Λόγια ενός αιχμαλώτου της εξέγερσης, απ’ το Σαντιάγο. 1, πτέρυγα 14, κατηγορούμενος για ρίψη εμπρηστικού μηχανισμού.
Ως αναρχο-μηδενιστής ατομικιστής, γράφω τούτα τα λόγια από κάποια φυλακή της χιλιάνικης επικράτειας, και ήδη απ’ τον πρώτο μήνα εγκλεισμού ήμουν σε θέση να επανεπιβεβαιώσω τη θέση μου ενάντια στις φυλακές, τη θέση της πεισματικής ανυπακοής μπρος σ’ ολάκερο τον μηχανισμό και το πλέγμα που προσπαθεί να μας εγκολπώσει.
Σήμερα, και ενόσω η φλόγα της εξέγερσης καίει ακόμη και εκτυλίσσεται με περίσσια ισχύ σε διάφορα σημεία του κόσμου μα και στην ίδια αυτή περιοχή (στη Χιλή), είναι σημαντικό να παραμείνουμε αμετανόητοι, ασχέτως των συνεπειών που ενδέχεται να επιφέρουν οι δράσεις μας. Τίποτα απ’ όσα κάνουμε δεν είναι μάταιο, ας είμαστε όμως συνεχώς προσεκτικοί, και, ειδικά τις στιγμές αυτές όπου οι εχθροί μας γίνονται όλο και πιο επαγγελματίες, ας πράξουμε κι εμείς αναλόγως κι ας συνεχίσουμε να χωνόμαστε όλο και βαθύτερα στις πραγματικότητες που βιώνουμε, πηγαίνοντας χέρι-χέρι με την αυτο-προστασία, καθιστώντας τη σημείο των εαυτών μας, βυθιζόμενοι στα μονοπάτια που καθείς έχει διαλέξει να βαδίσει.
Ως αναρχο-μηδενιστής έγκλειστος, καλώ σε πολύμορφη αλληλεγγύη και σε μη-παραίτηση. Στέλνω τις πιο συνένοχες αγκαλιές μου και μπόλικη δύναμη, χαιρετίζω όλους και όλες όσες παραμένουν ακλόνητες, και τους έγκλειστους και τις έγκλειστες ανά τον κόσμο.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ, ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ.
Πηγή: 325
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply