”Ανθίσταμαι στην αξίωση να με κρίνουν όσοι δεν κατανοούν την φωνή της λαχτάρας μου, το αλύχτισμα των αναγκών μου, τα ενδύματα του πνεύματος μου, το άλγος του μυαλού μου, το αίσθημα των ιδεών μου και το υπαρξιακό άγχος των σκέψεων μου.
Αλλά μόνο εγώ νογώ τα παραπάνω. Ζητάτε να με κρίνετε; Πολύ καλά τότε! Ποτέ δεν θα είστε ικανοί να κρίνετε τον πραγματικό μου εαυτό.
Απεναντίας, θα κρίνετε το “Εγώ” των δικών σας επινοήσεων. Όταν θα νομίζετε πως με κατέχετε στα χέρια σας έτοιμο να με συντρίψετε, εγώ θα είμαι ψηλά πάνω σας, γελώντας από απόσταση.”
Renzo Novatore.
Καταθέσαμε ενώπιον του παλιού εισαγγελέα… Δεν ήταν εύκολο, τουλάχιστον για εμάς, όντας αντιμέτωποι για πρώτη φορά με μία διαδικασία σαν αυτή. Αναγνωρίσαμε την εγκυρότητα του γεγονότος ότι κατηγορούμαστε και εκφράσαμε τα πολιτικά και αξιακά μας εφαλτήρια.
Την δράση μας καθ αυτήν, την αντιληφθήκαμε ως ένα πέρασμα από τα λόγια στην πράξη, αποκύημα της καταστροφικής μας κριτικής σε όσες δομές ασκούν βία εν ονόματι του Κράτους.
”Επιθυμούσαμε να ενσταλάξουμε τον τρόμο σε τμήμα του γενικού πληθυσμού”, πιο συγκεκριμένα στο ένστολο. Υπάρχουν άφθονοι λόγοι γι’ αυτό, ξεκινώντας από τις πολιτικές μας κλίσεις και την ιδεολογία και κλείνοντας με εμπράγματα στοιχεία υπεύθυνα για την παροιμιώδη αχρεία φήμη των Carabineros, είτε πρόκειται για σφαγές, είτε για φόνους, σκάνδαλα, επιχειρήσεις και άλλες δημόσιες ή μυστικές καταστάσεις. Ακόμα κι έτσι, πιστεύουμε πως το γεγονός μιλάει από μόνο του και ακόμη και δίχως την αντίστοιχη τεκμηρίωση το μήνυμα θα ήταν παραπάνω από σαφές.
Η προσέγγιση μας εμπίπτει στην τακτική της ”προσωποποιημένης επίθεσης”. Ο στόχος ενδεχομένως να φαίνεται τυχαίος. Δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά, όμως υπεραμυνόμαστε της επιλογής μας γνωρίζοντας πως είμαστε εχθροί οποιουδήποτε ( προφανώς ) φοράει στολή και μετατρέπεται σε σύνεργο του κρατικού μονοπωλίου της βίας με την πρόφαση της ευταξίας και του κοινού καλού.
Θα μπορούσε να συναχθεί το συμπέρασμα πως διευκολύναμε την έρευνα; Σίγουρα ναι, αλλά με όφελος την απόλαυση να μην απεκδυθούμε ή να αποκρύψουμε τις αρχές μας, απαντώντας στις πιο ”τεχνικές” ερωτήσεις. Γνωστοποιήσαμε στον εισαγγελέα μέρος της διαδικασίας πριν από τα γεγονότα που καταδεικνύουν την πατρότητα κοινών και χωριστών τελεσμένων διεργασιών.
Το μοναδικό πράγμα που θα μπορούσαμε να μετανιώσουμε είναι μεμονωμένες αποφάσεις και τεχνικές λεπτομέρειες που αν είχαν αναληφθεί με μεγαλύτερη επιμέλεια θα είχαν διαφοροποιήσει το παρόν μας και τις σημερινές συνέπειες, αυτό που μένει αναλλοίωτο είναι η στάση μας απέναντι στην φυλάκιση, η οποία ποτέ δεν συνέπιπτε με τον ρόλο των θυμάτων.
Η ανειλημμένη ευθύνη είναι, κατά την γνώμη μας, αμιγώς και ολοκληρωτικά πολιτική. Το είχαμε υποστηρίξει εξαρχής αδιαφορώντας για την αθωωτική ή καταδικαστική ετυμηγορία.
Όπως μία παρέα συντρόφων από την Ελληνική επικράτεια το είχε διατυπώσει κάποτε, σε εποχές αρκούντως πρόσφορες για την προάσπιση θυματοποιητικών θέσεων και την καταγγελία αστυνομικών μηχανορραφιών, προσπαθώντας να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως κακόμοιρους διωκόμενους ανθρώπους, τοποθετούμαστε από μία συνεπή και ριζοσπαστική συνάφεια της θεωρίας και της δράσης μας, στην αιώνια προσπάθεια να μετατρέψουμε την ζωή μας σε κάτι όχι απλώς εκδικητικό και ρητορικά επιθετικό, εξαντλημένο όμως σε έναν στείρο συμβολισμό.
Ποτέ δεν επεδείξαμε μία περηφάνια επιζήμια ώστε να μας τυφλώσει απέναντι στα λάθη μας. Γνωρίζουμε πως είμαστε εντελώς και ολοκληρωτικά ατελείς, και πάντα ανοιχτοί στην πλέον αιχμηρή αυτό-κριτική δυνάμεθα να ασκήσουμε στους εαυτούς μας, αλλά αυτοί οι αναστοχασμοί συνιστούν έναν θησαυρό που θα διαφυλάξουμε για μας.
Δεν μένει κάτι άλλο για εμάς παρά να κλείσουμε αυτές τις σύντομες κουβέντες ευχαριστώντας τα αγαπημένα μας πρόσωπα για την ανεπιφύλακτη τους υποστήριξη, συγγενείς και φίλους, ελεύθερους και φυλακισμένους, κοντά και μακριά, σε αυτήν ή σε μία άλλη ζωή.
Τίποτα δεν τελείωσε…
Συνένοχες αγκαλιές σε όλους τους φυλακισμένους αδερφούς και αδερφές μας στα μπουντρούμια της Ελλάδας και όλου του κόσμου. Επίσης, έναν ξεχωριστό αδερφικό χαιρετισμό στους Λευκορώσσους Αναρχικούς, καταδικασμένους τον Δεκέμβρη του 2021 για τον αγώνα τους ενάντια στην ντόπια δικτατορία.
Αποξενωμένοι, ποτέ ηττημένοι!
Ανατρεπτικοί και αναρχικοί κρατούμενοι πίσω στους δρόμους!
Φωτιά στις φυλακές και στην κοινωνία που τις χρειάζεται!
Ignacio και Luis Avaca.
Πηγή:darknights
Μετάφραση: Δ.ο Ragnarok