Η συντρόφισσα Natascia Savio που βρίσκεται τώρα στην φυλακή της S. Maria Capua Vetere ξεκίνησε απεργία πείνας στις 16 Ιούνη. Μετά από μια πρώτη ενημέρωση έστειλε απ τη φυλακή το κείμενό της σε σχέση με την απεργία.
– E MENO MALE CHE IN CAMPANIA SE MAGN’ BBUONO! (Πάλι καλά που στην Καμπάνια τρώμε καλά!)
Γειά σας παιδιά!
Δυο λόγια για μια γρήγορη ενημέρωση.
Χωρίς να χαθεί ούτε λεπτό, την νύχτα που ακολούθησε την τελευταία μέρα προκαταρκτικής ακροαματικής διαδικασίας της υπόθεσης Scintilla, με έβαλαν ξανά στο αεροπλάνο για να με ξαναστείλουν σε αυτό το απαίσιο σκατομέρος, το S. Maria Capua Vetere. Ήξερα πως η μεταγωγή στο βορρά ήταν μονάχα για προσωρινή κράτηση, αλλά ειλικρινά πίστευα ότι θα είχα λίγο χρόνο ακόμα, όπως αϕελώς πίστευα ότι θα διάβαζαν και τις διάϕορες αιτήσεις που παρουσίασα εγώ και ο δικηγόρος μου, για την εκ νέου μεταγωγή μου. Από τη μέρα που με μετέϕεραν εδώ, τρεις μήνες πριν, σταμάτησε η ορθή επικοινωνία μου με τον δικηγόρο μου: τα επισκεπτήρια επαναλειτουργούν, οπότε πλέον σταμάτησαν οι βιντεοκλήσεις και οι κλήσεις στην νομική υπεράσπιση κατόπιν αίτησης, έτσι οι κλήσεις που επιτρέπονται είναι μια τον μήνα και για 10 λεπτά, ακόμα και για τους κατηγορουμένους που κρατούνται ενόψει της δίκης τους, και ακόμα και για όποιον-α βρίσκεται 1.000 χιλίομετρα από την έδρα του δικαστηρίου του ή από τον τόπο κατοικίας του.
Στη διακριτική του ευχέρεια, ο διευθυντής μπορεί να χορηγήσει έκτακτο δεύτερο τηλεϕώνημα κατά τη διάρκεια του ίδιου μήνα, αλλά ϕυσικά, δεν υποχρεούται να το πράξει, και σε καμία περίπτωση τα τηλεφωνήματα δεν επιτρέπεται να υπερβούν τα δύο τον μήνα. 20 λεπτά το μήνα, σε ένα αποπνηκτικό δωματιάκι, ώρα και μέρα που εκείνοι καθορίζουν, και εσύ να εύχεσαι ότι θα πετύχεις τον συνήγοροσου στο γραϕείο του.
20 λεπτά το μήνα, από ενάμησι μήνα πριν ξεκινήσει το δικαστήριο μέχρι σήμερα που η διαδικασία έχει σχεδόν τελειώσει. Απομένουν δύο ακροάσεις, πριν από το κατηγορητήριο, 2 ακροάσεις στις οποίες θα έπρεπε να αιτηθούν και εξεταστούν η έϕεση και έϕεση επί της έϕεσης, και να αιτιολογηθούν οι λόγοι αυτών των εϕέσεων, κάτι που όπως ϕαίνεται θα αναγκαστώ να το κάνω εγώ μόνη μου. Με λίγη καχυποψία, θα έλεγε κανείς ότι κάνουν ότι μπορούν για να εμποδίσουν την «αξιοπρεπή» άμυνα μου… ή μάλλον: οποιαδήποτε άμυνα μου… Δεν είναι ποτέ αργά το μεγάλο και νοσηρό γραϕειοκρατικό κάστρο της εισαγγελίας να αρχίσει να τρίζει. Καλύτερα λοιπόν να γίνει τώρα που η πιθανότητα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου στην δικαστική αίθουσα, έχει μειωθεί στο ελάχιστο. Δεν θα σταθώ στο πως η τηλεδιάσκεψη ήρθε και έδεσε με αυτή την στρατηγική, γιατί αυτό έχει ήδη εξηγηθεί αρκετά (ίσως βέβαια όχι αρκετά). Όπως μάθαμε, πολλές ϕορές οι αρνητικές σκέψεις είναι και οι σωστότερες. Από τις 20 μέρες που πέρασα στο Vigevano τις 15 τις πέρασα σε καραντίνα και μία στο δικαστήριο, και τις άλλες δύο να μαζεύω τα πράγματα μου κατόπιν αϕίξεως και ενόψη αναχώρησης… Εν ολίγοις, δεν είχα ούτε αυτή τη ϕορά την ευκαιρία να μιλήσω με τον δικηγόρο, αϕού σε καραντίνα δενμπορούσα να δεχθώ επισκέψεις. Περιττό να πω ότι είμαι πάλι σε καραντίνα.
Με λίγα λόγια, στο δια ταύτα: έχοντας πλήρη επίγνωση της τιμωρήτικής (και προληπτικής;) στρατηγικής που η υπηρεσία των ϕυλακών εϕαρμόζει εναντίον μου, και ταυτόχρονα έχωντας μπουχτίσει από θυμό και αηδία, αποϕάσισα ότι, αϕού δεν μου παρέχονται πλέον τα μέσα για μια σοβαρή άμυνα στην εκδικητική λογική τους, έχω τουλάχιστον την ευκαιρία να μην τους αϕήσω να το κάνουν με τη συνεργασία μου. Μόλις μουανακοινώθηκε η επιστροϕή μου στην ϕυλακή τις 16.06.21 στις 18.00, ανακοίνωσα αμέσως ότι ξεκινώ απεργία πείνας επ’αορίστου. Το ξέρω πωςαυτή η επιλογή εναντιώνεται στη διεύθυνση της ϕυλακής, εγώ όμως σεαυτό το κωλομέρος δεν θα βάλω άλλη μπουκιά στο στόμα μου. Κρίμακιόλας, γιατί οι συγκρατούμενες ϕτιάχνουν πίτσες… αλλά η δική μου όρεξη έχει ϕύγει!
Μέχρι σήμερα κανένα γιατρός δεν με έχει επισκεϕτείούτε και ζυγίσει.
Στις γυναίκες που έχω γύρω μου ϕαίνεται περίεργο, “είναι τρελό!” μου λένε, κι από την άλλη υπάρχει κόσμος εδώ που κινδυνεύει να μην τελειώσει ποτέ η ποινή του και έχει συνηθίσει αυτή την κατάσταση… Αλλά αυτό είναι μια άλλη σηζήτηση.
Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς δενσταματήσατε ποτέ να σκέϕτεστε την απομόνωση και τη διάλυση… Λυπάμαιπου δεν είμαι σε θέση να συνεισϕέρω με νέες ή “καινοτόμες” ιδέες, αλλάαυτή τη στιγμή, όταν αποϕάσισα με γερό στομάχι να αναλάβω αυτή τη νέαπρόκληση, δεν μπόρεσα να σκεϕτώ τίποτα καλύτερο από το να χρησιμοποιήσω ξανά το σώμα μου,με την απεργία πείνας.
Σας έγραψα αυτά τα λόγια στα γρήγορα, στην παλίρροια του συναισθήματος αυτού, τηςαπόλυτης απέχθειας που ένιωσα κοιτάζοντας αυτούς τους σκατένιουςτοίχους. Ελπίζω να μην τα είπα μπερδεμένα.
Μια δυνατή αγκαλιά σε όλους σας!
Με την κοιλιά αδειανή μα το κεϕάλι ψηλά.
Χαιρετισμούς και Αναρχία
Nat
Πηγή: Athens Indymedia
Leave a Reply