“Τη στιγμή της αφοσίωσης ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να σε βοηθήσει”
Johann Wolfgang Goethe
“Εκείνοι που καταπιέζουν τις επιθυμίες τους το κάνουν επειδή οι επιθυμίες τους είναι τόσο αδύναμες ώστε να μπορούν να καταπιεστούν.”
William Blake
Καταρχάς η αιχμαλωσία μου δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση την ηθική και πολιτική μου ήττα. Αφού για όσο στέκομαι στα πόδια μου και αναπνέουν τα πνευμόνια μου, τις αξίες και τις αρχές μου δεν τις διαπραγματεύομαι, γιατί την απόφασή μου να εξεγερθώ ενάντια στην εξουσία, δε θα μπορέσει να τη σταματήσει κανένα μπουντρούμι και καμία “εξορία”. Και αυτό το μήνυμα είναι μία υπόσχεση προς όλους τους συντρόφους.
Όμως, όπως φαίνεται, η φυλάκισή μου από μόνη της, καθώς και η μακροχρόνια καταδίκη μου, που έχει προαναγγελθεί από τις ανακριτικές αρχές (στο σχέδιο κατηγορητηρίου αναγράφεται ότι οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι, τιμωρούνται με ποινή ισόβιας κάθειρξης) δεν αρκούν για την εξουσία. Οι κρατιστές θέλουν, εκτός από τη στέρηση της φυσικής μου ελευθερίας, να μου επιβάλλουν και μια άτυπη “εξορία”. Έτσι, η εισαγγελέας Ράικου, αντί να διατάξει την προφυλάκισή μου στη δικαστική φυλακή Κορυδαλλού, που είναι φυλακή υποδίκων και είναι ο κανόνας να μεταφέρονται εκεί όσοι συλλαμβάνονται στην Αθήνα, με ” εξόρισε” στις φυλακές Λάρισας. Μια “εξορία” που έχει σκοπό:
Πρώτον, να με απομακρύνει από τα οικεία μου πρόσωπα, κάνοντας πρακτικά σχεδόν αδύνατα τα επισκεπτήριά μου, υποχρεώνοντας τους συγγενείς μου να ταξιδεύουν τεράστιες χιλιομετρικές αποστάσεις διασχίζοντας την μισή χώρα με την αντίστοιχη οικονομική και σωματική τους επιβάρυνση για να με δουν μερικά λεπτά πίσω από ένα τζάμι
Δεύτερον, να με αποξενώσει από την πολύπλοκη και ογκωδέστατη δικογραφία της υπόθεσης που με κρατάει στη φυλακή, καθώς οι δικηγόροι αδυνατούν να ταξιδεύουν στη Λάρισα, ούτως ώστε να έχουν συχνή και απρόσκοπτη επικοινωνία με εμένα. Επίσης η ίδια η φύση της δικογραφίας (χιλιάδες σελίδες σε ηλεκτρονική μορφή, βίντεο κλπ) κάνει αδύνατο ακόμα και μετά από τόσους μήνες να έχω πρόσβαση σε αυτήν από τις φυλακές της Λάρισας καθώς δεν υπάρχει ο κατάλληλος εξοπλισμός.
Τρίτον, να κάνει εφικτές τις συνθήκες της επιτήρησης, του ελέγχου και του σημαντικού περιορισμού της επικοινωνίας μου με τους αλληλέγγυους συντρόφους και άλλους φυλακισμένους αναρχικούς προσπαθώντας να με απομονώσουν.
Τέλος, ουσιαστικά να με καταδικάσει πριν το δικαστήριο σε ένα καθεστώς λήθης, «ξεχασμένο στις αποθήκες των ελαττωματικών και περισσευούμενων ανθρώπινων εμπορευμάτων»…
Αυτή η πρακτική της Εξουσίας δεν είναι πρωτόγνωρη. Ωστόσο, η έντονη εφαρμογή της από το ελληνικό κράτος έγινε εμφανής τη διετία 2010 – 2011, όταν το κατασταλτικό κύμα δεκάδων συλλήψεων αναρχικών συντρόφων ακολούθησε ο διασκορπισμός τους σε όλες τις φυλακές του ελλαδικού χώρου (Γρεβενά, Μαλανδρίνο, Κέρκυρα, Τρίκαλα, Κομοτηνή, Δομοκό κ.τ.λ.), ενώ ήταν κατηγορούμενοι για κοινές υποθέσεις. Οδηγό αυτής της πρακτικής, αποτέλεσε η αντιεξεγερτική κατασταλτική μέθοδος που εφαρμόζουν και άλλα Κράτη στο εξωτερικό, όπως για παράδειγμα στην Ισπανία, με την απομάκρυνση των αυτονομιστών μαχητών της ΕΤΑ σε αποστάσεις 700 χιλιομέτρων από τη χώρα των Βάσκων, ώστε να μην έχουν επισκεπτήρια και επικοινωνία μεταξύ τους.
Η άτυπη “εξορία” στη δική μου περίπτωση (χωρίς να είναι η μοναδική που πραγματοποιήθηκε προσφάτως) θεωρώ πως είναι και ένας πειραματισμός της εξουσίας ενόψει της ψήφισης του νέου σωφρονιστικού κώδικα, αφού αποτελεί κατά κάποιο τρόπο, προεικόνιση κάποιων διατάξεών του. Συγκεκριμένα, η Εξουσία ξανανοίγει το στοίχημα του καθεστώτος εξαίρεσης αναρχικών κρατουμένων. Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που ο γραμματέας αντιεγκληματικής πολιτικής, Ευτύχης Φυτράκης, του υπουργείου Δικαιοσύνης, είχε δηλώσει «δε θα ξαναέρθει κανείς αναρχικός στη φυλακή Κορυδαλλού». Τώρα η “εξορία” μου στη Λάρισα, αύριο οι ειδικές πτέρυγες για όλους τους πολιτικούς και απείθαρχους κρατούμενους. Φυσικά, ο πειραματισμός που προανέφερα έγκειται στη σφυγμομέτρηση των αντιδράσεων μας και κυρίως των αντανακλαστικών των αναρχικών εκτός των τειχών και των κινημάτων αλληλεγγύης με τους αγώνες των κρατουμένων.
Επίσης, δεν είναι τυχαίο ακόμα και το γεγονός ότι η μεταγωγή μου στον Κορυδαλλό για ένα άλλο δικαστήριο, (σύλληψη σε συγκρούσεις με την αστυνομία μετά από αντιμνημονιακή διαδήλωση στις 11 Μαίου 2011) πραγματοποιήθηκε μόλις 1 μέρα πριν! Αυτό είναι ενδεικτικό των fast – track διαδικασιών που θέλουν να εφαρμόσουν στην υπόθεσή μου, αφού όπως φαίνεται υπάρχουν πολιτικές πιέσεις από υψηλά κλιμάκια της Κυριαρχίας και η «δικαιοσύνη» τους λειτουργεί κατά παραγγελία…
“Η ηθική αποφασιστικότητα εκείνου που εγκαταλείπει και επιτίθεται στις δομές της εξουσίας είναι μια αντίληψη, μια στιγμή στην οποία εκείνος γεύεται την ομορφιά των συντρόφων του και την αθλιότητα της υποχρέωσης και της υποταγής. « Εξεγείρομαι, άρα υπάρχω », είναι μία φράση του Camus που ποτέ δε σταματά να με γοητεύει, με ένα τρόπο που μόνο ένας λόγος για να ζήσω θα μπορούσε.
Σε ένα κόσμο που παρουσιάζει τα ήθη ως ένα χώρο της εξουσίας και του νόμου, νομίζω πως δεν υπάρχει άλλη ηθική διάσταση από την εξέγερση, το ρίσκο, το όνειρο. Η επιβίωση στην οποία είμαστε φυλακισμένοι, είναι άδικη επειδή κακοποιεί και ασχημαίνει”
Massimo Passamani
Για όλους αυτούς τους λόγους, ΑΡΝΟΥΜΑΙ να δεχτώ παθητικά το καθεστώς “εξορίας” και τις μεταγωγές – απαγωγές εν μία νυκτί. Απέναντι σε αυτές τις μεθοδεύσεις βάζω τον εαυτό μου με λόγο και πράξη 90 μοιρών εμπόδιο . Επειδή η βαθιά μου πεποίθηση είναι πως η δράση και η στάση μας δεν θα πρέπει να εγκλωβίζονται στο δίπολο καταστολής-αντικαταστολής αλλά να διαπερνούν κάθε πτυχή της ύπαρξης μας η κίνησή μου ας είναι ακόμα ένα σάλπισμα επίθεσης για τη διάνοιξη ρωγμών ελευθερίας στα πολλαπλά και πολύμορφα κελιά εντός της κοινωνίας – φυλακής. Μιας επίθεσης, προιόν της εξέγερσης, η οποία αν δεν στοιχειοθετηθεί σε ενεστώτα χρόνο, δε θα αποτελέσει ποτέ μελλοντική επιλογή…
Το γεγονός ότι είμαι αιχμάλωτος πολέμου της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν σημαίνει ότι άφησα την αξιοπρέπειά μου στην είσοδο της φυλακής και έσκυψα το κεφάλι. Αντιθέτως, στη φυλακή, στο προαύλιο, στο κελί, στην κλούβα της μεταγωγής, κουβαλάω απάνω μου ατόφιο το πάθος για την ελευθερία, την κάθε μοναδική χειρονομία αλληλεγγύης, την κάθε πράξη επαναστατικής συνενοχής που χαμηλώνει τα τείχη της φυλακής και μια απόφαση να μάχομαι για την αναρχία ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.
Για αυτό, από τις 21/02/2018 ξεκίνησα απεργία πείνας με αίτημά μου να πραγματοποιηθεί τυπικά η μεταγωγή μου στον Κορυδαλλό και να σταματήσει το άτυπο καθεστώς “εξορίας”μου. Ήδη, η αίτηση μεταγωγής που είχα καταθέσει από την πρώτη εβδομάδα μου στη φυλακή, απορρίφθηκε, επιβεβαιώνοντας την απόφαση της Εξουσίας να με θέσει σε “πολιτική καραντίνα” στις φυλακές Λάρισας και να «ξεχαστώ» εδώ. Όμως, η δύναμη και η θέληση για την διαρκή αναρχική εξέγερση είναι ικανές να ανατρέψουν κάθε απόφαση αυτών που θεωρούν ότι μπορούν να εξουσιάζουν τις ζωές μας χωρίς κόστος. Κανένας εχθρός της ελευθερίας δεν είναι στο απυρόβλητο και κανένας αιχμάλωτος σύντροφος δεν είναι μόνος του …
Επίσης ανακοινώνω πως από αύριο Κυριακή 25/2 ξεκινάω και απεργία δίψας σαν κλιμάκωση στην απεργία πείνας που ήδη πραγματοποιώ. Ευχαριστώ από καρδίας τους χιλιάδες κρατούμενους του Κορυδαλλού που υπενθύμισαν, με πράξεις, σήμερα ότι όταν χτυπάνε και αδικούν έναν κρατούμενο είναι σαν να μας χτυπάνε όλους. Ενωμένοι θα κερδίσουμε. Η δύναμη τους μου δίνει δύναμη να φτάσω ως το τέλος για να κερδίσω τον αγώνα που δίνω.
ΝΟΥΣ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ ΜΟΥ ΣΤΗ ΧΙΛΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ
Γιαγτζόγλου Κωνσταντίνος
24/02/2018
Leave a Reply