Ένα πρώιμο πασχαλινό δώρο για την Ημέρα των Πολιτικών Κρατουμένων
Εμείς, ως ένα πρώιμο πασχαλινό δώρο, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τους εμπρησμούς κατά τη διάρκεια της νύχτας της 18ης Μαρτίου 2020 σε δυο εταιρείες που εμπλέκονται στην κατασκευή της νέας φυλακής στο Zwickau – Marienthal.
Σήμερα είναι η επέτειος της Διεθνούς Ημέρας Πολιτικών Κρατουμένων. Η μέρα αυτή ανακηρύχθηκε για να θυμόμαστε τους αγωνιστές συντρόφους και συμπολεμιστές οι οποίοι βρίσκονται στα μπουντρούμια των φυλακών παγκοσμίως. Η ημερομηνία βασίζεται στην ημέρα όπου διακηρύχθηκε η Παρισινή Κομμούνα το 1871. Για πολλούς, η Παρισινή Κομμούνα ήταν και είναι ακόμα σημείο αναφοράς για τις επαναστατικές προσπάθειες για κοινωνική δικαιοσύνη και πολιτική ελευθερία. Η κατάρρευση της Κομμούνας, η σφαγή χιλιάδων κομμουνιστών και η απέλαση εκατοντάδων σε αποικίες καταδίκων, όπου έβρισκαν αργό θάνατο, είχαν σκοπό να δείξουν σε όλες τις επαναστάτριες και τους επαναστάτες ανά τον κόσμο τι είναι διατεθειμένη να κάνει μια αστική κυβέρνηση όταν βλέπει ότι η δύναμή της απειλείται.
Ακόμα και σήμερα, χιλιάδες επαναστάτριες κι επαναστάτες βρίσκονται στις φυλακές αυτού του κόσμου. Ο αγώνας για χειραφέτηση τρέχει από τα χρόνια της Κομμούνας, και τα παιδιά της βρίσκονταν και βρίσκονται ακόμα κάτω από τους τροχούς της καταπίεσης. Υπήρχε ανέκαθεν αγώνας για την απελευθέρωση και υποστήριξη των κρατουμένων. Μια θεμελιώδης κριτική της κυριαρχίας έχει συνδεθεί με την κριτική του σωφρονιστικού συστήματος και την ηθική της τιμωρίας. Η απαίτηση για απελευθέρωση των κρατουμένων μετατράπηκε σε απαίτηση για την κατάργηση των φυλακών και την πλήρη εξάλειψη της αρχής της τιμωρίας.
Έτσι, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του ’68, μετά τη φυλάκιση πολλών ακτιβιστών και ακτιβιστριών, δημιουργήθηκε ένα ισχυρό κίνημα αλληλεγγύης. Το ζήτημα των φυλακών οδήγησε επιπλέον σε μια γενική κριτική του σωφρονιστικού συστήματος. Ωστόσο, υπήρξαν διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα, όπως επίσης και η διαφοροποίηση πολιτικών και κοινωνικών κρατουμένων. Οι διαφορές αυτές αρθρώθηκαν πάνω στις διεκδικήσεις των έγκλειστων ανταρτών πόλης και στο υποστηρικτικό έργο εκτός τειχών. Κάποιες επικεντρώθηκαν στην ειδική μεταχείριση των πολιτικών κρατουμένων και κάποιοι προτιμούσαν να προβάλλουν διεκδικήσεις που ήταν σημαντικές για το σύνολο των κρατουμένων. Υπήρξαν κάποιοι κοινωνικοί κρατούμενοι που έδειξαν αλληλεγγύη με τους επαναστάτες και προχώρησαν κι αυτοί σε απεργίες πείνας. Όλο αυτό έλαβε χώρα σε μια περίοδο έντονης πολιτικοποίησης, οπότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι πολιτικοί κρατούμενοι και οι αγώνες τους επανεπιβεβαίωσαν εκ νέου τον ρόλο των κοινωνικών κρατουμένων. Οι αγώνες των κρατουμένων, σε συνεργασία με ομάδες στήριξης εκτός των τειχών, έλαβαν ευρεία κοινωνική προσοχή και, σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και απήχηση. Ο πρώτος ποινικός κώδικας του 1977 δεν θα υπήρχε χωρίς αυτήν την αντίσταση.
Αναπόφευκτα, λόγω της ατραπού μας, δεν μπορούμε να αποφύγουμε το να δούμε αγαπημένα πρόσωπα μας οδηγούνται στη φυλακή. Καθώς η σύγκρουση στον κοινωνικό πόλεμο οξύνεται, αυξάνεται επίσης και ο αριθμός των κρατουμένων. Απ’ τη μια πλευρά επειδή η προθυμία του πληθυσμού να πάρει ρίσκα θα αυξηθεί, και απ’ την άλλη επειδή τα όργανα καταστολής θα εντείνουν το έργο τους, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά. Ένα επαναστατικό κίνημα, επομένως, δεν μπορεί ν’ αποφύγει την ενασχόληση με το ζήτημα της φυλακής.
Πρέπει να δούμε τη φυλακή ως ένα πεδίο κοινωνικού αγώνα, όπου μπορούμε να παρέμβουμε πολιτικά. Θα μας δώσει την ευκαιρία να συναντήσουμε ακόμα περισσότερους συμπολεμιστές που (επίσης) δεν είχαν το προνόμιο να μεγαλώσουν σε σταθερές συνθήκες, κι έτσι βρέθηκαν στα νύχια του κράτους. Ειδικότερα, οι κατώτερες υποπρολεταριακές τάξεις, οι περιθωριοποιημένοι, οι επισφαλείς, επηρεάζονται απ’ τον εγκλεισμό. Συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τους χαμηλόμισθους, τις άνεργες, τους μετανάστες, τις παρανόμες, νέους και τοξικοεξαρτημένες. Άνθρωποι που υπό τον καπιταλισμό έχουν τραβήξει τη χειρότερη κάρτα, δε γεννήθηκαν πλούσιοι, και έχουν πολλά πατήματα επομένως να κάνουν κριτική σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση. Πιθανώς ολόκληρη η ζωή τους αποτέλεσε έναν αγώνα, ας τους ενθαρρύνουμε λοιπόν να συνεχίζουν να αγωνίζονται στο πλευρό μας. Ενάντια στο σύστημα που τους έκανε πρώτα φτωχούς και ύστερα “εγκληματίες”.
Τη στιγμή αυτή, εκτυλίσσονται εξεγέρσεις σε φυλακές σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Οι σοβαρότατοι περιορισμοί εκεί, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, έχουν οδηγήσει σε εξεγέρσεις στην Ιταλία, στην Γαλλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στη Βραζιλία. Στη Βραζιλία, 1350 κρατούμενοι δραπέτευσαν από τρεις διαφορετικές φυλακές. Στην Ιταλία, πάνω από 50 άτομα κατάφεραν να περάσουν τα τείχη στη Φότζια. Κάποιοι από αυτούς κατάφεραν μέχρι τώρα να αντισταθούν στις προσπάθειες του κράτους να τους εντοπίσει. Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης, οι άνθρωποι στερήθηκαν τις τελευταίες παραχωρήσεις του κράτους, όπως η δυνατότητα της επίσκεψης από συγγενείς και φίλους, του να είναι έξω για λίγες ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας, και της αλληλεπίδρασης με τους άλλους κρατουμένους. Επίσης, η προμήθεια τροφίμων καταρρέει λόγω των τεράστιων περιορισμών, και η ιατρική περίθαλψη είναι ισχνή ως ανύπαρκτη. Η καταστολή που ακολούθησε τις εξεγέρσεις έχει ήδη κοστίσει αρκετές ζωές. Έντεκα άτομα έχασαν την ζωή τους κατά τις εξεγέρσεις στην Ιταλία. Η κατάσταση πληροφόρησης είναι δύσκολη, μιας και πάντα αποτελούσε στρατηγική του κράτους να κάνει τις εξεγέρσεις αόρατες. Κυκλοφόρησαν ειδήσεις που ισχυρίζονταν πως ορισμένοι κρατούμενοι αυτοκτόνησαν. Φυσικά και δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τέτοιες ειδήσεις. Η μεθοδολογία της συγκάλυψης μιας δολοφονίας ως αυτοκτονία εντός φυλακής αποτελεί γνωστή, και όχι ασυνήθιστη, τακτική ώστε να ρευστοποιούν υπό το δημόσιο ραντάρ την κατάσταση και τα κίνητρα των αντιστεκόμενων ατόμων.
Και στις γερμανικές φυλακές, επίσης, υπήρξαν περιορισμοί εδώ και λίγες μέρες · σε πολλά ομοσπονδιακά κράτη, οι ευκαιρίες επισκεπτηρίων έχουν μειωθεί δραστικά, και υπηρεσίες όπως η θεραπεία ανεστάλησαν. Η κατάσταση θα συνεχίσει να επιδεινώνεται.
Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να μην ξεχνάμε τα πιο απομονωμένα μέλη της κοινωνίας. Η βασική ανάγκη για ανθρώπινη αλληλεπίδραση δεν πρέπει να περιοριστεί περαιτέρω. Σε εποχές κρίσης, οι επισφαλείς είναι αυτοί που πάντα πλήττονται σκληρότερα. Ειδικά στην τρέχουσα κατάσταση, είναι αυτοί που έχουν ελάχιστες πιθανότητες να λάβουν επαρκή υγειονομική περίθαλψη και είναι αυτοί που θα πληγούν περισσότερο από τους προσεχείς νόμους έκτακτης ανάγκης.
Ας υποστηρίξουμε τους κρατουμένους και ας χρησιμοποιήσουμε τις δυνατότητές μας έξω από τα τείχη για να καταστήσουμε περισσότερο ορατούς τους αγώνες τους!
Ενάντια σε μια άδικη ζωή! Για την ελευθερία! Ας διανοίξουμε προοπτικές εξέγερσης!
Χαιρετίζουμε τους 3 απ’ το Παγκάκι του Πάρκου, που βρίσκονται υπόδικοι σε μια δίκη μαμούθ. Χαιρόμαστε επίσης με την είδηση ότι ο Peter Krauth είναι ξανά ελεύθερος και δεν θα εκδοθεί στo FRG – Αγάπη στην ηλιόλουστη Βενεζουέλα και στους τρεις από την επιτροπή.
Πηγή: anarchistsworldwide
Μετάφραση: Lobo Negro
Leave a Reply