Νομοσχεδίου Ασφαλών Τάξεων και για ποικίλα ακόμα αιτήματα. Ήταν σύνηθες να αντικρίζεις εικόνες καραμπινέρων να χτυπούν μαθητές που συναντούσαν, τραβώντας τους μέχρι και έξω από τις τάξεις τους προκειμένου να τους σύρουν στο αστυνομικό τμήμα. Να σημειωθεί πως ο αγώνας ενάντια στο Ley Aula Segura [Νομοσχέδιο Ασφαλών Τάξεων] ήταν ο άμεσος προκάτοχος της έκκλησης για φοροδιαφυγή που απηύθυναν οι φοιτητές ενόψει των αυξήσεων στην τιμή εισιτηρίου του Μετρό, αποτελώντας έναυσμα για το ξέσπασμα της εξέγερσης στις 18 Οκτώβρη.
Δίχως την επιμονή των μαθητών πιθανώς τίποτα απ’ όσα συνέβησαν την εν λόγω μέρα δεν θα είχε διαδραματιστεί, συνεπώς επέλεξα να αντιδράσω στην αστυνομική βιαιότητα επιτιθέμενος στους μπάτσους εντός των ίδιων τους των εγκαταστάσεων. Η πρόθεση μου ήταν να τους χτυπήσω σαν θεσμό, για το τι εκπροσωπούν, για την αιμοσταγή ιστορία τους, τα βασανιστήρια και τους θανάτους. Αποφάσισα να επιτεθώ στο 54ο τμήμα των καραμπινέρος στο Huechuraba εν είδει χειρονομίας εκδίκησης για την δολοφονία της συντρόφου μου Claudia López τον Σεπτέμβρη του 1998.
Παρότι είναι έκδηλο πως οι εργαζόμενοι στο τμήμα αξιωματικοί το 2019 δεν ήταν οι ίδιοι που δολοφόνησαν την συντρόφισσα μου, ήταν το ίδιο μέρος που αποτέλεσε επιχειρησιακό κέντρο εκείνη την εποχή και συνεχίζει να αποτελεί για κάθε ημέρα διαδηλώσεων. Μέσω την δράσης μου ήθελα να παραδώσω μία απάντηση: πως κανένας και τίποτα δεν ξεχνιέται.
Η πρόθεση μου ήταν να τραυματίσω μόνο έναν καραμπινέρο, τον πιο υψηλόβαθμο, αυτός ήταν ο Ταγματάρχης Manuel Guzmán, έτσι, αποφάσισα πως η εκρηκτική ύλη δεν θα όφειλε να είναι μεγάλης ισχύος και επέλεξα να χρησιμοποιήσω μαύρο μπαρούτι μέσα σε έναν μεταλλικό κύλινδρο.
(….)
Η στόχευση της δράσης, ήτοι, να αντιδράσει στην επιθετικότητα των μπάτσων και ενός πρώην Υπουργού Εσωτερικών αλησμόνητου για τον κατασταλτικό του ρόλο και σήμερα διαχειριστή μιας οικονομικής δράκας ιδιοκτήτριας πρακτικά σύνολης της Χιλής, επιτεύχθηκε απόλυτα.
(…)
Αναφορικά με το αυτοαποκαλούμενο δεύτερο περιστατικό ( την επίθεση στην Tánica ), θα εξηγήσω ώστε να σκιαγραφήσω το πλαίσιο της δράσης. Η εξέγερση ξέσπασε στις 18 Οκτώβρη του 2019, ήταν ακόμα ζωντανή τους τελευταίους μήνες του 2019 όπως και στις αρχές του 2020, πολλές διαδηλώσεις διεξαγόντουσαν μέρα με την μέρα παρά την δριμεία αστυνομική καταστολή. Ο Μάρτης διαφαινόταν ως μήνας κλειδί όπου πολλά πράγματα μπορούσαν να συμβούν , μεταξύ αυτών ακόμα και η παραίτηση του Piñera. Ήταν μέσα σε αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα όταν επέλεξα να συνεισφέρω στην εξέγερση με την τοποθέτηση δύο εκρηκτικών μηχανισμών.
Το ανατολικό τμήμα της πρωτεύουσας είχε υπάρξει το επίκεντρο ορισμένων διαδηλώσεων πυροδοτώντας την αντίδραση όσων διέμεναν στις εν λόγω περιοχές ένεκα φόβου μήπως απειληθούν ή ακόμα κινδυνέψουν να απολέσουν τα προνόμια τους. Θα μπορούσε κάποια να προσέξει το πως άνθρωποι οι οποίοι διαδήλωναν ειρηνικά στην La Dehesa δέχθηκαν προσβολές ή και επιθέσεις, όπως επίσης και το πως στρατός και αστυνομία προστάτευσαν παρόμοιες γειτονιές σε μία πρόδηλη σύμπραξη δυνάμεων καταστολής και εύπορων τάξεων. Συνεπώς, επέλεξα να χτυπήσω αυτές τις συνοικίες, αλλά ειδικά μία γειτονιά εντός τους – την Santa Maria de Manquehue, τόπο έκδοσης της εφημερίδας El Mercurio, διαχρονικό ψιττακό των πλέον συντηρητικών φωνών της χώρας. Είμαι εμφατικός όσον αφορά την έγνοια μου να μην πληγωθούν άνθρωποι, διαταράσσοντας απλά την κανονικότητα της παραπάνω γειτονιάς. Προς απόδειξη του ισχυρισμού μου αναφέρω την αρχική μου ιδέα να τοποθετήσω τους εκρηκτικούς μηχανισμούς στις τουαλέτες του Café Kant, ευρισκόμενου μέσα στο κτήριο Tanica, αλλά εν τέλει εξαιτίας του ρίσκου να τραυματιστούν άνθρωποι απέρριψα αυτό το σχέδιο, διαλέγοντας αντ’ αυτού να τοποθετήσω έναν εκρηκτικό μηχανισμό στο πάρκινγκ της μεσιτικής εταιρίας Tánica, κάτω από έναν τσιμεντένιο πάγκο που θα απορροφούσε την έκρηξη.
Επίσης συνέλαβα ακόμα έναν στόχο επίθεσης, την τοποθέτηση ενός επιπλέον εκρηκτικού μηχανισμού στα κεντρικά της GOPE [Ειδικές Αστυνομικές Επιχειρησιακές Ομάδες], ο οποίος θα προγραμματιζόταν να πυροδοτηθεί μισή ώρα κατόπιν του πρώτου (….) ενόσω δηλαδή η GOPE θα διεξήγαγε έρευνες σε παρακείμενους χώρους, με αποκλειστικό σκοπό να τους χαρίσω μια καλή τρομάρα.
(…)
Επέλεξα να επιτεθώ στους καραμπινέρος διότι εκτός της ιστορικής τους υπόστασης ως εχθροί εμάς των αναρχικών, εκείνη την περίοδο είχαν ακρωτηριάσει εκατοντάδες μάτια (…) επιπλέον διάλεξα ως στόχο τους καραμπινέρος λόγω των τελεσμένων βασανισμών, ξυλοδαρμών, της δημιουργίας κέντρων βασανιστηρίων όπως αυτό στην υπόγεια διάβαση του Baquedano, το οποίο παρότι το δικαστικό σύμπλεγμα δεν αναγνωρίζει, όλοι ξέρουμε τι υπήρξε.
Από την αυγή της εξέγερσης αποτέλεσα κομμάτι των διάφορων κινητοποιήσεων σε καθημερινό επίπεδο και γινόμουν μάρτυρας, μέτρα μόνο μακριά μου, του πως νεαροί άνθρωποι έπεφταν καθημαγμένοι από σφαίρες και δακρυγόνα ευθείας βολής εκτοξευμένα από τα χέρια των καραμπινέρος. Για τους παραπάνω λόγους η εξέγερση αναγνώρισε τους καραμπινέρος ως έναν εκ των βασικών εχθρών της, οπότε, μία επίθεση ενάντια τους ήταν ουσιώδης και καθόλα ”δικαιολογημένη”.
Πηγή:darknights
Μετάφραση: Δ.ο Ragnarok