“…όταν γυρεύεις συμμαχίες, καταλήγεις να μεταβάλλεις τις στοχεύσεις σου στο όνομα της πολιτικής νομιμοποίησης του αγώνα: ένα “καλύτερο μέλλον”. Δίχως ν’ αντιλαμβάνεσαι πως η πίστη στο μέλλον είναι θεμελιώδης για τη διαιώνιση της κυριαρχίας. Το να ζεις μονίμως για το μέλλον αποτελεί σαφώς παραδοσιακή μέθοδο για να μη ζεις στο εδώ και το τώρα, απομακρύνοντάς σε απ’ τη διαρκή σύγκρουση που ανέκαθεν ήταν συμφυής με τον αναρχικό πόλεμο…
Βασικά, πίσω από μια τέτοια στάση υφέρπουν ξεπερασμένες ρεφορμιστικές θέσεις. Πιστοί στην ηχό απ’ το τραγούδι των Σειρήνων, κάποιοι άκουσαν στιχομυθίες εξύμνησης της ελευθερίας –οι οποίες αντηχούν στην ανατολή κάθε επανάστασης– δίχως να γνωρίζουν πως, στην πραγματικότητα, αυτά είναι ύμνοι στη νέα συντεταγμένη Εξουσία.
Έπειτα έρχονται οι αφελείς εξηγήσεις, η αναζήτηση κινήτρων και αιτιών για τις “αποκλίσεις”, για τις “προδοσίες” · η παλιά ιστορία της “προδομένης επανάστασης” θα επαναλαμβάνεται συνεχώς, αν δε δούμε πως η Επανάσταση ποτέ δεν ήταν (και ούτε και θα είναι ποτέ) στο πλευρό της ελευθερίας, αλλά πάντα στην υπηρεσία της εξουσίας, καθώς κάθε επανάσταση είναι εγγενώς θεσμική…”
Gustavo Rodriguez
«Γράμμα σ’ έναν Χιλιανό σχετικά με την παρούσα συνθήκη»
Νοέμβρης 2019.
Έπειτα από έναν χρόνο παράλυσης, εξαιτίας των υγειονομικών μέτρων που επιβλήθηκαν απ’ την κυβέρνηση του Piñera, χιλιάδες κόσμου βγήκαν στους δρόμους για να “γιορτάσουν” την πρώτη επέτειο απ’ τις λαϊκές διαδηλώσεις που ταρακούνησαν τη χιλιάνικη επικράτεια τον περασμένο Οκτώβρη.
Σήμερα, στον απόηχο της λαϊκής εξέγερσης, τα αριστερά κόμματα και ο μπελάς των πρωτοποριών επιδιώκουν, όπως πάντα, να ελέγξουν τις μάζες, με την πολύμορφη “αγωνιστική” στρατηγική τους. Με το σλόγκαν “Η Χιλή ξύπνησε”, οι Κόκκινοι προωθούν μια πολιτική υπέρ του Δημοψηφίσματος, και υποχρεώνουν τους εθελόδουλους σε ψήφο “Αποδοχής” (στμ.: του νέου Συντάγματος, το οποίο θα διαμορφωνόταν έπειτα απ’ το Δημοψήφισμα της 25ης Οκτώβρη). Με τον ίδιο εγκληματικό τρόπο που η δεξιά υποχρεώνει σε ψήφο “Απόρριψης”.
Αυτό ήταν το έργο του Daniel Jadue (πολιτικού του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής) και της Camila Vallejo (αναπληρώτρια, πρώην αντιπρόεδρος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Χιλής, της νεολαιίστικης οργάνωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής). Αυτό ήταν το έργο των κόκκινων μπάτσων, οι οποίοι κατέπνιξαν την εξέγερση με ρεφορμιστικούς σκοπέλους, επιδιώκοντας να επιβάλουν ένα Νέο Σύνταγμα το οποίο θα ισχυροποιήσει το σύστημα κυριαρχίας.
Κατά συνέπεια, ήθελαν να επιβάλουν μια ειρηνική διαδήλωση χαράς, σοφίας και ενότητας, η οποία θα οδηγούσε εκατομμύρια Χιλιανούς σε κάθε γωνιά της χώρας να ψηφίσουν για “Αποδοχή” στις 25 Οκτώβρη, εκμεταλλευόμενοι την εξέγερση.
Όμως, μετά το σούρουπο, η αναρχική δράση και η μηδενιστική επίθεση αναζωογονήθηκαν, με επιθέσεις σε κάθε μορφής εξουσία, με απαλλοτριώσεις και λεηλασίες σε επιχειρήσεις, με πυρπολημένες εκκλησίες και πεσίματα σε αστυνομικά τμήματα. Οι πάνω από 40.000 καραμπινιέροι δεν ήταν αρκετοί για να περιορίσουν την αναρχική εξέγερση.
Ο πόλεμός μας μόλις ξεκίνησε: Θα επιτεθούμε στην εξουσία εδώ και τώρα, είτε δεξιά, είτε κεντρώα, είτε αριστερά.
Για τη διαρκή εξέγερση και την ανάπτυξη του αναρχικού εξεγερσιακού αφορμαλισμού.
Για την ολική απελευθέρωση.
Λευτεριά στη Monica και τον Francisco, και σε όλα τα αναρχικά έγκλειστα συντρόφια ανά τον κόσμο.
Δύναμη στον σύντροφο Gabriel Pombo Da Silva.
Από εδώ χαιρετίζουμε την αναζωπύρωση της Σ.Π.Φ. στην Ινδονησία.
Ας διαχυθεί η φωτιά.
Ζήτω η Αναρχία.
Πηγή: Act For Freedom Now
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply