Στάλθηκε: 12/4/2019
”Η θρησκευτική πίστη, ανέκαθεν, λειτουργούσε ως όργανο της κυριαρχίας, με σκοπό να τιθασεύσει το άτομο, να το καταστήσει μοιρολάτρη και δουλοπρεπή. Ο φόβος του μυστηριώδους θεού πίσω από τον οποίο βρίσκεται μασκαρεμένη η εξουσία, προξενεί στον υπήκοο την ανάγκη για πίστη και σωτηρία με αντάλλαγμα την πλήρη υποταγή στο θεό, στον αφέντη, σε ολόκληρο το οικοδόμημα της κυριαρχίας. Επιλογή, που λειτουργεί προσθετικά, στις ήδη υπάρχουσες εξουσιαστικές σχέσεις, με τις οποίες έχει δομηθεί η κοινωνία.
Κατά συνέπεια, το άτομο αυτοπεριορίζεται. Ακολουθεί πιστά το όρια που του έχουν θέσει, μια συνταγή για τη ζωή, που οδηγεί σε μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας την ώρα της θείας δίκης. Ζει ήρεμα, σκύβει το κεφάλι, συμβιβάζεται με την υποτέλεια. Εσωτερικεύει την εξουσία, θεωρώντας την ως αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής του, ως κάτι αναγκαίο. Ένα θρησκευόμενο άτομο αποτελεί, σε κάθε περίπτωση, αρκετά ευκολότερη λεία για τον εκάστοτε εξουσιαστή.”
Leave a Reply