Ξημερώματα Τετάρτης 23/06 πετάγομαι από το κρεβάτι ακούγοντας να ουρλιάζεται το επώνυμο μου και αντικρίζοντας μέσα από τις γρίλιες έναν όχλο κουκουλοφόρων με πολιτικά να ανεμίζει τα όπλα του και να χτυπιέται στην καγκελόπορτα φωνάζοντας μου να βγω έξω ενώ ακούγονταν παράλληλα δυνατοί κρότοι. Δεν είχα τον χρόνο να αντιληφθώ περί τίνος επρόκειτο και τι ήθελε αυτή η συμμορία από εμένα αλλά και να τον είχα πάλι δεν θα μπορούσα να φανταστώ. Μέσα σε λίγες στιγμές είχαν σπάσει το παράθυρο και βρισκόμουν στα γόνατα δεμένος πισθάγκωνα πλάι στην σύντροφο μου, η οποία βρισκόταν εκείνες τις μέρες στο σπίτι μου. Ταυτότητες, ένταλμα ή οτιδήποτε γενικότερα που να αποδεικνύει την νομιμότητα της εφόδου ουδέποτε μας επιδείχτηκε, αρκέστηκαν μονάχα να μας υποδείξουν έναν τύπο με καλυμένα χαρακτηριστικά με ιατρική μάσκα ως εισαγγελέα και να μου γνωστοποιήσουν πως πρόκειται για έρευνα σχετικά με όπλα και εκρηκτικά. Δεν απάντησαν σε καμία ερώτηση μου πέρα από την μη ρητή επιβεβαίωση ενός κουκουλοφόρου πως πρόκειται για την Αντιτρομοκρατική για να εισπράξουν τα ειρωνικά μου συγχαρητήρια για το νέο τους φιάσκο καθώς ήμουν ψύχραιμος πως δεν υπήρχε τίποτα εναντίον μου και στην χειρότερη περίπτωση θα βρισκόμουν αντιμέτωπος με μια κακοστημένη σκευωρία παρόμοια με αυτές που μας έχει συνηθίσει η εν λόγω υπηρεσία. Απαίτησα εξ αρχής να λυθεί και να αφεθεί ελεύθερη η σύντροφος μου δηλώντας πως οτιδήποτε και αν αναζητούν, δεν έχει ουδεμία σχέση. Έπειτα από έντονες και επαναλαμβανόμενες διαμαρτυρίες μου την έλυσαν αφότου είχαν φροντίσει να με βάλλουν ψυχολογικά επιδεικνύοντας την σε αυτή την κατάσταση. Επίσης η ύπαρξη γυναίκας κουκουλοφόρου καταδεικνύει πως γνώριζαν την ύπαρξη της στο σπίτι και μου ήταν ξεκάθαρο πλέον πως θα προσπαθούσαν να την εργαλειοποιήσουν στις στρατηγικές ψυχολογικού πολέμου τους. Ακούγοντας να βγάζουν και τον συγκάτοικο μου από το υπνοδωμάτιο του, κατέδειξα τους χώρους που χρησιμοποιώ και ζήτησα να μην ενοχλήσουν ούτε τον ίδιο εφόσον η έρευνα αφορούσε εμένα. Φυσικά αυτό δεν έγινε δεκτό, αρνήθηκαν να καλέσει δικηγόρο και με ακολούθησε σιδεροδέσμιος στα οχήματα όπου μας έχωσαν με έκδηλη βιασύνη και άγχος ώστε να τελειώνουν το συντομότερο δυνατόν με την επιχείρηση. Η σύντροφος μου παρέμεινε στο σπίτι ώστε να είναι παρούσα στην έρευνα χωρίς να έχει προσαχθεί και θεωρητικά θα την άφηναν ελεύθερη.
