Ακόμα θυμόμαστε να σουλατσάρουμε στις συνελεύσεις, τους φρενήρεις δρόμους, τα οδοφράγματα, τις κατειλημμένες πλατείες. Θυμόμαστε να πέφτουμε με τα μούτρα στις αφίσες, τα φυλλάδια και τη χαρτούρα. Ήμασταν ανοιχτές σε κουβέντες και γνωριμίες, λυσσασμένες κι ανυπόμονοι να ξεμπερδέψουμε μ’ αυτόν τον κόσμο στον οποίο γεννηθήκαμε, κι ο οποίος μας κάνει να πεθαίνουμε λίγο περισσότερο μέρα με τη μέρα. Γαλουχημένοι με την ηθική της εργασίας, προσεγγίζαμε τους εργάτες και τις εργάτριες. Δεν ήταν, άραγε, εξ ορισμού σύμμαχοί μας; Οραματιζόμασταν το Haymarket, όσο οι περισσότεροι οραματίζονταν την αγοραστική τους δύναμη και μια καλή σύνταξη. Θέλαμε να τα κάψουμε όλα συθέμελα, όσο θέλανε να δουλεύουν καλύτερα. Μας εξαντλούσε αρκετά η δουλειά για να μην απογοητευτούμε απ’ την επαφή με τις εκμεταλλευόμενες. Τούτο το κείμενο είναι μια ξέμακρη ηχώ των νυχτερινών εμπρησμών της 14ης και 16ης Μάη του 2019. Αυτές οι επιθέσεις ήταν ενάντια στην εργασία, σαφώς, αλλά ενάντια επίσης και σε όσους συνεισφέρουν στη διαιώνισή της.
Saint-Etienne, δύο τα ξημερώματα…
Με σιωπηλά βήματα, προσεγγίζουμε το σημείο εκείνου του τερατώδους δημόσιου εργοταξίου. Η πύλη είναι ανοιχτή. Διστάζουμε, φοβόμαστε, μα μπρος στον πόθο για δράση τα σκαλώματα εξανεμίζονται. Μπουκάρουμε και χωριζόμαστε. Κάθε συμμετέχων στην εισβολή γνωρίζει τι να κάνει. Ένα διακριτικό κράμμα αναμονής και αυτοσχεδιασμού. Καθείς ετοιμάζει το όχημά του, δίχως διάκριση ανάμεσα στα ιδιωτικά οχήματα και αυτά της εταιρείας. Κάποια δίνει το σήμα. Ξαφνικά, τα φώτα από πάνω συνοδεύονται από τις φλόγες. Ξαναμαζευτήκαμε κι εξαφανιστήκαμε μες στη νύχτα.
Αυτά που καταστρέψαμε αποτελούν μέρος των μέσων παραγωγής. Η ηθική της εργασίας μάς διακηρύττει πως η εργατική τάξη -αυτή και μόνο- μπορεί να σαμποτάρει τα μέσα αυτά εντός των πλαισίων της ισορροπίας ισχύος με την εκμεταλλευτική τάξη. Με εξαίρεση κάποιες λίγες λουδίτικες στιγμές, το σαμποτάζ ποτέ δεν εκπλήρωσε πραγματικά καταστροφικές βλέψεις ή εντάσεις. Η ίδια αυτή ηθική επιμένει επιπλέον πως η εργατική τάξη οφείλει να επανοικειοποιηθεί τα μέσα της παραγωγής. Δε θα παραθέσουμε ιστορικά παραδείγματα διότι δε μας αφορά. Τα αεροδρόμια, τις φυλακές και τους αυτοκινητοδρόμους των ανθρώπων, όλα αυτά τα σιχαινόμαστε ούτως ή άλλως. Τα μέσα παραγωγής που καθιστούν δυνατή τη δημιουργία τους αξίζουν μόνο να εξαφανιστούν. Και δε θα περιμένουμε τους εκμεταλλευόμενους να έχουν μια επιφοίτηση και να συμμεριστούν τις αποφάσεις μας. Η ταξική πάλη είναι μια απάτη, καθώς όλες οι τάξεις αυτο-αναπαράγονται μέσω της εργασίας. Κέρδος κι εξουσία για κάποιους, μισθοί για κάποιους άλλους. Όλοι μαζί, μια αξεδιάλυτη κοινότητα συμφερόντων. Συν-διαχείριση. Και μας λέτε να κατέβουμε στην πορεία της Πρωτομαγιάς, καταμεσής αυτού του άθλιου, χαμερπούς πλήθους! Όχι, είμαστε γεμάτες οργή απέναντι στην εργασία, τα χτυπήματά της μας καταστρέφουν τη ζωή.
Είναι ζόρικο να γράφουμε για ευθύνη, ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για ατομική. Όσον αφορά εμάς, προσπαθούμε να πλέουμε ανάμεσα απ’ τις ακτές των δοξασιών περί ελεύθερης βούλησης και απόλυτου ντετερμινισμού. Εκείνοι που δυστυχώς προσέκρουσαν στη μία ή την άλλη πλευρά, αποτελούν ιδανικά σημεία αναφοράς για τον προσανατολισμό της βάρκας μας. Αναγνωρίζουμε πως, σε βαθμό που ποικίλει κατά πολύ, τα άτομα είναι πάντα υπεύθυνα για τις πράξεις τους.
Πέραν του ρόλου που παίζει για την τάξη τους η δραστηριότητά τους, η “εργατική δύναμη” εγκαθιδρύει την υποκειμενικότητά τους κι επισφραγίζει την ισχύ τους να δρουν σε κάθε πιθανή κατάσταση. Εκεί ακριβώς όπου βρίσκεται η ισχύς τους, εκεί βρίσκεται και η ευθύνη τους. Όσες συμφωνούν με τις σκέψεις αυτές, μπορούν να ξεκινήσουν να αποτραβούν το βλέμμα τους από το Κράτος και το κεφάλαιο, για να αντικρύσουν τις πολυπληθείς υπεύθυνες ορδές των καθημερινών ανθρώπων. Όσων κλειδώνουν πόρτες. Όσων διεξάγουν σωματικές έρευνες. Όσων μοιράζουν αξιολογήσεις. Όσων κάνουν πειράματα σε εργαστήριο. Όσων διέρχονται απ’ τη χώρα για να πουλήσουν σόδα. Όσων αυτομάτως συνταγογραφούν φάρμακα, όσων κοιμούνται με τη στρατιωτική τους περιβολή, όσων φτάνουν την πιστωτική τους κάρτα στα όρια, όσων οδηγούν μεγάλη νταλίκα, όσων πηγαίνουν ταξίδια για σκι, όσων εγκαθιστούν ηλεκτρονικές κλειδαριές. Όσων παίρνουν το μετρό, γλιστρούν στον δρόμο, σέρνονται στο γραφείο, γυρνούν σπίτι απ’ το εργοστάσιο, πλακώνονται στις μπύρες, υποδουλώνουν τις συζύγους τους, τρώνε σε εστιατόρια, ακολουθούν τις τάσεις της μόδας, μπουκώνουν πληροφορία, ξεραίνονται στον ύπνο κι είναι σα νά ‘χουν πεθάνει. Μόνο και μόνο για να ρουφήξουν 3 καφέδες και να ξεκινήσει όλο αυτό πάλι απ’ την αρχή. 8 ώρες τη μέρα, 250 μέρες τον χρόνο, για 40 χρόνια ζωής.
Για έναν μισθό, αυτό το τσούρμο των υπεύθυνων απλών ανθρώπων δυσχεραίνει τις συνθήκες κάθε μιας τριγύρω του, δολοφονεί κάθε τι όμορφο, ώσπου να ηχήσει ο οδυρμός της Γης. Και ακόμα αυτό το κοπάδι εργαζομένων δε σμπαραλιάζει τους χώρους εργασίας και τα μέσα παραγωγής. Γι’ αυτό λοιπόν θα συνεχίσουμε να το κάνουμε εμείς. Διότι είναι απαραίτητο.
Δυο μέρες αργότερα, κάποια καινούργια οχήματα της Vinci θα κείτονται στην άσφαλτο. Μέσα σε μια εβδομάδα, οι εκσκαφείς θα ξαναδουλεύουν στο εργοτάξιο. Οι δράσεις μας είναι τόσο άχρηστες, όσο εφήμερες είναι οι συνέπειές τους. Και ασχέτως της πραγματοποίησης αντίστοιχων δράσεων, δε θα προκληθεί χάος. Επιτιθόμαστε για εμάς. Για να βιώσουμε ξανά και ξανά τη θερμή εμπειρία της άρνησης αυτού του κόσμου. Το νόημα και η συνοχή των ζωών μας ξεπροβάλλει μόνο μέσα απ’ αυτά τα δευτερόλεπτα.
Αρπαχτικά της Rajas
* Το παρόν κείμενο απ’ το Indymedia Nantes (https://nantes.indymedia.org/articles/45628) αφορά δύο επιθέσεις κοντά στο Saint-Étienne, μια μικρή πόλη δίπλα στη Lyon. Η πρώτη είχε ως στόχο την εταιρεία BTP Eurovia, κι η δεύτερη το εργοτάξιο Delmonico. Για φωτογραφίες και περαιτέρω πληροφορίες (στα γαλλικά):
Πηγή 1:
https://sansattendre.noblogs.org/post/2019/05/14/saint-jean-bonnefonds-loire-france-le-parking-deurovia-part-en-fumee-14-mai-2019/
Πηγή 2:
https://sansattendre.noblogs.org/post/2019/05/17/saint-julien-molette-loire-france-attaque-incendiaire-contre-la-carriere-16-mai-2019/.
Πηγή αγγλικής μετάφρασης:
https://borderedbysilence.noblogs.org/post/2019/05/29/burning-of-equipment-and-reflections-against-those-who-make-use-of-it/
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply