ΦΩΤΙΑ, ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ MAURICIO MORALES
“Δεν υποχωρούμε… στεκόμαστε, δεν προσπαθούμε… μπορούμε, δεν
ζητιανεύουμε… ληστεύουμε, δεν σβήνουμε… καίμε, δεν περιμένουμε…
ανυπομονούμε… Η Συνωμοσία δεν πρόκειται να συλληφθεί ποτέ, γιατί δεν
είναι απλά μία οργάνωση, είναι ένα ρεύμα ιδεών και οι ιδέες είναι πάντα
ασύλληπτες…”
Παράνομος Τομέας Σ.Π.Φ.
Τη νύχτα της 12ης Μάη μαζευτήκαμε για να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας. Να θυμηθούμε, δέκα χρόνια μετά το πέταγμά του, τον αναρχικό σύντροφο Mauricio Morales, ο οποίος πέθανε έπειτα από πρόωρη ενεργοποίηση του εκρηκτικού μηχανισμού που κουβαλούσε τα ξημερώματα της 22ας Μάη του 2009. Ο μηχανισμός είχε ως αποκλειστικό στόχο τη χιλιανή σχολή εκπαίδευσης δεσμοφυλάκων.
Να ανταποκριθούμε και να συνεισφέρουμε στο διεθνές κάλεσμα για δράση και προπαγάνδα στη μνήμη του Mauricio Morales…
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τον εμπρησμό του λεωφορείου 103, στη διασταύρωση μεταξύ των οδών 5 de Abril και Calle Quemchi Villa Francia. Φορτωμένες με εύφλεκτο υγρό και οπλισμένοι με πιστόλια, εισβάλαμε στο λεωφορείο και απομακρύναμε τους επιβάτες, καθότι σκοπός μας ήταν να κάψουμε το όχημα, όχι να τραυματίσουμε κόσμο. Ας γίνει ξεκάθαρο, οι εχθροί μας δε χρησιμοποιούν τη δημόσια αστική συγκοινωνία του Santiago.
Στο σήμερα, επιβεβαιώνουμε τον πόθο μας ν’ αγωνιστούμε, δεν είμαστε σε θέση να παραχωρήσουμε ούτε ένα χιλιοστό απ’ τις ζωές μας. Είμαστε οπλισμένοι επειδή πιστεύουμε στη σύγκρουση, είμαστε έτοιμες να σταθούμε ανάχωμα σε κάθε προσπάθεια που θέλει να μας σταματήσει. Αν χρησιμοποιήσουμε τα όπλα μας, θα τρέχουν.
Έχουμε υπόψιν μας ότι η εξουσία και οι μηχανισμοί της τάξης και της επιτήρησης έχουν συνθετοποιήσει περαιτέρω τις τεχνικές τους, έχουν διπλασιάσει τα εργαλεία τους, τις περιπολίες, τις κάμερες… Αυτό όμως δεν έχει σταθεί και ούτε θα σταθεί ως λόγος για να μη δρούμε. Τα μέτρα ασφαλείας δεν πρέπει ποτέ να είναι λόγος για να μη δρούμε.
ΝΑ ΜΑΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΑΗ
ΝΑ ΔΙΑΧΥΣΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ MAURICIO MORALES
Με τη δράση αυτή, θα θέλαμε να στείλουμε μια αδελφική και θερμή αγκαλιά στα συντρόφια που προσφάτως καταδικάστηκαν στην Ιταλία: Nicola Gai, Alfredo Cospito, Marco Bisesti, Anna Beniamino, Alessandro Mercogliano. Αυτό είναι και για εσάς.
Στα συντρόφια Νίκο Ρωμανό και Κωνσταντίνο Γιαγτζόγλου, που συνεχίζουν να αντιστέκονται με αξιοπρέπεια στα μπουντρούμια του ελληνικού κράτους.
Δεν ξεχνάμε: τον Juan Aliste, τον Joaquin Garcia, τον Marcelo Villaroel, τον Alejandro Astorga, τον Juan Flores, την Tamara Sol, τους έγκλειστους στη Villa Francia, και όλες εκείνες που θέτουν τις εαυτές τους σε κίνδυνο για την ανταγωνιστική άτυπη δράση.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ…
ΑΣ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗ ΝΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΥΓΗ
ΩΣΠΟΥ ΟΛΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΟΥΝ
“Να γιατί σας καλώ να συγκεντρωθείτε. Η σημαία κυμματίζει ήδη. ΕΙΝΑΙ
ΜΑΥΡΗ. Η κραυγή της εκδίκησης είναι μια μουσική γλυκιά κι αγαπητή. Σήμερα είναι αναγκαίο να σκοτώσουμε, να καταστρέψουμε… αύριο θα είμαστε μαργαρίτες…”
Bruno Filippi
ΑΤΥΠΗ ΟΜΑΔΑ “ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ” / ΠΥΡΙΝΕΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ
Πηγή στα αγγλικά: https://actforfree.nostate.net/?p=33977
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply