Σ.Δ.: Τα ξημερώματα στις 27/05 καταδιώκομαι και συλλαμβάνομαι από μπάτσους της κρατικής ασφάλειας και των ΟΠΚΕ στην περιοχή της Καλαμαριάς. Αφότου με πέταξαν στο οδόστρωμα και μου πέρασαν πισθάγκωνα χειροπέδες ξεκίνησαν τον ξυλοδαρμό μου με κλωτσιές, μπουνιές και λαβές για αρκετή ώρα, πάνω από 10 άτομα. Μόνο όταν βγήκαν κάποιοι γείτονες από τις παρακείμενες πολυκατοικίες, πήραν εντολή να σταματήσουν και να καλέσουν ένα ασφαλίτικο για να με μεταφέρουν στη ΓΑΔΘ. Εκεί με πηγαίνουν αρχικά στον πρώτο και έπειτα στον τρίτο όροφο στην ασφάλεια και με αλλάζουν διαδοχικά δωμάτια – γραφεία εν μέσω συνεχών εξευτελισμών, εκφοβισμών και χτυπημάτων. Καταλήγω στο γραφείο του διευθυντή της επιχείρησης που ενώ αρχικά δεν ασχολείται μαζί μου, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στους συναδέλφους του δίνοντας τα συγχαρίκια του για την επιτυχία της επιχείρησης, στη συνέχεια ξεκινά το γνψστό παιχνίδι του καλού αστυνομικού που θέλει να βοηθήσει. Δίνει “συμβουλές”, παροτρύνει να μιλήσω και να παραδεχτώ τις πράξεις που μου αποδίδουν και να συνεργαστώ για να διευκολύνω τη θέση μου. Παίζει και το χαρτί της ύπαρξης ρουφιάνου συντρόφου που με έχει δώσει, που με κατονομάζει ως υπεύθυνο των πράξεων και που έχει ξεπουληθεί για λίγα χρήματα. Ως όφειλα να κάνω, στις ερωτήσεις τους παραμένω σιωπηλός και δε δίνω κανένα στοιχείο πέρα από αυτά της ταυτότητάς μου, που έτσι κι αλλιώς είχα πάνω μου. Μέχρι τις 9 το πρωί δε μου έχουν ανακοινώσει ούτε τη σύλληψη, ούτε το κατηγορητήριο, παρά μόνο ότι θα πραγματοποιήσουν κατ’ οίκον έρευνα, σε κατοικία που ουδέποτε δήλωσα, αλλά που σύμφωνα με το φάκελο που μου είχαν ήδη ανοίξει εδώ και αρκετό καιρό στην κρατική ασφάλεια διέμενα στο Τσινάρι, σε ένα συγκρότημα καταλήψεων.
Όταν φτάσαμε στα σπίτια και με μοναδικά στοιχεία τις ανώνυμες πληροφορίες της ασφάλειας, εισέβαλαν στα σπίτια διαδοχικά. Μονάδες των ΟΠΚΕ, συνοδεία ασφαλιτών, σπάζοντας πόρτες και παράθυρα ξύπνησαν όλα τα συντρόφια και απαίτησαν να τους διευκολύνουν στο “έργο” τους. Τα συντρόφια επέδειξαν γρήγορα αντανακλαστικά και από την πρώτη στιγμή στάθηκαν αλληλέγγυα δίπλα μου, με ένα τους βλέμμα, μια φωνή, ένα άγγιγμα, ένα “δύναμη”. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη μεταφορά μου από το ένα σπίτι στο άλλο, μου φόρεσαν μαύρη κουκούλα, ώστε αφενός να μην είμαι αναγνωρίσιμος από άλλους συντρόφους που είχαν μαζευτεί έξω από τα σπίτια και αφετέρου να μην έχω οπτική επαφή με την κατ’ οίκον έρευνα στους υπόλοιπους χώρους και με τους συντρόφους που διέμεναν εκεί. Τα υπόλοιπα θαρρώ πως είναι ήδη γνωστά με τις αναίτιες προσαγωγές των συντρόφων-ισσών στη ΓΑΔΘ.
Έπειτα επιστρέφοντας στη ΓΑΔΘ στα ίδια γραφεία με πριν συνάντησα τον σύντροφο Ρ.Ζ. που είχαν προσαγάγει και συλλάβει λίγες ώρες μετά από μένα. Μας αφήνουν στον ίδιο χώρο για λίγα μόνο δευτερόλεπτα και μας ξαναχωρίζουν, δίνοντάς μας παράλληλα την δικογραφία και μας ζητάνε να την υπογράψουμε. Και οι δύο αρνηθήκαμε κάθε υπογραφή στο πλαστό κατηγορητήριο καθώς και τη διαδικασία της σήμανσης και της λήψης φωτογραφιών (διαδικασία που πάμπολλες φορές στο παρελθόν έχει οδηγήσει αναρχικούς/ές σε δίκες – παρωδίες με μοναδικά στοιχεία μείγματα DNA και αποτυπωμάτων). Δώδεκα ώρες μετά τη σύλληψή μου και μετά από αρκετές φωνές μου επιτρέπουν να επικοινωνήσω με δικηγόρο και μου τοποθετούν τις χειροπέδες από μπροστά. Όταν δε, οδηγηθήκαμε στα κρατητήρια της ΓΑΔΘ συμφωνα με “άνω εντολές” δε μας επέτρεπαν να βρισκόμαστε στο ίδιο κελί και να ερχόμαστε σε επικοινωνία το πρώτο 24ωρο. Τη δεύτερη μέρα της κράτησής μου όταν οδηγήθηκα σε ιατροδικαστή για να καταγραφούν τα τραύματα, ο γιατρός που υποτίθεται λειτουργεί αμερόληπτα, το μόνο που είχε να δηλώσει στους συνοδούς – μπάτσους ήταν ότι “αυτα συμβαίνουν σε μια καταδίωξη” και ότι “δε μπορεί να είναι σίγουρος από τι προήλθαν τα τραύματα”.
Ζ.Ρ.: Στις 27/05, 8 η ώρα το πρωί συλλαμβάνομαι κάτω ακριβώς από το σπίτι μου στην είσοδο της πολυκατοικίας. Τρεις ασφαλίτες ορμάνε από διαφορετικές κατευθύνσεις και με ακινητοποιούν, μην αφήνοντάς μου τον χρόνο και τον χώρο να αντιδράσω, με οποιοδήποτε τρόπο. Ενώ βρίσκομαι ακινητοποιημένος στο έδαφος, μου περνάνε τις χειροπέδες πισθάγκωνα, μου πατάνε το κεφάλι με τα γόνατα και μου κατάσχουν τα κλειδιά από το σπίτι. Μόνο μπροστά στις κραυγές μου που έχουν ξεσηκώσει τους περαστικούς και τον κόσμο από τα μπαλκόνια σταματάνε να με πατάνε με τα γόνατα και μου ζητάνε να σταματήσω. Σε αντάλλαγμα υπόσχονται πως δεν θα με ακουμπάνε. Μάλλον ντρέπονται για τις πρακτικές τους. Και καλά κάνουν.
Στη συνέχεια με μεταφέρουν με ασφαλίτικο στη ΓΑΔΘ και με πηγαίνουν στα υπόγεια, σε ένα δωμάτιο τελείως μόνο μου. Μετά από μισή ώρα περίπου με ξαναπαίρνουν και μου ανακοινώνουν πως θα πάμε σπίτι μου για έρευνα. Παρουσία εισαγγελέα εισβάλλουν στο σπίτι μου, μετά από τραγελαφικές καταστάσεις, καθώς δεν είναι σίγουροι ούτε για τον όροφο ούτε για το διαμέρισμα, ενοχλώντας τους γείτονες και δημιουργώντας ένταση στην πολυκατοικία. Από το εσωτερικό του σπιτιού κατάσχουν όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές καθώς και έναν σταθερό υπολογιστή που τον χρησιμοποιώ αποκλειστικά για τη δουλειά μου.
Από τα προσωπικά μου αντικείμενα κατάσχουν επίσης χειρόγραφες σημειώσεις μου, άσχετες με την υπόθεση καθώς και προσωπικά έγγραφα, καθώς και έγγραφα που έτυχαν να βρίσκονται σπίτι μου, όπως οικογενειακά αρχεία που δε μου ανήκουν. Έπειτα ξαναοδηγούμαι στη ΓΑΔΘ μαζί με τα κατασχεθέντα αντικείμενα. Μέχρι εκείνη την ώρα δε γνωρίζω τίποτα, όσον αφορά άλλες συλλήψεις, ή το τι συμβαίνει γενικά στον έξω κόσμο. Δεν έχω καμία επικοινωνία με δικηγόρους ούτε μου έχει επιτραπεί να συνομιλήσω με κάποιον δικό μου άνθρωπο. Με ανεβάζουν στο διάδρομο κι εκεί συναντώ το σύντροφο Δ.Σ.ο οποίος είναι χτυπημένος και δεμένος πισθάγκωνα. Κατευθείαν μας χωρίζουν για να μην έχουμε καμία επαφή και με οδηγούν σε ένα άδειο δωμάτιο, δεμένο με τις χειροπέδες, φυλασσόμενος από έναν δεσμοφύλακα. Έπειτα από ώρες και αφού με έχουν ακόμα δεμένο πισθάγκωνα, άρχισα να διαμαρτύρομαι έντονα. Σαν απάντηση δέχτηκα τραμπουκισμούς από τους μπάτσους κι έπειτα αφού οι μάταιες προσπάθειές τους απέτυχαν έστειλαν έναν ασφαλίτη να με “καθησυχάσει”. Αυτό το επεισόδιο κατέδειξε την ουσία της διεκδίκησης. Η ηττοπάθεια και η ματαιότητα το μόνο που προσφέρουν είναι χώρος στον εχθρό.
Οι διαδικασίες μετά το επεισόδιο κύλησαν γρήγορα. Ήρθαν δύο ασφαλίτες, μου έδειξαν τη δικογραφία και αρνήθηκα να υπογράψω το οτιδήποτε χωρίς παρουσία δικηγόρου, εκτός από τα δικαιώματά μου. Μετά από αυτό μας οδήγησαν στη σήμανση με τον Δ.Σ. και οι δύο αρνηθήκαμε τη διαδικασία. Αργά το απόγευμα μας οδηγούν στα κρατητήρια, μας βγάζουν τις χειροπέδες και μας βάζουν μόνους σ’ ένα κελί.Ύστερα από μισή ώρα οι ανθρωποφύλακες και μας λένε πως “είναι οδηγίες από τα πάνω”.
Την επόμενη μέρα περνάμε εισαγγελέα και ανακριτή. Μας δημοσιεύεται το κατηγορητήριο και μας ρωτούν αν έχουμε κάτι να πούμε. Κι οι δύο ζητάμε προθεσμία. Υποσημείωση: Καθόλη τη διάρκεια της σύλληψης αλλά και της μετέπειτα διαδικασίας η ασφακίτες έκρυβαν τα πρόσωπα και τα χαρακτηριστικά τους επιμελώς.
Όλα τα παραπάνω δεν εξιστορούνται με στόχο την όποιου είδους θυματοποίησή μας και την δεδομένη ανάδειξη της εκδικητικότητας των μπάτσων, παρά μόνο καταγράφονται ωα παρακαταθήκη για μελλοντικές κατασταλτικές ενέργειες και την αντιμετώπισή τους. Γιατί η μόνη λειτουργία του κράτους είναι κατασταλτική. Αυτό που οφείλει να κάνει ο κάθε σύντροφος/-ισσα είναι να μη φοβηθεί, να μη δειλιάσει από τη στοχοποίηση και να συνεχίσει να αγωνίζεται. Για το κομμάτι της δικογραφίας δεν έχουμε να δηλώσουμε κάτι αυτή τη στιγμή πέρα από το ότι αρνούμαστε το πλαστό κατηγορητήριο. Για τη στοχοποίησή μας λόγω της αναρχικής μας ταυτότητας έχουμε να πούμε πως σε πείσμα των κατασταλτικών μηχανισμών, της απάθειας του κοινωνικού συνόλου και της αποχαύνωσης αυτού, από τη θέση που βρισκόμαστε και σε οποιαδήποτε βρεθούμε θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμστε για έναν κόσμο χωρίς δεσμούς και δεσμοφύλακες, χωρίς νόμους και απαγορεύσεις, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, χωρίς εξευτελισμούς και αναξιοπρέπεια. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Για έναν κόσμο ανεξούσιο. Για την αναρχία.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΌΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΚΙ ΑΝ Ο ΚΛΟΙΟΣ ΣΤΕΝΕΥΕΙ, Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΤΑΡΙΟ ΚΙ ΟΛΟ ΘΑ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙ
*Υ.Γ.: Οι παρεμβάσεις των συντρόφων/ισσών έξω από τη ΓΑΔΘ μας γέμισαν χαρά και δύναμη, σε μια δύσκολη στιγμή για εμάς και τους δικούς μας ανθρώπους.
Σώφλος Δ.
Ζούκας Ρ.
Πηγή: athens.indymedia.org
Leave a Reply