Αργά το βράδυ της 31ης Δεκέμβρη 2020, πυρπολήσαμε επτά τζιπ του Γερμανικού Στρατού (Bundeswehr) στον χώρο στάθμευσης της Mercedes στο Schönefeld της Λειψίας. Ο στρατός χρήζει της προσοχής μας ως αναπόσπαστο κομμάτι του οπλοστασίου της κρατικής καταστολής, μεταξύ άλλων θεσμών που έχουν δεχθεί επιθέσεις κατά την Παραμονή Πρωτοχρονιάς πρόσφατων ετών.
Πολλά έγκυρα επιχειρήματα μπορούν να επιστρατευθούν ενάντια στον Γερμανικό Στρατό: Βρίσκεται σε πόλεμο (“σε επιχειρήσεις ευρείας κλίμακας στο εξωτερικό”). Είναι πάντα παρών για να στηρίξει, δια της βίας, τα συμφέροντα του γερμανικού κράτους στον παγκόσμιο χάρτη. Αποτελεί εξουσιαστική δομή, με ακροδεξιά δίκτυα και πατριαρχικές σχέσεις. Η Λειψία, η οποία έχει καλή φήμη, πέρα από τη στρατιωτική πλατφόρμα στο Αεροδρόμιο Halle, έχει επίσης στρατιωτική υποδομή ικανή να επιχειρήσει παντού στον κόσμο.
Ίσως αυτά τα αίσχη του Γερμανικού Στρατού, προφανή για κάθε υγιώς σκεπτόμενο νου, να είναι που μας έχουν ωθήσει σε αρνητική στάση απέναντι σ’ αυτόν τον θεσμό. Επιπλέον, ενισχύει εντός μας την αντίληψη πως το κράτος -ως μορφή επιβολής ανθρώπου σε άνθρωπο- είν’ εχθρός μας. Τα κατασταλτικά όργανα της παρούσας εξουσίας, όπως οι μπάτσοι, ο στρατός, ο δικαστικός μηχανισμός και οι υπηρεσίες εύρεσης εργασίας, αξίζουν ιδιαιτέρως τις επιθέσεις μας.
Τα πλέον ιδιάζοντα στοιχεία του στρατού αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο στις παρούσες συζητήσεις περί ανάπτυξης στρατιωτικών δυνάμεων ανά τη χώρα, προκειμένου να στηριχθούν οι υγειονομικές αρχές κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19. Διάφορα επιχειρήματα εμφανίζονται στις συζητήσεις αυτές: τούτες τις μέρες, αρκετές υγειονομικές υπηρεσίες μπουχτίζουν λόγω της διαχείρισης των πολυάριθμων κρουσμάτων και των επαφών τους. Στρατιωτικοί επιστρατεύονται προκειμένου να παρακολουθούν συγκεκριμένες επαφές, ώστε να είναι πιθανότερο ν’ αξιολογηθεί πιο έγκυρα ποιος άλλος έχει κολλήσει ενδεχομένως τον ιό, άρα να μπορεί να περιοριστεί η εξάπλωση της πανδημίας με τρόπο πιο στοχευμένο απ’ ότι οι γενικευμένες απαγορεύσεις. Απ’ την άλλη, η επιστράτευση στρατιωτικών στη Γερμανία δέχεται συχνά κριτική ματιά, και ορθώνονται σοβαρά εμπόδια στην επιστράτευση του Γερμανικού Στρατού. Αφού ζυγιστούν τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών, η απόφαση συνήθως είναι υπέρ της στρατιωτικής στήριξης των υγειονομικών υπηρεσιών, και σπάνια κατά.
Η ζωή των πολιτών υπό την κρατική κανονικότητα -με τη μορφή του τέλειου καπιταλιστή, του αρχιμπάτσου, του συνταξιοδότη, του μεγάλου αδερφού και του οργανωτή της εκπαίδευσης των νέων, ή με την εξουσία του εγκλεισμού- είναι ήδη καταστροφική. Καθώς δε γνωρίζουμε τίποτε διαφορετικό από δαύτη τη ζωή, τη θωρούμε να μας μεταμορφώνει σε σκλάβους, των οποίων η αγωνία να σώσουν το τομάρι τους τους κάνει να χάνουν την ανθρωπιά τους. Δεν γίνεται εδώ λόγος περί της απανθρωπιάς που κάνει τον κόσμο ν’ αδιαφορεί για τον όλεθρο στα ευρωπαϊκά σύνορα ή για την ένδεια που μας περιβάλλει, αλλά περί της απανθρωπιάς που κάνει τους ανθρώπους ν’ απαρνούνται την ισότητά τους και να κερδοσκοπούν από “έναν κόσμο στον οποίον κρινόμαστε βάσει του χρώματος του δέρματός μας, της κοινωνικής μας τάξης, του φύλου μας. Η πίστη στις υποσχέσεις περί κοινωνικής ανέλιξης μέσω της υποταγής στη λογική της εκμετάλλευσης και στο ανταγωνιστικό πνεύμα, χρησιμεύει ως μέτρο με βάση το οποίο αξιολογούνται οι συνάνθρωποί μας. Το να θεωρούμε φυσιολογικό να αποστέλλονται Γερμανοί στρατιώτες ανά τον κόσμο, αλλά να μη θέλουμε να τους βλέπουμε να αξιοποιούνται εδώ, σημαίνει πως έχουμε ήδη αποδεχθεί τη διαφοροποίηση μεταξύ των ανθρώπων “ανά τον κόσμο” και των ανθρώπων εδώ.
Το μαστίγιο και το καρότο της κρατικής εξουσίας μάς έχουν καταστήσει ανίκανους να φροντίζουμε ο ένας την άλλη, αλλά και τους εαυτούς μας, με όρους αλληλεγγύης και απελευθέρωσης από κάθε κυριαρχία. Φαντάζει, λοιπόν, αναγκαίο, εν καιρώ πανδημίας, οι υγειονομικές υπηρεσίες να είναι εφοδιασμένες με τα αναγκαία προκειμένου να διεξάγεται ιχνηλάτηση επαφών και, αναπόφευκτα, να μεσολαβεί ο στρατός για να παρέχει στήριξη. Το γεγονός πως αποδεχόμαστε να κάνουν τη δουλειά των υγειονομικών υπηρεσιών, αποδεικνύει πόσο εξαρτημένοι είμαστε από τους κρατικούς θεσμούς. Η αποδοχή της στρατιωτικής αρωγής δείχνει την απόγνωσή μας, στον βωμό της οποίας είμαστε έτοιμοι να ξεπουλήσουμε τα δικαιώματά μας.
Ασχέτως όμως απ’ αυτό: Οι κρατικές αποφάσεις ούτως ή άλλως δεν είναι κάτι που περνά απ’ τα χέρια μας. Μπορούμε μοναχά να διατηρήσουμε ή να κερδίσουμε την ανθρωπιά μας. Παρότι δεν έχουμε ευκρινή αντίληψη περί του πώς να ξεφορτωθούμε την κρατική κυριαρχία, είμαστε βέβαιοι πως δεν υπάρχει τίποτα λάθος σε μια καλομελετημένη επίθεση. Προσπαθούμε όμως να μη βαδίζουμε στα τυφλά με βάση αυτήν την οπτική: Δεδομένων των συνθηκών, για παράδειγμα, μας φαίνεται παράταιρη μια επίθεση σε υπηρεσίες υγείας -με το επιχείρημα ότι, ομολογουμένως, αποτελούν κρατικούς θεσμούς- καθώς δε βλέπουμε πώς θα μπορούσε ν’ αντικατασταθεί το έργο τους σε σχέση με τον περιορισμό της πανδημίας. Απ’ την άλλη, κάλλιστα μπορούμε να την παλέψουμε δίχως τον στρατό.
Τα περασμένα χρόνια, έπρεπε να υπομείνουμε πολλά κατασταλτικά χτυπήματα. Στη Γερμανία, έχουν υπάρξει πολυάριθμες έρευνες σε συντρόφια, και αρκετοί αντιφασίστες και αντιφασίστριες βρίσκονται προφυλακισθέντες. Ενόσω πασχίζουν να εγκληματοποιήσουν τις αντιφασιστικές δράσεις και να τις χαρακτηρίσουν ως τρομοκρατικές, ο Σύλλογος των Διωχθέντων του Ναζιστικού Καθεστώτος, αντιφασιστική οργάνωση, απώλεσε τα μη-κερδοσκοπικά του στοιχεία. Οι ναζί δέχονται καλωσόρισμα με ανοιχτές αγκάλες στον Γερμανικό Στρατό και την αστυνομία, όπου μπορούν να έχουν πρόσβαση σε όπλα και πυρομαχικά.
Η συνθήκη αυτή εμποδίζεται από άμεσες απαντήσεις από πλευράς μας. Έπειτα απ’ τις επιθέσεις (των ναζί), υπήρξαν πολλές πορείες, οι περισσότερες δυστυχώς μόνο στην περιοχή του Connewitz. Στην πόλη μας, έχει υπάρξει μεγαλύτερη κινητικότητα στη σύγκρουση μεταξύ αυτόνομων ομάδων και κράτους, ιδιαίτερα μετά τη φυλάκιση της Lina, γεγονός όμως που επιβραδύνεται λόγω της πανδημίας που πλήττει ολάκερο τον πλανήτη. Σαφέστατα οφείλουμε να συνεχίσουμε σ’ αυτό το μονοπάτι.
Να κάνουμε το 2021 χρονιά αγώνα!
Λευτεριά σε Lina, Dy & Jo!
Για μια κοινωνία που δε θα χρειάζεται πλέον φυλακές.
Σημείωση του Attaque: Αντιφασίστες και αντιφασίστριες απ’ τη Λειψία συνελήφθησαν τον Νοέμβρη του 2020 με τη συνήιη κατηγορία της “εγκληματικής οργάνωσης”. Οι Jo και Dy συνελήφθησαν τον Ιούλη και τον Νοέμβρη αντίστοιχα στη Στουτγάρδη, με κατηγορίες που αφορούν επίσης επιθέσεις σε ναζί.
Πηγή: AMW English
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply