Στην εποχή μας πλέον είναι κοινότυπο το να μιλάμε για πρωτοφανείς υποθέσεις σκευωρίας, δεδομένου ότι διαρκώς προκύπτουν νέες, με κάθε νέα να είναι πιο «πρωτοφανής» από την προηγούμενη. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μόνο έχουμε δει τις διωκτικές αρχές να προσπαθούν να συνδέσουν άτομα με ενέργειες/επιθέσεις/παρεμβάσεις που έχουν γίνει, χωρίς να υφίστανται στοιχεία, έστω κατασκευασμένα, μεγεθύνοντας κιόλας το ποινικό σκέλος κάθε υπόθεσης με τελείως εξωφρενικούς τρόπους, ακόμα κι αν γνωρίζουν ότι στο δικαστήριο θα καταρρεύσουν με πάταγο. Κι αυτό για να επικρέμεται πάνω από ανθρώπους ένα καθεστώς ομηρίας αορίστου διαρκείας.
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις η υπόθεση των δύο αντιφασιστών συντρόφων που τους αποδίδεται εμπλοκή σε διαφορετικές επιθέσεις σε γραφεία της Χρυσής Αυγής (επιθέσεις που οι αρχές αποδίδουν αυθαίρετα σε μια οργάνωση), η υπόθεση Σύντροφοι/σσες στην οποία τρεις σύντροφοι και μια συντρόφισσα κατηγορούνται για πάνω από σαράντα επιθέσεις που υποτίθεται διέπραξε η μεγαλύτερη και μακροβιότερη οργάνωση όλων των εποχών (καθώς η υπογραφή Σύντροφοι/σσες μπαίνει κάτω από οτιδήποτε εδώ και δεκαετίες), η υπόθεση του κομμουνιστή επαναστάτη Πολύκαρπου Γεωργιάδη που επιχείρησαν να τον συνδέσουν με την επαναστατική οργάνωση ΟΛΑ επειδή είχε κατεβάσει μια προκήρυξη από το διαδίκτυο και εσχάτως η υπόθεση των οχτώ στην ΑΣΟΕΕ που στοχοποιείται ένας πολιτικός χώρος και ο περίγυρος του για μια παρέμβαση στο γραφείο του Πρύτανη με βάση την φοιτητική ταυτότητα των περισσότερων διωκόμενων.
Αυτές όλες οι υποθέσεις αποτελούν παραδείγματα μιας ακραίας κατασταλτικής μεθόδευσης που δε σταματάει να εντείνεται το τελευταίο διάστημα, κι ενόσω το κράτος εκμεταλλεύεται τη συγκυρία της πανδημίας για να εντείνει τους όρους επιβολής του και να δυσχεράνει το καθεστώς εκμετάλλευσης και εξόντωσης του «αναλώσιμου» πληθυσμού. Διαδέχονται όμως μια υπόθεση που όμοια της δεν έχει ξανά υπάρξει, τουλάχιστον για πάρα πολύ καιρό, στα ελληνικά δεδομένα, κι αυτή δεν είναι άλλη από τη δίωξη των είκοσι πολιτικών κρατουμένων το 2018 για τη διαμαρτυρία που ακολούθησε την βίαιη μεταγωγή του αναρχικού απεργού πείνας Κωνσταντίνου Γιατζόγλου.
Πρόκειται για μια υπόθεση που εξαρχής βασίστηκε στο κριτήριο της πολιτικής ταυτότητας με την τότε εισαγγελέα Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου που άνοιξε τη δικογραφία, να ζητά με επίσημα έγγραφα από τις φυλακές Κορυδαλλού, να της γνωστοποιηθεί ποιοι αντιεξουσιαστές και ποια μέλη της ΣΠΦ κρατούνταν στις πτέρυγες Δ΄και Α΄ αντίστοιχα. Στη συνέχεια και εφόσον κρίθηκαν ύποπτοι μόνο και μόνο λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας, καλέστηκαν ένας ένας να καταθέσουν στην εισαγγελέα Μαρσιώνη στα πλαίσια της προανακριτικής διαδικασίας, χωρίς οποιοδήποτε άλλο στοιχείο να υφίσταται εις βάρος τους.
Το προσωπικό της φυλακής αλλά και ο εκπρόσωπος του υπουργείου που προσήλθε για να διαπραγματευτεί με τους κρατούμενους που διαμαρτύρονταν, ερωτώνται διαρκώς για το αν αναγνωρίζουν αναρχικούς μεταξύ των διαμαρτυρόμενων και του τότε συνδικαλιστικού οργάνου τους, την Επιτροπή Αγώνα, γεγονός που αναδεικνύει και την απόπειρα της επιτηδευμένης εμπλοκής αναρχικών με διωκόμενες ενέργειες. Ωστόσο δεν προκύπτει το παραμικρό.
Πολιτικά κείμενα αλληλεγγύης που γράφτηκαν σε δεύτερο από τη διαμαρτυρία χρόνο, (σε μια περίπτωση μάλιστα μέρες μετά, κάτι που έχει αφαιρεθεί σκοπίμως από τη δικογραφία) εισάγονται στη δικογραφία και στοχοποιούνται οι πολιτικοί κρατούμενοι που τα υπέγραψαν. Κάποιοι άλλοι, και συγκεκριμένα τα κρατούμενα μέλη της ΣΠΦ στοχοποιούνται αποκλειστικά από δημοσιογραφικές πένες ενώ υπάρχουν και πολιτικοί κρατούμενοι που καθίστανται κατηγορούμενοι χωρίς καν κάποια από τις παραπάνω αυθαίρετες προϋποθέσεις, επειδή απλά έτσι, για να ειπωθεί κατανοητά.
Εδώ δεν πρόκειται απλώς για σκευωρία. Οι ίδιοι οι διωκτικοί μηχανισμοί φροντίζουν να κάνουν ξεκάθαρο ότι πρόκειται για φρονηματική δίωξη καθώς θεωρούν την πολιτική ταυτότητα των είκοσι τόσο ως κίνητρο για τη διάπραξη πράξεων με ποινικό εκτόπισμα αλλά και ως πειστήριο ενοχής, κι αυτό χωρίς να αναγνωρίζουν ότι είναι πολιτικοί κρατούμενοι ή ότι οι ενέργειες που τους αποδίδονται συνιστούν ενδεχομένως πολιτικά εγκλήματα, κάτι που αν μη τι άλλο συνιστά νομική παραδοξολογία σύμφωνα με τους κανόνες του δικού τους παιγνιδιού.
Ωστόσο όσο σαθρή και να είναι η υπόθεση αυτή, τα διακυβεύματα της καθώς και οι παρακαταθήκες που επιχειρεί να αφήσει, είναι σοβαρότατα. Κι αυτό γιατί, όπως πολύ σωστά είχε γράψει η Πρωτοβουλία συντρόφων/σσων ενάντια στις νέες διώξεις πολιτικών κρατουμένων που είχε συσταθεί το 2019, η δίωξη αυτή επιδιώκει:
«1ον να εξαντλήσει την εκδικητικότητα του κρατικού μηχανισμού σε ότι αφορά αντιδράσεις και διαμαρτυρίες εντός των τοιχών στο πρόσωπο 20 συντρόφων, πρώην αλλά και νυν πολιτικών κρατουμένων, 2ον να ποινικοποιήσει κάθε έκφανση αλληλεγγύης είτε είναι έμπρακτη είτε εκφράζεται μέσω κειμένων και χαιρετισμών, 3ον να θέσει υπό καθεστώς φίμωσης τους πολιτικούς κρατούμενους ώστε να αυτολογοκρίνονται από μόνοι τους, 4ον να επιβάλει ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας απέναντι σε συντρόφους, που είτε είναι ακόμα κρατούμενοι είτε όχι, θα αντιμετωπίζουν ενδεχομένως επιπλέον περιοριστικούς όρους που μπορεί να συμπεριλαμβάνει ακόμα και την προφυλάκιση, όπως και τον κίνδυνο μιας νέας καταδικαστικής εις βάρος τους απόφασης την οποία θα πρέπει να εκτίσουν και 5ον να θέσει την απειλή των φυλακών τύπου Γ πάνω και από τους 20 συντρόφους καθώς ακόμα και όσοι δεν έχουν κατηγορηθεί για τρομοκρατία ή έχουν απαλλαγεί από αυτήν την κατηγορία με τη δίωξη αυτή από μόνη αλλά και με μια ενδεχόμενη καταδίκη τους για στάση, ή υποκίνηση σε στάση, θα υπάγονται πλέον στο καθεστώς εξαίρεσης που προβλέπουν οι φυλακές τύπου Γ».
Αυτή η υπόθεση αρχικά επανεκινήθηκε προς το καλοκαίρι του 2019, λίγο μετά το τέλος της απεργίας πείνας του επαναστάτη Δημήτρη Κουφουντίνα, που ζητούσε την άδεια που του είχαν αρνηθεί, ώστε μέσω της δίωξης του ως εμπλεκομένου στην δικογραφία, να κοπεί η άδεια του ξανά, κάτι που έγινε. Έκτοτε και με την ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα η υπόθεση μπαίνει στο συρτάρι και δε γίνεται νύξη σχετικά με αυτή για παραπάνω από ένα χρόνο, μέχρι και τη στιγμή που ψηφίζεται φωτογραφική διάταξη που αφορά στο πρόσωπο του Δημήτρη Κουφοντίνα και που προβλέπει ότι δε δικαιούνται άδειας κρατούμενοι που διώκονται σε πλημμεληματικό βαθμό. Μια διάταξη που διαφημίστηκε ως φωτογραφική από τα ίδια τα ΜΜΕ καθώς και από πολιτικά στελέχη της κυβέρνησης. Το γεγονός της συμπερίληψης του Δημήτρη Κουφοντίνα στην δίωξη των είκοσι πολιτικών κρατουμένων αναφέρεται και ως ένας από τους λόγους που δικαιολογούν τη νέα μεταγωγή του από τις αγροτικές φυλακές Βόλου στις κλειστές φυλακές Δομοκού χωρίς να έχει προηγηθεί προηγουμένως μεταγωγή του στον Κορυδαλλό, όπως προβλέπει εξάλλου ο νέος νόμος που ψήφισαν φωτογραφικά για τον ίδιο, γεγονός για το οποίο βρίσκεται ξανά σε απεργία πείνας ζητώντας τη μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Την ίδια στιγμή, η υπόθεση έρχεται στα χέρια ανακριτή μετά από ενάμιση χρόνο και οι κατηγορούμενοι αρχίζουμε ένας ένας να λαμβάνουμε κλήσεις για απολογία αντιμετωπίζοντας σοβαρά πλέον το ενδεχομένο νέων διώξεων. Στην περίπτωση μας μάλιστα, οι κατηγορίες είναι αναβαθμισμένες καθώς πέρα από φυσικοί αυτουργοί πράξεων που διώκονται, παρουσιαζόμαστε –εξίσου αυθαίρετα- και ως ηθικοί αυτουργοί αυτών, κάτι που επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τη θέση μας. Χαρακτηριστικό μάλιστα του μεγέθους της αυθαιρεσίας αυτής είναι ότι συγκαταλέγουν το σύντροφο Νίκο Ρωμανό ως μέλος της ΣΠΦ, τη στιγμή που υπάρχει τελεσίδικη απόφαση δικαστηρίου, που επικυρώνει το ανυπόστατο αυτής της κατηγορίας.
Βλέπουμε επομένως ότι ακόμα κι αν η εκ νέου ενεργοποίηση της συγκεκριμένης υπόθεσης σκευωρίας αποσκοπεί, τουλάχιστον ως ένα μεγάλο βαθμό, στην όξυνση της πολιτικής εξόντωσης του συντρόφου Δημήτρη Κουφοντίνα, οι προεκτάσεις της θα είναι πολύ μεγαλύτερες και θα επισφραγίσουν, αν αυτή δεν καταρρεύσει, ένα νέο δόγμα καθιέρωσης της αναρχικής και κομμουνιστικής ταυτότητας ως ιδιώνυμου. Για αυτό εφιστούμε την προσοχή του κινήματος στην υπόθεση αυτή και καλούμε σε επαγρύπνηση των αντανακλαστικών αλληλεγγύης για όποτε χρειαστεί, καθώς φαίνεται ότι οι εξελίξεις επισπεύδονται.
ΝΑ ΘΕΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ , ΤΗ ΦΙΜΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ ΩΣ ΙΔΙΩΝΥΜΟΥ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 24/2
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 08/01 ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Χάρης Χατζημιχελάκης
Μιχάλης Νικολόπουλος
Γιώργος Νικολόπουλος
Παναγιώτης Αργυρού
Δαμιανός Μπολάνο
Θεόφιλος Μαυρόπουλος
Πηγή: athensindymedia
Leave a Reply