Μας οδήγησαν στον 12ο της ΓΑΔΑ μέσω του ιδιωτικού ασανσέρ της Αντιτρομοκρατικής από το υπόγειο πάρκινγκ. Η μυστικότητα και η σοβαρότητα της επιχείρησης ήταν έκδηλη. Τον σύντροφο τον έχωσαν σε κάποιο γραφείο και εμένα φροντίζοντας να μην το αντιληφθεί με ανέβασαν από την σκάλα στον ημιόροφο, την γκρίζα ζώνη των αυθαιρεσιών και των βασανιστηρίων. Με έχωσαν σε ένα λευκό ανακριτικό δωμάτιο και με ανάγκασαν να σταθώ όρθιος κοιτώντας τον λευκό τοίχο, έπειτα από εξονυχιστικό έλεγχο κατ’ εντολή ενός τρομοκρατημένου αντιτρομοκρατικάριου γραφείου και αφ΄ ότου ευτυχώς μου αφαίρεσαν τις χειροπέδες. Ζήτησα να μου κοινοποιηθεί αν πρόκειται για σύλληψη, ποιες κατηγορίες με βαραίνουν και αν έχει ειδοποιηθεί η δικηγόρος μου στο οποίο μου απαντούσαν διαρκώς να κοιτάω τον τοίχο και ότι θα μάθω σύντομα. Δεν γνωρίζω πόσες ώρες άντεξα να κοιτάζω την απόλυτη λευκότητα του τοίχου αλλά από ένα σημείο και έπειτα και αφού αναλογιζόμουν με πόσο αίμα έχουν βαφτεί αυτοί οι τοίχοι και ενώ στριφογυρνούσαν στο μυαλό μου οι περιγραφές από τα βασανιστήρια που υπέστησαν ο Άρης και ο Όμηρος ή αυτά που υπέστη επί 4 μέρες ο Γεωργιανός στην προσπάθεια των μπάτσων να αποσπάσουν ψευδή ομολογία δια της βίας που να ξελασπώνει τον Έλληνα γυναικοκτόνο, έπαψαν πια να φαντάζουν λευκοί. Περίμενα υπομονετικά την σειρά μου για τουλάχιστον 3 ώρες πριν απαιτήσω από το φοβισμένο ανθρωπάκι που έτρεμε στο βλέμμα μου τα δικαιώματα μου ξανά αρνούμενος να στραφώ στον τοίχο οικειοθελώς και να συναινέσω σε ψυχολογικά βασανιστήρια και υποκατάστατα λευκών κελιών. Τότε κατάλαβα δύο πράγματα, πρώτον πως έχουν εντολή να μην μου ασκήσουν σωματική βία, ίσως λόγω της δημοσιότητας που πήραν οι καταγγελίες βασανιστηρίων, όσο και αν ήταν έκδηλο από την στάση τους πόσο πολύ το ήθελαν και δεύτερον πως όσο δεν κοιτάζω τον τρομοκρατημένο ράμπο της κακιάς ώρας κατάματα αυτός θα σταματήσει να απειλεί και να φωνάζει. Στάθηκα στον τοίχο για ώρες και προσπαθούσα να βρω ερεθίσματα κοιτώντας τον χώρο να απασχολήσω το μυαλό μου και να μην τους κάνω την χάρη να σπάσω, έτσι κι αλλιώς δεν ανησυχούσα για κάτι, ο νους μου έτρεχε σε όλες τις υποθέσεις σκευωριών και γνώριζα καλά πως αργά ή γρήγορα οι μεθοδεύσεις των τζιμανιών της Αντιτρομοκρατικής πέφτουν στο κενό. Μόνο για τον συγκάτοικο μου και την σύντροφο μου ανησυχούσα που βρίσκονταν στα χέρια αυτών των υποκειμένων.
Κάθε 2-3 ώρες η υπομονή μου εξαντλούνταν και άρχιζα να απαιτώ άλλη μια φορά δικηγόρο, η οποία έμαθα αργότερα έπαιρνε τηλέφωνο και της έλεγαν πως δεν βρισκόμουν εκεί, όπως και κανείς από τους προσαχθέντες, και να μάθω τι τρέχει και πότε θα τελειώσει το μαγείρεμα τους και αυτή η φάρσα. Άρχισα να κόβω βόλτες, να κάθομαι στις καρέκλες, να ζητάω νερό και τουαλέτα που παρά την απροθυμία τους ήταν υποχρεωμένοι να μου προσφέρουν όσο και αν απειλούσαν και έκαναν επιθετικές κινήσεις εναντίον μου που σταματούσαν λίγο πριν με ακουμπήσουν πισώπλατα. Το απόγευμα πλέον άθελα τους έσπασαν το καθεστώς αισθητηριακής απομόνωσης και άρχισα να ακούω ψιθύρους και φράσεις. “Κάτω είναι μέσα στα νεύρα”, “Η φάση πάει χάλια”, “Θα τους αφήσουμε μάλλον όλους”, “Στο σπίτι σου βρέθηκε μια κροτίδα να ξέρεις”, “Αφήστε τα βιβλία ρε, τί είμαστε; Ιερά εξέταση”. Πληροφορίες που επιβεβαίωναν τις εικασίες μου για το θεαματικό φιάσκο που είχε στηθεί, την άκαρπη έρευνα σπίτι μου και τις προσαγωγές κι άλλων ατόμων που αφήνονταν ελεύθερα. Όμως η δική μου ομηρία συνεχιζόταν με τα ίδια ψέματα σε βαθμό που ένας κουκουλοφόρος από τις φρουρές που εναλλάσσονταν, μάλλον “ο ζαίος, ο καινούργιος, που λέει κάτι μαλακίες συνέχεια για την αξία της ανθρώπινης ζωής και να μην του λες πολλά” που ψιθυριζόταν, κατέβηκε δύο φορές να μάθει τι γίνεται και προσφέρθηκε να μου φερει φαγητό. Η ομηρία μου τελείωσε μετά τις 10 την νύχτα και μετά από 13 ώρες παράτυπης κράτησης σε απομόνωση, με πήγαν επιτέλους για ανάκριση. Μιαν ανάκριση που δεν έχει καν νόημα να παρατεθεί εδώ, μισόλογα, υποκοριστικά συνοδευόμενα από τοπωνύμια που δεν μου έλεγαν τίποτα, σχολές, ονόματα αγίων και εκκλησιών, αν έχω ταξιδέψει εδώ ή εκεί, τι τάσης είναι οι φίλοι μου και τι έκπληξη που είναι πολλών πολιτικών αποχρώσεων ακόμα και απολίτικοι, αν είμαι διαβασμένος και διανοούμενος, τι φιλοσοφικές συζητήσεις κάνω, αν πάω σε πορείες, αν έχω ακραίες απόψεις, και άλλα τέτοια ανερμάτιστα που θα αναλυθούν παρακάτω και εκείνη την στιγμή δεν μπορούσα καν να καταλάβω τι αφορούσαν ακριβώς.
Έφυγα από την κεντρική είσοδο, δίχως κατηγορίες προφανώς, μέσα στην νύχτα πλέον, για να επιστρέψω μόνος μου στο διαλυμμένο και καταληστεμένο μου σπίτι. Ευτυχώς βρήκα τους συντρόφους μου σε καλή κατάσταση ψυχολογικά και σωματικά και ενημερώθηκα για το τι είχε συμβεί. Το απόγευμα 3 κουκουλοφόροι δίχως να επιδείξουν ταυτότητες επέστρεψαν στο σπίτι έχοντας βγάλει αντικλείδια και με πρόφαση πως ξέχασαν κάτι πήγαν να μου κλέψουν το πορτοφόλι, βούτηξαν κάποιο δήθεν στοιχείο και τράπηκαν σε φυγή όταν τους ζητήθηκαν τα κλειδιά για να καταλήξουν κυνηγημένοι, με αξιοσημείωτες επιδόσεις στο σπριντ, στα στενά των Εξαρχείων από τους ένοικους του σπιτιού και ενώ οι γείτονες τους γιούχαραν από τα μπαλκόνια Τόσο τον συγκάτοικο μου, όσο και την σύντροφο μου έπειτα από το πέρας της έρευνας και παράτυπα καθώς δεν ήταν καν προσαχθείσα, τους ανέκριναν με κύριο μέλημα να μου κατασκευάσουν κάπως το ψυχολογικό προφίλ του απομονωμένου, ακραίου, ευερέθιστου τύπου με τις εξτρεμιστικές ιδέες, που έχει ταξιδέψει στην Σκωτία και έχεις σχέσεις με την λόγω χώρα (ουδέποτε έχει συμβεί αυτό και θα πρεπε να το γνωρίζουν καλά) που προφανώς δεν είμαι και η προσπάθεια τους έπεσε στο κενό. Έμαθα πως προσήχθησαν και άλλα άτομα και ρωτήθηκαν παρόμοια πράγματα και είχαν τα ίδια άκαρπα αποτελέσματα. Πληροφορήθηκα πως κάποιος ελληνικής καταγωγής στην Σκωτία και μία γυναίκα τους οποίους δεν γνωρίζω συνελήφθησαν κατηγορούμενοι για αποτυχημένη βομβιστική επίθεση στο κάστρο του Εδιμβούργου, ενέργεια που παρεπιμπτόντως με βρίσκει κάθετο καθώς δεν θα μπορούσα να υποστηρίξω ουδέποτε καταστροφή ιστορικού και πολιτιστικού μνημείου όποια ιδεολογική δικαιολόγηση και αν προτασσόταν, και επιπρόσθετα ερευνούνται ο διασυνδέσεις τους με τα γκρουπούσκουλα ονόματι ITS της Λατινικής Αμερικής και την ελληνική παραφυάδα τους που εμφανίστηκε κάποια χρόνια πριν στον ελληνικό χώρο με απεχθείς για κάθε νοήμον ον πρακτικές και λογικές.
Έπειτα από όσα είχαμε υποστεί την προηγούμενη μέρα εγώ και οι σύντροφοι μου εξοργίστηκα διπλά διαβάζοντας τα απεχθή και κατάφορα ψεύδη των μιντιακών κατασκευασμάτων από αστυνομικούς ανταποκριτές όπως η Μίνα Καραμήτρου, γνωστή για την λάσπη και τα ψεύδη που ρίχνει απέναντι σε αναρχικούς συντρόφους, οι οποίοι παίρνουν τις πληροφοριες απευθείας από την ΓΑΔΑ. Σύμφωνα λοιπόν με αυτούς η επιχείρηση όχι μόνον δεν ήταν φιάσκο αλλά κατάφεραν να εξαρθρώσουν τον ελληνικό πυρήνα του ITS και την Εικονοκλαστική Σέχτα, με φωτογράφισαν ψευδώς ως συλληφθέντα για κροτίδα ενώ τον πυρήνα αυτών των δήθεν οικοεξτρεμιστικών γκρουπούσκουλων τον απάρτιζε απ΄ ότι φαίνεται πέραν από τον συγκάτοικο μου τον οποίο απλά ανέκριναν για εμένα, η σύντροφος μου, η οποία είναι μέλος της αριστερής εξωκοινοβουλευτικής οργάνωσης ΝΑΡ, ενώ παράλληλα ακόμη και τα ηλικιακά στοιχεία ήταν ψευδή. Δεν έχει σημασία για αυτούς η αλήθεια ούτε τα στοιχεία, κατασκεύασαν μια είδηση που δεν εμπεριέχει ούτε μία αλήθεια, κατασκεύασαν θεαματικά μια έφοδο χωρίς στοιχεία, την παρουσίασαν στους όμμορους τους στην Scotland Yard ως επιτυχία και όχι ως το φιάσκο που ήταν, κρατάνε σαν δικλείδα ασφαλείας τις ηλεκτρονικές μας συσκευές από τις οποίες θα προκύψουν δήθεν τα στοιχεία για να μην τους προσάψουν την κραυγαλέα αποτυχία τους, πιθανότατα δέχτηκαν και συγχαρητήρια και η αγγαρεία που τους φορτώθηκε από το εξωτερικό τέλειωσε γρήγορα για αυτούς. Όμως το στίγμα μένει και θα μείνει σε όλους μας, ένα στίγμα διεθνούς τρομοκρατίας και πιθανότατα ένας φάκελος στην Scotland Yard και την Interpol που θα μας καταδιώκει, ένα στίγμα για μια οργάνωση που δεν μας συνδέει τίποτα αλλά αντιθέτως την θεωρούμε εχθρική και απέχει παρασάγγας από τις συνειδήσεις μας, του καθενός από το δικό του μετερίζι και πολιτική ανάλυση. Ένα στίγμα που αρνούμαστε να φέρουμε.
Το ITS το γνώριζα στις απαρχές του στην Λατινική Αμερική σαν ένα δίκτυο ομαδών άμεσα συνδεδεμένο με τον αναρχικό χώρο, με κριτική στο τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα, στο δυτικό καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα και τον πολιτισμό του, τις κοινωνικές δομές εξουσίας και γενικότερα αναρχοατομικιστικού και μηδενιστικού χαρακτήρα. Σύντομα όμως αυτό το προσωπείο έπεσε και φάνηκε η σαπίλα που κρύβοταν από κάτω και οι έμπρακτα και όχι θεωρητικά εχθρικές τους τάσεις απέναντι στην ανθρωπότητα εν συνόλω, τους ανθρώπους που αγωνίζονται, ακόμη και στα πιο “μαύρα” κομμάτια της αναρχικής τάσης και καμία ανοχή πλέον δεν έπρεπε να υπάρξει απέναντι τους και όταν αυτή γκρούπα αποφάσισε να εμφανιστεί στον ελλαδικό χώρο ήταν ξεκάθαρο πως δεν ήταν άνθρωποι που μπορούσν να υπάρχουν ανάμεσα μας. Δεν ανέχομαι κανέναν συσχετισμό με υποκείμενα που όχι απλά θεωρούν τυχαίους ανθρώπους και περαστικούς ως παράπλευρες απώλειες, που ήδη είναι κατάπτυστο, αλλά ως στόχους που θα τους χαροποιούσε ο θάνατος τους από τις τυφλές ενέργειες που εξαπολύουν. Κανένα συσχετισμό με υποκείμενα που στρέφονται απέναντι σε οτιδήποτε δεν τους μοιάζει, ακόμα και στον χώρο και στις ιδέες στις οποιες παρασίτισαν και τις διαστρέβλωσαν καταλήγοντας να υπερασπίζονται έως και ναζιστικές αντιλήψεις στην προσπάθεια τους να παρουσιαστούν ως οι πιο ακραίοι, αμοραλιστές και εξτρεμιστές απ’ όλους. Κανέναν συσχετισμό με υποκείμενα που επιχειρούν να χτυπήσουν τυφλά άσχετους πιστούς εν ώρα λειτουργίας ενώ παρράλληλα είναι οι ίδιοι πιστοί θεοποιόντας το ανθρωποκεντρικό φάντασμα της Άγριας Φύσης όπως το ονομάζουν, στο όνομα θολών αντιπολιτισμικών θέσεων και παγανιστικών ριζών που καμία σχέση δεν έχουν. Καμία συσχέτιση με υποκείμενα που θεωρούν άσχετους φοιτητές a priori μελλοντικούς τεχνοκράτες και φορείς εξουσίας που αξίζουν θανάτωση. Καμία συσχέτιση με υποκείμενα που παίρνουν φιλοσοφικές και εξπρεσσιονιστικά ποιητικές θέσεις και νομίζουν πως μπορούν να τις υλοποιήσουν και μάλιστα να τους προσδώσουν και πολιτικό και αναρχικό πρόσημο.
Στα χοντροκομμένα μυαλά των μπάτσων δεν υπάρχουν αυτές οι διαχωριστικές γραμμές, στα μυαλά τους όπως προέκυψε από την ανάκριση, η αθεία και η κριτική στην εκκλησία θα μπορούσε να συνδέεται με εν ψυχρώ δολοφονίες τυχαίων πιστών ή νεωκόρων λες και είμαστε άνθρωποι που δεν έχουμε ενσυναίσθηση των μεταφυσικών αναγκών που εχουν κάποιοι άνθρωποι και θεωρούμε πως όποιος δεν μοιράζεται τις υπαρξιακές μας ανησυχίες και αρνήσεις ή δεν έχει την δύναμη να αποτινάξει κληρονομημένες παραδόσεις βαθια ριζωμένες από την παιδική ηλικία αξίζει θάνατο. Στα μυαλά τους κατά την ανάκριση ακόμη και οι οικολογικές ανησυχίες ή η επιλογή αυστηρώς χορτοφαγικής διατροφής και μη εκμετάλλευσης μη ανθρώπινων όντων, το πρόταγμα της ολικής απελευθέρωσης, οι αγώνες ενάντια στην λεηλασία της φύσης, τα αιολικά, τις Σκουριές, το μετρό στα Εξάρχεια συνδέονται με τον οικοεξτρεμισμό αυτής της γκρούπας. Η στήριξη σε πολιτικούς κρατούμενους, οι φιλοσοφικές ανησυχίες, η επιλογή ή όχι της σύγκρουσης στις πορείες, όλα αυτά είναι ενδείξεις για αυτούς.
Αν πιστεύουν πως βρήκαν ανθρώπους ψυχωτικούς, απομονωμένους, σε κλειστές ιδεολογικές γκρούπες, χωρίς συμμετοχή και έδαφος στους υπόλοιπους αγώνες του αναρχικού χώρου επειδή πολιτικά υπερβαίνουμε την κριτική στο κεφάλαιο και το κράτος ως αποκλειστικούς φορείς εξουσίας είναι βαθιά γελασμένοι. Δεν απορώ που εξεπλάγησαν που ο κύκλος μου δεν αποτελείται από ομοιδεάτες μου και που σέβομαι ακόμη και την πολιτική επιλογή της συντρόφου μου να δραστηριοποιείται στον χώρο της αριστεράς, όπως σέβομαι, και βάσει της κριτικής μου αντίληψης συμμετέχω, σε κάθε αγώνα που θεωρώ πως βάζει ένα λιθαράκι στην μάχη ενάντια σε αυτό τον δυστοπικό κόσμο και της εξουσίας του ασχέτως πολιτικών, ιδεολογικών, στρατηγικών διαφωνιών σε μέσα και στόχους που μπορεί να υπάρχουν ή αν τους θεωρώ μερικούς και τους ασκώ κριτική. Δεν απορώ γνωρίζωντας τις γαστρονομικές τους προτιμήσεις, με τι υλικά επέλεξαν να μαγειρέψουν όμως η σούπα τους χάλασε, άσχετα πως το παρουσιάζουν τα μιντιακά φερέφωνα τους.
Όμως αυτό δεν είναι ένα ζήτημα που αφορά μόνο τους “μηδενιστές”, τους “μαύρους”, τους ολικοαπελευθερωτικούς. Η ολομέτωπη επίθεση που έχει εξαπολύσει το κράτος σε κάθε μορφή αντίστασης είναι πασιφανής, αυτή η σκευωρία έρχεται σε συνέχεια μιας μακράς σειράς μεθοδεύσεων που εντείνεται διαρκώς, μιας σειράς που βρίθει από ψέματα, ελλείψεις στοιχείων και μιντιακά κατασκευάσματα. Ειδικότερα σε μια περίοδο έντονου κατακερματισμού και απογοήτευσης των κινημάτων, μια εποχή μουδιάσματος μετά από μια μακριά περίοδο κατάστασης εξαίρεσης, μια περίοδο ακραιφνούς καταστολής κατά την οποία περνάνε το ένα εκτρωματικό νομοσχέδιο μετά το άλλο και φαινομενικά οι αντιστάσεις είναι ελάχιστες και αναποτελεσματικές, αυτή είναι μια περίοδος που θεωρούν πως μπορούν να μας τσακίσουν ολοκληρωτικά. Τα τελευταία χρόνια ίσχυε το διαίρει και βασίλευε, πλέον ισχύει το χτυπάμε κατά μόνας και με κάθε μέσο. Όμως να θυμούνται εκεί στην Αντριμοκρατική πως μπορεί να μας βρίσκουν κατακερματισμένους, διασπασμένους και διαβρωμένους αλλά αποτελούμε ένα κράμα που όταν μας χτυπάνε συνενώμαστε, σφυρηλατούμαστε και ακονιζόμαστε και η μόνη τρομοκρατία που δεν θα καταφέρουν να εξαρθρώσουν ποτέ είναι αυτή του να στεκόμαστε το ένα άτομο δίπλα στο άλλο υπερβαίνοντας μικροπολιτικές και προσωπικές αντιπαλότητες και βρισκόμενοι απέναντι τους δίχως να καταφέρνουν να μας τρομοκρατήσουν.
Ένα χαμόγελο στους γείτονες που ξέρουν ποιοί είναι οι τρομοκράτες στην γειτονιά και μας χαμογελάνε από τα μπαλκόνια
Δύναμη σε όσους διώκονται, σε όσους βασανίστηκαν, σε όσους και όσα βρίσκονται σε εγκλεισμό
Ένας εκ των απαχθέντων,
Ο.Κ.
Πηγή: Athens Indymedia
Leave a Reply