1
Ο αναρχοατομικισμός, όπως εμείς τον αντιλαμβανόμαστε –και λέω εμείς γιατί ένας αξιοσημείωτος αριθμός φίλων τον αντιλαμβάνονται όπως εγώ- στέκεται εχθρικά απέναντι σε κάθε σχολή και κάθε κόμμα, κάθε εκκλησιαστική και δογματική ηθική, όπως επίσης και σε κάθε, μεγαλύτερη ή μικρότερη, ακαδημαϊκή ηλιθιότητα.
Κάθε μορφή πειθαρχίας, κανόνα και σχολαστικότητας είναι αποκρουστική για την ειλικρινή αριστοκρατία της αλήτικης και επαναστατικής μας ανησυχίας! Ο ατομικισμός είναι, για’μάς, δημιουργική δύναμη, αθάνατη νιότη, θεία ομορφιά, λυτρωτικός και γόνιμος πόλεμος. Είναι η θαυμάσια αποθέωση της σάρκας και το τραγικό έπος του πνεύματος. Η λογική μας είναι ότι δεν υπάρχει τέτοια. Ιδανικό μας είναι η απόλυτη άρνηση όλων των υπόλοιπων ιδανικών, για το μεγαλύτερο και υπέρτατο θρίαμβο της πραγματικής, της αληθινής, της ενστικτώδους, παράτολμης και χαρούμενης ζωής! Για’μάς, τελειότητα δεν είναι ένα όνειρο, ένα ιδεώδες, ένα αίνιγμα, ένα μυστήριο, μια Σφήκκα, αλλά μια δραστήρια και ισχυρή, απαστράπτουσα και έντονη πραγματικότητα. Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα είναι τέλεια με τον τρόπο τους. Αυτό που τους λείπει είναι το ηρωϊκό θάρρος της τελειότητάς τους. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν πως η ζωή είναι ένα καθήκον, ένα λειτούργημα, μια αποστολή, αυτό σήμαινε ντροπή για τη δύναμη της ύπαρξής τους και, ακολουθώντας φαντάσματα, αρνήθηκαν τους εαυτούς τους και απομακρύνθηκαν από το πραγματικό. Όταν ο Χριστός είπε στους ανθρώπους: «να είστε ο εαυτός σας, η τελειότητα βρίσκεται μέσα σας!», εκστόμισε μια εκπληκτική φράση, η οποία αποτελεί την υπέρτατη σύνθεση της ζωής. Είναι άχρηστο αυτό που κάνουν οι θρησκόληπτοι, οι θεολόγοι και οι φιλόσοφοι, να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να ερμηνεύσουν τα λόγια του Χριστού με τις παραπλανητικές διαλεκτικές σοφιστείες τους. Όταν, όμως, ο Χριστός μιλάει μ’αυτόν τον τρόπο στους ανθρώπους, αποκηρύσσει ολόκληρο το κάλεσμά του για αυταπάρνηση, για μια αποστολή και για την πίστη, και όλη η υπόλοιπη διδασκαλία του καταρρέει παταγωδώς μέσα στη λάσπη, γκρεμισμένη από αυτόν τον ίδιο. Κι εδώ, και μόνο εδώ, βρίσκεται η μεγαλύτερη τραγωδία του Χριστού. Άσε τους ανθρώπους να στρέψουν τη θαμπή ματιά τους προς τον εκτυφλωτικό ήλιο της αλήθειας και θα βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο με την αληθινή και άξια γέλωτος εξιλέωσή τους. Αυτό είναι το ηθικό κομμάτι στο οποίο ο ατομικισμός, ούτε ρομαντικά μυστικιστικός, ούτε ιδεαλιστικά μοναστικός, ούτε ηθικός, ούτε ανήθικος αλλά αήθης, άγριος, μανιώδης και πολεμοχαρής, κρατά τις φωτεινές ρίζες του αισθησιακά ριζωμένες στο φωσφορίζοντα ανθό της παγανιστικής φύσης και στο καταπράσινο φύλλωμά του, που ακουμπά στα μωβ χείλια της παρθένας ζωής.
2
Σε κάθε μορφή ανθρώπινης Κοινωνίας που θα προσπαθήσει να επιβάλλει την αποκήρυξη και μια τεχνητή θλίψη στο αναρχικό και απείθαρχο Εγώ μας, διψώντας για ελεύθερη και θριαμβευτική επέκταση, θα απαντάμε με ένα βρυχηθμό και με την ιερόσυλη κραυγή του δυναμίτη.
Σε όλους αυτούς τους δημαγωγούς της πολιτικής και της φιλοσοφίας που κουβαλούν στις τσέπες τους ένα όμορφο σύστημα αποτελούμενο από μια υποθηκευμένη γωνιά του μέλλοντος, απαντάμε με τα λόγια του Bakunin: «Αδέξια ανθρωπάκια!». Κάθε καθήκον που θα ήθελαν να μας επιβάλλουν, θα το ποδοπατάμε με λύσσα με τα βέβηλα πόδια μας. Κάθε σκιώδες φάντασμα που θα τοποθετήσουν μπροστά στα μάτια μας, διψώντας για φώς θα το ξεσκίσουμε με οργή με τα βλάσφημα χέρια μας. Ο Χριστός ντρεπόταν για την ίδια του τη διδασκαλία και την κατέστρεψε πρώτος. Ο Friedrich Nietzsche φοβόταν τον υπεράνθρωπό του και τον σκότωσε ενόσω βασάνιζε ζώα, ζητώντας έλεος από τον ανώτερο άνθρωπο. Εμείς, όμως, ούτε φοβόμαστε, ούτε ντρεπόμαστε για τον απελευθερωμένο Άνθρωπο.
Εμείς εξυμνούμε τον Προμηθέα, τον ιερόσυλο κλέφτη που άρπαξε την αιώνια φλόγα από τον παράδεισο του Δία, προκειμένου να δώσει ζωή στο χωμάτινο άνθρωπο, και δοξάζουμε τον Ηρακλή, τον ισχυρό, απελευθερωτικό ήρωα.
3
Η παγανιστική φύση έχει τοποθετήσει τον Προμηθέα στο νού κάθε θνητού και τον Ηρακλή στο μυαλό κάθε στοχαστή. Η ηθική, όμως, αυτή η αηδιαστική ξελογιάστρια των φιλοσόφων, των λαών και της ανθρωπότητας, δοξάζει και καθαγιάζει το όρνεο, εξυμνώντας το ως θεία δίκη, και η θεία δίκη, την οποία εξανθρώπισε ο Comte [1], καταδίκασε τον Ήρωα.
Ο θνητός Άνθρωπος και ο στοχαστής τρέμουν μπροστά σ’αυτό το ολέθριο φάντασμα και το θάρρος ξεμένει ηττημένο κάτω από το τεράστιο βάρος του φόβου.
Ο αναρχικός ατομικισμός, όμως, είναι μια πανέξυπνη και θανατηφόρα πυξίδα, η οποία ρίχνει φώς στο σκοτάδι που επικρατεί στο βασίλειο του φόβου και τρέπει σε φυγή το φάντασμα της Θείας Δίκης που του έδωσε πρόσωπο ο Comte.
Ο Ατομικισμός είναι το ελεύθερο και ασυμβίβαστο τραγούδι που επανασυνδέει το άτομο με την αιώνια και καθολική παντοδυναμία, που δεν είναι ούτε ηθική, ούτε ανήθικη, αλλά είναι τα πάντα.Φύση και Ζωή! Τί είναι Ζωή; Τα μεγαλύτερα βάθη και οι ψηλότερες κορυφές, το ένστικτο και η λογική, το φώς και το σκοτάδι, η λάσπη και η ομορφιά, η χαρά και η θλίψη. Η αποκήρυξη του παρελθόντος, της κυριαρχίας του παρόντος και της λαχτάρας και του πόθου για το μέλλον.
Η Ζωή είναι όλα αυτά. Και όλα αυτά είναι, επίσης, ο ατομικισμός. Ποιός επιζητά να ξεφύγει από τη Ζωή; Ποιός τολμά να την αρνηθεί;
4
Η Κοινωνική Επανάσταση είναι το ξαφνικό ξύπνημα του Προμηθέα, μετά από την πτώση σε μια κατάσταση άτονης θλίψης που προκάλεσε το αποκρουστικό όρνεο, που ξέσκισε την καρδιά του σε κομμάτια. Είναι μια απόπειρα προσωπικής απελευθέρωσης. Όμως, οι αλυσίδες με τις οποίες ο μοχθηρός θεός Δία τον είχε δέσει στον Καύκασσο μαζί με τον αποκρουστικό του υπηρέτη τον Ήφαιστο, δε μπορούν να σπάσουν από κανέναν άλλο πέραν του Τιτάνα, του επαναστάτη Ήρωα, του ίδιου του γιού του Δία.
Εμείς, τα επαναστατημένα τέκνα αυτής της σάπιας ανθρωπότητας που έδεσε με αλυσίδες τους ανθρώπους στη λάσπη του δογματισμού των κοινωνικών δεισιδαιμονιών, δε θα παραλείψουμε να ρίξουμε το τρομερό μας τσεκούρι πάνω στους σκουριασμένους κρίκους αυτής της απεχθούς αλυσίδας.
Ναι, εμείς οι αναρχικοί ατομικιστές κάνουμε για την Κοινωνική Επανάσταση, αλλά με τον τρόπο μας, αυτό είναι κατανοητό!
5
Η εξέγερση του ατόμου ενάντια στην κοινωνία δε δίνεται παράλληλα μ’εκείνη των μαζών ενάντια στις κυβερνήσεις. Ακόμα κι όταν οι μάζες υποκύψουν στις κυβερνήσεις, ζώντας μέσα στην καθαγιασμένη και ντροπιαστική ειρήνη της παραίτησής τους, ο αναρχικός ατομικιστής ζεί κόντρα στην κοινωνία γιατί βρίσκεται σε διαρκή και ασυμβίβαστο πόλεμο μαζί της, όταν, όμως, σε μια ιστορική καμπή, βρεθεί μαζί με τις εξεγερμένες μάζες, υψώνει τη μαύρη σημαία του και ρίχνει το δυναμίτη του μαζί τους.
Ο αναρχικός ατομικιστής υπάρχει μέσα στην Κοινωνική Επανάσταση, όχι ως δημαγωγός, αλλά ως ένα ξεσηκωτικό στοιχείο, όχι σαν απόστολος, αλλά σαν μια ζωντανή, αποτελεσματική, καταστροφική δύναμη…
Όλες οι επαναστάσεις του παρελθόντος κατέληξαν αστικές και συντηρητικές. Αυτό που λάμπει στον κόκκινο ορίζοντα της μεγαλοπρεπούς τραγικής στιγμής μας, θα έχει ως στόχο του τον απελπισμένο σοσιαλιστικό ανθρωπισμό. Εμείς οι αναρχικοί ατομικιστές, θα πάρουμε μέρος στην επανάσταση χάρη σε μια αποκλειστική, προσωπική μας ανάγκη να βάλουμε φωτιά και να ξεσηκώσουμε τα πνεύματα. Για να σιγουρευτούμε ότι, όπως λέει ο Stirner, δεν πρόκειται τόσο περί μίας νέας επανάστασης που πλησιάζει, όσο περί ενός τεράστιου, περήφανου, ανελέητου, ξεδιάντροπου, ανήθικου εγκλήματος που βρυχάται με την αστραπή στον ορίζοντα, και κάτω από το οποίο ο ουρανός, φουσκωμένος από δέος, σκοτεινιάζει και σιωπά. Και ο Ibsen: «Υπάρχει μόνο μία επανάσταση που αναγνωρίζω –η οποία ήταν πραγματικά και βαθιά ριζοσπαστική-….αναφέρομαι στον Κατακλυσμό των αρχαίων χρόνων! Αυτός μονάχα ήταν πραγματικά σοβαρός. Αλλά ακόμα και τότε, ο διάβολος έχασε την προθεσμία του: ξέρετε ότι ο Νόε ανέλαβε τη δικτατορία. Ας κάνουμε ξανά αυτήν την επανάσταση, αλλά πιο ολοκληρωτικά. Απαιτεί αληθινούς άνδρες και ρήτορες. Προκειμένου να προκαλέσετε το βρυχηθμό των νερών, θα προσφέρω το βαρέλι με το μπαρούτι για να ανατινάξετε την κιβωτό».
Τώρα, εφόσον η δικτατορία θα είναι –αλίμονο!- αναπόφευκτη στη σκοτεινή παγκόσμια επανάσταση που στέλνει τη ζοφερή λάμψη της από την ανατολή πάνω από τη μαύρη δειλία μας, ο απόλυτος στόχος για’μάς τους ατομικιστές αναρχικούς θα είναι η ανατίναξη της τελευταίας κιβωτού με βομβιστικές επιθέσεις και του τελευταίου δικτάτορα με πυροβολισμούς από τα όπλα του Browning [2]. Θα επιστρέψουμε στο περιθώριο της νέας κοινωνίας που θα εγκαθιδρυθεί, για να ζήσουμε τις ζωές μας επικίνδυνα σαν ευγενείς εγκληματίες και ριψοκίνδυνοι αμαρτωλοί! Γιατί, αναρχικός ατομικιστής εξακολουθεί να σημαίνει αδιάκοπη ανανέωση, στα πεδία της τέχνης, της σκέψης και της δράσης.
Αναρχικός ατομικισμός εξακολουθεί να σημαίνει ακατάπαυστη εξέγερση ενάντια στην αιώνια θλίψη, αιώνια αναζήτηση για καινούριες πηγές ζωής, απόλαυσης και ομορφιάς. Και θα παραμείνουμε έτσι στην Αναρχία.
– γράφτηκε υπό το ψευδώνυμο Mario Ferrento
Υποσημειώσεις:
[1] Αναφέρεται στο Γάλλο φιλόσοφο Auguste Comte (1798-1857), από τους κυριότερους εκπροσώπους του θετικισμού, τον οποίο αντιλαμβανόταν ως την αναζήτηση σταθερών νόμων για το φυσικό κόσμο και την κοινωνία.
[2] Ο John Browning ήταν αμερικανός σχεδιαστής όπλων, ο οποίος δημιούργησε πολλά στρατιωτικά και μη στρατιωτικά πυροβόλα όπλα, φυσίγγια και τους μηχανισμούς τους. Θεωρείται από τους πιο επιτυχημένους σχεδιαστές αυτόματων και ημιαυτόματων όπλων του 20ου αιώνα και πολλά από τα όπλα του χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα.
Σημείωση: Το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στο 17ο τεύχος της εφημερίδας «Il Libertario», σελίδες 738, 739, στις 6 Νοεμβρίου του 1919. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 2014, από το blog theanarchisttownship.
———
Μετάφραση: Κύκλος Ατομικιστών Αναρχικών
Leave a Reply