Δημόσια δήλωση για την έναρξη απεργίας πείνας
Προς τους λαούς, τα άτομα, τις κοινότητες και τα εδάφη σε αγώνα και αντίσταση.
Προς όσους επαναστατούν ενάντια σε αυτό το παρόν της καταπίεσης και της δυστυχίας.
Προς τις οικογένειες, τους φίλους μας, τους συνενόχους μας, τους συντρόφους και τους αγαπημένους μας σε όλο τον κόσμο.
Προς όλους:
Σήμερα, Δευτέρα 22 Μαρτίου, στις 00:00 στο Σαντιάγο της Χιλής, οι κρατούμενοι του κοινωνικού πολέμου:
– Mónica Caballero Sepúlveda στη γυναικεία φυλακή του San Miguel.
– Marcelo Villarroel Sepúlveda,
– Joaquín Garcia Chanks,
– Juan Flores Riquelme
– Juan Aliste Vega στο C.A.S, (όχι συμμετέχοντας στην απεργία, αλλά στηρίζοντας, δεδομένης της ιατρικής κατάστασής του στη φυλακή υψηλής ασφάλειας)
– Francisco Solar Dominguez, στο τμήμα μέγιστης ασφάλειας.
– Pablo Bahamondes Ortiz,
– Jose Ignacio Duran Sanhueza,
– Tomas González Quezada και
– Gonzalo Farias Barrientos, στις ενότητες 2 και 3 της φυλακής του santiago 1,
ξεκινάμε μια κινητοποίηση με χαρακτηριστικά απεργίας πείνας επ’ αόριστον:
- Κατάργηση του άρθρου 9 και η αποκατάσταση του άρθρου 1 του διατάγματος Νόμου 321.
- Απελευθέρωση του συντρόφου Marcelo Villarroel και όλων των ανατρεπτικών κρατουμένων, των αναρχικών, των κρατουμένων της απελευθέρωσης των Mapuche και των κρατουμένων της εξέγερσης.
Με απλό τρόπο, να μην ισχύει αναδρομικά η τροποποίηση του νόμου που ρυθμίζει την «υπό όρους ελευθερία (υπό όρους αποφυλάκιση κρατουμένου)». Και αυτό να είναι ξανά κεκτημένο δικαίωμα του φυλακισμένου ατόμου και όχι προνόμιο όπως ορίζεται από τον τωρινό νόμο, ο οποίος μετασχηματίστηκε μόνιμα σύμφωνα με το συμφέρον του κράτους που θέλει να κρατήσει απαχθέντες όσους αγωνίζονται ενάντια στην κανονικότητα του υπάρχοντος.
Αυτή η τροποποίηση του νόμου δυσχεραίνει σημαντικά την πιθανότητα πρόσβασης στην λεγόμενη «απελευθέρωση υπό όρους», καθυστερώντας την σε ορισμένες περιπτώσεις για δεκαετίες – επηρεάζοντας έτσι μεγάλο αριθμό κρατουμένων που βλέπουν την ποινή τους να γίνεται μόνιμη. Από την άλλη, η αναδρομική ισχύ του, αγνοεί την ίδια της τη νομιμότητα, τη νομιμότητα των αφεντικών αυτού του άρρωστου κόσμου, αποδεικνύοντας τη συνεχή χρήση πολιτικών-νομικών παρεκκλίσεων με τις οποίες θάβουν κάτω από τόνους τσιμέντου και μετάλλου φυλακής τους φτωχούς, επαναστάτες και τους αντιστεκόμενους.
Αυτή η άθλια πολιτική-νομική επιβολή αγγίζει και επηρεάζει άμεσα σήμερα τον σύντροφό μας Marcelo Villarroel Sepúlveda, ο οποίος με 2 μεγάλες περιόδους εγκλεισμού βρίσκεται φυλακισμένος για περισσότερα από 25 χρόνια για ενέργειες ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενέργειες που χρονολογούνται από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, της δεκαετίας του ’90 και του 2000. Και επειδή δεν ήταν αρκετές οι εκτεταμένες ποινές που του επιβλήθηκαν, αυτή τη φορά το κράτος νομοθέτησε και ενίσχυσε νέα νομικά πλαίσια, δίνοντας εγγύηση για την εφαρμογή των ποινών της παλιάς και σάπιας στρατιωτικής δικαιοσύνης, τροποποιώντας τις προθεσμίες υποβολής αιτήσεων του Marcelo που αντιστοιχούσαν στο 2019 ώστε να του επιτραπεί η υποβολή αίτησης το 2036, εφαρμόζοντας αυθαίρετα την κεκαλυμένη διαρκή φυλάκιση του, που στοχεύει να τον κρατήσει έγκλειστο για συνολικά περισσότερα από 40 χρόνια.
Από τον εγκλεισμό δεκαετιών, ετών και μηνών, από το χθες και το σήμερα, διάφορες γενιές συντρόφων τα έχουμε σπασμένα με οποιαδήποτε έννοια θυματοποίησης που θέλει τους απαχθέντες, ένα παθητικό υποκείμενο που υπόκειται συνεχώς στη βούληση αυτού που τους κρατάει και επιτεθόμαστε χρησιμοποιώντας τα σώματά μας ως πεδία μάχης και από εκεί παλεύουμε εξωτερικά και εσωτερικά την καθημερινή ζωή που μας επιβάλλεται από τον εγκλεισμό.
Το πέρασμα από τη φυλακή είναι μια επέκταση της επιλογής που έχουμε κάνει στη ζωή, όπου η συνειδητή πράξη για την ολικη απελευθέρωση επιδιώκει να προσδιορίσει την συγγένεια των ιδεών που αντικατοπτρίζονται σε ενέργειες, μάχες και αντιστάσεις ως αντιεξουσιαστική πρακτική. Αποφάσεις που ενσωματώνονται σε γεγονότα αντίστασης, εκεί είναι που βάζουμε το καλύτερο από το καθένα μας: άτομα, πυρήνες, συμμορίες, συλλογικές και ανταγωνιστικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση του κράτους και των μηχανισμών καταστολής ελέγχου και θανάτου, ως εργαλείου ελέγχου και συστηματικής καταπίεσης της ζωής.
Εδώ μέσα στα τείχη σας, είμαστε απείρως μακριά από την ήττα, πολύ λιγότερο μόνοι/ες, όπως θα θέλατε. Συνεχίζουμε να είμαστε ανυπότακτοι/ες, ελεύθεροι/ες και αξιοπρεπείς.
Σήμερα αγωνιζόμαστε ξανά με τα σώματά μας ως όπλα ενάντια σε εκείνους που θέλουν να φυλακίσουν και να θάψουν κάτω από το τσιμέντο την εξέγερση, την αξιοπρέπεια, την αγάπη και την αλληλεγγύη. Η εξουσιαστική αστυνομική κοινωνία δημιούργησε την πανοπτική φυλακή όπου ιστορικά, έχει φυλακίσει όσα άτομα επαναστατούν ενάντια στη λεγόμενη κοινωνική ειρήνη, δημιουργώντας δομές τιμωρίας που επιδιώκουν σωματικό και διανοητικό έλεγχο, επιδιώκοντας τον περιορισμό του ατόμου, μέσω του φόβου της βίας της απομόνωσης και της φυλάκισης. Αλλά καμία φυλακή, ούτε μεγίστης ή υψίστης ασφάλειας, ούτε με τους περιφραγμένους τοίχους, τα κάγκελα με τους ένοπλους φρουρούς, δεν θα μπορέσει να υποτάξει όσες/ους έχουν αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή τους στην υπόθεση της ολικής απελευθέρωσης.
Αυτά τα τείχη δεν θα μπορέσουν ποτέ να σιωπήσουν τα όνειρά μας, και ακόμη λιγότερο θα μπορέσουν να σταματήσουν την ανεξέλεγκτη παλίρροια των ανυπότακτων υπάρξεων που ενώνονται και ορμούν ενάντια σε κάθε είδος κυβέρνησης.
Επίσης, θέτουμε ως άμεσο και επείγον το ζήτημα του τέλους της προληπτικής φυλάκισης ως τιμωρητικό μέσο εναντίον εκείνων που κατηγορούνται για ενέργειες στο πλαίσιο μόνιμης εξέγερσης, αρνούμενοι το υποτιθέμενο τεκμήριο αθωότητας κατά τη διάρκεια μιας έρευνας.
Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζονται ως ένοχοι, και τους επιβάλλονται εκτεταμένες προληπτικές φυλακίσεις που διαρκούν ακόμη και μέχρι τη στιγμή της καταδίκης ή την ολοκλήρωση της ποινής.
Απορρίπτουμε επίσης την τρέχουσα ισχύ των καταδικαστικών αποφάσεων της ναζιστικής φασιστικής στρατιωτικής δικαιοσύνης της Χιλής, οι οποίες διαμορφώθηκαν υπό βασανιστήρια και σε διαδικασίες χωρίς δικαίωμα υπεράσπισης, και αποδοκιμάστηκαν ευρέως σε διεθνές επίπεδο, κατά τη διάρκεια δεκαετιών στις οποίες ο Marcelo Villarroel και ο Juan Aliste δικάστηκαν και καταδικάστηκαν.
Αν και το 2010 η Χιλή, λόγω διεθνούς πίεσης, τροποποίησε την δυνατότητα δίωξης πολιτών από στρατιωτικούς εισαγγελείς, οι προηγούμενες καταδίκες, και ιδίως εκείνες της δεκαετίας του 1990, παραμένουν σε ισχύ παρά την εκτεταμένη κριτική και τη διεθνή απόρριψη. Ακόμη, δεν αγνοούμε αλλά συμπαραστεκόμαστε στο αίτημα των Mapuche να εφαρμόσει τη Σύμβαση 169 της ΔΟΕ για την κατάσταση των Peñi και Lamngen που φυλακίστηκαν στον αγώνα.
Αυτή η από κοινού κινητοποίηση είναι η συνέυρεση μεταξύ διαφορετικών πρακτικών και άτυπων τάσεων που βρίσκονται στη φυλακή ως μια ζωντανή συνέχιση της μακράς συλλογικής αντίστασης και είναι επίσης μια ανοιχτή έκκληση σε όλα τα περιβάλλοντα αλληλεγγύης και σε όλους εκείνους που θέτουν τους εαυτούς τους ενάντια στη φυλακή και την καταπίεση, να γίνουν ενεργό μέρος αυτού του αγώνα που ανήκει σε όλους, και ενθαρρύνουμε κάθε είδους πρωτοβουλίες με ό, τι είναι διαθέσιμο και από οπουδήποτε, θέλοντας να επιτύχουμε σε αυτή τη νέα κινητοποίηση που ξεκινάμε ως απαραίτητο και επείγον βήμα στον αγώνα ενάντια στις φυλακές.
Εν μέσω αυτής της χιονοστιβάδας των περιορισμών που επικαλούνται την πανδημία σε διεθνές επίπεδο, καλούμε επίσης όλες τις συγγενικές εκφράσεις σε όλο τον κόσμο να εκφραστούν όπως καθεμία μπορεί και θέλει, χρησιμοποιώντας τη φαντασία ως το μόνο όριο.
Αγκαλιάζοντας όλους/ες τους/τις φυγάδες, τους/τις αξιοπρεπείς κρατούμενους/ες που πολεμούν, όλες τις οικογένειες που αντιστέκονται, με ανατρεπτική, αυτόνομη, ελευθεριακή, αναρχική και εξεγερτική μνήμη.
Με όλα τα αδέρφια και τα συντρόφια που έχουν πέσει στη μάχη.
Όσο υπάρχει εξαθλίωση θα υπάρξει εξέγερση !
Θάνατος στο κράτος και ζήτω αναρχία!
Υφαίνοντας δίκτυα, πολλαπλασιάζοντας την συνενοχή, προωθείται η εξεγερτική και ανατρεπτική επίθεση
Ούτε ένοχοι ούτε αθώοι, μόνιμη εξέγερση !
Ενάντια σε κάθε εξουσία, αυτοάμυνα και αλληλεγγύη !!
Για την επέκταση της αλληλεγγύης στους κρατούμενους του κοινωνικού πολέμου, της εξέγερσης και της απελευθέρωσης του Μαπούτσε !!!
Να εκραγούν οι φυλακές!
Για την κατάργηση του άρθρου 9 και την αποκατάσταση του άρθρου 1 του διατάγματος 321
Ο Marcelo Villarroel και όλοι οι ανατρεπτικοί κρατούμενοι, οι αναρχικοί, οι κρατούμενοι της εξέγερσης και της απελευθέρωσης των Mapuche: Στο δρόμο!!
Monica Caballero Sepúlveda
Marcelo Villarroel Sepulveda
Joaquin Garcia Chanks
Juan Flores Riquelme
Juan Aliste Vega
Francisco Solar Domínguez
Pablo Bahamondes Ortiz
Jose Duran Sanhueza
Tomas González Quezada
Gonzalo Farias Barrientos
Μέχρι να καταστρέψουμε τον τελευταίο ανάχωμα της κοινωνίας φυλακής!
Μέχρι την ολική απελευθέρωση !!
Πηγή: Athens Indymedia
Leave a Reply