Μιχαηλίδης, Αθανασοπούλου, Βαλαβάνη: Αλληλεγγύη στον αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα

Σε μια περίοδο που η ανθρωπότητα πληρώνει με τη μορφή της πανδημίας τις συνέπειες της μείωσης της βιοποικιλότητας που προκάλεσε η βάναυση εκμετάλλευση της φύσης από το διαπλανητικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα, τα κράτη παγκοσμίως επιτείνουν τον κοινωνικό έλεγχο. Τα κοινωνικά συμβόλαια αναθεωρούνται προς όφελος των ελίτ που αυξάνουν προκλητικά τον πλούτο τους σε βάρος των φτωχότερων.

Ταυτόχρονα μέσα σε αυτές τις συνθήκες ξυπνάει ένα φαινόμενο χειραγωγούμενου κοινωνικού εκφασισμού με μορφές όπως το κίνημα υπέρ του Trump και του Μπολσονάρο που πρεσβεύουν την πιο σκληρή και ωμή εκμετάλευση, την εξόντωση των αδύναμων και την ισοπέδωση της φύσης.

Στον Ελλαδικό χώρο, ένα μεγάλο κομμάτι του ρεύματος του κοινωνικού εκφασισμού εκπροσωπείται από τη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Εργαλειοποιώντας τη πανδημία η παρούσα κυβέρνηση έχει εξαπολύσει λυσσαλέα επίθεση απέναντι στα εργατικά δικαιώματα, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, αλλά και σε όποιον αγωνίζεται ευρύτερα. Έχει καταστρατηγήσει το σύνταγμα απαγορεύοντας το δικαίωμα του συνέρχεσθαι κάτι που μέχρι και το ανάλγητο κράτος του Ισραήλ έχει ανεχτεί αρκεί να τηρούνται οι αποστάσεις. Παράλληλα το υπουργείο προστασίας του πολίτη ανέλαβε τις φυλακές αντί για το υπουργειο δικαιοσύνης όπως συνηθίζεται στα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη, κάτι που αντανακλά την ολοκληρωτική κατεύθυνση της κυβέρνησης.

Ως άμεση συνέπεια στον χώρο των φυλακών, οι κρατούμενοι έχουν χάσει τα στοιχειώδη δικαιώματα τους, όπως πχ τα επισκεπτήρια ή οι άδειες, ενώ συνωστίζονται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό καθώς τα δικαστήρια και τα εφετεία αναβάλλονται λόγω πανδημίας οπότε εύκολα μπαίνει κανείς φυλάκή αλλά δύσκολα βγαίνει. Φυσικά, ενώ σε πολλές άλλες χώρες έχουν εφαρμοστεί νόμοι αποσυμφόρησης, εδώ το αστυνομικό κράτος προωθεί την αποσυμφόρηση μέσω θανάτων.

Σε αυτές τις συνθήκες ήρθε και το νομοσχέδιο του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη που μεταξύ άλλων κόβει μόνιμα τις άδειες των κρατουμένων (και όχι λόγω covid) ενώ δημιουργείται φωτογραφικός νόμος εναντίον του αγωνιστή της 17 Νοέμβρη Δημήτρη Κουφοντίνα προκειμένου να μεταχθεί από την αγροτική φυλακή που κρατούνταν προς δυσμενέστερες συνθήκες. Ο τελευταίος νόμος έχει καθαρά εκδικητικό χαρακτήρα και γι αυτό ακριβώς τον λόγο η εφαρμογή του έλαβε χώρα με πολλές παρατυπίες, καθώς ο Δημήτρης Κουφοντίνας προβλεπόταν να μεταχθεί στον Κορυδαλλό αλλά αντ’ αυτού τον πήγαν στον Δομοκό που αποτελεί άτυπη φυλακή τύπου Γ.

Η επιλογή του Δημήτρη Κουφοντίνα να σπάσει τον κρατικό τρόμο με απεργία πείνας μέσα σε αυτές τις συνθήκες και να μην ανεχτεί τις παρατυπίες σε βάρος του, δημιουργεί μια ρωγμή στην κρατική επέλαση. Αποτελεί όμως ένα κρίσιμο στοίχημα καθώς τα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης πιθανότατα τον θέλουν νεκρό τόσο για πολιτικούς όσο και προσωπικούς λόγους. Γι αυτό η επιλογή της απεργίας πείνας θέτει το κίνημα συνολικά προ των ευθυνών του και ταυτόχρονα σε τροχιά επαναδραστηριοποίησης. Η ζωή του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα εξαρτάται λοιπόν από την ανταπόκριση του κινήματος απέναντι στα διακυβεύματα της εποχής μας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ Π.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, Γ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ, Ν.ΜΑΖΙΩΤΗ, Β.ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ

Υ.Γ. Για να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στη πρόκληση της απεργίας πείνας αυτή τη δυσχερή περίοδο χρειάζεται αλληλεγγύη, προσαρμοστικότητα και φαντασία. Απαιτείται η συνεργασία, η επικοινωνία και ο συντονισμός κομματιών του κινήματος, αποκέντρωση και διάχυση των δράσεων με παράλληλη αξιοποίηση των όποιων ευνοϊκών συνθηκών της συγκυρίας. Αποτελεσματικότερη ως προς την αντιπληροφόρηση αλλά και δυσκολότερα ευάλωτη στη καταστολή και την κυβερνητική προπαγάνδα που συκοφαντεί κάθε συγκέντρωση ως εστίας μετάδοσης του covid.

Επίσης στην εποχή της διαμεσολάβησης της επικοινωνίας από πλήρως εχθρικά μέσα ενημέρωσης είναι απόλυτη ανάγκη ο λόγος μας να είναι σαφής και να μην αποκλίνει από τα προτάγματα και τις αξίες μας προς τη ρητορική του τυφλού μίσους γιατί έτσι συκοφαντείται δυσχεραίνοντας έναν ήδη πολύ δύσκολο αγώνα. Αντιθετα ο λόγος μας πρέπει να συνολικοποιεί τα ζητήματα και να συνδέει τα μέτωπα αμφισβήτησης απέναντι στο σύστημα εξουσίας σε μια συνολική κριτική που αγγίζει τους ανθρώπους που απευθυνόμαστε. Μόνο έτσι μπορούμε να στηρίξουμε έναν αγωνιστή σε ευάλωτη θέση.