Κείμενο της Mónica Caballero
ΝΑ ΜΠΗΞΟΥΜΕ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΑΡΚΑ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ
Η 8η Μάρτη αποτελεί και πάντα αποτελούσε μέρα μνήμης και αγώνα.
Υπάρχουν κάποιοι με εύθραυστη μνήμη, κάποιοι άλλοι απλώς την αγνοούν, και μερικοί τη λησμονούν πλήρως.
Η 8η Μάρτη αποτελεί μιαν απ’ τις πολλές ημερομηνίες όπου μνημονεύονται όσες κι όσοι έπεσαν μαχόμενοι, όσες κι όσοι δολοφονήθηκαν από χέρι κυρίαρχου · όμως, εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες αγωνιστικές ημερομηνίες, η συγκεκριμένη βασίστηκε αποκλειστικά σε γυναίκες.
Το 1908, μια ομάδα εργατριών οργανώθηκαν αυτόνομα για να αντιμετωπίσουν και να απαιτήσουν από τ’ αφεντικά τους να τερματιστούν οι συνθήκες δυστυχίας εντός των οποίων οριακά επιβίωναν, και τούτο το θάρρος και το κουράγιο τους τιμωρήθηκε μ’ ένα μεγάλο μακελειό.
Οι ισχυροί επεδίωκαν να λήξουν οι απεργίες και τα σαμποτάζ, επιβάλλοντας κλιμάκωση της αντιμετώπισής τους, ούτως ώστε να μην προσπαθήσει ξανά κανείς και καμιά να σπάσει ή να εμποδίσει την αλυσίδα της παραγωγής και του εμπορεύματος · για τ’ αφεντικά, η δολοφονία εργατριών και εργατών θ’ αποτελεί πάντα την οικονομικότερη και αποτελεσματικότερη επιλογή, καθώς υπάρχει πολύς φτωχός κόσμος.
Η 8η Μάρτη που γιορτάζεται ως και σήμερα, το οφείλει στον μόχθο και την επιμονή των τόσων ανθρώπων που δε λησμονούν τι συνέβη τη μέρα εκείνη, όσων από εμάς έχουν αφιερωθεί στην οικοδόμηση ανταγωνιστικών ατραπών ενάντια στη λογική του ετεροπατριαρχικού συστήματος, και είναι καίριας σημασίας να μη σταματήσουμε να θυμόμαστε όσες κι όσους πότησαν με δάκρυα και αίμα τα μονοπάτια της σύγκρουσης, καθώς διδασκόμαστε απ’ όσες κι όσους έζησαν πριν από εμάς, παίρνουμε μαθήματα από τις επιτυχίες και τα λάθη τους. Έτσι προβαίνουμε σε αποτελεσματικότερα χτυπήματα ενάντια σ’ αυτό το σύστημα τρόμου.
Λίγα χρόνια πριν, στην περιοχή όπου κυριαρχεί το χιλιάνικο κράτος, την 8η Μάρτη, σε κάποια σημεία, οι δρόμοι έλαβαν μαχητική χροιά. Τα λουλούδια και οι εορτασμοί της “μέρας της γυναίκας” έδωσαν τη θέση τους στις πέτρες, τις φωνές και τη φωτιά στα χέρια πολλών από τις ατομικότητες που δε χρειάστηκαν άδεια για να πλημμυρίσουν τους δρόμους.
Όμως, ενώ η εξεγερσιακή ηδονή θέριευε στις καρδιές πολλών, ξεκίνησαν να εξαπλώνονται στις διαδηλώσεις οι αστυνομικές/ρεφορμιστικές/σοσιαλδημοκρατικές πρακτικές, καταλήγοντας ακόμη και να καταστέλλονται συντρόφια που διέρρηξαν την κανονικότητα και την τάξη. Πολλά εξ αυτών δέχθηκαν επίθεση απ’ τη “μωβ αστυνομία”, καθώς η τελευταία οργανώνει, ελέγχει και ορίζει “το σωστό” για τις διαδηλώσεις της 8ης Μάρτη.
Και σε αυτό θα σταθώ εμφατικά: Δεν μπορεί να υπάρχουν απέναντί μας επιθέσεις δίχως απάντηση, ούτε και να δίνεται χώρος σε τέτοιες κατασταλτικές πρακτικές στους τόπους διεξαγωγής αγώνων. Είναι ένα πράγμα το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορετικές οπτικές και/ή μέθοδοι για το πώς κινούνται και/ή μάχονται οι ατομικότητες και οι συλλογικότητες – αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για τους έμφυλους αγώνες, για τους φεμινιστικούς αγώνες, κλπ. – είναι όμως κάτι τελείως διαφορετικό το να απαξιώνεις, να αστυνομεύεις, να καταστέλλεις ή να ρουφιανεύεις συντρόφια που οικειοποιούνται και/ή υποστηρίζουν πρακτικές πολιτικής βίας.
Ίσως υπάρχουν άτομα και ομάδες με τις καλύτερες προθέσεις, που στοχεύουν στο τέλος του καπιταλιστικού ετεροπατριαρχικού συστήματος, βασιζόμενοι σε μεταρρυθμίσεις των νόμων και συνταγματικές προσαρμογές · αυτές οι καλές προθέσεις όμως, όταν είναι βουτηγμένες στην αφέλεια, ενισχύουν μονάχα την κυριαρχία.
Εντοπίζουμε την ετεροπατριαρχία σε όλες μας τις σχέσεις, απ’ τις πιο ευρείες ως τις πλέον οικείες, οπότε κάθε πρωτοβουλία για την καταστροφή του σωβινιστικού εσμού οφείλει να γεννιέται και να πραγματώνεται από εμάς τις ίδιες και την πολυμορφία των δράσεών μας.
Το μονοπάτι της σύγκρουσης είναι μακρύ και δύσβατο, όμως αδιαμφισβήτητα είναι γεμάτο ομορφιά, η οποία αναδύεται απ’ τα αμέτρητα συντρόφια που δίνουν σάρκα και οστά στην αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη · αν εφαρμόσουμε τις δύο αυτές λέξεις στην καθημερινότητά μας γινόμαστε δυνατότερες και δυνατότεροι, δε χρειαζόμαστε κανέναν θεσμό μήτε διαμεσολαβητή, μονάχα συντρόφια χρειαζόμαστε.
Να μπήξουμε τα δόντια μας στη σάρκα της ετεροπατριαρχίας.
Όλοι οι μπάτσοι είναι εχθροί, ασχέτως χρώματος ή φύλου.
Monica Caballero Sepúlveda
Έγκλειστη αναρχική.
Ζωγραφιά της Mónica Caballero
Πηγή: Act For Freedom Now
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply