“Ενάντια σε εκείνους που θέλουν να δώσουν στο προλεταριάτο τη θρησκεία ενός ονόματος μια ψευδή συνείδηση, κουστούμι και γραβάτα, ουρά και αξιοπιστία στα μάτια όσων χαίρουν σεβασμού, είναι νόμιμο να αντιτάξουμε ένα προλεταριάτο βίαιο και άγριο, αυτόνομο με δίχως συνείδηση, καθώς και το τρίπτυχο: ΣΚΑΤΑ, ΣΑΤΑΝΑΣ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.” Luciano Parinetto.
Πρώτη του Δεκέμβρη ανασύρεται νεκρή απ’τά συντρίμμια η εργαζόμενη λογίστρια μετά από έκρηξη στο υπόγειο του υποκαταστήματος της αλυσίδας ταχυφαγείων Everest στην πλατεία Βικτωρίας. Το γεγονός συγκλονίζει το πανελλήνιο στα δελτία των ειδήσεων το πρωί της έκρηξης, κάνει τον απαραίτητο βραχύβιο κύκλο του στη μιντιακή πίστα και θάβεται ξανά κάτω από τόνους ειδησεογραφικών σκουπιδιών.
Ο θάνατος όμως της εργαζομένης χαράσσεται στην επαναστατική μνήμη, η οποία έχει το χρέος της υπέρβασης των θεαματικών κύκλων επικαιροτήτων, ως μια ακόμη εργατική δολοφονία. Έτσι, Παρασκευή 16 Δεκέμβρη επιτεθήκαμε με τα σφυριά της κριτικής μας στο υποκατάστημα Everest στην οδό Σόλωνος.
Δεν είναι στις βλέψεις μας να δακρυροήσουμε για τους αβίωτους μισθούς, τις απολύσεις κατά το δοκούν, τα μαύρα μεροκάματα, τα εξαντλητικά ωράρια και τη γενικότερη εργοδοτική αυθαιρεσία. Εξάλλου είναι δουλειά των συνδικαλιστών και των εργατιστών να κλαψουρίζουν αιτηματικά.
Μόνος λόγος να δακρύζουμε είναι μόνο η συγκίνηση όταν (θα) πατάμε στις στάχτες αυτού του κόσμου.
Δεν είμαστε προλετάριοι! Όχι γιατί δεν είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε για να ζήσουμε και να υποκύπτουμε στο δίλημμα μισθωτή σκλαβιά ή θάνατος, αλλά γιατί με την ευκτική διακήρυξή μας αυτή θέτουμε εαυτούς εκτός του ετεροκαθορισμού από τη θέση μας στην καπιταλιστική παραγωγή. Πρώτα πρώτα έτσι ξεκλέβουμε την ταυτοτικοποίηση του εαυτού μας. Δεν είμαστε προλετάριοι! Είμαστε προβοτάριοι, τεμπελχανάδες, αντιπαραγωγικοί. Δεν θέλουμε ψωμάκι. Θέλουμε παντεσπάνι, γκλίτερ και βενζίνα.
Η εταιρική γενεαλογία της αλυσίδας Everest οδηγεί σε γνωστή βδελυρή – σχωρεμένη πια – φιγούρα της εγχώριας αστικής τάξης που ακούει στο όνομα Βγενόπουλος, μεταξύ άλλων ουσιαστικού υπεύθυνου για το θάνατο των τριών υπαλλήλων της Marfin. Και στις δύο περιπτώσεις οι εργατικές δολοφονίες ήταν αποτέλεσμα έλλειψης προβλεπόμενων συνθηκών ασφαλείας στους δύο χώρους εργασίας. Εξάλλου η ανθρώπινη ζωή είναι τόσο μηδαμινή ώστε να υπερκεράσει την πρόσθεση μερικών ακόμη ψηφίων σε τραπεζικούς λογαριασμούς.
Η αλυσίδα καταστημάτων Everest όπως και οι συγγενικές της (π.χ. Goodys) βρίσκεται διασκορπισμένη παντού. Η εδαφικοποιημένη αυτή διάχυση στη μητρόπολη για μας μπορεί να σημαίνει ένα πράγμα αν δε θέλουμε να συνηθίσουμε το θάνατο: πολλοί στόχοι.
Καλούμε συντρόφισσες και συντρόφους να επιτεθούν. Ρίξτο στο μιλητό με κανα δυο συντρόφους και χτύπα.
ΣΠΑΣΤΕ ΚΑΨΤΕ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ
Υπάρχει ένα Everest κοντά σου.
ΟΙ ΕΡΓΑΤΟΩΡΕΣ ΜΕ ΑΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΕΣ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΜΜΕΝΕΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Άνομοι Κύκλοι
Leave a Reply