Χιλή: Ανάληψη ευθύνης για εμπρηστικό μηχανισμό σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων

Σημείωση του Noticias de la Guerra Social:

Ξημερώματα της 5ης Οκτώβρη 2020, στην πόλη του Concepción, πυροδοτήθηκε εμπρηστικός μηχανισμός στο εσωτερικό της αντιπροσωπείας αυτοκινήτων Automotora Maritano Ebensperger, προκαλώντας την καταστροφή συνολικά 4 οχημάτων, καθώς επίσης και φθορές στα γραφεία.

Γύρω στις 6 το πρωί, ανώνυμο τηλεφώνημα ειδοποίησε τους μπάτσους της GOPE για να σπεύσουν να διαχειριστούν μια ενδεχόμενη βομβιστική απειλή. Στο σημείο εκείνο η αστυνομία εντόπισε ένα σακίδιο με καλώδια και υλικό που έμοιαζε με εκρηκτική ύλη, και, στο ίδιο μέρος, καμιά δεκαπενταριά τετράγωνα από το σημείο, έπιασε φωτιά που επεκτάθηκε στο εσωτερικό της αντιπροσωπείας.

Η επίθεση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της πανεθνικής εβδομάδας αγκιτάτσιας σε αλληλεγγύη με τους πολιτικούς κρατουμένους και τους αιχμαλώτους της εξέγερσης, καθώς επίσης και λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα για το νέο σύνταγμα.

Στο σημείο της επίθεσης βρέθηκαν φυλλάδια που αναλάμβαναν την ευθύνη για τη δράση.

Παρατίθεται το περιεχόμενο των φυλλαδίων.

“Δεν είμαστε τίποτα, δεν είμαστε κανένας.”

Δε γυρεύουμε κάποιο συγκεκριμένο μέρος, καθώς βρισκόμαστε παντού · ξεφυτρώνουμε απ’ τα δέντρα κι ορθωνόμαστε κάτω απ’ τις πέτρες. Είμαστε εγώ, εσύ, αυτός/αυτή… και ξέρουμε καλά τι πάει να πει συνενοχή.

Δεν έχουμε αμάξι μουράτο διότι κινούμαστε με τα πόδια, λίγο-λίγο, βήμα-βήμα. Και ακόμη κι αν βαδίζουμε αργά και αβέβαια, ακόμη κι αν σκοντάφτουμε ξανά και ξανά σαν παιδιά, επιμένουμε ν’ αρνούμαστε την πατερναλιστική στήριξη όσων μας μπουκώνουν ιδεολογία κι επανάσταση · όσων μανιπιουλάρουν και κατευνάζουν τους λαϊκούς αγώνες προκειμένου να διευρύνουν το βιογραφικό της οργάνωσής τους και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να επιβεβαιώσουν την ίδια τους την ύπαρξη και την ανικανότητά τους · όσων συνειδητά συμπράττουν για τη διαιώνιση του υπάρχοντος.

Διότι μοναδική αποδεκτή ιδεολογία είναι εκείνη που μέρα με τη μέρα οξύνει τη σύγκρουση, προωθεί την αλλαγή, την καθημερινή ανάπτυξη των δομών και των πρακτικών μας. Δε χρειαζόμαστε κάλπες για να χαράξουμε τον δρόμο μας, ούτε δημοψηφίσματα, ούτε ερωτήσεις · ο δρόμος μας σφυρηλατείται με εξέγερση και δράση.

Προτιμούμε να λέμε αυτό που σκεφτόμαστε και να πράττουμε αυτό που νιώθουμε, αυτό που ποθούμε, αυτό που μας αρπάξαν, αυτό που μας στερήσαν. Διότι η μόνη πιθανή επανάσταση (αν είναι πιθανή), είν’ αυτή που αρχινά από εμάς τις ίδιες, απ’ την ολόψυχη και αδιαμεσολάβητη συμμετοχή ολονών μας μαζί και του καθενός μας ξεχωριστά. Στο χέρι μας είναι ν’ ανακαλύψουμε τις επιθυμίες μας, κανείς δεν πρέπει να σκέφτεται και να δρα για εμάς.

Δεν είμαστε κανείς και τίποτα, πέραν απ’ τους εαυτούς μας τους ίδιους. Τίποτα δεν έχουμε ν’ αποδείξουμε, ούτε και να εξηγήσουμε ή να δώσουμε λογαριασμό σε κανέναν. Προτιμούμε ν’ αφανιστούμε παρά να ξεπουληθούμε στην εξουσία, στον νόμο και την τάξη, αλλά και στους κατ’ επίφασιν επαναστάτες και τους λοιπούς παρατρεχάμενους που τα σιγοντάρουν, στους επαγγελματίες του αγώνα που πασχίζουν να μονοπωλήσουν τα -εξ αρχής- δικά μας όνειρα κι ιδέες. Προτιμούμε να χάσουμε τη ζωή μας παρά να παραδώσουμε τον έλεγχο της ύπαρξης και των αγώνων μας στα τσιράκια του Κράτους και του Κεφελαίου.

Λευτεριά σε όλες και όλους τους αιχμαλώτους!!!