Πανώλη ή αλλιώς μαύρος θάνατος ονομάζεται η επιδημία πανούκλας που στοίχειωσε την Ευρώπη στα μέσα του 14ου αιώνα. Έπληξε τουλάχιστον το 1/3 του ευρωπαικού πληθυσμού ενώ ταυτόχρονα σε Κίνα και Ινδία καθημερινά έχαναν τη ζωή τους εκατοντάδες άνθρωποι με τον δείκτη θνησιμότητας παγκοσμίως να είναι στα ύψη και μια από τις πιο μεγάλες ανθρωπιστικές καταστροφές να είναι προ των πυλών. Η μολυσματική ασθένεια αυτή έσπειρε το «χάος» στην οικονομία και στην ομαλή κοινωνική ροή και εδραίωσε ένα κλίμα πανικού και τρόμου. Τα καθαρά αστικά κέντρα και η αψεγάδιαστη αριστοκρατία του μεσαίωνα μέσα σε λίγες νύχτες μετατράπηκαν σε πόλεις κηρυγμένες υπό καραντίνα και τις αρχές- Εκκλησία να είναι απλά θεατές. Η Πανώλη, όπως την παραθέτει ο Α. Καμύ, δεν έκανε διακρίσεις, δε γνώριζε δικαίους και αδίκους, ούτε πλούσιους και φτωχούς. Μπροστά στον αποκλεισμό της πόλης και τον φόβο της Πανώλης, ο κάθε πολίτης πλησίαζε νομάρχες, δημάρχους και κάθε λογής υπάλληλο σε όλο το εύρος της ιεραρχικής κλίμακας και ζητούσε απλά να εξαιρεθεί αλλά κανένας τους δεν μπορούσε να νιώθει ασφαλής από την ραγδαία και ανεξέλεγκτη εξάπλωση της πανούκλας.
Ετσι λοιπον και εμείς επιλεγουμε την ονομασία της «Μαύρης Πανώλης» για το χώρος μας προσπαθώντας να καταστησουμε σαφη και οσο πιο παραστατικα γινεται το στόχο μας, που δεν είναι άλλος από το να «δηλητηριάσουμε»,όπως η πανώλη, το υπαρχον συστημα και να σαμποταρουμε με την ιδια επιθετικοτητα την κανονικοτητα του
Είμαστε αναγκασμενοι να βρισκομαστε αντιμετωποι ολοενα και περισσοτερο με το κουφαρι του καπιταλιστικου καθεστωτος , τη σηψη της μικροαστικης κουλτουρας και την εδραιωση μιας συγχρονης πολιτικοοικονομικης παρακμης. Ο μιζερος ελληνικος λαος εχει φτασει στα ορια του αλλα παρολα αυτά η μυωπικη του πιστη στις δημοκρατικες οφθαλμαπατες καλα κρατει. Το τέρας αυτό που λεγεται δημοκρατια παραμενει στο θρονο του και μιλαμε για το θεσμο αυτόν που αναπαραγει στους κολπους του κάθε ειδους «λουλουδι». Από τις ανασφαλεις μαζες κρεατινης που πιστευουν σε εθνοσημα και ιδεες της ξεφτιλας και την Ελληνιδα νοικοκυρα που το κυριο μελημα της είναι αμα πετυχε τα γεμιστα για τον «δουλευταρα» κανακαρη της, ο οποιος φιλαει κατουρημενες ποδιές, μεχρι τους μεγαλοκαναλαρχες, τους εμπορους φαιδρης ελπιδας από το εξωτερικο και τους συγχρονους φεουδαρχες.
Αντιστοιχα λοιπον και στo Πανεπιστημιο, αυτόν τον μικροκοσμο της κοινωνιας και του κρατικης αυταρχικης λογικης, βρομαει ο ίδιος βοθρος. Η θανατιλα που ερπεται στα αμφιθεατρα εθελοτυφλει μπροστα στην επερχομενη ιδιωτικοποιηση (αλυσιδες μαθηματων, υπερογκα διδακτρα) και τα αλισβερισια εργολαβιών και πρυτανικων αρχων (λεβεντοπαιδα των security). Οι αντιπαθεστατοι δεξιοι καριεριστες κανουν πλατες στο νεοφιλελευθερο μοντελο και οι wannabe επαναστατες της αριστερας και εραστες της θυματοποιησης «παλευουν» για τις δομες εκεινες που η ιδια η εξουσια εχει θεσπισει για να μας αφοπλιζει και απολαμβανει να μας βλεπει να περιοριζομαστε.
Το δικο μας επαναστατικο μικροβιο, η εξεγερτικη μας φαντασια και το μισος μας για την εξουσια δεν μας επιτρεπουν να αποδεχομαστε τιποτα από τα παραπανω παρα να γελαμε και να τα πολεμαμε. Η πραγματικοτητα και η εμπειρια μας εχουν δειξει ότι ο χωρος του πανεπιστημιου εχει λειτουργησει ουκ ολιγες φορες ως εστία κριτικης και συγκρουσης με την απεναντι μερια. Θα ηταν ψεμμα λοιπον αμα δε δηλωναμε νοσταλγοι των οδοφραγματων εξω από τα πανεπιστημια στο Παρισι του 68΄, των παρανομων βιβλιοθηκων εντος των σχολων στην τσαρικη Ρωσια στα τελη του 1800 και των καταληψεων πανεπιστημιακων χωρων στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ το 2014 καθως και εμπνευσμενοι από τις εξεγερσιακες συγκρουσεις του 08΄ και του 95΄.Ετσι λοιπον πρωταρχικος στόχος της «Μαύρης Πανώλης» είναι η διαχυση της αναρχικης ιδεας, η συσφιξη των συντροφικων μας σχεσεων μεσω συζητησεων και δρασεων, η αντιπληροφορηση και η πατοκορφη αποδομηση της σημερινης δυστοπιας του ρατσισμου, του σεξισμου, της πατριαρχιας, της ελληνιλας, του λιγδερου lifestyle του American dream και των κοινωνικοηθικων αξιων.
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΠΑΝΩΛΗΣ
Στο Ισόγειο της Νομικής
mail: mavrh_panwlh@espiv.net
blog: http://mavrh-panwlh.espivblogs.net/
Leave a Reply