Στη μνήμη του αναρχικού συντρόφου μας, Mauricio Morales… 2009-2021

Γράμμα του Sergio Maria Stefani για τα 4 χρόνια από το θάνατο του Mauricio Morales

Για να τελειώνουμε με τη λατρεία των πτωμάτων

Πριν από τέσσερα χρόνια ο Mauri πέθανε, ενώ η τροχιά του αγώνα που διάλεξε συνεχίζει αταλάντευτη. Την αστραπή της έκρηξης, η οποία δυστυχώς χτύπησε αυτόν αντί για του εχθρούς για τους οποίους προοριζόνταν, ακολούθησε ο κεραυνός που ταρακούνησε τα πνεύματα όλων μας, εμείς οι αδερφοί και οι αδερφές του διασκορπισμένοι στον κόσμο και κινητοποιημένοι από το ίδιο πάθος καταστροφής του υπάρχοντος.

Η χαρά που ξεχύνεται πάντα όταν ανακαλύπτεις μια συντροφική καρδιά, πνίγηκε από τη συνείδηση του γεγονότος πως αυτή η καρδιά δε θα αντλεί πια αίμα και οργή. Ο Mauri δεν ήταν ο πρώτος που πέθανε λόγω της απόφασής του να μη διαχωρίζει τη σκέψη από την πράξη, δε θα είναι δυστυχώς ούτε ο τελευταίος, αλλά εγώ νομίζω πως η θλίψη δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να τον θυμόμαστε. Μέσα σε αυτά τα χρόνια που πέρασαν, ο Mauri δεν αφέθηκε να σαπίσει μέσα στον τάφο αλλά συνέχιζε να ζει και να μάχεται μέσα απο κάθε επίθεση, άσχετα με το αν ήταν αφιερωμένη σε αυτόν ή όχι. Οι φλόγες εξαπλώνονται όσο υπάρχει καύσιμο, έτσι ώστε η χαρά του να μη μπορεί να σβήσει μέχρι να χτυπήσουμε τον εχθρό διαρκώς και οι δράσεις είναι το οξυγόνο που θρέφει τις φλόγες, πριν τα τόσα πολλά λόγια πνίξουν και μειώσουν τη μικρή σπίθα μέχρι να τη σβήσουν.

Ας μην καταλήξουμε στη λατρεία των πτωμάτων, ας μη συντρίψουμε τα σώματα των αδερφών μας κάτω από μέτρα γης και ας μη μπερδευτούμε από τα μαρμάρινα μνημεία, με τα οποία νομίζουν κάποιοι ότι τους τιμούν, αλλά αντίθετα ας συλλήσουμε τους τάφους, όπως ο Ραβασόλ, για να πάρουμε πίσω στα χέρια μας τα μαχαίρια, τους πυροκροτητές, τα πιστόλια και το μπαρούτι που μπορούν ακόμα να χτυπήσουν τον εχθρό παρά να τα αφήσουμε να σκουριάσουν και να παραδοθούν μουχλιασμένα στη μνήμη.

Ας αντικαταστήσουμε τη μνήμη με την εικονοκλαστική οργή. Ας σταματήσουμε να περιμένουμε ένα μέλλον που δε θα έρθει ποτέ και να γιορτάζουμε ένα παρελθόν που έχει αρχίσει ήδη να ζέχνει όπως ο αποπνικτικός αέρας ενός μουσείου. Υπάρχει ένα παρών που πρέπει να φλέγεται από το πάθος μας. Ας εμπιστευθούμε τη μνήμη του Mauri στα χέρια μας και ας ταρακουνήσει ο κεραυνός μας τους εχθρούς, στο άκουσμα της ηχούς του γέλιου του.

Sergio Maria Stefani

Σημείωση του μεταφραστή στα αγγλικά:

O Sergio Maria Stefani βρίσκεται φυλακισμένος στην Ιταλία μαζί με αρκετούς άλλους στο πλαίσιο της επιχείρησης Ardire που εκπόνησε το κράτος μετά τον πυροβολισμό του Roberto Adinolfi. Περισσότερα γραπτά του και πληροφορίες για τη φυλάκισή του μπορούν να βρεθούν εδώ και εδώ.

*

Γραμμα του Nicola Gai για τα 4 χρόνια από το θάνατο του Mauricio Morales

Για μια μονάχα ώρα μανιασμένης αναρχίας

Η αστραπή που πριν τέσσερα χρόνια φώτισε τη νύχτα της χιλιανής πρωτεύουσας και εμπόδισε τον Mauri να εκτελέση την πράξη του έκανε εμφανή σε όλους μας την ομορφιά και τη δύναμη που ενυπάρχουν στον αγώνα για την αναρχία. Τίποτα δε μπορεί να μας δώσει περισσότερη χαρά και ευχαρίστηση από το άναμμα του φυτιλιού του μηχανισμού που πρόκειται να χτυπήσει το μέρος όπου εκπαιδεύονται οι δήμιοι που θα βασανίσουν τους φυλακισμένους αδερφούς και αδερφές μας.

Μόνο εκείνη τη στιγμή που η τάση μας για ελευθερία ενώνεται πάλι με τη δράση,καταφέρνουμε να βιώσουμε την αναρχία στο εδώ και στο τώρα. Δυστυχώς το όνειρο που κουβαλάμε στις καρδιές μας παραείναι μεγάλο για να αποφύγουμε τον κίνδυνο να βρεθούμε μπροστά στον τερατώδη τοίχο της εξουσίας, που ορθώνεται προστατεύοντας το κράτος και το κεφάλαιο. Όταν βάζουμε τη ζωή μας στο παιχνίδι, αναπόφευκτα, καταλήγουμε να αντιμετωπίζουμε τη σκληρότητα που ενυπάρχει στον αγώνα: φυλακή ή θάνατος.

Όλα αυτά δεν πρέπει να μας φοβίζουν, αλλά αντίθετα πρέπει να δυναμώνουν τη συνείδηση και την αποφασιστηκότητα μας να συνεχίσουμε με χαρά την επίθεση στο υπάρχον. Γι’αυτό μπορούμε να επιβεβαιώσουμε χωρίς ρητορίες πως ο Mauri συνεχίζει να ζει μέσα από όλες τις επιθετικές δράσεις.

Κουράγιο και δύναμη σε όλους τους συντρόφους που ανώνυμα χτυπούν το κράτος και το κεφάλαιο, κουράγιο και δύναμη σε εκείνους που δίνουν ένα όνομα στην οργή τους, κουράγιο και δύναμη σε αυτούς που δίνουν ζωή στην ΑΑΟ/ΔΕΜ. Θα δδώσουμε σώμα και ψυχή στη μαύρη διεθνή, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος να καταστρέψουμε.

Ζήτω η Αναρχία!

Nicola Gai

Σημείωση του μεταφραστή στα αγγλικά:

Ο Nicola Gai βρίσκεται φυλακισμένος στην Ιταλία και κατηγορείτε για τον πυροβολισμό του Roberto Adinolfi μαζί με τον Alfredo Cospito. Περισσότερα γραπτά του και πληροφορίες για τη φυλάκισή του μπορείτε να βρείτε εδώ και εδώ.

*

Γράμμα του Alfredo Cospito για τα τέσσερα χρόνια από το θάνατο του Mauri

Όταν διάβασα τα νέα του θανάτου του Mauri, την καταλάθος έκρηξη του μηχανισμού που κουβαλούσε, ήταν ένα χτύπημα στην καρδιά, ακόμα και αν δεν τον ήξερα, ακόμα και αν δεν τον είχα δει ποτέ, αντιλήφθηκα ενστικτωδώς πως περπατούσε στο ίδιο μονοπάτι με εμένα.  Τις μέρες που ακολούθησαν, οι δράσεις, οι συγκρούσεις, η έξωση του σπιτιού που έμενε, η οργισμένη του κηδεία.

Η μνήμη μου γύρισε σε παλιότερες μέρες που ήμουν φυλακισμένος, πριν μερικά χρόνια, όταν με μια αίσθηση ανικανότητας έλαβα τα νέα για το θάνατο του Baleno*. Και τότε υπήρχαν συγκρούσης, οργισμένη κηδεία, ο θάνατος της Sole και τότε ήταν χτύπημα στην καρδιά αλλά εκείνη την εποχή είχα την αίσθηση πως ήμουν ανυπεράσπιστος, ανίκανος. Σήμερα έχω αφήσει πίσω αυτήν την αίσθηση της ανικανότητας, τώρα ξέρω τι να κάνω. Ξέρω ακριβώς τι ένιωσε ο Mauri τις στιγμές πριν το θάνατό του. Την αδρεναλίνη, την ευτυχία της συνειδητοποίησης των επιθυμιών μέσα από τη δράση, την αντίσταση σε αυτό το σκατένιο σύστημα με οποιοδήποτε καταστροφικό μέσο. Δεν ήταν ένας απαίσιος θάνατος. Σίγουρα θα ήταν όμορφα αν ζούσε για να χτυπά, να χτυπά ξανά και ξανά…αλλά σε κάθε περίπτωση είναι η μοίρα που έχουμε διαλέξει για τους εαυτούς μας.

Σήμερα αυτή η χαρά ζει ξανά μέσα σε κάθε ατομικότητα που οπλίζει τα χέρια του ενάντια στην εξουσία που γίνεται δυνατότερη μέρα με τη μέρα, στη σταδιακή και συνεχή εξάπλωση της μαύρης διεθνούς, στους δεκάδες πυρήνες της FAI που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε όλον τον κόσμο, στο χαμόγελο εκείνου που μόλις άναψε το μπαρούτι. Ο Mauri ζει μέσα στις δράσεις. Δεν υπάρχει γυρισμός.

Alfredo Cospito

Σημειώσεις του μεταφραστή στα αγγλικά:

1 Η Sole και ο Baleno (Maria Soledad Rosas and Edoardo Massari), είναι δύο αναρχικοί που κατηγορήθηκαν για οικοτρομοκρατικές ενέργειες στου αγώνες του No TAV στο Τορίνο τη δεκαετία του 90 μαζί με τον Pelissero. Οι Sole και Baleno αυτοκτόνησαν στη φυλακή.

2 Ο Alfredo Cospito βρίσκεται φυλακισμένος στην Ιταλία και κατηγορείται για τον πυροβολισμό του Roberto Adinolfi μαζί με το Nicola Gai. Περισσότερα κείμενα και πληροφορίες για την φυλάκισή του εδώ και εδώ.

*

Λογια του Juan Aliste, τέσσερα χρόνια από το θάνατο του Mauri

Πρέπει κάποιος να έχει κουφή ψυχή, να είναι τυφλός, ένας yanacona ή ένας déclassé για να μην αναγνωρίζει πως περνάμε μπροστά από μια κοινωνική ιερά εξέταση του κεφαλαίου και της αστυνομικής τάξης.

Αυτή η κοινωνική ιερά εξέταση λειτουργεί με πλήρη ικανότητα, έχοντας στη διαθεσή της καταπιεστικούς μηχανισμούς και δυνάμεις. Επομένως οι ζωές μας υποβιβάζονται στον τόνο της αποξένωσης και της νοθρώτητας. Το παροδικό αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι να έχουν συνηθίσει να υπακούν χωρίς να έχουν τη δυνατότητα της έκπληξης, χωρίς χρόνο για αναστοχασμό και περιορισμένοι από άποψη δράσης.

Η ρήξη με το καθεστώς, επιβεβλημένο ως μορφή ζωής, μας δίνει το οξυγόνο για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και επομένως να γίνουμε οι πρωταγωνιστές στην αντίσταση κοιτώντας με μάτια λαμπερά και γεμάτα ελευθερία τον ορίζοντα του αδύνατου, που περνά από όσα έχουμε: αγάπη, τρυφερότητα, οργή.

Σα λαικοί μαχητές, με τα όπλα στο ένα χέρι, βιβλία και επαναστατικά συνθήματα στο άλλο, με την ιδέα της ελευθερίας στο μυαλό, με τη διαρκή εξέγερση στις πράξεις μας, με τα αστέρια και τις αγάπες μας στην καρδιά.

Στην απόφαση/δράση, όλοι οι Mauricio, όλοι οι Norma είναι πάντα παρόντες.

Πάντα!

Όσο υπάρχει δυστυχία, θα υπάρχει Εξέγερση

Juan Aliste

Εξεγερτικός κρατούμενος

Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας, Χιλή

Μάιος 2013

Σημείωση του μεταφραστή στα αγγλικά:

Στην  αυτοκρατορία των Ίνκας, η λέξη yanacona αναφερόταν σε εκίνους που υπηρετούσαν τις ελίτ. Κατά την κατάκτηση από τους Ισπανούς, οι yanaconas συμμάχησαν με τους κονκισταδόρες. Αποφάσισα να αποφύγω την ελαφρά αλλοίωση του όρου σε οικιακό σκλάβο, που στις ΗΠΑ έχει παρόμοια πολιτική σημασία, αλλά μια λιγότερο έντονη ιστορική βάση.

*

Μερικά λόγια από το Conspiración Ácrata στη μνήμη του Mauricio

«Ο Ήρωας της ζωής πηγαίνει προς το Θάνατο συνοδευόμενος από την τραγικά θριαμβική πορεία του δυναμίτη και με λουλούδια γύρω απ’ το κεφάλι. Ναι, όποιοσδήποτε επιθύμησε και μπόρεσε να ζήσει σαν Εξεγερμένος και Ήρωας θέλει η ελευθερία να καίει με μια όμορφη φλόγα αναμμένη από τη μεγαλύτερη αμαρτία ώστε το πρελούδιο του θανάτου να μην είναι τίποτα άλλο από ένα γλυκό και μελαγχολικό ποιήμα…»

Γραμμένο από τον Renzo Novatore για τον φίλο του Bruno Filippi, που πέθανε μεταφέροντας έναν εκρηκτικό μηχανισμό.

Εδώ από τη γη του Μεξικού, θυμόμαστε το σύντροφο Mauricio Morales που έζησε 27 χρόνια αγώνα και Αναρχίας. Έζησε πραγματικά, γιατί έζησε ελεύθερος  έξω από τα όρια και τις επιβεβλημένες νόρμες, χλευάζοντας τα κακόγουστα κοινωνικά οικοδομήματα, φτύνοντας τις φυλακές, τα κάγκελά τους και τους αλαζονικούς τους νόμους. Έζησε περισσότερο από κάποιον που έζησε 100 χρόνια, με φυλακισμένο το μυαλό και το σώμα, περισσότερο από εκείνον που ζει μια ζωή υπακούοντας.

Η ζωή δεν αξίζει τίποτα εάν κάποιος δε ζει ελεύθερος, αν μόνο αναπνέει, μόνο για να δουλεύει και να ξοδεύει. Η ζωή δεν είναι ζωή αν κάποιος δε ζει πολεμώντας ενάντια στην κυριαρχία, αν κάποιος  δεν επιταχύνει από μόνος του το ρυθμό που η καρδιά του αντλεί αίμα στην καρδιά του, στις σκέψεις του. Η ζωή δεν είναι ζωή αν κάποιος κρατάει το μαχαίρι της απελευθέρωσης κρυμμένο στο φέρετρο του εμπορεύματος. Πρέπει να το ελευθερώσει, να το χρησιμοπιήσει, να καρφώσει με αυτό χίλιες και μία φορές την κοιλιά της εξουσίας, κοιτάζοντας την στα μάτια, πρόσωπο με πρόσωπο, μέχρι την τελευταία της ανάσα.

Ένας πολεμιστής που ζει ελεύθερος, που ζει την Αναρχία μέρα με τη μέρα, που δίνει τα πάντα στον αγώνα, δε ξεχνιέται. Δε μπορεί να ξεχαστεί. Εμείς δε θα τον ξεχάσουμε.

Θάνατο στην κοινωνία-φυλακή και τους φρουρούς της!

Με τη μνήμη για όπλο

Conspiración Ácrata

*

Γράμμα για τον Mauri απο τον Braulio Durán, από τη φυλακή

Λόγια για το σύντροφο Mauri,

όπου και αν είσαι, από τον Braulio Durán.

Εξαιτίας της κατάστασης στην οποία βρίσκομαι, δεν είχα την ευκαιρία να γράψω ένα γράμμα ή ένα κείμενο, αλλά αυτή τη στιγμή μου ήρθε αυτό στο κεφάλι και εύχομαι μόνο και επιθυμώ να είναι καλά ο σύντροφος και το ”πνεύμα” σου, αν υπάρχει,  να συνεχίζει να είναι όσο αδάμαστο όσο ήταν πάντα.

Αλήθεια δεν ξέρω αν μπορείς να με ακούσεις ή να με νιώσεις. Αλλά στην καρδιά μου επιθυμώ να είναι έτσι.

Ακόμα θυμάμαι τότε που έμαθα τα νέα και πραγματικά με σημάδεψαν, αφού θεωρώ πως μια ελεύθερη και άγρια ατομικότητα δε θα έπρεπε να πεθαίνει ποτέ, αλλά δυστυχώς αυτά τα πράγματα δεν είναι στα χέρια μας και δε μπορούμε να αλλάξουμε τον κύκλο, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλω να ξέρεις πως σε θυμάμαι σαν κάτι όμορφο και πως οτιδήποτε έζησε ή ένιωσες το έζησα και γω καθώς αυτή τη στιγμή δε μπορώ δυστυχώς να κάνω αυτά που θέλω.

Ξέρω πως δε γνωριζόμαστε και πως σίγουρα δεν ήξερες ποτέ για μένα, αλλά αυτό δεν έχει σημασία αφού μας ενώνει μόνο η επιθυμία να δούμε το περιβάλλον μας ελεύθερο και αδάμαστο.

Δε ξέρω αν το ξέρεις, άλλα θέλω να σου πω πως οι σύντροφοι σε όλο τον κόσμο σε σέβονται και σε θυμούνται και πως η απουσία σου σίγουρα τους πληγώνει την καρδιά και αν δεν είχες σκεφτεί ποτέ ότι θα σε θυμούνται ως κάπιον δυνατό, αφού  βέβαια ότι έκανες απλά λόγω του ατομικισμού σου και όχι για τη δόξα, αλλά στη ζωή υπάρχουν πράγματα που δε θέλαμε να γίνουν.

Φρόντισε καλά τον εαυτό σου και κυνήγησε τις επιθυμίες σου, όπως έκανες πάντα, και θυμήσου πως παρ’ όλο που δε γνωριζόμαστε, συνεχίζουμε, σταθερά και με τα κεφάλια ψηλά (και φλεγόμενα μπουκάλια στα χέρια).

Μη ξεχνάς ποτέ πως είμαστε για πάντα ανώνυμοι και ανάμεσα στις σκιές, κρυβόμαστε στις ταράτσες περιμένοντας την κατάληλη στιγμή για να επιτεθούμε. Σου στέλνω δυνατά φιλιά και αδάμαστες αγκαλιές, ελπίζοντας πως θα τα λάβεις.

Με ειλικρίνια,

Braulio Durán

Straight Edge αναρχικός κρατούμενος

Για την καταστροφή της φυλακής

Υ.Γ. Χαιρετισμούς στους συντρόφους που μένουν όρθιοι, ότι και αν συμβεί. Σας στέλνω μια σφιχτή αγκαλιά και ελπίζω στο (μη-) μέλλον να δούμε ο ένας τον άλλον και να γελάσουμε. Για τώρα, θα παραμείνω σταθερός και αντιστεκόμενος και θα διακυρήττω την αλληλεγγύη μου σε αυτούς που είναι στη φυλακή, εκεί στο νότο

Δύναμη

Και ζήτω η Αναρχία!!!

Μετάφραση Parabellum, Πηγές 1,2,3,4,5,6