Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μετάφραση του εγχειρήματος Anarchists Worldwide (στα αγγλικά) από το Estallido Antisocial / Αντικοινωνικό Ξέσπασμα, ένα νέο αναρχικό εκδοτικό εγχείρημα από τη Χιλή. Μπορείτε να κατεβάσετε το έντυπο σε μορφή PDF ΕΔΩ
(https://anarchistsworldwide.noblogs.org/files/2020/06/Estallido_Antisocial.pdf).
ΡΗΞΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΡΕΦΟΡΜΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΦΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑΡΑΧΩΝ ΣΤΗ ΧΙΛΗ
Η ιδέα και η πρακτική της αναρχικής εξέγερσης στη χιλιάνικη επικράτεια αλλά και παγκοσμίως είναι ικανή να μας κάνει να λησμονήσουμε το ποιοι είμαστε και να συστρατευθούμε άκριτα με τις κοινωνικές εξεγέρσεις, εντός των οποίων υποβόσκουν ετερόκλητα και συχνά αντικρουόμενα συμφέροντα.
Για εμάς, τους εξεγερσιακούς και αντικοινωνικούς αναρχικούς, αποτελούσε ανέκαθεν ασύλληπτη τέρψη να μοιραζόμαστε στιγμές γενικευμένης εξέγερσης με ομοϊδεάτες μας και σποραδικά με συγκυριακούς συνεργούς, ενωμένοι όλοι μας υπό την επιθυμία να εξωτερικεύσουμε την οργή μας απέναντι σε ό,τι μα καταπιέζει.
Ωστόσο, καθώς εμβαθύνουμε στα οράματα περί αγώνα και πόθων για καταστροφής και ανοικοδόμηση, συνήθως αναδύονται οι ρήξεις, κι εμείς δεν είμαστε πρόθυμοι να το αντιπαρέλθουμε ούτως ώστε να γίνουμε κοινωνικά αποδεκτοί. Απεναντίας, οι αγέρωχες καρδιές μας μας εγκαλούν να διασπείρουμε τη θεωρία και την πρακτική της σύγκρουσης με κάθε μορφή κοινωνικής τάξης.
Να λοιπόν γιατί δε σφυρίζουμε αδιάφορα όταν ορισμένοι διατείνονται πως δεν εντοπίζουν μείζονες αντιφάσεις στο να είσαι αναρχικός και να συμμετάσχεις στο δημοψήφισμα που πιθανώς να οδηγήσει σε ένα νέο Σύνταγμα. Ανάμεσα σ’ αυτές τις φωνές, επανεμφανίζεται το επιχείρημα πως δε στοιχίζει ιδιαίτερα η προσφυγή στις κάλπες, με τον ισχυρισμό πως αυτό θα ήταν μία πράξη “αλληλεγγύης” με τα πιο επισφαλή τμήματα του πληθυσμού τα οποία -υποθετικά- θα ευνοούνταν διαμέσου των θεσμικών αναδιαρθρώσεων έπειτα απ’ την εγκαθίδρυση ενός νέου Συντάγματος. Κάποιοι το τραβάνε αρκετά ώστε να κατηγορούν δημοσίως για “στυγνό εγωισμό” όσους αναπαράγουν την άποψη πως οι εκλογές και άλλοι πολιτικοί ανασχηματισμοί στην κρατική μηχανή δεν μπορούν ν’ αποτελούν εργαλεία αυτονομίας, οριζοντιότητας και άμεσης δράσης, που ιστορικά επιδιώκονται από τα αναρχικά ρεύματα.
Ως εκ τούτου, επιλέγουμε από την θέση μας να είμαστε κατηγορηματικοί, γνωρίζοντας πως αυτό τείνει να αναστατώνει όσους, συχνά, εμφορούμενοι από ειλικρινείς φιλοδοξίες “πολιτικής συμμετοχής και κοινωνικής αλλαγής”, εξωραΐζουν άκριτα την όσμωση “με τον λαό”, δίχως καν να αναλύουν τη λειτουργία διαχρονικών όπλων του ρεφορμισμού όπως τα δημοψηφίσματα, τα οποία καθ’ όλη την ιστορία έχουν επιστρατευτεί ώστε ν’ αφοπλίζουν όσους αποστατούν, διοχετεύοντας την πάλη σε θεσμικά μονοπάτια.
Ασφαλώς, η αντι-εκλογική μας προαίρεση δεν μας καθιστά καλύτερους από οποιονδήποτε άλλον. Μας απασχολεί απλά να μη λησμονήσουμε ωσαύτως το ποιοι είμαστε, και πως το ποιοι είμαστε καθορίζεται από το τι κάνουμε, ανεξαρτήτως αν το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο είναι ευνοϊκό ή δυσμενές για την αναρχική δράση.
Ως απόρροια των παραπάνω, εν αντιθέσει με τους συνήγορους της αντίληψης ότι η κοινωνία είναι θύμα της αδυσώπητης κρατικής ισχύος, παραμένουμε σε συγγένεια με τα συντρόφια μας ανά την ιστορία που έχουν αναδείξει τη συμφυή και αρραγή σχέση μεταξύ κράτους και κοινωνίας, αποκαλύπτοντας έτσι τη συνενοχή των πολιτών στον εξανδραποδισμό των ιδίων καθώς και άλλων ατομικοτήτων.
Επειδή δεν αρκεί να αντικαταστήσουμε μία κυβέρνηση ή ένα πολίτευμα με ένα άλλο. Δεν κρίνεται επαρκής η εξάλειψη του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος και η αντικατάστασή του με μία άλλη, “πιο ανθρώπινη” μορφή εκμετάλλευσης.
Γι’ αυτό θα εξακολουθήσουμε να διασπείρουμε την ιδέα πως οι ριζοσπαστικές αλλαγές στον κυρίαρχο τρόπο ζωής δε θα εντοπιστούν ούτε στις κάλπες ούτε σε άλλα κελιά της εξουσίας.
Θα συνεχίσουμε να επισημαίνουμε την αδήριτη αναγκαιότητα καταστροφής του κράτους και οποιασδήποτε μορφής εξουσίας διαμέσου επιθέσεων στις δομές, τους εκπροσώπους και τους υπερασπιστές τους, η οποία, παρέα με τη δημιουργία νέων τρόπων ζωής και σχέσεων απαλλαγμένων απ’ το μικρόβιο της κυριαρχίας, έξω από και ενάντια στους θεσμούς, συνιστά έναν θεμελιώδη τρόπο ανανέωσης προταγμάτων της αναρχίας για ατομική και συλλογική απελευθέρωση.
Πηγή: anarchistsworldwide.noblogs.org
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply