Ανάληψη ευθύνης: Θεσσαλονίκη

Λάβαμε: 1/7/2019

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η εγκαθίδρυση και η ισχυροποίηση ολοένα και περισσότερων σύγχρονων ολοκληρωτικών καθεστώτων σε διάφορες περιοχές-κράτη αυτού του εύθραυστου κόσμου. Από την Βραζιλία του Μπολσονάρο, στην Γαλλία της επερχόμενης Λεπέν και από την Ιταλία του φασίστα Σαλβίνι στην αναμενόμενη “επέλαση” του Μητσοτάκη στα εδάφη που μας περιβάλλουν. Πανοπτικός έλεγχος, διαχείριση συνειδήσεων και πληθυσμών, επίδειξη υπεροπλίας και εξάντληση της εκδικητικότητας εναντίον όσων επιλέξουν να αντισταθούν, μερικά μόνο από τα κοινά τους γνωρίσματα από άκρη σε άκρη. Η καταστολή και οι μακροχρόνιες ποινές σε όσους/ες τους αμφισβητούν, δεδομένη.

Και αν ορισμένες φορές περιμένουμε απλά την αφορμή για να επιστρέψουμε στους δρόμους της φωτιάς και της δράσης, αυτή τη φορά ήρθε με το άκουσμα της απεργίας πείνας των Ιταλών συντροφισσών Silvia και Anna που διεκδικούν να βάλλουν ένα τέλος στην απομόνωση τους στις ιταλικές φυλακές τύπoυ AS2 και να έχουν την δυνατότητα για επικοινωνία τόσο μεταξύ τους όσο και με συντρόφους τους εκτός των φυλακών. Την απεργία πείνας πλαισίωσαν και στηρίζουν επίσης και άλλοι αναρχικοί σύντροφοι όπως οι A. Cospito, Salva και Steco.Το επιχειρούμενο καθεστώς εξαίρεσης είναι άλλωστε ευρέως διαδεδομένο και εφαρμόζεται ενάντια σε αναρχικούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι και το ιταλικό κράτος δείχνει τα δόντια του απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους με μεθοδεύσεις και επίδειξη ισχύος σε όσους από παιδιά μίσησαν την εκμετάλλευση και την εξουσία, την κάθε στέρηση ελευθερίας.

Για εμάς η αλληλεγγύη είναι δεδομένη με συντρόφους/σες που μάχονται με όλο τους το είναι τον κάθε λογής εξουσιαστή, φασίστα ή καταπιεστή. Με κινητήριο δύναμη την οργή μας και μέσο την φλόγα που καίει μέσα μας προχωρήσαμε στον εμπρησμό του προσωπικού αυτοκινήτου του Ιταλού πρόξενου Χρήστου Σαραντόπουλου την Πέμπτη 20/6 στην περιοχή της Τούμπας πλησίον του ιταλικού προξενείου. Επιλέξαμε να δράσουμε μέρα-μεσημέρι σε μια περιοχή που φυλάσσεται από μόνιμες σταθερές και διερχόμενες δυνάμεις (φυλάκιο μπάτσων του προξενείου της Ρουμανίας στα 20 μέτρα, Διας  έξω από το Θεαγένειο νοσοκομείο), αναδεικνύοντας για ακόμα μια φορά τα “κενά ασφαλείας” αυτής της κοινωνίας ελέγχου που προσπαθούν να επιβάλλουν.

Τα χαμηλής ισχύος μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν  τέτοια ώστε να επέρχονταν η επιθυμούμενη ζημιά, χωρίς ωστόσο να κινδύνευε η ακεραιότητα του όποιου τυχαίου διερχόμενου περαστικού, καθώς λογικές παράπλευρων απωλειών απέχουν κατά πολύ από την νοοτροπία μας.

Σε περίπτωση που οι συντρόφισσες/οι πάθουν το οτιδήποτε μέσα σε αυτόν τον αγώνα που δίνουν με ανάχωμα τα ίδια τους τα κορμιά, θα επιστρέψουμε και αυτή τη φορά δεν θα περιοριστούμε σε υλικές ζημιές του όποιου υπεύθυνου-απεσταλμένου του ιταλικού κράτους.

Είναι καιρός να αφήσουμε στην άκρη ό,τι μας απομονώνει και μας οδηγεί στην απραγία και να χτίσουμε γερούς, ειλικρινής δεσμούς προχωρώντας με καθημερινά μικρά βήματα σε καίρια χτυπήματα. Πέρα από σαθρές βάσεις και ευκαιριακές σχέσεις, να κυνηγήσουμε το ακατόρθωτο βαδίζοντας μεθοδικά στο μέλλον που έχει ονειρευτεί ο καθένας/μια μας ελεύθερα, συντροφικά και αυτοοργανωμένα. Γιατί μόνο όταν αντιστέκεσαι, αγωνίζεσαι, πολεμάς, μπορείς να ελπίζεις.

ΥΓ1. Τα ευχάριστα νέα της “εξαφάνισης” του Γ. Μιχαηλίδη από τις αγροτικές φυλακές όπου κρατούνταν και της αντίστοιχης “εξαφάνισης” της Αθανασοπούλου μια ημέρα πριν την ανακοίνωση της καταδικαστικής απόφασης, έφεραν ένα μεγάλο συνωμοτικό χαμόγελο στα πρόσωπα μας. Καλή δύναμη και καλή λευτεριά σύντροφοι.

ΥΓ2. Ο σύντροφος Salvatore που κατηγορείται για την υπόθεση βόμβας σε φασιστικό βιβλιοπωλείο και τον τραυματισμό ενός μπάτσου στην Ιταλία, αποφυλακίστηκε ,αλλά παραμένει σε καθεστώς κατ’οίκον περιορισμού εδώ και λίγες μέρες. Ως την πραγματική λευτεριά σύντροφε, κράτα γερά.

ΥΓ3. Ακόμα και αν πέρασαν πάνω από 10 χρόνια, οι μνήμες του Δεκέμβρη είναι νωπές. Τις επόμενες ημέρες αναμένεται η απόφαση του εφετείου της Λαμίας για τον Κορκονέα και τον Σαραλιώτη. Προφανώς, χωρίς καμία προσμονή από την αστική δικαιοσύνη, το μόνο για το οποίο είμαστε σε αναμονή είναι μια ακόμη αφορμή για το επόμενο χτύπημα.

ΥΓ4. 22 Μάη του 2009 πέφτει νεκρός ο σύντροφος Mauricio Morales στο Santiago της Χιλής στην προσπάθεια του να τοποθετήσει αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό σε σχολή αστυφυλάκων. Καμία απόσταση και κανένα σύνορο δεν είναι ικανό να μας χωρίζει σύντροφοι. “Οι ιδέες χωρίς πράξεις δεν αξίζουν τίποτα, για αυτό θεωρία και δράση πρέπει να είναι και είναι ένα ενιαίο πράγμα”.

ΥΓ5. Δύναμη και αλληλεγγύη σε όσους/ες επιλέγουν να εφαρμόσουν στην πράξη τα αναρχικά προτάγματα και να ζήσουν μια ζωή μακριά από τη σκλαβιά της εργασίας. Δίπλα στους 3 συντρόφους που κατηγορούνται για τη ληστεία χρηματαποστολής στο ΑΧΕΠΑ.

Ομάδα μεσημβρινών εμπρηστών Mauricio Morales