“Το σκοτάδι έχει τη μαγεία του. Ανοίγει πύλες της φαντασίας που υπό άλλες συνθήκες θα παρέμεναν κλειστές. Κατά καιρούς, νιώθω ότι η εξασθένιση της φαντασίας στις μοντέρνες κοινωνίες οφείλεται μερικώς στη βίαιη καταστροφή της νύχτας από τα τεχνητά φώτα. Γιατί στο σκοτάδι η γυμνή ευκρίνεια από όλα τα πράγματα που χαλάνε, οι άκαμπτες γραμμές, οι σκληροί διαχωρισμοί, εξαφανίζονται, η αναρχία ξεσπά. “
Feral Faun
Νόμος, τάξη και ασφάλεια.
Ο κοινωνικός έλεγχος και η εγκαθίδρυση της κατ’ επίφαση ασφάλειας ήταν, είναι και θα είναι από τα πλέον βασικά επίδικα του καπιταλισμού, όπως και κάθε εξουσιαστικού συστήματος. Καθότι εδραιωμένη η ασφάλεια ως πολιτική αντίληψη, τα τοποθετούμενα συστήματα ασφαλείας σε τράπεζες, μαγαζιά αλλά και σε στενάκια κατοικήσιμων περιοχών και πυλωτών, η παρουσία σεκιουριτάδων σε Μ.Μ.Μ., ως συνοδοί χρηματαποστολών, φυλάκων τραπεζών, μουσειών κ.τ.λ., διαμορφώνουν την πανοπτική επόπτευση των χώρων. Κυκλικά, η εικόνα της δημόσιας τάξης και της τακτοποιημένης ζωής των πολιτών μπορεί να οδηγήσει στην τέλεση λιγότερων εγκλημάτων, δηλαδή σε μεγαλύτερη ασφάλεια.
Από τη μία, οι ανασφάλειες κάθε είδους, που φέρουν τα άτομα στις πόλεις, καθησυχάζονται από τη διαβεβαίωση ότι οι ιδιοκτησίες τους δεν κινδυνεύουν και σε επιφανειακό αντιληπτικό επίπεδο η “ανεπαίσθητη” βία που πλασάρεται ως πρακτική των μεθόδων της ιδιωτικής ασφάλειας βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα στην ήσυχη και μίζερη ρουτίνα τους, πόσο μάλλον όταν νιώθουν προστασία στους χώρους κατανάλωσης (μπαρ, μαγαζιά) όπου οι επιθυμίες τους περιπλανιώνται απονευρωμένες αλλά τουλάχιστον καλύπτονται ήρεμα και με ασφάλεια.
Από την άλλη, η εξουσία θεωρεί και επικηρύσσει ως κίνδυνο όποιο προσπαθήσει να εναντιωθεί στις νόρμες της κανονικότητάς και να διαταράξει την κοινωνική ειρήνη. Μια “ασφάλεια” και μια “ειρήνη” βέβαια που είναι κατασκευασμένη αποκλειστικά για τους προνομιούχους του συστήματος και αδιαφορεί για τους αποκλεισμένους και τους όπου γης κατατρεγμένους.
Το σύστημα της ιδιωτικής φύληξης για μας είναι μια ακόμη πτυχή της εξουσίας της επιτήρησης – ορατής ή αόρατης – και του ελέγχου που εδράζει στο μητροπολιτικό πεδίο.
Οι σεκιουριτάδες από την θέση τους, παρ’ ότι πιο περιορισμένων καθηκόντων και “χώρου δράσης” συντελούν στη λειτουργία του μηχανισμού πρόληψης του εγκλήματος. Υιοθετούν ασφαλίτικες αξίες, αγανακτώντας όλη τους την ζωή για το ότι δεν έγιναν μπάτσοι. Πολλές φορές έχουν φετίχ με την στολή τους καθώς περιδιαβαίνουν με το αυστηρό τους ύφος τους διαδρόμους των σούπερ μάρκετ, την ώρα που εύχονται να έρθει η μέρα που θα μπορούν να κρατήσουν το δικό τους όπλο. Είναι οι ρουφιάνοι που ειδοποιούν τους μπάτσους όταν ταυτοποιηθεί το έγκλημα κι ο “υποψήφιος εγκληματίας”. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν καταφερθεί εναντίον συντρόφων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του συντρόφου Δ. Χαρίση που σε μια προσπάθεια του να απαλλοτριώσει χρηματαποστολή στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου, κυνηγήθηκε και παραδόθηκε στους μπάτσους από τους σεκιουριτάδες του πανεπιστημίου.
Αμέτρητες εταιρίες security αναλαμβάνουν κάθε χρόνο από την φύλαξη γραφείων πολιτικών κομμάτων και επιχειρήσεων μέχρι την φύλαξη σπιτιών εφοπλιστών και των συνόρων.
Και αν τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε να χύνεται υπέρμετρα ο εθνικοπατριωτισμός μαζί με τα δάκρυα των ηλιθίων για τους μπάτσους,τους στρατιωτικούς και τους σεκιουριτάδες που φυλάνε τα σύνορα, ελάχιστοι είναι εκείνοι που επικεντρώνονται στο πραγματικά εξαθλιωμένο υποκείμενο όλης αυτής της σκηνοθετημένης ιστορίας, τον μετανάστη. Όσους φράχτες και αν σηκώσουν, όσες κάμερες και αν βάλουν, όσους πυροβολισμούς και αν ρίξουν, αυτοί θα συνεχίσουν να παλεύουν ενάντια στις αντιξοότητες για να ξεφύγουν από την δίνη του πολέμου, τις ορέξεις φασιστικών καθεστώτων (Τουρκία) και να αναζητήσουν την ελευθερία και την χαμένη τους αξιοπρέπεια ακόμη και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Τα ξημερώματα της Παρασκευής 06 Μάρτη επιτεθήκαμε στην εταιρία Αθως Security, στην συμβολή Κων. Καραμανλή με Κλεάνθους στο κέντρο της Θεσσαλονικής, παραδίδοντας στις φλόγες 2 από τα οχήματα του στόλου “άμεσης δράσης” τους.
Αλληλεγγύη στους συντρόφους/ισσες Μιχαηλίδη,Βαλαβάνη και Αθανασοπούλου που πρόσφατα συνελήφθησαν σε επιχείρηση της “αντιτρομοκρατικής”.
Σινιάλα εμπρηστικής αλληλεγγύης στον σύντροφο Χατζηβασιλειάδη που επέλεξε το δύσβατο δρόμο της παρανομίας.
Δύναμη στον αναρχικό Ίρντι Κ. που διώκεται για τις ιδέες του και απειλείται με απέλαση από την χώρα.
Αλληλέγγυοι/ες με τους μετανάστες που στοιβάζονται σε τυπικούς και άτυπους καταυλισμούς και αγωνίζονται ενάντια στα σύνορα του σύχρονου καπιταλισμού.
Υ.Γ. Πριν από 10 χρόνια, στις 10 Μάρτη του 2010 πέφτει νεκρός ο Λάμπρος Φούντας στην προσπάθεια του να απαλλοτριώσει όχημα που θα χρησιμοποιούνταν από την οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας. Ας γίνουν αυτές οι μέρες, μέρες οργής και επίθεσης απέναντι στο απολυταρχικό καθεστώς και κάθε τι που το στηρίζει και το εκφράζει.
Γιατί οι νεκροί ενός διαρκούς και αέναου πολέμου δεν σβήνονται από τις συνειδήσεις,δεν διαγράφονται από τις μνήμες μας, δεν πεθαίνουν ποτέ μέσα μας. Ζούνε μέσα σε όλους/ες αυτούς/ες που μάχονται και εξεγείρονται για τα ιδανικά τους μέχρι να δουν το αυτό το σάπιο ιεραρχικό και εξουσιαστικό οικοδόμημα να καταρρέει.
Στις 10 Μάρτη κανείς δεν πεθαίνει, η 10η Μάρτη αντάρτες γεννά.
Νυχτερινή Ανασφάλεια
Πηγή: athens indymedia
Leave a Reply