Την Τρίτη 25 Αυγούστου 2020, η Carla, η οποία συνελήφθη στις 26 Ιουλίου, εκδόθηκε τελικά στην Ιταλία. Πλέον βρίσκεται έγκλειστη στη φυλακή Vigevano, κοντά στο Μιλάνο, στην πτέρυγα AS3 (Υψίστης Ασφαλείας 3).
Αυτή η υψίστης-ασφαλείας πτέρυγα απομόνωσης προοριζόταν αρχικά για κρατουμένους που κατηγορούνται για συμμετοχή στη μαφία. Έπειτα απ’ το κλείσιμο της Aquila, οι πτέρυγες AS2, προορισμένες για κρατουμένους που θεωρούνται απ’ το κράτος ως πολιτικοί κρατούμενοι, μετά βίας υφίστανται για γυναίκες, με εξαίρεση τη Rebbibia (στη Ρώμη), όπου βρίσκονται η Flavia και η Anna. Η Anna βρίσκεται εκεί μόλις λίγες εβδομάδες, επειδή το ιταλικό κράτος αποφάσισε να εξοντώσει τα συντρόφια, και αυτός είναι κι ο λόγος για τον οποίον οι περισσότερες κι οι περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένης της Carla, καταλήγουν στην πτέρυγα AS3.
Η Carla έγραψε ένα γράμμα απ’ τη φυλακής της Fresnes, το οποίο και παρατίθεται εδώ.
Ας συνεχίσουμε να της στέλνουμε γράμματα και να της εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας!
Η διεύθυνση για να της γράψετε:
Carla Tubeuf
casa circondariale di Vigevano Centralino
via Gravellona 240
27029 Vigevano (PV), Italy
___________________________________________________
Fresnes, 19.08.2020
Γεια σας!
Έπειτα από 536 ημέρες στην παρανομία, συνελήφθην την 26η Ιουλίου κοντά στο Σεντ-Ετιέν. Βίωσα τη σύλληψη ως την πρώτη σκηνή μιας παράστασης που επαναλαμβανόταν χιλιάδες φορές στο κεφάλι μου · ή ίσως 536 φορές; Όλα φάνταζαν να συμβαίνουν σε αργή κίνηση: Οι κουκουλωμένοι μπάτσοι που με στόχευαν με τα αυτόματα όπλα τους, με έβαλαν κάτω και με ρώτησαν το όνομα με το οποίο με αποκαλούσαν τόσο συχνά τον τελευταίο καιρό. Ήταν περίεργο όταν το είπα.
Έπειτα, η SDAT (Υποδιεύθυνση Αντιτρομοκρατικής) με μετέφερε στο Παρίσι · τέσσερις ώρες ταξίδι δεμένη με χειροπέδες πισθάγκωνα, παρέα με τις μπαλακλάβες τους. Μου δέσανε τα μάτια για τα τελευταία χιλιόμετρα που μας χώριζαν απ’ τις εγκαταστάσεις τους στο Levallois-Perret. Ήταν οι ίδιοι που με πήγαν στο δικαστήριο δυο μέρες μετά τη σύλληψη, και έπειτα στη φυλακή της Fresnes.
Κατά την ακρόαση, αποδέχθηκα την έκδοση δίχως δισταγμό. Παρακολουθούσα στενά τα γεγονότα γύρω απ’ τη σύλληψη του Vincenzo Vecchi (τον οποίον και χαιρετίζω ένθερμα), αλλά εκείνος αρνήθηκε (την έκδοση), δίνοντας στον εαυτό του τη δυνατότητα να παραμείνει ελεύθερος στη Γαλλία. Για εμένα η επιλογή ήταν ανάμεσα στο να περιμένω για τη δίκη είτε στη Γαλλία είτε στην Ιταλία, όπου βρίσκονται οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι της Επιχείρησης Scintilla, όλοι τους πλέον ελεύθεροι, πλην της Silvia, η οποία βρίσκεται ακόμη υπό δικαστική εποπτεία.
Φαίνεται πως τον τελευταίο καιρό, η σύλληψη έπειτα από ευρωπαϊκό ένταλμα και η επακόλουθη έκδοση αποτελούν απλή γραφειοκρατία για το ευρωπαϊκό δικονομικό σύστημα. Το είδαμε αυτό πρόσφατα στην Ιταλία σε διάφορες υποθέσεις, αλλά και στην καταστολή που ακολούθησε τις ταραχές στο Αμβούργο ή στην Ελλάδα και την Ισπανία. Οι ευρωπαϊκές αστυνομικές δυνάμεις αναβαθμίζουν το οπλοστάσιό τους, και η συνεργασία τους φαίνεται να γίνεται ολοένα και στενότερη, ανταλλάσσοντας συμβουλές και υπηρεσίες. Θαρρώ λοιπόν πως εναπόκειται στην ευθύνη μας να κοιτάξουμε εις βάθος το θέμα και να μελετήσουμε τους μηχανισμούς τους.
Ανακάλυψα τη φυλακή σε καιρούς κορωνοϊού, με το επιβαλλόμενο διβδόμαδο στην πτέρυγα των νέων αφίξεων, με τη μάσκα για την παραμικρή κίνηση, ακόμη και για το περπάτημα κατά το χρονικό αυτό διάστημα, με την αναστολή όλων των δραστηριοτήτων, με τον εγκλεισμό στο κελί για 22 ώρες κάθε μέρα.
Με το πέρας του διβδόμαδου, και παραμονή της προγραμματισμένης μέρας για την έκδοσή μου, οι υπόλοιπες νεοαφιχθείσες κι εγώ μπήκαμε σε υγειονομική απομόνωση στο μέρος όπου είχαμε περπατήσει παρέα με μια νεοαφιχθείσα που αποδείχθηκε πως είχε προσβληθεί απ’ τον ιό. Μας παρείχαν τεστ μόνον όταν επιβεβαιώθηκε το όλο ζήτημα, και τούτο αποτέλεσε έκτοτε κανόνα για όλες τις νέες αφίξεις. Μας είπαν αρχικά πως δεν μπορούσαν να κάνουν τεστ σε όλες. Όπως ήταν αναμενόμενο, φαίνεται πως πίσω απ’ αυτό βρίσκεται η διεύθυνση της φυλακής.
Την άνοιξη, τα μέτρα που έλαβε η διεύθυνση ως απάντηση στην έλευση του κορωνοϊού ώθησαν σε καταστάσεις ανταρσίας, εξέγερσης κι αλληλεγγύης. Δυστυχώς, εδώ τουλάχιστον, το να ζει κανείς με τον ιό έχει μετατραπεί σε κανονικότητα, και ο φόβος πως μια νεοαφιχθείσα θα μπορούσε να είναι φορέας του ιού διπλασιάζεται απ’ τον φόβο της αναστολής των επισκεπτηρίων, όπως συνέβη και μ’ εμάς αυτήν την εβδομάδα. Το ισχνό αντιστάθμισμα που πρόσφερε η διεύθυνση την άνοιξη με τη μορφή τηλεφωνικών καρτών, πλέον δεν είναι προσιτό, καθώς μια ομάδα απομονωμένων νεοαφιχθέντων είναι υπερβολικά μικρή σε σχέση με το πλήθος που πραγματοποίησε τις ηχηρές κινητοποιήσεις τον περασμένο Μάρτη.
Αναμένω ξανά την έκδοση από μέρα σε μέρα, και έχω υπ’ όψιν πως κατά πάσα πιθανότητα με περιμένει κι ένα τρίτο κελί απομόνωσης μόλις αριβάρω στην Ιταλία. Παίρνω δύναμη απ’ τις εκφράσεις αλληλεγγύης που δέχομαι σήμερα έπειτα από τόση σιωπή. Παρά τις δημοσιεύσεις σχετικά με την υπόθεση αυτή, οι οποίες είναι πολύτιμες, η διαφυγή στην παρανομία ακόμα γίνεται αντιληπτή συχνά ως μια ρομαντική περιπέτεια, και τα συντρόφια που έρχονται σ’ επαφή μ’ αυτήν τη συνθήκη θεωρούνται λεύτερα. Κατά τον ενάμιση αυτόν χρόνο, ούτε στιγμή δε μού ‘λειψε η αλληλεγγύη και η θερμή υποστήριξη, ούτε στιγμή δε μού ‘λειψε τίποτα, μα δεν είναι λεύτερος κανείς όταν του στερείται η ζωή του.
Θα μου άρεσε να βρίσκομαι στους δρόμους με τα συντρόφια μου στις πορείες που έγιναν ως απάντηση στην εκκένωση της Asilo, συντρόφευσα με τις σκέψει μου την απεργία πείνας της Silvia, της Anna και της Natascia, είχα στον νου μου κάθε μέρα τα συντρόφια που συνελήφθησαν στα συνεχή κατασταλτικά κύματα. Θά ‘θελα να βρίσκομαι στο πλευρό της οικογένειάς μου όταν περνούσαν δύσκολες στιγμές, ν’ άκουγα τη φωνούλα τους τη στιγμή που μας δένανε. Στο σήμερα, είμαι έτοιμη κι αποφασισμένη ν’ αντεπεξέλθω τους επόμενους λίγους μήνες, μα οι σκέψεις μου ταξιδεύουν πλάι σ’ εκείνες κι εκείνους που βρίσκονται ακόμη στην παρανομία, μακριά συνήθως απ’ τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ευελπιστώ πως το ταξίδι τους θα κρατήσει όσο ποθούν οι ίδιοι, και πως η συντροφιά μεταξύ τους θα τους χαρίσει τη ζεστασιά που τους αξίζει και την ενέργεια που τους χρειάζεται για να συνεχίσουν να παλεύουν.
Carla
Πηγή: Anarchists Worldwide
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply