Μέρες εξαίρεσης, ευκαιρίες εξέγερσης…
“Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω,έμαθα να βρίσκω. Κι από τότε που ο άνεμος μου εναντιώθηκε,έμαθα να σαλπάρω με όλους τους ανέμους. Ελευθερία είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του. Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να υποχωρείς την κατάλληλη στιγμή. Ποτέ σου μην ζητάς. Παράτα τα κλαψουρίσματα. Παίρνε σου λέω, πάντα παίρνε! “
Φρ. Νίτσε
Το τελευταίο χρονικό διάστημα βιώνουμε μια πρωτόγνωρη συνθήκη περιορισμού των προσωπικών και συλλογικών μας ελευθεριών. Υπό το πρόσχημα της πανδημίας και της ασφάλειας η νεοφιλελεύθερη δεξιά κυβέρνηση της ΝΔ συμπορευόμενη με τόσες άλλες σε ολόκληρο τον κόσμο προσπαθεί – και πετυχαίνει – να εκμεταλλευτεί το γενικότερο αίσθημα φόβου, να προμοτάρει την καμπάνια περί ατομικής ευθύνης και να επιβάλλει με ιδιαίτερη μάλιστα ευκολία την καθολική απομόνωση.
Μέσα στην συνθήκη του κορονοϊού οι παραπάνω από τους μισούς λόγους μετακίνησης σχετίζονται με την κατανάλωση και την οικονομία, η οποία βέβαια δεν θα μπορούσε να επιβιώσει αν δεν μετακινούνταν νομίμως και με ειδικό για την περίπτωσή τους έγγραφο όσοι προόριζονταν για να παράγουν. Οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ είναι ένα έκδηλο παράδειγμα όσων δεν “έχαιραν” του καθεστώτος εξαίρεσης που επέβαλλε το κράτος και όσων δεν ήταν απαραίτητο να μείνουν σπίτι. Φυσικά δεν έλειψε και η ερμηνεία της εργασίας ως κοινωνικό έργο. Για ένα κράτος ρυθμιστή και προστάστη του κοινωνικού συνόλου και των κοινωνικών σχέσεων δεν γίνεται φυσικά να μην χρησιμοποιηθούν όσοι μπορούν να λειτουργήσουν ως διεκπαιρεωτές της εύρυθμης λειτουργίας του, σε καθεστώς εξαίρεσης. Γιατί για να θεωρηθεί επιτυχημένο δεν αρκεί απλά να τους κλείσει όλους και όλες στο σπίτι αλλά και να εξασφαλίσει την ομαλή συνέχειά του, τουλάχιστον στο ελάχιστο που μπορεί να επιτεύξει την επιβίωση του ίδιου του καπιταλισμού. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως πολλά από τα μέτρα που θεσπίστηκαν και στο μέλλον θα συνεχίσουν να τηρούνται, δεν πάρθηκαν με γνώμονα την διατήρηση της δημόσιας υγείας αλλά την περαιτέρω θωράκιση του κράτους από τους εσωτερικούς του εχθρούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι συστήνεται να τεθεί υπό περιορισμούς η νυχτερινή μετακίνηση, προφανώς όχι γιατί την νύχτα ο κορονοϊός κυκλοφορεί περισσότερο, αλλά γιατί για όσους η νυχτερινή μετακίνηση δεν παράγει (π.χ. ντελίβερι) δεν έχει λόγο να υπάρχει. Γιατί οι σωστοί πολίτες,αν όχι την μέρα, τουλάχιστον την νύχτα οφείλουν να είναι σπίτι.
Τα σούπερ μάρκετ αποτελούν προσομοίωση πλήρως επιτηρούμενων χώρων, τόσο για τους καταναλωτές, όσο και για τους εργαζόμενους. Ένα μικροπλαίσιο που αντανακλά τις επιταγές του ελέγχου και της ασφάλειας που αναπαράγονται από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς. “Χτίζεται” με κάμερες ασφαλείας που η εμβέλεια τους επεκτείνεται μέχρι και τα απέναντι πεζοδρόμια, με τους εκπαιδευμένους σεκιουριτάδες που επιλέγουν να ακολουθήσουν όποιον/α θεωρούν υπόπτο/η, με τους υπεύθυνους που παραμονεύουν στα “πίσω δωμάτια” και κανείς δεν γνωρίζει αν παρακολουθείται ή όχι. Και φυσικά από όλα αυτά δε λείπει και η αγαστή συνεργασία με τους μπάτσους σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά.
Και πώς μια τέτοια στείρα εικόνα γίνεται ελκυστική?
Μέσα από φανταχτερές διαφημίσεις που συχνά κάνουν επίκληση στο συναίσθημα των καταναλωτών, τις προσφορές του μήνα, της εβδομάδας, της ημέρας, που παρουσιάζονται να “κατανοούν τις ανάγκες για οικονομική κατανάλωση και έξυπνες αγορές”. Και εκεί ακριβώς είναι που συναντιέται το θέαμα με το εμπόρευμα με το ένα να λειτουργεί υποστηρικτικά προς το άλλο.
Η συμβολή μιας απαλλοτρίωσης
Για εμάς η απαλλοτρίωση προϊόντων δεν συνιστά πραγμάτωση της κάλυψης ούτε μόνο των βασικών ούτε μόνο των υλικών μας αναγκών. Δημιουργεί τις προοπτικές για την απαλλοτρίωση χρόνου, ώστε ο χρόνος μας να μην υπηρετεί απλά τις επιταγές της κυριαρχίας. Η εντατικοποιημένη καθημερινότητα δομημένη πάνω σε ένα μηχανιστικό μοτίβο σπίτι-δουλειά-κατανάλωση-σπίτι μετατρέπει τον ίδιο τον άνθρωπο σε τίποτα παραπάνω από ένα προϊόν-εμπόρευμα. Τα άτομα για την οικονομία αναγνώσκονται ως στοιχεία αλγορίθμων για την όλο και πιο επιτυχημένοι ροή χρήματος. Η οργάνωση της καθημερινότητας στηρίζεται σε δραστηριότητες οι οποίες μπορούν να επιφέρουν περισσότερο κέρδος είτε αυτό βιώνεται παροντικά, είτε υπόσχεται μελλοντικές επιτυχίες. Το κέρδος βελτιώνει τις προοπτικές για μεγαλύτερη κατανάλωση κι έτσι τα άτομα αναλώνονται στο να καταναλώνουν προϊόντα,υπηρεσίες,σχέσεις και άλλα άτομα. Και αυτά είναι μερικά μόνο από τα όσα συνιστούν τον πυρήνα της αλλοτριωμένης ζωής.
Η ατομική και συλλογική απαλλοτρίωση από τους εξεγερμένους/ες, η ασεβής παραβίαση των κυρίαρχων εξουσιαστικών,θρησκευτικών και ηθικών αξιών, η διαρκής αμφισβήτηση για τους μηχανισμούς που τις στηρίζουν, οφείλουν και είναι θεμέλιοι λίθοι κάθε αναρχικής και επαναστατικής προοπτικής. Η άρνηση της ατομικής ιδιοκτησίας και η κάθε μορφή επίθεσης σε αυτήν απότελούν αναπόσπαστη πτυχή του αναρχικού αγώνα.
Την Πέμπτη 7 Μαϊου προβήκαμε σε μαζική απαλλοτρίωση στο σούπερ μάρκετ Μασούτης της οδού Ολυμπιάδος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Τα μισά προϊόντα από αυτά που απαλλοτριώθηκαν αφέθηκαν στην λαϊκή αγορά του προφήτη Ηλία λίγα μέτρα πιο κάτω. Δεν διεκδικούμε σε καμία περίπτωση τον ρόλο του “σωτήρα” ή του Ρομπέν των δασών που επιτελεί κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό , ούτε πιστεύουμε πως μερικά καλάθια σούπερ μάρκετ μπορούν να καλύψουν ένα απεριόριστο εύρος αναγκών. Πραγματοποιήσαμε αυτήν την δράση με το σκεπτικό της διάχυσης της πρακτικής της απαλλοτρίωσης, η οποία είναι εφικτή σε καθημερινό επίπεδο από τον καθένα και την καθεμία, ως ένας ακόμη τρόπος να δημιουργούνται πλήγματα στην αλυσίδα της παραγωγής με το να σπάει στο σημείο της κατανάλωσης.
Επιλέξαμε συνειδητά να μην απαλλοτριώσουμε ζωϊκά παράγωγα γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι οποιαδήποτε απελευθερωτική πράξη δεν αφορά αποκλειστικά εμάς τους/τις ίδιους/ίδιες αλλά και άλλα όντα που μέσα στον ανθρώπινο πολιτισμό πλήττονται από την φυλάκιση,τον βασανισμό,την σφαγή, τις μαζικές δολοφονίες.
ΚΑΘΕ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΡΩΓΜΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΟΥΤΕ ΜΕ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΟΥΤΕ ΜΕ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ
ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΖΙΚΑ
ΖΩΗ, ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ
Σύντροφοι/ισσες
Leave a Reply