Λάβαμε: 30/6/2017
Κανείς δεν έρχεται να σε σώσει σύντροφε.
Κανένας.
Δεν αχνοφαίνεται επανάσταση στον ορίζοντα. Kανένα κόμμα, καμία μεγάλη ιδέα που επιτέλους θα αφυπνίσει την ουσία της ανθρωπότητας και θα μας ελευθερώσει από τις αλυσίδες μας.
Δεν υπάρχει προτωπορεία, σκοπός, καμία απόκρυφη μέθοδος εύχρηστη σε όλους μας, ώστε να ωθήσουμε τους ισχυρούς να παραιτηθούν στην μοίρα της καθημερινής ύπαρξης.
Υπήρξαν υποκριτές. Υπάρχουν κύρηκες, νταβάδες και ψευδείς θεοί που σε προτρέπουν να τους υμνήσεις. Θα σε προμηθεύσουν με άχρονες αλήθειες και αθάνατες προσωπικότητες, θα σε διαβεβαιώσουν πως αν αρκετοί άνθρωποι φορούσαν σωστή στολή ή ομιλούσαν με τον ορθό τρόπο όλα θα έβαιναν καλώς.
Υπάρχουν αυτοί φυσικά που σου αρνούνται ακόμα και αυτό, αρνητές κάθε πράξης στερουμένης σχολαστικού σχεδιασμού έως και της τελευταίας λεπτομέρειας. Ποιος θα διαχειριστεί τα σχολεία; Ποιος θα χτίσει δρόμους;
Θα χαρακτηρίσουν τα σχέδια σου αιθεροβάμοντα, αβάσιμα, μη πρακτικά, μια εξεγερσιακή ονείροξη.
Θα το δηλώσουν αυτό μισοκοιμησμένοι.
Αυτόι, τόσο σοφοί χασμουριούνται λέγοντας πως περιμένουν τον λαό να ξεσηκωθεί. Ο λαός ξεσηκώθηκε και συνετρίβη. Το occupy απέτυχε, το standing rock απέτυχε.Ότι απέμεινε είμαι εγώ και εσύ.
Αυτοί, τόσο ισχυροί χασμουριούνται λέγοντας πως αναμένουν να αναγνωριστούν τα δικαιώματα τους, το δικαίωμα να συνδιαλέγονται ή το δικαίωμα να ψηφίζουν μία αδιόρατη γραμμή που ούτε οι ίδιοι δεν πρόκειται να τηρήσουν. Που βρισκόντουσαν όλοι αυτοί στην εμφάνιση της πατριωτικής κίνησης ή του NDAA; Παραπονέθηκαν, μουρμούρησαν, ηττήθηκαν.
Διατείνονται πως προσμένουν ένα καινοφανές γεγονός σε έναν κόσμο με εκατομμύρια όμοιους τους καθημερινά. Κάθε μέρα τα κριτίρια αλλάζουν, κάθε μέρα βαλτώνουν και γερνάνε περισσότερο.
Όλοι περιμένουν μα κανένας δεν επιθυμεί να αρχίσει, όλοι θέλουν να συμμετάσχουν μα κανένας δεν θέλει να δημιουργήσει. Όλοι αδυμονούν για μία μεγάλη και γενικευμένη εξέγερση αλλά δοκίμασε να βουτήξεις ένα μήλο ή να κάψεις ένα μπατσικό και μονομιάς θα σε βαφτίσουν ”ερασιτέχνη”.
Όλοι πιστεύουν πως η αλλαγή κρύβεται στο επόμενο στενό, πως θεϊκές δυνάμεις θα μας κατευθύνουν με τον ορθό τρόπο. Όλοι είναι πεπεισμένοι πως ο χρόνος είναι με το μέρος μας, πως τα καλά κορίτσια πάντα θα νικούν και ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να διατηρηθούν ως έχουν για πολύ ακόμα. Όλοι υποστηρίζουν ότι μια επανάσταση δίχως αιματοχυσίες και τραγωδίες είναι δυνατή, ότι όλοι θα ακουστούν και θα ενδιαφερθούν.
Όλοι είναι βέβαιοι πως η επανάσταση θα καταφτάσει σαν μια αγορά από το Amazon: γρήγορα, τακτοποιημένα και έτοιμη για χρήση στην εξώπορτα του σπιτιού τους. Έχουν παιδιά βλέπεις και πρέπει να τα θέσουν ως προτεραιότητα, αλλά ευχαρίστως θα στηριχτούν πάνω σου αν χαράξεις πορεία ώστε να βαδίσουν.
Όλοι περιμένουν. Περιμένουν κάτι. Περιμένουν κάποιον, κάποιον να τους σώσει.
Δεν θα έρθουν να σε σώσουν σύντροφε.
Κανείς δεν θα έρθει.
Αυτοί οι άνθρωποι θα πεθάνουν ακριβώς όπως έζησαν. Θα συνεχίσουν να στέκονται εκεί που βρίσκονται, στον καναπέ παίζοντας τους ρόλους τους στο διαδίκτυο αφού δεν τους κοστίζει τίποτα. Όπως το gang ball συνοδεύει διάφορες ξεχωριστές βραδιές η πολιτική είναι το κινκ που του κάνει να νιώθουν οι ίδιοι ξεχωριστοί.
Πάντα μιλούν με ιδιαίτερη θέρμη για τα συναισθήματα τους, για το πόση αλληλεγγύη προσφέρουν και χρειάζονται. Κάθε φορά που ένα έγχρωμο παιδί κείτεται σε μία λίμνη από το δικό του αίμα αισθάνονται πραγματικά άσχημα. Ειλικρινά. Αλλά έχουν δουλειές βλέπεις, και οικογένειες, τηλεοπτικές σειρές να παρακολουθήσουν και αυτοκίνητα να διατηρήσουν.
Θα λυπηθούν για σένα σύντροφε όταν θα χάσεις την δουλειά σου. Θα καλέσουν σε γενική απεργία φτιάχνοντας αφίσες, κονκάρδες και καρφίτσες. Υπό την προυπόθεση πως είναι σαββατοκύριακο εκτός της περιόδου των διακοπών φυσικά και με τα απαιτούμενα χρονικά αποθέματα, ώστε να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες συζητήσεις επί του θέματος.
Αναπτύσσονται μέχρις ότου να γεράσουν, αυτοί οι άνθρωποι, ευτυχισμένοι με την ιδέα πως αν διέθεταν την ευκαιρία θα πραγματοποιούσαν κάτι εξαίσιο. Δεν θα έχουν βαρύθυμες αλλά ευάρεστες μικρές κηδείες, όπου θα γιορτάζουν τις μέτριες ζωές τους, κομπάζοντας για το πόσο ”γενναίοι” υπήρξαν και πόσο ”σκληρά” πολέμησαν για την ελευθερία.
Το ποιος δεν αναφέρεται ποτέ. Το πως και που, μέσω επιδέξιων υπεκφυγών δεν τίθεται ως θέμα συζήτησης.
Υπάρχουν εκατομμύρια σαν αυτούς σύντροφε. Πάντα υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Θα γεννιούνται ώστε να σπαρταρίσουν τριγύρω για λίγο και σύντομα να επιστρέψουν πίσω στην τρύπα από την οποία αναδύθηκαν.
Αναμένουν κάτι να ακολουθήσουν, σε συνεχή επιφυλακή να βρουν κάτι να συμμετάσχουν και περιμένουν υπομονετικά κάποιον να σπρώξει τροφή στο στόμα τους βοηθώντας τους έπειτα να την μασήσουν.
Θα τους περιμένεις εσύ σύντροφε;
Θα περιμένεις του ίδους ανθρώπους που προτιμούν να υποφέρεις ή να πεθάνεις προκειμένου να συνεχίσουν να παίζουν απρόσκοπτα risk;
Θα περιμένεις τους ίδιους ανθρώπους που δεν διατίθενται να σηκώσουν ούτε το δάχτυλο τους να σε βοηθήσουν έως ότου διαβεβαιωθούν πως η ασφάλεια τους είναι εγγυημένη και ο λόξυγγας έχει επεξεργαστεί;
Θα περιμένεις λανσάροντας σχέδια ώστε να πείσεις αυτούς που χρειάζονται πίστη, που δεν πρόκειται να κουνηθούν ίντσα μέχρι να σιγουρευτούν πόσα δέντρα θα φυτευθούν σε κάθε σχολείο, όταν ξαφνικά ελευθερωθεί, για τους κουφούς και τους τυφλούς;
Θα περιμένεις τους ανθρώπους που βαφτίζουν τις πράξεις σου αμαρτωλές καθώς γονατίζουν μπροστά στα γκλοπ των μπάτσων;
Θα περιμένεις όλον τον πλανήτη να συμφωνήσει με μια ιδέα; με ένα πρωτόφαντο ιστορικά οικουμενικό γεγονός;
Είσαι προετοιμασμένος αγαπητέ σύντροφε να πεθάνεις όπως αυτόι, πριτριγυρισμένος από προσφορές φθηνών πάρτυ και ακόμα φθηνότερης μουσικής καθώς οι φίλοι σου τραγουδούν ύμνους σε μια κοινότυπη ύπαρξη;
Ή θα δράσεις;
Μην με περνάς για ανόητο σύντροφε, όπως με την σειρά μου ελπίζω να μην είσαι εσύ. Δεν θέλω να πεθάνω και σίγουρα δεν θέλω να καταλήξω στην φυλακή. Δεν έχω κάποιο ώφελος γινόμενος μάρτυρας διότι θέλω να είμαι ελέυθερος όπως θέλεις και εσύ.
Αλλά αν είσαι έτοιμος να δράσεις, να παραμερίσεις τους δισταγμούς και πραγματικά να χτίσεις τότε ίσως έχουμε κάποια ελπίδα. Εσύ και εγώ. Δεν πρόκειται να ξανααναφερθώ στους άλλους.
Τι θα γινόταν αν εστιάζαμε στην δική μας απελευθέρωση; Τι θα γινόταν αν κατασκευάζαμε τις αναγκαίες κατ’ εμάς δομές; Τι θα γινόταν αν αντί να συζητούσαμε για το χρώμα στις σημαίες και το στυλ μαλλιών συνδιαλεγόμασταν πάνω στο τι καλλιέργιες θα φυτεύαμε ή τι καταστήματα θα ληστεύαμε; Τι θα γινόταν αν δημιουργούσαμε μια ένωση, μια συμμορία, αφοσιωμένη στο κυνήγι της ελευθερίας; Τι θα γινόταν αν σταματούσαμε να επιχειρηματολογούμε διαδικτυακά και ξεκινούσαμε να γίνουμε πραγματικοί σύντροφοι, σύντροφοι οι οποίοι θα προστατέψουν ο ένας τον άλλον από τους μπάτσους και θα πρόσφεραν καταφύγιο;
Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να βασιστούμε αμφότεροι ο ένας στον άλλον σε τέτοιο βαθμό ώστε να ένιωθα ασφαλής όπου κι αν πήγαινα επειδή ένα πλήγμα στον έναν θα μεταφραζόταν ως πλήγμα και στον άλλον; Τι θα γινόταν αν δεν περιμέναμε για έναν αποκαλυπτικό, ολοκληρωτικό πόλεμο και αντιθέτως εξαπολύαμε τον δικό ΜΑΣ πόλεμο καθημερινά, έναν πόλεμο ενάντια σε ότι μας υποδουλώνει;
Τι θα γινόταν αν επιδιώκαμε όλα αυτά; Τι θα γινόταν αν απομακρύναμε τις ιδεολογικές θεωρίες και επικεντρώναμε σε όλα αυτά; Γιατί όχι; Γιατί να περιμένουμε;
Κανείς δεν πρόκειται να μας σώσει σύντροφε.
Κανείς.
Έτσι εξαρτάται από εσένα και εμένα.
Πηγή: https://theconjurehouse.com
Μετάφραση: Ηorizontal Mortem ( Σύμπραξη Αναρχικών – Consumimur Igni )
Mail επικοινωνίας: consumimurigni@espiv.net
Leave a Reply