Λάβαμε 13/9/2019
ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΤΕΧΝΟ-ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ (ΙΤΑΛΙΑ- ΙΟΥΛΙΟΣ 2019) ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΝΤΙΝΟ ΓΙΑΓΤΖΟΓΛΟΥ, ΑΙΧΜΑΛΩΤΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ξεκινώ αυτό το γράμμα με μια βεβαιότητα. Είμαι σίγουρος ότι τα βιώματά μας είναι πολύ διαφορετικά όπως και οι αφετηρίες του αγώνα του καθενός και της καθεμιάς. Πιθανολογώ επίσης ότι με πολλούς από εσάς έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές και διαφωνίες ή αντιθέσεις σε επιμέρους ζητήματα. Όμως πιστεύω ακράδαντα ότι η θέληση για αντίσταση στα σχέδια της Κυριαρχίας, που πηγάζει από τη συναίσθηση της θεμελιώδους κοινωνικής αλλοτρίωσης που μας αποξενώνει από τους εαυτούς μας και τη φύση εν γένει και το επαναστατικό πάθος για την καταστροφή της μεγα-μηχανής της Εξουσίας μάς ενώνουν σε ένα κοινό όραμα ενός κόσμου ελεύθερου από τα δεσμά του πολιτισμού. Διατρέχοντας ποικίλες αναλύσεις, δρασκελίζοντας χιλιομετρικές αποστάσεις και καταργώντας στην πράξη τα γλωσσικά εμπόδια, εφόσον αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει η κοινότητα του αγώνα για την ολική απελευθέρωση, μπορούμε πραγματικά να διατηρήσουμε αναμμένη τη φλόγα της εξέγερσης και ανοιχτό το στοίχημα της κοινωνικής επανάστασης. Στέλνω λοιπόν ένα θερμό χαιρετισμό στη συλλογικότητα Resistenze Al Nanomondo και σε όλους τους συμμετέχοντες στη διεθνή συνάντηση ενάντια στις τεχνο-επιστήμες, εκφράζοντας εκ των προτέρων την ανυπομονησία μου να καλύψω τα κενά γνώσης που αναμφίβολα θα προκαλέσει η απουσία μου, μελετώντας τους στοχασμούς, τα συμπεράσματά σας και όλα όσα μπορείτε να μου μεταφέρετε μέσα από τις δράσεις και τις συνεργασίες που θα προκύψουν από τις ζυμώσεις σας στην Ιταλία.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Εδώ και 21 μήνες βρίσκομαι προφυλακισμένος στις ελληνικές φυλακές γιατί πήρα την απόφαση, όπως πολλοί μαχητές ανά τον κόσμο, να πραγματώσω τις ιδέες μου παίρνοντας θέση μάχης στον κοινωνικό πόλεμο και να αγωνιστώ κατά της εξουσίας, εδώ και τώρα. Είμαι λοιπόν στη φυλακή γιατί έβαλα σε πρακτική εφαρμογή τις ιδέες μου πέρα από τα όρια του νόμου και σίγουρα όχι τυχαία. Με την ακλόνητη πεποίθηση ότι η επανάσταση ή θα είναι άνομη ή δεν θα είναι τίποτα, θέλησα να δώσω ένα παράδειγμα – σε πρώτο πρόσωπο και χρόνο ενεστώτα – του τι μπορεί να σημαίνει η επαναστατική αλληλεγγύη, πέρα από τα δίπολα της αθωότητας και της ενοχής, της νομιμότητας και της παρανομίας, παρέχοντας καταφύγιο σε ένα διωκόμενο σύντροφο. Γι’ αυτό βρίσκομαι χωμένος μέσα σε τόνους από τσιμέντο και σίδερο, κινδυνεύοντας να καταδικαστώ για τις «τρομοκρατικές» επιθέσεις με παγιδευμένους επιστολικούς φακέλους σε αξιωματούχους της Ε.Ε., στελέχη οικονομικών οργανισμών και οίκων αξιολόγησης που εστάλησαν την άνοιξη του 2017, με τις οποίες έχω αρνηθεί τη συσχέτισή μου από τη στιγμή της σύλληψής μου, αλλά οι πιθανότητες της καταδίκης μου για αυτές παραμένουν αυξημένες. Φυσικά κανένας δεν βρέθηκε στη φυλακή απλώς και μόνο επειδή αποφάσισε να αγωνιστεί εναντίον της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Η κατάσταση που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή είναι η πραγματική απόδειξη του γεγονότος ότι έκανα λάθη. Λάθη σε ορισμένες αποφάσεις που πήρα σε σχέση τόσο με τον εαυτό μου όσο και με άλλα άτομα που άστοχα θεώρησα ότι μοιραζόμαστε έναν κοινό αγώνα. Λάθη που κοστίζουν δεκάδες χρόνια φυλάκισης, λάθη που μπορεί να είναι ασυγχώρητα, αλλά σίγουρα δεν μπορούν ούτε αυτά ούτε η φυλακή η ίδια να ακυρώσουν τη διαρκή αποφασιστικότητά μου για αγώνα, αγώνα, αγώνα… υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Έτσι δεν μπορώ παρά να ανασαίνω μέσα από τα εγχειρήματα των συντρόφων που είναι εκτός των τειχών και συνεχίζουν τον αγώνα. Θέλω να ενισχύω τέτοιες προσπάθειες γιατί μέσα από αυτές εμπνέομαι και ουσιαστικά υπάρχω, ζω για αυτές! Και έτσι βλέπω και αυτό το τριήμερο.
Είναι όμως μόνο αυτό; Είναι μόνο μια συνάντηση ατόμων και ομάδων που αγωνίζονται; Κατά την άποψή μου σίγουρα όχι. Έχοντας μελετήσει μόνο ένα μικρό μέρος της δουλειάς κάποιων εκ των ομιλητών σήμερα, γνωρίζω ότι πρόκειται για συντρόφους που έχουν διανύσει μια μεγάλη απόσταση αναλύσεων και κριτικών του σύγχρονου τεχνολογικού παραδείγματος και όχι μόνο… Θέλω όμως να τονίσω την επίκαιρη αντι-τεχνολογική κριτική που έχουν αναπτύξει οι σύντροφοι, παράλληλα με επιμέρους αγώνες και σεβαστές αναλύσεις άλλων θεματικών, όχι μόνο γιατί εμπίπτει στο θέμα της σημερινής συνάντησης αλλά και γιατί πιστεύω ότι είναι κάτι που λείπει πάρα πολύ από τα ευρύτερα αγωνιστικά μας περιβάλλοντα. Δυστυχώς, η κριτική στην τεχνολογία (και μιλάω για τη σύνθετη και υψηλή τεχνολογία), που δεν είναι ποτέ ουδέτερη, αλλά είναι η χειροπιαστή έκφραση της επιστημονικά διαρθρωμένης εξουσίας, είναι πολύ δυσανάλογη σε σχέση με τις συνθήκες που αυτή διαμορφώνει σε περιβαλλοντικό, κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Και αν αυτό που λέω μοιάζει με γενικότερη κριτική στον ριζοσπαστικό-επαναστατικό χώρο τότε σίγουρα είναι μια κριτική που στοχεύει και εμένα προσωπικά. Θεωρώ δηλαδή ότι σε αυτό τον τομέα, για να μην ξεφύγω από το θέμα μπαίνοντας και σε άλλα χωράφια, οι αναλύσεις μας (το «μας» αναφέρεται σε γενικότερο πλαίσιο και όχι βέβαια στους ομιλητές της εκδήλωσης) είναι πιο πίσω και απ’ το πίσω, με συνέπεια ο σημερινός αγώνας ενάντια στην Κυριαρχία να είναι και αναποτελεσματικός και σε λάθος κατεύθυνση. Τα παραπάνω συμπεράσματα είναι πρόχειρα καταγεγραμμένα, αλλά συνειδητοποιώ σταδιακά τις διάφορες εκφάνσεις αυτού του προβλήματος που μπορούμε να τις δούμε ξεκάθαρα γύρω μας, τουλάχιστον σε αυτά εδώ τα εδάφη. Στην Ελλάδα είναι ελάχιστοι οι σύντροφοι (αναρχικοί και μη) που έχουν εντρυφήσει στις σύγχρονες τεχνολογίες και τους τρόπους που αυτές επιδρούν στους ανθρώπους και στη ζωή συνολικά. Τα τελευταία λίγα χρόνια, με καθυστέρηση αλλά βιαστικά, παρακολουθώ με μεγάλη ανησυχία και δέος τις τεχνολογικές εξελίξεις προσπαθώντας να αναπτύξω μια κριτική ανάλυση της τρέχουσας κατάστασης του πολιτισμένου κόσμου της Εξουσίας και των διάφορων αλληλοδιαπλεκόμενων δομών, συστημάτων, θεσμών και μηχανισμών του, αναζητώντας και μελετώντας τις σκέψεις συντρόφων που με εμβρίθεια ρίχνουν φως σε αυτήν την πανταχού παρούσα διάσταση της Κυριαρχίας, είτε τα αναλυτικά εργαλεία τους προέρχονται από την οπτική του ταξικού αγώνα είτε από τη ριζοσπαστική οικολογία είτε από τις αντι-πολιτισμικές αναρχικές απόψεις.
Ένα πολύ πρόσφατο γεγονός που με θορύβησε παρά πολύ ήταν στις 19-20 Νοεμβρίου 2018, μόλις 2 μήνες μετά την εμποροπανήγυρη της ΔΕΘ με τιμώμενο Κράτος τις ΗΠΑ και τη σύναψη μνημονίου συνεργασίας μεταξύ της Microsoft και του μεγαλύτερου δημοσίου πανεπιστημιακού ιδρύματος της Ελλάδας, του ΑΠΘ, όταν διεξήχθη στο Μέγαρο Μουσικής δίπλα στην αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα, μία από τις συνόδους του Πανεπιστημίου Μοναδικότητας (Singularity University) για πρώτη φορά σε αυτή τη χώρα. Μία μέρα μετά στον ίδιο χώρο έλαβε χώρα το 20ο συνέδριο InfoCom World, που αποτελεί θεσμό για τις Τηλεπικοινωνίες, την Πληροφορική & τα Media στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Πρόκειται για το ετήσιο ραντεβού των στελεχών της ψηφιακής αγοράς, προκειμένου να κάνουν πράξη τον Ψηφιακό Μετασχηματισμό στην εποχή του GIGAbit και κεντρικό του θέμα ήταν η ανάπτυξη των δικτύων 5G. Επίσης φέτος έλαβε χώρα και πάλι στο Μέγαρο Μουσικής, από τις 10 έως τις 12 Ιανουαρίου 2019, το 2ο Επιστημονικό Συμπόσιο Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής «Νέοι Ορίζοντες στην Εξωσωματική Γονιμοποίηση», το οποίο είχε ως κεντρικό θέμα τις νεότερες εξελίξεις στον τομέα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής με τη συμμετοχή επιστημόνων από όλο τον κόσμο και θεματικές όπως η ενεργοποίηση in vitro του ωοθηκικού ιστού, η δημιουργία του πρώτου ανθρώπινου ωαρίου στο εργαστήριο, η θεραπευτική τροποποίηση των γονιδίων in vitro, καθώς και νεότερα δεδομένα στην ευρύτερη χρήση του «Spindle Transfer» στην κλινική εφαρμογή. Σε αυτό το συνέδριο μέσω τηλεδιάσκεψης με θέμα το ρόλο των μιτοχονδρίων στην αναπαραγωγή, η οποία αναμεταδόθηκε ζωντανά διαδικτυακά, από την Αμερικανική Εταιρία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής (ASRM) σε 7000 επιστήμονες από 100 χώρες, ανακοινώθηκε η πρώτη εγκυμοσύνη με την εφαρμογή της μεθόδου της μεταφοράς της μητρικής ατράκτου σε Ελληνίδα γυναίκα.
Εδώ θέλω να μιλήσω για το πρώτο γεγονός. Και οι δύο μέρες της συνόδου Singularity* μεταδίδονταν με live-streaming σε πολλά δημόσια πανεπιστήμια της Αθήνας και της ελληνικής επαρχίας καθώς επίσης και στο συνεργαζόμενο με το SingularityU και φαινομενικά “ουδέτερο” εθνικό ερευνητικό κέντρο Δημόκριτος, όπου μάλιστα πριν λίγες μέρες στις αρχές Ιουλίου σε συνεργασία με το επιτελείο του Singularity διοργανώθηκε για δεύτερη φορά το θερινό σχολείο Singularity Youth Event, για να μυήσει τους νέους στην τεχνητή νοημοσύνη και τη βιοτεχνολογία. Η βαρύτητα του Singularity Summit, ανεξάρτητα από το πού λαμβάνει χώρα κάθε φορά, σε συνάρτηση με άλλα βιομηχανικά, επιχειρηματικά και ερευνητικά εγχειρήματα (π.χ. Human Genome Project και Human Brain Project και οπωσδήποτε το όραμα του Smart Planet της IBM), είναι, κατά τη γνώμη μου, αντίστοιχη με αυτήν που έχουν οι σύνοδοι και οι συσκέψεις του ΝΑΤΟ και των συναφών διεθνών οργανισμών για το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, καθώς αποτελεί ένα ισχυρό σύμβολο της παγκόσμιας κυριαρχίας των υπερεθνικών τεχνο-επιστημονικών λόμπυ. Επισημαίνω την πολυεθνική φύση αυτού του οργανισμού παρά την φαινομενική αμερικανική «αιγίδα» γιατί σε αντίθεση με την ανεπίκαιρη αντι-ιμπεριαλιστική άποψη μίας και απόλυτης Αυτοκρατορίας, έχω φτάσει να πιστεύω ότι ο μόνος εύστοχος και συνεπής «αντι-ιμπεριαλισμός», σήμερα, είναι αυτός του – σε παγκόσμιο επίπεδο – ανελέητου αγώνα κατά των εκπροσώπων και των δομών της ένοπλης πτέρυγας του σύγχρονου πολιτισμού, που είναι η τεχνο-επιστήμη της Κυριαρχίας.
Η Μοναδικότητα, εν προκειμένω, αποτελεί απλώς ένα σχήμα λόγου, μία μεταφορά, ίσως και μια τεχνική marketing, χωρίς αυτό να μειώνει καθόλου τη βαρύτητα του μοναδικού εγκλήματος που συντελείται. Όπως μάλλον θα γνωρίζετε ήδη, πρόκειται για μια έννοια προερχόμενη από τη Φυσική, φυσικά αποσπασμένη και αποστραγγισμένη από το αληθινό της νόημα και περιεχόμενο, ούτως ώστε να ταιριάξει στην τεχνο-επιστημονική προπαγάνδα της εποχής που γεννήθηκε. Πρωταίτιος για αυτή τη λογοκλοπή (γιατί περί αυτού πρόκειται) είναι ο πολυμαθής μαθηματικός και επιστήμονας υπολογιστών John von Neumann (με σημαντική συνεισφορά μεταξύ άλλων στις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις και την κατασκευή βόμβας υδρογόνου κατάλληλης για διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους), που μίλησε πρώτος για την μοναδικότητα εξαιτίας της τεχνολογικής προόδου, μετά την υπόθεση εργασίας του μαθηματικού Irving John Good για την «υπερ-ευφυή μηχανή», δηλαδή το σημείο εκείνο στο γήινο χωροχρόνο όταν η Τεχνητή Νοημοσύνη θα φτάσει σε ένα υψηλότερο επίπεδο υπέρβασης της πιο ανεπτυγμένης ανθρώπινης νοημοσύνης, έπειτα από το οποίο καμία πρόβλεψη για το μέλλον της ανθρωπότητας δεν θα έχει πλέον κανένα νόημα. Εν συνεχεία, την τεχνολογική μοναδικότητα έκανε δημοφιλή ο επίσης μαθηματικός Vernor Vinge, ενώ αυτήν την τεχνο-μανιακή θεωρία ενστερνίστηκαν και άλλοι φουτουριστές, όπως οι μελλοντολόγοι υπερανθρωπιστές Ray Kurzweil και Peter Diamandis, ιδρυτές και ιθύνοντες του Πανεπιστημίου της… Μοναδικότητας. Όμως, το πραγματικό έγκλημα δεν είναι ο σφετερισμός μιας έννοιας εν πολλοίς διαδεδομένης στην επιστημονική κοινότητα. Η τεχνητή μοναδικότητα δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την ουσιαστική μοναδικότητα, τη διαφορετικότητα, την ποικιλομορφία και τον απεριόριστο και ανεξερεύνητο πλούτο του φυσικού κόσμου… Και πώς θα μπορούσε άλλωστε; Το Πανεπιστήμιο που είναι δεξαμενή σκέψης της Silicon Valley και η έδρα του βρίσκεται σε τοποθεσία-ιδιοκτησία της NASA, συνεργάζεται με την DARPA του αμερικάνικου υπουργείου Άμυνας, το MIT και τους κορυφαίους τεχνολογικούς κολοσσούς όλου του κόσμου, ενώ βασικός χορηγός του είναι η Google, δεν θα μπορούσε να αποτελεί τίποτα άλλο παρά έναν εκμεταλλευτικό οργανισμό που έχει σκοπό τη συσσώρευση κέρδους και εξουσίας, μέσω του προσωπείου της επιστημονικής αυθεντίας, μέχρι οι μικροί «στρατοί» που εκπαιδεύει να αποικήσουν το σύνολο της βιόσφαιρας. Βέβαια, όπως σε κάθε επιμέρους τεχνολογική καινοτομία, έτσι και εδώ τα προσχήματα βρίσκονται εν αφθονία (όπως ο τίτλος του βιβλίου του P. Diamandis “Abundance”). Προσχήματα και μεταμφιέσεις των πιο αισχρών σχεδίων του αύριο, γέννημα θρέμμα της νοσηρής φαντασίας των πιο απαίσιων, μηχανιστικών και αναγωγιστικών αντιλήψεων του σήμερα, που ιχνηλατώντας την εξουσιαστική γενεαλογία τους βρίσκουμε τις πολιτισμικές τους ρίζες στην Ιερά Εξέταση και στο Κυνήγι Μαγισσών του Μεσαίωνα. Και αυτό γιατί παρόμοιες ανακριτικές πρακτικές βασανιστικών πειραματισμών εφαρμόζει και φιλοδοξεί να επεκτείνει, μεταξύ άλλων, και το «κίνημα» των υπερανθρωπιστών και των τεχνο-επιστημόνων εν γένει στη βιόσφαιρα για την πλήρη αντικειμενοποίηση, ποσοτικοποίηση, τυποποίηση, εργαλειοποίηση, αυτοματοποίηση, ομογενοποίηση και εξημέρωση της άγριας ζωής και της φύσης, με όχημα μια ιδιότυπη ιδεολογία που επιχειρεί να εξαπλώσει, μέσω των συνόδων αυτών κάθε χρόνο σε διάφορες χώρες ανά την υφήλιο. Δυστυχώς όμως δεν πρόκειται για κάποιους «τρελούς» επιστήμονες, ούτε για «επιστημονική φαντασία». Η Μοναδικότητα αναλαμβάνει να γαλουχήσει τους καλύτερους ερευνητές και να προετοιμάσει τους ηγέτες του κόσμου για την εφαρμογή σχεδίων αντιμετώπισης των λεγόμενων «μεγάλων προκλήσεων της ανθρωπότητας». Έτσι, η τεχνολογία αναλαμβάνει το ρόλο του «λυτρωτή της ανθρωπότητας». Τι κι αν για όλα τα σύγχρονα ανθρώπινα δεινά, την περιβαλλοντική ρύπανση, την οικολογική κρίση ευθύνεται η καπιταλιστική, τεχνολογική και βιομηχανική κοινωνία; Άλλωστε η ιστορία μάς διδάσκει διαχρονικά ότι περισσότερη τεχνολογία δεν συνεπάγεται έναν περισσότερο χαρούμενο ή πιο ελεύθερο κόσμο…
Πολλές φορές τα πιο φαινομενικά αθώα, ασήμαντα και αβλαβή ερευνητικά προγράμματα και πειράματα έχουν οδηγήσει ιστορικά στις πιο αποτρόπαιες κτηνωδίες με καταστροφικά αποτελέσματα για τον άνθρωπο και τον πλανήτη. Ακριβώς οι ίδιες τεχνολογικές εξελίξεις που παρουσιάζονται μέσω υποτιθέμενων ωφέλιμων και γοητευτικών εφαρμογών στην κοινωνία των πολιτών χρησιμοποιούνται για στρατιωτικούς σκοπούς. Η ίδια η έρευνα ξεκινάει για στρατιωτικούς σκοπούς και καταλήγει στο σπίτι μας με τη μορφή ενός «άκακου» φούρνου μικροκυμάτων ή μιας σύνδεσης στο διαδίκτυο (βλ. ARPANET). Για παράδειγμα, οι επιστήμονες που ανακάλυψαν την πυρηνική ενέργεια στην εποχή τους θεωρούνταν ευυπόληπτοι ερευνητές (ο ένας μάλιστα ήταν κατά του Τρίτου Ράιχ και των διώξεων των Εβραίων) και το αντικείμενο μελέτης τους στο αποκλειστικό (και απομονωμένο από τα υπόλοιπα) πεδίο ενδιαφέροντος τους μια ουδέτερη ερευνητική εργασία, με τα γνωστά σε όλους πλέον αποτελέσματα της ατομικής βόμβας. Και τα παραδείγματα διασύνδεσης των στρατιωτικών και κοινωνικοπολιτικών εφαρμογών από την ίδια τεχνο-επιστημονική έρευνα δεν έχουν τελειωμό. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν πώς μπορούμε να θεωρούμε καλή μία έρευνα ενώ μία άλλη κακή, όταν ένα μικρό και φαινομενικά ασύνδετο κομμάτι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα στο παζλ της γενικότερης εξέλιξης το πλάνο της οποίας καθορίζεται πάντα από τους ισχυρούς. Προφανώς δεν έχουν όλες οι έρευνες την ίδια σημασία και την ίδια βαρύτητα, αυτό είναι μια εύκολη διαπίστωση. Όμως δεν είναι απαραίτητο να διεξάγει κάνεις έρευνα και πρότζεκτ ειδικά στη νανοτεχνολογία ή τη γενετική μηχανική, για παράδειγμα, για να χρησιμοποιηθεί η δουλειά του για επιβλαβείς σκοπούς (που οπωσδήποτε παρουσιάζονται ως κοινή ωφέλεια όπως και τα «ευαγή» ιδρύματα των τραπεζικών ομίλων). Ευτυχώς ορισμένοι σύντροφοι απορρίπτουν τα εύκολα συμπεράσματα και τις βολικές αναλύσεις και αποφεύγουν να φέρνουν την πραγματικότητα στα πολιτικά τους μέτρα γιατί, δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Μια ερευνήτρια λειτουργεί – πάντα – εντός του κυρίαρχου τεχνο-επιστημονικού παραδείγματος. Δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό ακόμα και αν είναι ο πιο «ηθικός» άνθρωπος του κόσμου. Τα δεινά και τα προβλήματα που δημιουργεί ένα σύστημα κυριαρχίας και εκμετάλλευσης είναι αδύνατο να καταπολεμηθούν και να λυθούν μια για πάντα με τα εργαλεία και τις μεθόδους του ίδιου του συστήματος στα προκαθορισμένα του πλαίσια. Η επιστημονική έρευνα δεν είναι ποτέ ουδέτερη. Ακόμα και αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί προσωρινά για ευεργετικούς σκοπούς (βλ. θεραπεία καρκίνου), η κατεύθυνση των σχεδίων της Κυριαρχίας δεν μπορεί να αλλάξει εκ των έσω. Φυσικά κάθε συμμετοχικό σύστημα (όπως είναι και η δημοκρατία) δεν έχει ανάγκη μόνο αυτούς που ερευνούν, εκτελούν, υπακούουν, υποστηρίζουν και προστατεύουν εξόφθαλμα τη λειτουργία του, αλλά χρειάζεται και αυτούς που – πάντα μέσα στα αποδεκτά πλαίσια – διαφωνούν, το αμφισβητούν, το κριτικάρουν, αντιπροτείνουν, το βελτιώνουν και κατά συνέπεια το υποστηρίζουν εξίσου. Όταν εξετάζουμε τον τεχνολογικό κόσμο από ριζοσπαστική σκοπιά δεν πρέπει να διολισθαίνουμε στην περιπτωσιολογία, διότι δεν τίθεται ζήτημα εξατομικευμένων λύσεων στο εκάστοτε προσωπικό μας πρόβλημα ή την προσωπική μας άνεση και όλα τα τεχνολογικά κομφόρ που μπορεί να απολαμβάνουμε (ή ακόμα και να χρησιμοποιούμε στον πόλεμο κατά της εξουσίας) σε επίπεδο καθημερινότητας. Νομίζω ότι το σωστό είναι να μην κοιτάμε το δέντρο, αλλά το δάσος που καίγεται. Γιατί στην τελική για να είμαστε ελεύθεροι και να μην περιοριζόμαστε από τίποτα παρά μόνο από τους νόμους της φύσης, όλα τα εργαστήρια, τα εργοστάσια και οι μηχανές θα πρέπει να καταστραφούν όπως και οι φυλακές…
Όμως οι τεχνο-φετιχιστές φανατικοί της Μοναδικότητας στο… Πανεπιστήμιο έχουν άλλη γνώμη. Την εξιλέωση της ανθρώπινης (και όχι μόνο) φύσης αναλαμβάνει ο νέος «από μηχανής θεός» των υπερανθρωπιστών: ο “θεάνθρωπος” Cyborg. Έτσι, αλωνίζουν όλη την υδρόγειο ανενόχλητοι και πλασάρουν την πραμάτεια τους σαν λύσεις για όλα τα προβλήματα του κόσμου. Έτσι, ακούμε για διάφορα ασύλληπτα «μπαλώματα» στις πολύμορφες τρύπες που έχει ανοίξει ο ανθρώπινος πολιτισμός στα σώματα όλων των ζώων και στο σώμα της Γης. Από διεπαφές εγκεφάλων-υπολογιστών για την υπέρβαση των ανθρώπινων φυσικών ορίων και ψηφιακά αυτοματοποιημένα κυβερνητικά «οικοσυστήματα», μέχρι «λύσεις» για την κλιματική κρίση, «θεραπείες» για τις ασθένειες που προξενεί η ύπαρξη του βιομηχανικού πολιτισμού, ή ακόμη και «αθανασία». Οι υπερανθρωπιστές έχουν μια τεχνητή ή ρομποτική «λύση» για όλα καθώς έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια ισοπεδωτική μεταφυσική ιδεολογία που υπαγορεύει τη νομοτελειακή μετεξέλιξη των ανθρώπινων όντων σε υπερ-ανθρώπους και στη συνέχεια σε μετα-ανθρώπους ή την παρακμή τους σε υπανθρώπους. Με λίγα λόγια, ισχυρίζονται ότι οι φυσικές «ατέλειες», οι «άσκοπες» συναισθηματικές και βιολογικές διεργασίες, οι γενετικές και αναπαραγωγικές αδυναμίες, οι νοητικές ανεπάρκειες μπορούν και πρέπει να εξαλειφθούν μέσω της επέμβασης και της κυριολεκτικής ενσωμάτωσης της τεχνολογίας στο ανθρώπινο σώμα, συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφάλου. Σε αυτό το πλαίσιο, η φυσική ανθρώπινη αναπαραγωγή θα καταστεί παρωχημένη, ή ακόμα και άχρηστη, αφού τα νέα τεχνο-τέκνα με την προηγμένη τεχνολογική νοημοσύνη θα μπορούν να αναπαράγονται και να προγραμματίζουν μόνα τους την εξέλιξή τους. Γιοί και κόρες δεν θα ανήκουν πλέον σε οικογένειες, κοινότητες ή φυσικά περιβάλλοντα, αλλά θα είναι ιδιοκτησία εκείνων που κατέχουν τα εργαστήρια στα οποία είτε κατασκευάστηκαν είτε αναπαράχθηκαν. Κατά συνέπεια, η υπερανθρωπιστική ιδεολογία ασπάζεται τη συγχώνευση ανθρώπου-μηχανής με θρησκευτική ευλάβεια. Και όπως είναι γνωστό στο όνομα της θρησκείας έχουν γίνει ορισμένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας… Θα ήταν «περιττό» να αναφερθώ εδώ περαιτέρω στην αντιμετώπιση που επιφυλάσσουν αυτοί οι τύποι (στα χνάρια του εδώ και αιώνες εδραιωμένου ανθρωποκεντρισμού) στα υπόλοιπα έμβια όντα, αφού έχω ήδη σκιαγραφήσει τι σηματοδοτεί αυτή η επέλαση της τεχνολογίας στην ανθρώπινη φύση. Για όλα αυτά και πολλά άλλα καλλιεργούν το – ήδη γόνιμο λόγω των σύγχρονων τεχνολογικών εθισμών – έδαφος, μεταξύ άλλων τεχνο-λατρών, και οι «επιφανείς προσωπικότητες» του Singularity University, μέσω αυτών των συνόδων στις διάφορες χώρες που επισκέπτονται ως περιοδεύων θίασος της τεχνο-επιστημονικής κοινότητας. Το βασικότερο, όλων όμως, δεν είναι η παρουσίαση των σχεδίων τους, αλλά ο σχεδιασμός του ίδιου του μέλλοντος ο οποίος επίσης λαμβάνει χώρα και στις συνόδους τους! Δεν πρόκειται για διαφημιστικές εκστρατείες και εμπορικές εκθέσεις, ούτε για «παζάρια» νέων τεχνολογιών. Όχι, καμία σχέση. Ο απώτερος στόχος όλων των παραπάνω, φυσικά, είναι η κυριαρχία και ο απόλυτος έλεγχος δεδομένων, πληροφοριών, υλικών, ζωτικών λειτουργιών, φυσικών φαινομένων, διατροφικών αποθεμάτων και ενεργειακών πόρων. Αλλά κυρίως ο έλεγχος του τρόπου σκέψης τον ανθρώπων, η εικόνα που έχουν για τις σχέσεις μεταξύ τους και με τη φύση, η αντίληψή τους για τον ίδιο τον κόσμο, αφού αυτό που πάντα ήταν ο πραγματικός στόχος είναι το μυαλό…
Με τις ήδη εφαρμοσμένες και διαδεδομένες τεχνολογίες GPS και RFID, τα εξελιγμένα λογισμικά αναγνώρισης προσώπου, την «επαυξημένη πραγματικότητα», τις εφαρμογές Διαδικτύου των Πραγμάτων (ΙοΤ), την γεωργία ακριβείας και τα συστήματα cloud computing και Big Data (το Next Internet με δυο λέξεις), να διαχέονται με γεωμετρική πρόοδο και να βρίσκονται προ των πυλών της πλήρους ανάπτυξής τους, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η σύγκλιση των διάφορων τεχνο-επιστημών και εκθετικά αναπτυσσόμενων τεχνολογιών σε συνδυασμό με τα παραπάνω είναι μακράν πιο διαπεραστική και απειλητική από τις γνωστές σε όλους πλέον «έξυπνες» τεχνολογίες που κατακλύζουν τον τεχνολογικό κόσμο. Ξεπερνάει κατά πολύ μια απλή αναβάθμισή του και θα λέγαμε ότι πρόκειται για μια θεμελιακή αναδιάρθρωση της Κυριαρχίας στο σύνολό της. Απειλητική τόσο για τους ανθρώπους όσο και για το φυσικό περιβάλλον. Πρόκειται πράγματι για μια «επανάσταση», η οποία έχει οριστεί ως η 4η βιομηχανική επανάσταση και βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Το βασικό στοιχείο της είναι η «εναρμόνιση» του βιομηχανικού και του ψηφιακού κόσμου. Ή αλλιώς, η συγχώνευση της απτής φυσικής πραγματικότητας με την εικονική πραγματικότητα του κυβερνοχώρου με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η οικοδόμηση κυβερνο-φυσικών συστημάτων, με το «φυσικό» να είναι μια πολύ σχετική και ευάλωτη έννοια. Κατά συνέπεια, η ψηφιακή οργάνωση και ο έλεγχος όλων των παγκόσμιων συστημάτων – φυσικών και τεχνητών, επιχειρηματικών και κοινωνικών – σε πραγματικό χρόνο, από τους ισχυρούς που κατέχουν την εκάστοτε εξουσία, μόνο μια ανυπέρβλητη τεχνολογική δυστοπία μπορεί να προεικονίζει… Με τις προοπτικές της παρακολούθησης της υγείας των ασθενών μέσω καταπόσιμων υπολογιστικών αισθητήρων και wearables, των διασυνδεδεμένων μητρώων κοινωνικής ασφάλισης και ποινικών μητρώων με τράπεζες και άλλους κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς, και τις συνεντεύξεις υποψήφιων εργαζομένων από τεχνητά “νοήμονα” ρομπότ να είναι μόνο η πρόγευση αυτού που θα επακολουθήσει. Η σύγκλιση της Νανοτεχνολογίας, της Βιοτεχνολογίας, της Πληροφορικής και της Γνωσιακής Επιστήμης είναι το νο. 1 στοίχημα του 21ου αιώνα για τις κορυφαίες εταιρίες τεχνολογίας – και όχι μόνο – παγκοσμίως και ήδη συμβαίνει ως ένα βαθμό. Αποτελεί επίσης το πρώτο «σκαλί στην κλίμακα» του υπερανθρωπιστικού οράματος. Η περαιτέρω ανάπτυξη και ισχυροποίηση της νανοτεχνολογίας, της γενετικής μηχανικής και του reverse engineering, των νευροεπιστημών, της τεχνητής αναπαραγωγής και της ρομποτικής, σε άμεση αλληλεπίδραση με τον κόσμο των υπολογιστών, σχηματοποιούν την προοπτική της ριζικής σύζευξης του κυβερνοχώρου με τον υλικό κόσμο σε διαπλανητική κλίμακα. Μετατρέπουν τελικά όλα τα έμβια όντα και τα οικοσυστήματα από ζωντανούς και απροσπέλαστους οργανισμούς, πολύπλοκες φυσικές διεργασίες και χημικές ενώσεις σε αλγορίθμους και ψηφία σε δυαδικούς κώδικες που μπορούν να κωδικοποιηθούν και να ανασχεδιαστούν κατά βούληση του εκάστοτε καριόλη που κατέχει την εξουσία. Bytes, Άτομα, Νευρώνες και Γονίδια όλα μπαίνουν πλέον στην επιστημονική ζυγαριά και κοστολογούνται ανάλογα με τη χρηστικότητά τους στην κρεατομηχανή του πολιτισμού.
Από όλα τα παραπάνω, θεωρώ πως μπορεί να γίνει κατανοητό ότι ο κόσμος, όπως τον γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, υφίσταται μια σταδιακή, αλλά εκ βάθρων μεταμόρφωση. Κάποιος θα μπορούσε να αντιτάξει εδώ ότι η ανθρώπινη ιστορία βρίθει “κοσμοϊστορικών αλλαγών”, συγκρούσεων και ανακατατάξεων, αλλά η βασική δομή του κόσμου παραμένει η ίδια για αιώνες ολόκληρους. Θα διαφωνήσω, ξεκινώντας δίνοντας ως επιχείρημα την άγνοια της πλειοψηφίας του παγκόσμιου ανθρώπινου πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων από εμάς, για τη δομή της υπάρχουσας τεχνολογικής τάξης πραγμάτων, τη λειτουργία των μηχανών και τις δυνατότητες των πολύπλοκων τεχνολογικών συστημάτων. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι φταίνε οι άνθρωποι ή ότι θα έπρεπε να μάθουν να κατασκευάζουν, να προγραμματίζουν και να λειτουργούν πολύπλοκα τεχνολογικά συστήματα. Σε αντίθεση με την πολυπληθή σύνδεση στο internet, για παράδειγμα, και τις πληροφορίες που είναι ευρέως διαθέσιμες, εμείς, οι «απλοί άνθρωποι», ακόμη και αν το θέλαμε, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τις πραγματικές δυνατότητες της τεχνολογίας και της επιστήμης πριν αυτές έρθουν στο φως και πάρουν μια επαρκή δημοσιότητα αλλά και διατεθούν στη λιανική αγορά. Όμως, ακόμα και έτσι, οι δυνατότητες που δίνονται στο ευρύ κοινό μέσω της τεχνολογίας είναι απείρως μικρότερες από την εξουσία που κατέχουν οι κορυφαίες πολυεθνικές εταιρίες στον χώρο, πράγμα που φανερώνει, μεταξύ άλλων, την εγγενή ανισότητα του τεχνο-επιστημονικού συστήματος, αφού συνήθως προσφέρει τετριμμένες και κοινότυπες λειτουργίες και δυνατότητες που οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει εδώ και χιλιετίες μέσω της βασικής σωματικής ικανότητας των αισθήσεων και της νοητικής αντίληψης. Πρόκειται για εφαρμογές και εργαλεία απειροελάχιστου βεληνεκούς συγκριτικά με το εύρος εξουσίας που διαθέτουν οι τεχνολογίες τους και παρέχουν στα αφεντικά του κόσμου και συνήθως απόλυτα περιττές μιας και για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι εξυπηρετούσαν τις ίδιες ανάγκες και λειτουργίες χωρίς αυτές. Ο ντόρος γύρω από μια τεχνολογική εφεύρεση συνήθως διεγείρει περισσότερο τις ψευδαισθήσεις και τη χαζομάρα παρά τις αληθινές αισθήσεις και την ευφυΐα. Η ψευδαίσθηση, λόγου χάρη, ότι το διαδίκτυο θα οδηγούσε στην απελευθέρωση του ανθρώπου και τη σοφία έχει καταρρεύσει πλήρως. Δεν θα υπεισέλθω τώρα στην αιτιολόγηση της ανάπτυξης αυτής της ιδέας και της κατάρρευσής της, αλλά τα παραδείγματα είναι αμέτρητα… Αρκεί να θυμηθούμε τα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης όπου το διαδίκτυο χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τους εξεγερμένους, αλλά στη συνέχεια έγινε φανερό με εκκωφαντικό τρόπο το ποιοι κατέχουν πραγματικά τον έλεγχό του. Η τεχνολογική μοίρα λοιπόν γράφεται από τις ελίτ, οι οποίες σε διαρκή αλληλεπίδραση και συνεργασία με ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια, κρατικούς θεσμούς και διεθνείς οργανισμούς φαινομενικά «αθώους» και «άκακους», σχεδιάζουν το μέλλον όλου του κόσμου. Η ολοένα και πιο διευρυνόμενη σύνδεση μεταξύ βιομηχανίας και έρευνας δεν χρειάζεται πλέον τα αγκαθωτά συρματοπλέγματα και τα φυλάκια των στρατοπέδων, αφού παίρνει τη μορφή της μέσα σε εγκαταστάσεις πλήρως νομιμοποιημένες στο κοινωνικό φαντασιακό. Αν οι τράπεζες DNA και βιομετρικών δεδομένων (ενσωματωμένων στοιχείων στην επερχόμενη «Κάρτα του Πολίτη» που ήδη προετοιμάζεται από το ελληνικό κράτος κατ’ εντολή των ξένων πατρώνων του να αντικαταστήσει την αστυνομική ταυτότητα) είναι οι πρώτες ψηφίδες στο μωσαϊκό του άμεσου και ορατού βιο-πολιτικού ελέγχου, τότε οι αισθητήρες, τα νανο-τσιπάκια, τα αόρατα εμφυτεύματα συνθέτουν ένα ασύλληπτου βάθους και έκτασης πλέγμα κυριαρχίας και εκμετάλλευσης, όχι μόνο για τους ανθρώπους αλλά και για κάθε ζωντανό οργανισμό. Οι κάμερες κλειστού κυκλώματος και τα συστήματα παρακολούθησης του στρατού, της αστυνομίας και των μυστικών υπηρεσιών είναι «σταγόνες στον ωκεανό» μπροστά στην επικείμενη αποικιοποίηση κάθε κοινωνικής δραστηριότητας, κάθε φυσικής διεργασίας, κάθε προσώπου, κάθε αντικειμένου, των ζώων, των φυτών, των υδάτων, του εδάφους και της ατμόσφαιρας. Μπορούμε να φανταστούμε ένα μέλλον (όχι πολύ μακρινό) όπου τα όρια μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού θα είναι από πάρα πολύ δυσδιάκριτα έως αόρατα, από τη στιγμή που τα πάντα γύρω μας θα είναι σε ζωντανή και άμεση σύνδεση με ψηφιακά συστήματα εξουσίας. Δυο γρήγορα παραδείγματα τέτοιων – απλών σχετικά (και πάντως μέχρι στιγμής) – εφαρμογών σε μαζική κλίμακα έχουν αναπτυχθεί στα κράτη της Εσθονίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Βέβαια, η προαναφερθείσα μεταμόρφωση δεν έγκειται μόνο στην καταστολή των ανυπότακτων. Απλά η καταστολή και ο κοινωνικός έλεγχος είναι τα πιο ενδεικτικά παραδείγματα που συμπυκνώνουν την ουσία της Κυριαρχίας. Όπως είναι γνωστό αυτοί που κατέχουν την εξουσία είχαν ανέκαθεν επεκτατικές βλέψεις. Η μεταμόρφωση του κόσμου λοιπόν επηρεάζει και θα επηρεάσει ακόμα περισσότερο όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, ακόμα και τις πιο τρυφερές στιγμές του ιδιωτικού βίου, τις πιο μύχιες σκέψεις και τα συναισθήματά μας μέχρι τις ανεξερεύνητες πτυχές όλου του φυσικού κόσμου, χτυπώντας πρώτα την άγρια ζωή και αμέσως μετά τους αποκλεισμένους, τους ανειδίκευτους, τους αποδυναμωμένους, τους περιθωριοποιημένους, μέχρι να τους εξαφανίσει ή να τους κάνει γρανάζια της κοινωνικής μηχανής.
Το μείζον πρόβλημα για εμάς, που ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και θέλουμε να πολεμήσουμε για αυτήν μαζί με άλλους ανθρώπους, είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι προετοιμάζονται και είναι ενθουσιασμένοι για μια τέτοια προοπτική, αν δεν συμμετέχουν ενεργά κιόλας στις εργασίες για την επίτευξή της. Έτσι, θα βιώσουμε τα αδιέξοδα μιας ολοκληρωτικής κοινωνίας, όπου από τη μία οι δυνατότητες αντίστασης και τα opt-outs θα μειώνονται συνεχώς και από την άλλη οι (κάθε φορά) νέες τεχνολογικές εφαρμογές θα διεκδικούνται ως «δικαίωμα» και η προσπάθεια για την πρόσβαση σε αυτές και την κατάκτηση τους θα βαφτίζεται «αγώνας» (όπως ήδη συμβαίνει με την ιατρικά υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και την παρένθετη μητρότητα που βρίσκουν υποστηρικτές ανάμεσα σε μεταμοντέρνες και φιλελεύθερες τάσεις όπως οι θιασώτες της queer θεωρίας και του trans-φεμινισμού). Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με συνθήκες όπου οι απροσάρμοστοι που δεν συμμορφώνονται στις τεχνολογικές εξελίξεις και επιταγές θα επισημαίνονται αυτόματα στις αρχές μέσω διαδικτύου και πιθανότατα οι παράνομοι θα κλειδώνονται αυτόματα μέσα στο σπίτι ή το αυτοκίνητό τους μέχρι να συλληφθούν και να οδηγηθούν σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης… Το παράδειγμα της Κίνας αυτή τη στιγμή κρατάει τα ηνία σε αυτή την προοπτική εφαρμόζοντας πιλοτικά προγράμματα ενός συστήματος κοινωνικής βαθμολόγησης (social crediting) για τις τραπεζικές καταθέσεις, τις αγορές στα supermarket, τη δραστηριότητα στα social media, την οδική συμπεριφορά κ.ά., ενώ έχει αναπτύξει τα μεγαλύτερα δίκτυα πανοπτικού ελέγχου με αμέτρητες κάμερες κλειστού κυκλώματος αλλά και drones κάμερες (ακόμα και σε μορφή πουλιών) που είναι σε ανοιχτή σύνδεση με την αστυνομία και λειτουργούν με τεχνολογίες facial recognition, δηλαδή τεχνητή νοημοσύνη αναγνώρισης προσώπων. Έχει κατηγορηθεί για απαγωγές Τούρκων μουσουλμάνων, ενώ κυνηγάει με μανία τους πολιτικούς αντιφρονούντες και τις οικογένειές τους συνθέτοντας ένα πλέγμα σύγχρονου «μακαρθισμού». Εκτός αυτού, επεκτείνει τους τεχνολογικούς πειραματισμούς της μέσω της «κινεζοποίησης» της Αφρικανικής Ηπείρου και χρησιμοποιώντας πρόσωπα Νιγηριανών για να εξελίξει τις τεχνολογίες machine learning που αναπτύσσει, ας πούμε, η εταιρία-γίγαντας Alibaba και όχι μόνο. Επί τη ευκαιρία, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως αυτή τη στιγμή, αν δεν κάνω λάθος, οι μεγαλύτερες επενδύσεις παγκοσμίως γίνονται στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης, διαμορφώνοντας ένα ψυχροπολεμικό κλίμα μεταξύ Κίνας-ΗΠΑ (με κάποια εμφανή δείγματα γραφής να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ήδη από την ανάλογης έντασης σφοδρή διαμάχη περισσότερο για τον έλεγχο παρά για το εμπόριο των νέων δικτύων τηλεπικοινωνιών 5G, που είναι η βάση για την ανάπτυξη των «έξυπνων πόλεων») και θυμίζοντας έναν πόλεμο που ίσως δεν τέλειωσε ποτέ, με απρόβλεπτες συνέπειες, κατ’ αναλογία με την ανάπτυξη και χρήση πυρηνικών όπλων… Στη δική μας ήπειρο, η Φινλανδία είναι στην αιχμή του δόρατος της ανάπτυξής της έχοντας ήδη καταστρώσει εθνική στρατηγική για την τεχνητή νοημοσύνη, διεκδικώντας τίτλους και επιχορηγήσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκμεταλλευόμενη και τη θέση της προεδρίας του συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει πάρει από 1η Ιουλίου, για το mega-project που αναπτύσσει. Έχει επενδύσει στη συνεργασία με την Εσθονία και τη Σουηδία για να γίνει το πρώτο «εργαστήριο» εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης της Ευρώπης. Η γενική διευθύντρια του υπουργείου οικονομικών δήλωσε ότι η ΤΝ είναι η ναυαρχίδα για την ανάπτυξη μιας σειράς εφαρμογών ψηφιοποίησης, δηλαδή ψηφιακής διακυβέρνησης. Ενδεικτικά αναφέρω μόνο ότι η φινλανδική εταιρεία ΝΟΚΙΑ δήλωσε ότι θα εκπαιδεύσει το σύνολο του εργατικού δυναμικού της στην ΤΝ.
Όταν όμως μιλάω για τεχνο-επιστημονικό ολοκληρωτισμό δεν εννοώ ότι οι μηχανές θα κυβερνήσουν τους ανθρώπους, αλλά ότι οι άνθρωποι που ελέγχουν αυτές τις μηχανές θα έχουν μια απολυταρχική εξουσία τόσο ισχυρή και διάχυτη που η ανατροπή τους θα είναι αδύνατη, αφού δεν θα υπάρχει πλέον ούτε η γνώση, ούτε η δυνατότητα αυτενέργειας από τους επίδοξους στασιαστές προκειμένου να την σταματήσουν. Όπως προαναφέρθηκε, η αποκαθήλωση του Ανθρώπου-Ηγεμόνα γίνεται από ένα νέο «από μηχανής θεό» τον μηχανικό «θεάνθρωπο» ή αλλιώς Cyborg, που όμως βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση και συμβατότητα με τις επιθυμίες των κυβερνώντων και τις ανάγκες της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. Η «ελεύθερη» επιλογή των τεχνολογικών παρεμβάσεων και μετατροπών στο σώμα και στη φύση θα είναι τόσο δοσμένη και προκαθορισμένη όσο και η επιλογή της ψήφου στο ένα ή το άλλο πολιτικό κόμμα στις δημοκρατικές εκλογές. Εν κατακλείδι, η ανάθεση της ζωής μας στους τεχνολογικούς κολοσσούς και τα αφεντικά (μιας και η οικονομία βαίνει με βήμα ταχύ προς την πλήρη ενσωμάτωση της τεχνολογίας αν η τελευταία δεν έχει ήδη αφομοιώσει την πρώτη) θα σημαίνει την ανάθεση της ελευθερίας και της ευημερίας όλης της βιόσφαιρας στις μηχανές για τις οποίες θα ήταν σοφό να θυμηθούμε τι έκαναν οι Λουδδίτες στην εποχή τους, με τη διαφορά ότι πλέον απειλείται κυριολεκτικά η επιβίωση και η ύπαρξη η δική μας και ολόκληρου του πλανήτη. Γι’ αυτό πρέπει να δούμε τι είμαστε πρόθυμοι και ικανοί να κάνουμε και πώς θα αγωνιστούμε. Γι’ αυτό η σημασία του τριημέρου είναι τεράστια και ελπίζω να έχει τις καλύτερες προοπτικές ώστε με ψυχραιμία και υπευθυνότητα, χωρίς αλαζονεία και με πνεύμα συνεργασίας και σεβασμού όλων των συντρόφων να δούμε πώς μπορούμε από κοινού να καταστρώσουμε σχέδια καταστροφής αυτού του εξουσιαστικού τερατουργήματος που είναι ο σύγχρονος πολιτισμός.
Για το τέλος θα ήθελα να αναφερθώ επιγραμματικά και απλά ενημερωτικά σε τέσσερα γεγονότα που μου τράβηξαν την προσοχή και θέλω να μοιραστώ μαζί σας επειδή με έκαναν να νιώσω πάρα πολύ προβληματισμένος όπως σίγουρα θα κάνουν και εσάς σε περίπτωση που δεν τα γνωρίζετε ήδη. Αν και δεν έχω να συνεισφέρω κάποια εις βάθος ανάλυση και κριτική αυτή τη στιγμή και με όλο το σεβασμό θέτω υπόψιν σας προς συζήτηση την γενετική τροποποίηση των παιδιών στην Κίνα, τη ρομποτική μεταμόσχευση μήτρας στη Σουηδία, την τεχνητή αναπαραγωγή με την τεχνική μεταφοράς μητρικής ατράκτου στην Ελλάδα και την τρισδιάστατη βιο-εκτύπωση ανθρώπινης καρδιάς που έγινε πρόσφατα στο Ισραήλ.
Είμαι βέβαιος ότι κάποιοι ήδη έχετε παλαβώσει με όλα αυτά, αλλά πιστέψτε με μπορώ να καταλάβω πώς νιώθετε και να φανταστώ την πνιγηρή ατμόσφαιρα στο χώρο όταν θα ανοίγονται τέτοιες συζητήσεις με πραγματική αγανάκτηση και αγωνία για το πού πάει αυτός ο κόσμος…
Εύχομαι καλή επιτυχία στις συζητήσεις σας και καλό αγώνα!
Ντίνος
*Οι συνοδοί του SingularityU θα διεξαχθούν και πάλι φέτος, μεταξύ άλλων χωρών, στις 8-9 Οκτωβρίου στο Μιλάνο και στις 11-12 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα.
Leave a Reply