Τα ακόλουθα αποτελούν την εισαγωγή στο “Για τα Εξεγερτικά Φαντάσματα και τις Επίπλαστες Σημαίες”, ένα κείμενο απ’ τους Ανταγωνιστικούς Πυρήνες του Νέου Αντάρτικου Πόλης, το οποίο αναλύει την εξέγερση που λαμβάνει χώρα στη Χιλή κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2019.
Ολόκληρο το κείμενο στα ισπανικά σε PDF: https://325.nostate.net/wp-content/uploads/2020/01/Fantasmas-Insurreccionales-Lectura.pdf
________________________________
Η χρήση της επαναστατικής βίας έχει κακολογηθεί, και αφάνταστες ποσότητες από βλασφημίες, μύθους και ψευδείς φήμες έχουν εγερθεί γύρω της. Έχουμε ακούσει πως είναι άχρηστη, πως δε συνεισφέρει τίποτα, πως πρέπει να καταστέλλεται, πως χρησιμοποιείται από μυστικούς πράκτορες και/ή ανώριμα υποκείμενα, πως έχει ελάχιστη συσχέτιση με την πολιτική, πως δεν εκπροσωπεί τον λαό, κλπ., κλπ., κλπ…
Στο κείμενο αυτό, δε θ’ αποπειραθούμε να κάνουμε μιαν ενδελεχή ανάλυση της χρήσης της σε ιστορικό επίπεδο. Για να το κάνουμε αυτό, αρκεί να κοιτάξουμε τα παραδείγματα σε οποιοδήποτε βιβλίο ιστορίας. Η συνεισφορά της στον αγώνα που προσδίδει αξιοπρέπεια στις ζωές των ανθρώπων, ασχέτως του πού χρησιμοποιείται, ποιο καθεστώς πολεμά, ή της ιδιοσυγκρασίας των όσων την επιστρατεύουν, έχει συμβάλει ιδιαιτέρως στην εξέλιξή του. Δε χρειάζεται ν’ αναφέρουμε πως ούτε η σκλαβιά, ούτε η φεουδαρχία, ούτε οι μοναρχίες, ούτε οι βίαιες εργατοώρες, ούτε η αποικιοκρατία, ούτε τα πλέον θεμελιώδη πολιτικά δικαιώματα, ούτε η πλειάδα των δικτατοριών έχουν αντιμετωπιστεί μονάχα με ειρηνικές μεθόδους. Συνεπώς, θεωρούμε πως το ν’ απορρίπτουμε το εργαλείο αυτό δεν έχει νόημα για την επαναστατική υπόθεση.
Επιπροσθέτως, πρέπει να σημειωθεί πως, αν η βία (η χρήση φυσικής δύναμης) ήταν πραγματικά τόσο επιβλαβής όσο αναφέρεται συχνά απ’ όσους θέλουν να την απονομιμοποιήσουν, κανένα Κράτος δε θα έμπαινε στον κόπο να θέλει να τη μονοπωλήσει ώσπου να μπουχτίσουμε, προσπαθώντας να νομιμοποιήσει την επιλογή αυτή με θλιβερές επικοινωνιακές καμπάνιες που αποσκοπούν απλώς στο ξέπλυμα της εικόνας και στην πολιτική στήριξη απ’ τους υπηκόους του.
Κατανοώντας αυτό, αρνούμαστε ν’ απορρίψουμε ένα πλήρως έγκυρο πολιτικό εργαλείο, όπως η χρήση της βία ενάντια στους μηχανισμούς που μας καταπιέζουν. Είμαστε υπέρ της άμεσης επίθεσης που, στοχεύοντας τις δομές της εξουσίας που περιορίζει την ελευθερία μας και καταπιέζει τις ζωές μας, αποτελεί μιαν έγκυρη απόκριση στους αιώνες επί αιώνων δομικής, καθημερινής και συστηματικής βίας που ασκεί μια χούφτα προνομιούχων επί της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού.
Η σύντομη εξεγερτική μας ιστορία (2011-2019) το δηλώνει. Στο παρελθόν έχουμε βάλει βόμβες, καταστρέψαμε τραπεζικά υποκαταστήματα, επιτεθήκαμε στους χώρους συνάντησης των ισχυρών, φυτέψαμε προσομοιώσεις εκρηκτικών μηχανισμών, κάψαμε λεωφορεία ολοσχερώς, απαλλοτριώσαμε πόρους, βανδαλίσαμε σύμβολα, επιτεθήκαμε στους μπάσταρδους της αστυνομίας, και εφαρμόσαμε μεθόδους σαμποτάζ και ενόχλησης των εκτελεστών μας, προσπαθώντας πάντα να είμαστε προσεκτικοί να μην τραυματιστούν περαστικοί ή πολίτες που δεν έχουν καμία σχέση με τους στόχους των δράσεών μας.
Έτσι, λοιπόν, δε φοβόμαστε να το πούμε. Έχουμε επιτεθεί βίαια σε πολλές περιπτώσεις ενάντια στα Κέντρα της Εξουσίας, όπου οργανώνεται η εκμετάλλευσή μας. Το έχουμε κάνει λοιπόν, και μας γεμίζει περηφάνια, διότι αντιλαμβανόμαστε όλες τούτες τις δράσεις ως μιαν ελάχιστη απάντηση στη βία όπου γυρεύουν να μας υποβάλουν οι κυρίαρχοι αυτού του κόσμου.
Με άλλα λόγια, έχουμε χρησιμοποιήσει μειοψηφική βία. Γνωρίζουμε τ’ αποτελέσματα και τις συνέπειές της, και κατανοούμε πολύ καλά την πολιτική της προσέγγιση. Η βία αποτελεί ένα ισχυρό όπλο που δύναται ν’ αλλάξει τον ρου της ιστορίας, αν κανείς γνωρίζει πώς να την εφαρμόσει σωστά. Κι όχι μόνο τον ρου της ιστορίας, αλλά επίσης και τον τρόπο του συσχετίζεσθαι εντός της κοινωνίας. Όλα εξαρτώνται απ’ τις στοχεύσεις που τη συνοδεύουν.
Απ’ την πλευρά μας, ποθούμε να ζήσουμε δίχως ηγέτες κι αφεντικά, σε αρμονία με τη φύση και τα ζώα, με τρόπο υπεύθυνο κι αξιοπρεπή, σεβόμενοι ο ένας την άλλη, κατανοώντας πως καθεμιά έχει διαφορετικές ικανότητες, μα πως καθείς από ‘μάς έχει ίση αξία για την εξέλιξη των ανθρώπων, με αυτο-μόρφωση, με το να μοιραζόμαστε εντός ελεύθερων ενώσεων για την απόλαυση του να το κάνουμε και όχι για την ανάγκη να επιβιώσουμε, βασιζόμενοι σε αξίες όπως η αλληλεγγύη, η ανιδιοτέλεια, η ειλικρίνεια κι η αλληλοβοήθεια.
Οι καπιταλιστές, όμως, οι οποίοι ελέγχουν πολιτικά τους κρατικούς μηχανισμούς, οι οποίοι περιλαμβάνουν (σαφώς) την FF.AA. (Ένοπλες Δυνάμεις της Χιλής) και την αστυνομία, πρεσβεύουν πολύ διαφορετικές στοχεύσεις, καθώς πασχίζουν μοναχά να διατηρήσουν τα προνόμιά τους με κόστος τα βάσανα και την εκμετάλλευση της συντριπτικής πλειοψηφίας και του περιβάλλοντος γύρω τους.
Θέλουμε, ακόμη, να είμαστε κατηγορηματικοί, αποσαφηνίζοντας πως δεν προέρχεται απαραίτητα από φιλικά πυρά οτιδήποτε μυρίζει καπνό και μπαρούτι. Οι πλούσιοι κι οι ισχυροί έχουν χρησιμοποιήσει τη βία από αμνημονεύτων χρόνων για να μας κρατήσουν στην απ’ έξω. Το γνωρίζουν, και θά ‘πρεπε να το γνωρίζουμε κι εμείς. Τα προνόμιά τους διατηρούνται όχι μόνο στη βάση του βίαιου και άνισου πυραμιδοειδούς συστήματος που τοποθετεί ελάχιστους ψηλά και τους πολλούς χαμηλά, αλλά -πάνω απ’ όλα- στον δυσανάλογο έλεγχο της χρήσης της δύναμης.
Είναι, συνεπώς, απαραίτητο να κατανοήσουμε πως, μιλώντας με στρατιωτικούς όρους, ο συσχετισμός δυνάμεων είναι τρομακτικά ανόμοιος. Ο εχθρός υπερέχει, και μάλιστα κατά πολύ. Αυτό είναι ένα γεγονός που υποθέτουμε πως κανείς δε θ’ αμφισβητήσει.
Το κάλεσμά μας, λοιπόν, είναι σαφές: Ας μην αφήσουμε τις επιθυμίες μας ν’ αντανακλώνται σε δράσεις που αντιλαμβανόμαστε όπως τη μιλιταριστική στρατηγική του Κράτους. Η ιστορία δείχνει πως δεν είναι πάντα εύκολο ν’ αποκωδικοποιήσουμε το σύμπλεγμα των στρατηγικών του εχθρού, μα πως, με αφοσίωση και λίγη υπομονή, είναι δυνατόν να διαυγάσουμε τις πιθανές μελλοντικές του κινήσεις.
Το να γνωρίζουμε πού κινείται ο εχθρός και προς τα πού κατευθύνεται, μπορεί να επιφέρει μικρές στρατηγικές νίκες στο μέλλον.
Ό,τι λέμε το αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά, επειδή, ως επαναστατική οργάνωση, έχουμε θέσει βραχυπρόθεσμους, ενδιάμεσους και μακροπρόθεσμους στόχους για να επιτύχουμε συγκεκριμένους σκοπούς που, με αυστηρά τεχνικούς όρους, θα μπορούσαν να σηματοδοτούν προωθημένες θέσεις στον δρόμο για τη γενικευμένη σύγκρουση. Προχωράμε μπροστά δίχως σταματημό στην πορεία αυτή, με αποτέλεσμα η ανάλυση του θέματος ν’ αποτελεί ζωτικής σημασίας αν πραγματικά θέλουμε να νικήσουμε σε κάποια μελλοντική υποτιθέμενη επανάσταση.
Μ’ αυτήν τη λογική, η κατάσταση στη Χιλή σήμερα χρήζει της δημοσιοποίησης των στοχασμών αυτών, λόγω της εξεγερτικής απεικόνισης που παρουσιάζουν οι παρούσες συγκυρίες. Κατά συνέπεια, είναι σημαντικό να δεσμευτούμε σε συγκεκριμένα σημεία της ανάλυσης, που είναι αναγκαία ώστε να συζητήσουμε ανοιχτά, ν’ αποφύγουμε να ορθώσουμε επίπλαστες εικόνες, οι οποίες δε σχετίζονται σε τίποτα με τα βήματα των αυθεντικών συντροφισσών/φων. Τούτου λεχθέντος, μπορεί να γίνει κατανοητό πως το παρόν κείμενο αποσκοπεί ν’ αποτελέσει μια μικρή συνεισφορά, μια συνεισφορά σ’ αυτόν τον αδελφικό διάλογο, ώστε ν’ αποσαφηνιστεί ποιος είναι ποιος όταν μιλάμε για ώθηση προς την επανάσταση και για γνώση της πραγματικής μας κατεύθυνσης.
Εν συνεχεία, αναπτύσσουμε μια σειρά αναφορών που υποδεικνύουν αυτό. Που ξεκαθαρίζουν τις αμφιβολίες και τους μύθους για το τι συμβαίνει πραγματικά στη Χιλή. Όμως, δε θέλουμε να υπάρξουν παρανοήσεις, δεν καλούμε σε απραξία. Καλούμε απλά σε επαγρύπνηση. Να προσέχουμε ο ένας την άλλη και να μην ξεπέσουμε στο παιχνίδι της εξουσίας. Να γιατί μοιραζόμαστε αυτούς τους στοχασμούς, οι οποίοι ευελπιστούμε πως θα γίνουν σωστά αντιληπτοί, ακόμη κι αν δεν είναι της αρεσκείας μας.
____________________
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ
____________________
Το κείμενο αυτό διανέμεται ελεύθερα και χωρίς αντίτιμο σε διάφορα μέρη και χώρους στην περιοχή που κυριαρχείται απ’ το Κράτος της Χιλής, πιο πολύ στη Μητροπολιτική Περιοχή (Σαντιάγο) και στα περίχωρά της, ευελπιστώντας να συνεισφέρουμε με αδελφικό τρόπο στους συλλογικούς στοχασμούς πάνω στην εξέγερση που λαμβάνει χώρα στη Χιλή κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2019.
Παρ’ ότι το κείμενο είναι κάπως μακροσκελές, παρουσιάζεται -σε γενικές γραμμές- μια ανάλυση της εξέγερσης και των πρώτων συντονισμένων δράσεων ευρείας κλίμακας που αναδύθηκαν δίχως ακόμη νά ‘χει υπάρξει απαραιτήτως μια μαζική συνείδηση να τους ωθήσει σε αυτό. Εν συνεχεία, πολλές απ’ τις σελίδες περιέχουν υλικό που σχετίζεται με τη μελέτη και/ή την ανάλυση των μιλιταριστικών στρατηγικών που έχουν χρησιμοποιήσει τα Κράτη, και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο, για να αντιμετωπίσουν καταστάσεις κοινωνικής κρίσης ή για να επικυρώσουν κατασταλτικές πολιτικές ενάντια σε ομάδες ατόμων ή ιδέες. Για τον λόγο τούτο, χρησιμοποιούμε διάφορα ιστορικά παραδείγματα του πιο πρόσφατου παρελθόντος (Ψυχρός Πόλεμος στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική), καταδεικνύοντας με αξιόπιστα δεδομένα πως οι κάτοχοι της εξουσίας έχουν χρησιμοποιήσει μιλιταριστικές τακτικές (νόμιμες ή παράνομες) που τους επιτρέπουν να διατηρούν τα προνόμιά τους. Ο σκοπός, λοιπόν, ήταν να ρίξουμε μια φευγαλέα ματιά στις ομοιότητες και τις διαφορές του παρόντος πλαισίου εντός του οποίου διαδραματίζεται η τωρινή εξέγερση στα μέρη μας, με εκείνες τις άλλες εμπειρίες, καθώς, σύμφωνα με τη δική μας οπτική, πολλές (αλλά θα θέλαμε να πιστεύουμε όχι όλες) απ’ τις αρχικές πρωτοπόρες δράσεις που συνέβησαν τις πρώτες μέρες των συγκρούσεων προήλθαν απ’ τον κρατικό μηχανισμό: απ’ την αστυνομία ή, όταν αυτή αποτύγχανε, από παραστρατιωτικά μορφώματα. Ως εκ τούτου, (θα θέλαμε να ρίξουμε μια φευγαλέα ματιά) στη σημασία της σύγκρισης μιλιταριστικών στρατηγικών και τακτικών από διαφορετικά μέρη κι εποχές. Αυτό, δεδομένου πως, ενώ στα μέρη μας υπήρχε μια γενική ανυπακοή, ο κρατικός μηχανισμός επιτάχυνε την περαιτέρω γενίκευση του χάους, γεγονός χρήσιμο για τις πολιτικές του, οι οποίες αποτελούν τον σπόρο της εξέγερσης που θα μπορούσε ν’ αναπτυχθεί στη συνείδηση των όσων όρθωσαν νομικά αιτήματα, ένα κοινωνικό προϊόν της εξάντλησης των 30 ετών συστηματικής κακομεταχείρισης…
Τέλος, ας σημειωθεί πως αυτή τη φορά δραττόμεθα της ευκαιρίας να παρουσιάσουμε το λογότυπο που μας αντιπροσωπεύει, το οποίο επίσης αντιπροσωπεύει τα χαρακτηριστικά χρώματα του αναρχικού αγώνα, με την προσθήκη του κόκκινου αστεριού, βαμμένο με το αίμα όσων πέθαναν γυρεύοντας τη λευτεριά. Απ’ τη στιγμή αυτή, πάνε έξι χρόνια απ’ όταν ο αδερφός μας Sebastian Oversluij Seguel (Angry) δολοφονήθηκε απ’ τον Κρατικό / Καπιταλιστικό μηχανισμό το πρωί της 11ης Δεκέμβρη 2013, σε μιαν απόπειρα απαλλοτρίωσης τράπεζας στην κοινότητα του Πουδαουέλ. Η ιστορία μας γράφεται απέλπιδα με το αίμα των στυντροφισσών και των συντρόφων μας.
Ως συνεισφορά στην εξεγερτική μνήμη, μπορούμε να επισημάνουμε πως στην πρώτη δράση που πραγματοποιήσαμε εκείνον τον μακρινό Μάη του 2011, χρησιμοποιήσαμε ένα διαφορετικό σχέδιο λογότυπου, βασισμένο στο περίγραμμα ενός κορακιού μες σ’ έναν κύκλο, ο οποίος εμπεριείχε το όνομα της οργάνωσης με λευκά γράμματα (η αστυνομία το ξέρει απ’ τα φυλλάδια που αφήσαμε στο σημείο). Το πρώτο σχέδιο του λογότυπου δημιουργήθηκε απ’ τον Angry. Έπειτα απ’ τον θάνατό του, αποφασίσαμε να μην ξαναχρησιμοποιήσουμε το σχέδιο εκείνο, κατανοώντας πως, με το φευγιό του, σκοτώθηκε κι ένα κομμάτι από ‘μάς. Μοιραζόμαστε την ανάμνηση αυτή για να τιμήσουμε τη μνήμη του συντρόφου μας. Έξι χρόνια έπειτα απ’ τον θάνατό του εν ώρα δράσης, το αντάρτικο πνεύμα του παραμένει ακέραιο στην εξέγερση.
Παλεύουμε για την αξιοπρέπεια μα και για τη λευτεριά.
Ας συνεισφέρουμε στην αποσταθεροποίηση του Κεφαλαίου και του Κράτους που μας καταπιέζουν!
Πραγματικοί τρομοκράτες είναι η La Moneda, το Κονγκρέσο, οι στρατιωτικές και αστυνομικές εγκαταστάσεις και τα media τους!
Όσο υπάρχει Δυστυχία θα υπάρχει Εξέγερση!
Ανταγωνιστικοί Πυρήνες του Νέου Αντάρτικου Πόλης
Υ.Γ. Ενθαρρύνουμε την αναπαραγωγή του υλικού αυτού είτε μερικώς είτε στην ολότητά του, με κάθε μέσο. Αν έχει φτάσει στα χέρια σας κάποιο αντίγραφο και το θεωρείτε αρμόζον, μη διστάσετε να το μοιραστείτε. Οι πολιτικοί συλλογισμοί θρέφουν επίσης τον σπόρο της εξέγερσης.
Πηγή: AMWenglish
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply