Με την πάροδο του χρόνου βλέπουμε την προσπάθεια της κρατικής εξουσίας να θωρακίσει τον εαυτό της, στοχεύοντας να περιορίσει στο ελάχιστο τις κινήσεις των εν δυνάμει επικίνδυνων στοιχείων που τάσσονται εχθρικά προς αυτήν και τα συμφέροντα που προασπίζεται. Αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό μέσα απο τη εξέλιξη του αντιτρομοκρατικού αλλα και τη θέσπιση νεων κατασταλτικής φύσης νομοθετημάτων, την αναβάθμιση της ασφάλειας των υποδομών που διαθέτει, τις συνεχείς προσλήψεις στο δυναμικό των μπάτσων, όπως και τη σύσταση νεων ομάδων, έτοιμων να επιβάλουν ησυχία, τάξη και ασφάλεια στους δρόμους των μητροπόλεων.
Παράλληλα, σχεδιάζει τις επιθέσεις της και τις εφαρμόζει με σκοπό να δοκιμάσει τα αντανακλαστικά των δυνάμεων που αναμετρείται, όπως και την παρούσα δυναμική τους, ενώ σε άλλες περιπτώσεις να εξουδετερώσει τη φυσική, ηθική, και πολιτική τους υπόσταση. Αυτό ερμηνεύουμε από την προκλητική στάση των μπάτσων στις πορείες, τις συλλήψεις και τις ογκώδεις δικογραφίες που ανα καιρούς στήνονται, τις επιδρομές σε παράνομους χώρους και τις εκκενώσεις κατειλλημένων εστιών.
Ο δημοσιογραφικός κόσμος από την πλευρά του, σε αγαστή συνεργασία με τα αφεντικά του, αναπαράγει τη ρητορική της εξουσίας, επικυρρώνοντας το ρόλο που του αποδίδεται στο κοινωνικό σύστημα ως μέσο της κρατικής προπαγάνδας.
Τα παραπάνω συγκλίνουν περιγραφικά με το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται από τις δυνάμεις της Ν.Δ., οι οποίες έχουν αναλάβει το τελευταίο διάστημα την υπεράσπιση της κρατικής μηχανής. Αυτός φαίνεται να είναι ο σχεδιασμός τους για να ισχυροποιηθούν οι μηχανισμοί του κράτους και η υπόσταση αυτού, αλλά και της οικονομικής εξουσίας, απέναντι στα αντιδραστικά στοιχεία. Αυτή η στόχευση, της ισχυροποιημένης δηλαδη θέσης του κόσμου της εξουσίας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον χαρακτήρα της διαχείρισης της κρατικής εξουσίας. Μια διαχειρίζουσα πολιτική δύναμη δε μπορεί, και δεν πρόκειται, να έχει λόγο ύπαρξης αν η στόχευση αυτή δεν αποτελεί κομμάτι της ατζέντας της. Επομένως, ανεξάρτητα από την πορεία που θα χαράξει μια κυβέρνηση, το πρόσωπο που θα δείξει, και τις κινήσεις που θα προβεί, όσο ασθενείς ή οξυμένες θα είναι σε ένταση, πάντα θα κατευθύνεται στην επίτευξη αυτής της στόχευσης.
Ο ασυμβίβαστος χώρος των ελεύθερων επαναστατικών ιδεών, στοχεύοντας στα θεμέλια πάνω στα οποία έχει χτιστεί η κρατική και οικονομική εξουσία, αποτελεί εκ φύσεως εχθρό και για τις δύο. Ο κόσμος που αποτυπώνεται μέσα από τα προτάγματα του, αυτός των ελεύθερων συσχετισμών, στους κόλπους των οποίων χτίζονται οι σχέσεις, πρόκειται να σιγήσει κάθε μορφή επιβολής. Το ξέρουν και οι ίδιοι πως ένας τέτοιος κόσμος δεν τους χωράει. Αυτό που φοβούνται περισσότερο όμως, είναι πως η γεύση μιας άναρχης και ελεύθερης ζωής, θα σημάνει τη λήξη του κόσμου της εξουσίας, και την όποια ελπίδα θα μπορούσε να έχει για να υπάρξει ξανά στο προσκήνιο. Έτσι οι δυνάμεις του επαναστατικού χώρου, και δη οι αναρχικοί, αποτελούν μια σοβαρή απειλή για τον υπάρχον, και αυτό εξηγείται από τη στρατηγική που ακολουθεί εναντίον τους.
Τα απελευθερωμένα εδάφη του αναρχικού αγώνα, οι καταλήψεις, στοχοποιήθηκαν την πρώτη κι όλας στιγμή από τις πολιτικές δυνάμεις της Ν.Δ., ενώ στο σήμερα, και αφού έχει περάσει η διερευνητική για το κράτος περίοδος -με τις εξαγγελίες του υποργείου προ.πο και το περίφημο τελεσίγραφο-, βλέπουμε την έμπρακτη εφαρμογή ενός κατασταλτικού σχεδιασμού, τον οποίο σύσσωμες οι επαναστατικές δυνάμεις καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως ο διευρημένος χαρακτήρας της οικειοποίησης αυτού του μέσου αποτελεί ένα κεκτημένο της στάσης που έχει επιδείξει ο αναρχικός χώρος εδω και δεκαετίες, και το κράτος από την πλευρά του στην παρούσα συγκυρία μας βοηθάει να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας μια αδιαμφισβήτιτη αλήθεια του σήμερα: Τίποτα δε χαρίζεται.
Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω, έτοιμος να υπερασπιστεί τις ρίζες της θεσμοθετημένης εξουσίας. Έτοιμος να υπερασπιστεί τα δομικά συστατικά που της δίνουν πνοή, να υπερασπιστεί την επιβολή της μισθωτής σκλαβιάς, της ιδιοκτησίας, του στρατού, των εθνών, της οικογένειας, την επιβολή των κοινωνικών διαχωρισμών, της πατριαρχίας, των ματσο συμπεριφορών, της περιθωριοποίησης, όλων των μικρών και μεγάλων μορφών καταπίεσης που θα βρεθεί κάποιος να αντιμετωπίσει. Υπάρχει ο κόσμος που αποδέχεται την επιβολή ως φυσικό στοιχείο του ανθρώπου, ως κατι που κανεις δεν μπορεί να αρνηθεί στον εαυτό του.
Κάποιοι, λοιπόν, αρνούνται την επιβολή ως μια συνθήκη στις σχέσεις που δομούνται. Όλοι αυτοί, οι μαχητές μιας ελεύθερης και ανεξούσιας ζωής, συμμετέχουμε στον πόλεμο που μαίνεται μεταξύ αυτών των δύο κόσμων, δουλεύουμε τις αντιφάσεις μας, υπερβαίνουμε τα όριά μας, αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα της υπεράσπισης των ιδανικών μας με κάθε πιθανό κόστος. Αναγνωρίζουμε πως ο δρόμος της ελευθερίας είναι μακρύς, και πως η βιαιότητα της φύσης του κοινωνικού συστήματος -επομένως και της υπεράσπισής του-, αποτρέπει κάθε μη βίαια πλεύση στο δρόμο αυτό.
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 12 Οκτώβρη πυρπολίσαμε δύο οχήματα εταιρίας security επί της οδού Μακεδονίας, στα ανατολικά της πόλης, ενισχύοντας τον πολύμορφο χαρακτήρα του αναρχικού αγώνα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα υπεράσπισης των δομών του.
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Terra Incognita, και σε κάθε δομή αγώνα που έχει βρεθεί, ή θα βρεθεί, στο στόχαστρο της καταστολής.
Δύναμη στο σύντροφο Π. Γεωργιάδη, ο οποίος συνελήφθει στις 23 Σεπτέμβριου σε επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής,
στα συντρόφια Γ. Μιχαηλίδη, Δ. Βαλαβάνη, Κ. Αθανασοπούλου, που συνελήφθησαν σε αντίστοιχη επιχείρηση στις 29 του Γενάρη,
αλλά και σε όλα τα συντρόφια που βρίσκονται έγκλειστα στις φυλακές
εμπρηστικός πυρήνας αλληλεγγύης
Πηγή: Athens Indymedia
Leave a Reply