Τοποθετούμαι για άλλη μια φορά απέναντι απο ένα δικαστήριο το οποίο δεν αποδέχομαι να κρίνει τις επιλογές μου και τη δράση μου. Έχω ήδη δηλώσει τη θέση μου για το κράτος, το κεφάλαιο, την καθεστηκύια τάξη της ανισότητας και της γενικευμένης υποδούλωσης και εκμετάλλευσης ανθρώπων και φύσης, τη σταδιακή μετατροπή του πλανήτη σε μια απέραντη φυλακή για κάθε έμβυο ον. Απέναντι στους νόμους που συντηρούν τη δολοφονική τάξη κράτους – κεφαλαίου έχω σταθεί τόσο με το λόγο όσο και με τις πράξεις μου. Προσπάθησα να μείνω συνεπής στη θέση μου απέναντι στον νόμο και την τάξη κάθε φορά που με έσυραν κατηγορούμενο τα όργανα της εφαρμογής του, μη συμμετέχοντας στην υποκριτική διαδικασία της εκάστοτε δίκης που στόχο πάντα έχει την επικύρωση του κρατικού ελέγχου πάνω στη ζωή και την ελευθερία.
Έχω πληρώσει το τίμημα των επιλογών μου περνώντας σχεδόν 8 χρόνια από τη ζωή μου εντός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, που αποτελούν το κέντρο του κοινωνικού πανοπτικού, το φόβητρο για τη πειθάρχηση της κοινωνίας αλλά και εργαλείο αναπαραγωγής του εγκλήματος με όρους ενσωμάτωσης στην καπιταλιστική σκοτεινή οικονομία. Εκεί που εν ονόματει του Δικαίου οι τοίχοι υποφέρουν από τη γενικευμένη αδικία. Εκεί στη γκρίζα περιοχή του νόμου όπου τσακίζονται κόκκαλα και ψυχές ανθρώπων για να πεταχτούν έπειτα διαλυμένοι ηθικά και οικονομικά και μη έχοντας άλλη επιλογή, να ανατροφοδοτήσουν με την απελπισία τους το τέρας του σωφρονισμού. Παρέχοντας το τέλειο άλλοθι για την δήθεν αναγκαιότητα του νόμου και της κρατικής δόμησης της κοινωνίας. Φυσικά τα αίσχη που αν τυχόν αποκαλυφθούν βαφτίζονται μεμονομένα περιστατικά, στην πραγματικότητα αποτελούν δομικά στοιχεία του συστήματος και γίνονται υπό τον έλεγχο ή επιτήρηση διαφόρων κρατικών αξιωματούχων και λειτουργών, των “διεφθαρμένων” και όσων παθητικά τα ανέχονται μη τυχον κινδυνέψει η θέση ή η καριέρα τους.
Και όλο αυτό για τη δικαστική ελίτ αποτελεί αριθμητική : μετράτε μηχανικά ημέρες, μήνες, χρόνια φυλακής χωρίς καμία συναίσθηση του τι συνεπάγονται οι επιλογές σας. Ή ακόμα χειρότερα, το πόσο χρόνο θα περάσει κανείς στη φυλακή εξαρτάται τις περισσότερες φορές από το τι πιέσεις θα δεχτεί κάποιος δικαστής ή τι θα τον οφελήσει οικονομικά. Αν έχεις την οικονομική επιφάνεια να πληρώσεις αναγνωρισμένο δικηγόρο με τις κατάλληλες διασυνδέσεις και αρκετό ρευστό για λίπανση δεν θα σαπίσεις στη φυλακή σαν τους ταλαίπωρους οικονομικά αδύναμους που πέφτουν στα δύχτια της. Αν είσαι αστυνομικός και πυροβολήσεις έναν πιτσιρικά η ισόβια θα σπάσει. Αν είσαι δεσμοφύλακας και σκοτώσεις κρατούμενο στο ξύλο το πολύ να βγάλεις μερικούς μήνες φυλακή. Αν είσαι αναρχικός, εχθρός του καθεστώτος, δεν θα σου χαριστεί ούτε μέρα. Αυτό το βαθιά ταξικό και άδικο στην ουσία του σύστημα, αποκαλείτε με θράσος Δικαιοσύνη.
Στέκομαι λοιπόν απέναντι στην αυτοαποκαλούμενη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, που με αντιμετώπισε ως εχθρό. Εως και την προηγούμενη σύλληψη μου επέλεγα να μείνω σιωπηλός σε σχέση με τις κατηγορίες που με βάραιναν ποινικά με αποτέλεσμα να καταδικαστώ ακόμα και για πράγματα που δεν έχω κάνει. Εν προκειμένω όμως η απαγωγή της συντρόφου μου και ο παρατεταμένος εγκλεισμός της στη φυλακή αποτελεί έναν μόνιμο εκβιασμό προς τη θέση και τη στάση μου. Πλέον δεν έχω να υπολογίζω μόνο τις συνέπεις της κάθε επιλογής μου σε εμένα προσωπικά, αλλά και τι αντανάκλαση θα έχει στην ποινική της μεταχείρηση. Συνειδητοποιώντας ότι βρίσκομα απέναντι σε ένα κράτος – απαγωγέα, που κρατά στη φυλακή τη σύντροφο μου για να εκδικηθεί και να εκβιάσει εμένα, δεν έχω άλλη επιλογή από το να ξεκαθαρίζω διαρκώς ποιά είναι η μοναδική εμπλοκή της στην υπόθεση, όσο και αν δεν έχω καμία διάθεση να δίνω εξηγήσεις για τις πράξεις μου, τη ζωή μου ή τις σχέσεις μου σε κάποιο θεσμικό όργανο του κράτους.
Γι αυτό δήλωσα από τη πρώτη στιγμή στην ανακριτική διαδικασία, ότι η συντροφός μου δεν έχει καμία ανάμειξη στις ληστείες και τις κλοπές που μου χρεώνονται, ενώ τα όπλα που βρέθηκαν πάνω μου και δίπλα μου ήταν δικά μου και υπό τον αποκλειστικό μου ελεγχό. Οι 2 κοπέλες που κάθονταν στα μπροστινά καθίσματα δεν είχαν καν οπτική επαφή καθώς βρίσκονταν σε τσάντες κλεισμένες με φερμουάρ.Ωστόσο ότι και να είπα, το δήθεν δόγμα της δικαιοσύνης περί απόδειξης ενοχής και όχι αθωότητας, δεν ίσχυσε στη δική μας περίπτωση. Παρά τα σοβαρά προβλήματα της ίδιας και της μητέρας της, προφυλακίστηκε και παραμένει εως και τώρα στη φυλακή, καθώς ασκήθηκαν πιέσεις για τη συμμόρφωση των ανεξάρτητων κατά τα άλλα δικαστικών αρχών με τις εντολές του βαθέως κράτους. Η μιντιακή προπαγάνδα είχε ήδη δείξει τον δρόμο με τα χονδροειδή ψέμματα της, όπως πχ το σπίτι της Δήμητρας που βαφτίστηκε γιάφκα παρότι δεν βρέθηκε τίποτα παράνομο εντός του.
Στο σημείο αυτό θα ξεκινήσω μια σύντομη εξιστόρηση των γεγονότων που οδήγησαν στη σύλληψη μας ώστε να διαφανεί ξεκάθαρα ότι το αφήγημα της αστυνομίας περί εγκληματικής οργάνωσης δεν έχει καμία σχέση με τη πραγματικότητα. Καθώς η θέση μου είναι να μην συνεργάζομαι με την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές, δεν προτίθεμαι να δώσω πληροφορίες σε σχέση με τη δική μου δράση και τις ενέργειες για τις οποίες κατηγορούμαι ατομικά. Θα μιλήσω αποκλειστικά για το γεγονός της σύλληψης που είναι και το μοναδικό που με συνδέει ποινικά με τις 2 κοπέλες.
Αυτό που προσβλητικά μου χρεώνετε, μια υποτιθέμενη εγκληματική οργάνωση με ιεραρχικούς ρόλους, της οποίας μάλιστα είμαι διευθυντής, είναι κάτι που αντιτίθεται στις αξίες μου, τις αναρχικές σχέσεις που προσπαθώ να προωθήσω και στον τρόπο που λειτουργώ ως άνθρωπος.
Στην πραγματικότητα αυτό που μας συνέδεσε με τη Κωνασταντίνα είναι ότι ήμασταν και οι 2 κυνηγημένοι, ενώ με τη Δήμητρα μια βαθία συντροφική σχέση. Εξαιτίας αυτής της σχέσης και της αφοσίωσης της, που δεν νοείται να κριθεί από κανένα δικαστήριο, η Δήμητρα είχε αναγκαστεί να υποστεί μακροχρόνιες, επίμονες και ενοχλητικές παρακολουθήσεις από την αντιτρομοκρατική προκειμένου να εντοπίσουν εμένα. Αυτό την οδήγησε να προσαρμόσει τη ζωή της σε καθεστώς αντικατασκοπείας προκειμένου να μπορεί να με συναντάει. Αναγκάστηκε εν τέλει μέχρι και να ταξιδεύει με πλαστή ταυτότητα που της έδωσα ώστε να ξεφεύγει από τον κλοιό της αντιτρομοκρατικής κάθε φορά που επισκεπτόταν τη μητέρα της στο Βερολίνο η οποία διαμένει εκεί διότι λαμβάνει θεραπεία. Το σπίτι που ζούσε η Δήμητρα στην Αθήνα για να μπορώ να την επισκέπτομαι έπρεπε να ελέγχεται για πιθανή παρουσία ασφαλιτών. Καθ’ ότι εκεί ήταν ένα νόμιμο σπίτι, που υπό κανονικές συνθήκες δεν κινδύνευε από αστυνομική εισβολή, είχα αφήσει εκεί κάποια νόμιμα πράγματα μου όπως ρούχα, παππούτσια, σημειώσεις κλπ.
Εκείνες τις ημέρες που προηγήθηκαν της σύλληψης μας, είχα αντιληφθεί πιθανές ενδείξεις αστυνομικής παρακολούθησης και αποφάσισα ότι για να διαφύγω της σύλληψης έπρεπε να εγκαταλείψω το καταφύγιο μου (το οποίο εν τέλει δεν εντοπίστηκε) και να οργανώσω τη φυγή μου από τον κλοιό που είχε δημιουργηθεί. Για αυτό το σκοπό έκλεψα το RAV 4 και έφτιαξα πλαστές πινακίδες κυκλοφορίας. Το πρηγούμενο βράδυ (πριν την ημέρα της σύλληψης), άδειασα το καταφύγιο μου και φόρτωσα όλα τα χρήσιμα πράγματα στο αυτοκίνητο που είχα κλέψει. Εν συνεχεία ενημέρωσα τη Κωνσταντίνα τηλεφωνικά και δώσαμε ραντεβού στο Βύρωνα για να πάμε στο αυτοκίνητο και να φύγουμε αιφνιδιαστικά. Τέλος πήγα ξημερώματα με ταξί στο σπίτι της Δήμητρας. Είπα στον οδηγό να περιμένει απ’ έξω και την ξύπνησα. Της μίλησα σύντομα και ψιθυριστά καθώς ανησυχούσα μην έχουν τοποθετήσει μικρόφωνα στο σπίτι. Της είπα να μαζέψει βιαστικά τα πράγματα της που θεωρούσε απαραίτητα για να φύγουμε. Αφήσαμε το σπίτι της σε ανάστατη κατάσταση και επιβιβαστήκαμε στο ταξί, όπου και πάλι δεν μπορούσα να της εξηγήσω τι συνέβαινε καθώς άκουγε ο οδηγός. Όταν φτάσαμε στο Βύρωνα η Κωνσταντίνα μας περίμενε ήδη εκεί και επιβιβαστήκαμε αιφνιδιαστικά στο RAV 4 προκειμένου να μην γίνουμε αντιληπτοί από την ομάδα παρακολούθησης και να ξεφύγουμε από τον κλοιό. Ζήτησα από τη Δήμητρα να οδηγήσει διότι ήμουν πολύ κουρασμένος από το ξενύχτι και την όλη διαδικασία της φυγής. Μόλις ξεκινήσαμε ενημέρωσα αναλυτικά για το τι είχα δει, τι είχα κάνει και ότι μετέφερα παράνομα αντικείμενα.
Όταν ανεβήκαμε στον Υμηττό, όπου είχα τη ψευδαίσθηση ότι δεν ήμασταν υπό παρακολούθηση, άλλαξα πινακίδες στο αυτοκίνητο και του έβαλα τις πλαστές που είχα ετοιμάσει ώστε να κινηθούμε ασφαλείς στη συνέχεια. Στο σημείο αυτό επικοινώνησα με έναν φίλο μου και του ζήτησα να φροντίσει το σπίτι της Δήμητρας σε περίπτωση που κάτι μου συνέβαινε. Εκείνος από φόβο μη τυχόν μπλέξει κάποιος άσχετος άνθρωπος εφόσον συλληφθήκαμε (όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν σε αντίστοιχες περιπτώσεις), κανόνισε τον καθαρισμό του σπιτιού.
Μόλις κατεβήκαμε από το βουνό και μπήκαμε στον αστικό ιστό, δεχτήκαμε την επίθεση από την αντιτρομοκρατική. Τη στιγμή που με τράβηξαν έξω από το πίσω κάθισμα όπου καθόμουν μου έπεσε το τσαντάκι με το Scorpion στο έδαφος ενώ στη τσέπη μου βρέθηκε το πιστόλι CZ. Δίπλα μου βρέθηκε και μια κλειστή τσάντα με το Kalashnikov. Με δεκάδες όπλα να μας σημαδεύουν δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να παραδωθούμε ή να πεθάνουμε. Ωστόσο η σύλληψη μας έγινε με εκδικητική βιαιότητα από την πλευρά τους, έφτασαν μάλιστα στο σημείο να μου σκίσουν τα ρούχα. Οι ισχυρισμοί τους περί αντίστασης από εμάς που είμασταν αριθμητικά λιγότεροι και εγκλωβισμένοι υπό καθεστώς αιφνιδιασμού είναι τουλάχιστον γελοίοι. Το μόνο που αποδυκνείεται από αυτή τη γελοιότητα είναι η τάση της αστυνομίας να διογκώνει τις δικογραφίες με ψευδή γεγονότα.
Το πρώτο πράγμα που είπα, όταν τελείσε η κλωτσοπατινάδα και με φόρτωσαν δεμένο πισθάγκωνα στο συμβατικό της αστυνομίας, ήταν ότι έπρεπε βα ενημερώσουν τους ανώτερους τους ότι η Δήμητρα έχει ευαισθησία στο κεφάλι λόγω της πρόσφατης εγχείρησης ώστε να μην τη χτυπήσουν. Κάτι που δεν εμπόδισε βέβαια τους ασφαλίτες από το να χτυπάνε το κεφάλι της στον τοίχο, ενώ ήταν πισθάγκωνα δεμένη, για να της αποσπάσουν βίαια γενετικό υλικό. Απέδειξαν πόσο τους εξοργίζει να βλέπουν ανθρώπους να στέκονται με αξιοπρέπεια απέναντι τους και να μην συνεργάζονται στην επιβολή του βιομετρικού ολοκληρωτισμού.
Στο σημείο αυτό ολοκληρώνεται η εξιστόρηση των γεγονότων που οδήγησαν στη σύλληψη μας καθώς τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Εξαιτίας αυτής της αλληλουχίας γεγονότων η σύντροφος μου βρίσκεται εδώ και 16 μήνες στη φυλακή χρεωμένη με κατηγορίες όπως συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και κατοχή βαρέων όπλων. Με μια ισοπεδωτική λογική που στόχο έχει την απομόνωση των καταζητούμενων αναρχικών, τα δικά μου όπλα, που είχα επάνω μου και καλυμμένα, θεωρούνται αυτομάτως σαν όπλα της συντρόφου μου, ενώ από τη στιγμή που συνελήφθησαν 3 άνθρωποι μαζί βαφτίζονται εγκληματική οργάνωση κι ας μην υπάρχει το παραμικρό στοιχείο που να συνδέει τα 3 αυτά άτομα με παράνομες ενέργειες από κοινού εκτός από το γεγονός της σύλληψης. Με ξεχειλωμένα κατηγορητήρια και τραβηγμένες λογικές ακροβασίες η σύντροφος μου κρατήθηκε στη φυλακή, στερήθηκε την πρόσβαση στις μεταπτυχιακές σπουδές της και κινδύνεψε η υγεία της από την ελλειπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του Κορυδαλλού, όταν μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου η ιατρός του νοσοκομείου συνίστησε τακτική ιατρική εξέταση που ουδέποτε έγινε.
Κλείνοντας την τοποθέτηση μου εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία να πάρω θέση και ως προς τις κατηγορίες που βαραίνουν εμένα προσωπικά. Σχετικά με την κατηγορία της απόδρασης είναι τιμή μου που έσπασα τα δεσμά της αιχμαλωσίας μου με ρηξιακό τρόπο. Να αναφέρω όμως ότι η απόδραση μου, που οργανώθηκε σε λιγότερο από 12 ώρες, αποτέλεσε απάντηση σε μια στημένη δικογραφία για στάση στη φυλακή, χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο ή μαρτυρία, που μου έκοβε τις άδειες και θα τερμάτιζε τον ευεργετικό υπολογισμό ποινής στην αγροτική φυλακή με συνέπεια την αύξηση της παραμονής μου στις φυλακές κατά 1 χρόνο, κάτι που δεν ήμουν διατεθειμένος να αποδεχτώ παθητικά, οπότε επέλεξα αντί της ταπείνωσης να ζω κυνηγημένος.
Αναφορικά με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης τοποθετήθηκα ήδη. Συμπληρωματικά θα πω ότι η εγκληματική οργάνωση με διακριτούς ρόλους και ιεραρχική δομή είναι το αστυνομικό – δικαστικό σύμπλεγμα που βασανίζει και φυλακίζει χιλιάδες ανθρώπους για να επιβάλλει το μονοπώλιο της κρατικής βίας.
Αν ψάχνεται για διακίνηση βαρέων όπλων δείτε το διακρατικό νταλαβέρι οπλικών συστημάτων που προορίζεται για τη σφαγή ολόκληρων πληθυσμών, όπου συμμετέχει ενεργά και το Ελληνικό κράτος. Ένα παράδειγμα οι ρουκέτες προηγούμενης τεχνολογικής γενιάς που η Ελλάδα πούλησε στη Σαουδική Αραβία, μια χώρα που ο βιασμός ανήλικων κοριτσιών λέγεται νόμιμος γάμος. Οι ρουκέτες που ξεφορτώθηκε το Ελληνικό κράτος χρησιμοποιήθηκαν λοιπόν στους βομβαρδισμούς εναντίον της πιο φτωχής του κόσμου, της Υεμένης, ώστε να καταστραφούν οι υποδομές και να οδηγηθούν στο θάνατο από την πείνα εκατομμύρια άνθρωποι. Φυσικά δεν θα συρθεί κανένας υπουργός στα δικαστήρια. Οι μαζικές δολοφονίες και το διεθνές νταλαβέρι βαρέων όπλων είναι απολύτως σύννομη δραστηριότητα. Αν εγώ βέβαια κατέχω 3 όπλα χειρός περασμένων δεκαετιών βαφτίζονται βαριά όπλα και οδηγούμαι στη φυλακή μαζί με όποιον τύχει να βρίσκεται δίπλα μου. Αυτή όμως είναι η ουσία των νόμων, η προστασία των ισχυρών από την εξέγερση της βάσης της κοινωνικής πυραμίδας.
Όσον αφορά τη κατηγορία της ληστείας την επιστρέφω σε κάθε τράπεζα που ο ίδιος ο χαρακτήρας της ύπαρξης της είναι η συσσώρευση πλούτου και η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Ληστεία είναι η ίδρυση μιας τράπεζας, αυτό που έκανα εγώ είναι αναδιανομή του πλούτου.
Και τέλος η κατηγορία της αρπαγής επιστρέφεται σε κάθε όργανο της αστυνομίας που κατ’ επάγγελμα αρπάζει ανθρώπους, τους βασανίζει και τους οδηγεί σιδηροδέσμιους στα κρατικά μπουντρούμια όπου καταστρέφονται ολόκληρες ζωές.Όσοι κατηγορούνται επειδή δε συμβιβάστηκαν με το απέραντο σφαγείο που τα κράτη έκαναν τη γη, επειδή έψαξαν τρόπους να ζήσουν έξω από τη συνθήκη της γενικευμένης αιχμαλωσίας, υπάρχουν στιγμές αγώνα όπως αυτή που επιστρέφουν τις κατηγορίες στους διώκτες τους και σπάνε το προβεβλημένο είδωλο της αντεστραμμένης πραγματικότητας που έχει επιβληθει ως μοναδική αλήθεια.
Πηγή: Athens Indymedia
Leave a Reply