“Επιτιθόμαστε για εμάς. Για να βιώσουμε ξανά και ξανά τη θερμή εμπειρία της άρνησης αυτού του κόσμου. Το νόημα και η συνοχή των ζωών μας ξεπροβάλλει μόνο μέσα απ’ αυτά τα δευτερόλεπτα.” (1)
30.07.19: Το θεμελιώδες κίνητρο που μας παρακινεί να αναμιχθούμε, αυτοπροσώπως, δίχως να κρατάμε την πλάτη μας στον τοίχο από φόβο για πιθανές κατασταλτικές συνέπειες, είναι η συνειδητοποίηση πως δεν είμαστε ελεύθερες. Ακόμη κι έξω απ’ τα τείχη των αηδιαστικών φυλακών, ζούμε σ’ έναν κόσμο που μπορεί ρεαλιστικά να συγκριθεί με ανοιχτή φυλακή. Οι αλυσίδες που φοράμε γίνονται εν μέρει αποδεκτές ως καθημερινή αναγκαιότητα, οι περισσότεροι τις εκλαμβάνουν ως σχεδόν επιτακτικές φυσικές ανάγκες, όπως για παράδειγμα η χρήση υπολογιστών, smartphones, μέσων μεταφοράς… Οι αλυσίδες αυτές μάς επιβάλλονται από τα πάνω, από κάτι που ομοιάζει όλο και περισσότερο με τον “μεγάλο αδερφό” του Όργουελ. Αυτοί που κυβερνούν έχουν πλήρη γνώση του ότι έχουν κάνει σπουδαία δουλειά στους όρους μαζικού περισπασμού, δημιούργησαν ανάγκες, και τεχνηέντως γέννησαν σύγχυση ώστε να κάνουν ακόμα και τους καταπιεσμένους να στοχεύουν να γίνουν οι καταπιεστές, εντοπίζοντας τον εχθρό σε όσες είναι ακόμα πιο κάτω απ’ αυτούς.
Το Κράτος θά ‘πρεπε να γνωρίζει πως, κόντρα σε όλα, θα υπάρχουν πάντα ατομικότητες που δεν αποδέχονται τις φαντασιώσεις τους για παντοδυναμία, που δεν μπορούν να σηκώσουν αλλά αισθάνονται το βάρος των αλυσίδων τους, και που οργανώνονται συνεπώς για να τις καταστρέψουν.
Έτσι λοιπόν συνέβη και με ένα όχημα της Eni.
Η Eni είναι η εταιρεία με τα υψηλότερα ετήσια κέρδη στην Ιταλία, και διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία μέσω της εξαγωγής φυσικού αερίου και πετρελαίου. Εξασφαλίζουν τα κέρδη τους με το αίμα χιλιάδων πολιτών, βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με τις παραστρατιωτικές οργανώσεις της Λιβύης που προστατεύουν τις περιοχές τους με τα κοιτάσματα πετρελαίου, τις ίδιες παραστρατιωτικές οργανώσεις που διαχειρίζονται κέντρα κράτησης μεταναστών, όπου καθημερινά πραγματοποιούνται βιασμοί, βασανισμοί και δολοφονίες.
Τέτοια ήταν κι η υπόθεση του Faisal Hossai, ενός άνδρα 32 ετών απ’ τη Βεγγάλη, ο οποίος πέθανε στις αρχές Ιουλίου μέσα στο CPR (φυλακή πριν την απέλαση) στο Τορίνο.
Η επίθεση στην Eni σημαίνει επίθεση στο Ιταλικό Κράτος και τα οικονομικά του συμφέροντα.
Είναι δικαίωμά μας το να επιτιθόμαστε στις δομές, τα μέσα και κάθε πρόσωπο που θρέφει και υπεραμύνεται της καταστολής, πράττοντάς το άτυπα, απολαμβάνοντας τις στιγμές ευχαρίστησης που είναι απαραίτητες για την απόδραση απ’ την παραίτηση της καθημερινότητας.
Οι τρόποι για να επιτεθούμε είναι πολλοί, τους επεξεργαζόμαστε με φαντασία κι εξυπνάδα.
Θάνατος στους καταπιεστές!
Ζήτω η Μαύρη Διεθνής!
Φωτιά στα κέντρα κράτησης CPR και στις φυλακές!
Αλληλεγγύη με όλες τις έγκλειστες αναρχικές και τους έγκλειστους αναρχικούς.
(1) Από ανάληψη ευθύνης των Αρπαχτικών της Rajas για πυρπόληση μέσων παραγωγής στη Γαλλία (https://ragnarok.squat.gr/2019/07/11/%ce%93%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%af%ce%b1-%ce%a0%cf%85%cf%81%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%83%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%b3%ce%ae%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9/)
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply