Γιώργος Σεφέρης: Mυθιστόρημα ΚΑ΄
Εμείς που ξεκινήσαμε για το προσκύνημα τούτο κοιτάξαμε τα σπασμένα αγάλματα ξεχαστήκαμε και είπαμε πως δε χάνεται η ζωή τόσο εύκολα πως έχει ο θάνατος […]
Ποίηση
Κωστής Παλαμάς: απόσπασμα από τον δωδεκάλογο του γύφτου
Γύφτε λαέ, άκουσέ µε· το πρωτόσταλτο είµαι σηµάδι από την πλάση που θα’ρθεί, κ’ ύστερα κι από ποιούς καιρούς και χρόνια πόσα! Ένας εγώ, και […]
Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Στον παραπαίοντα»
Λες:Άσχημα τα πράγματα για την υπόθεσή μας.Το σκότος εξαπλώνεται. Οι δυνάμεις συρρικνώνονται.Τώρα, μετά από τόσο πολλά χρόνια που κοπιάσαμε,είμαστε σε δυσκολότερη θέση απ’ ό,τι στην […]
Αφιέρωμα: Το ανικανοποίητο στην ποίηση
«Δὲν μπορῶ νὰ γευτῶ τὰ δῶρα αὐτοῦ τοῦ κόσμου… (ἀναδημοσίευση ἀπὸ παλαιό ἱστολόγιο καὶ «χίμαιρα», πολυτονισμένο) (Ἀνθολογοῦνται οἱ ποιητές, μὲ σειρὰ ἐμφάνισης στὸ κείμενο: Στράτος […]
Renzo Novatore: Μαύρες παντιέρες
I. Μαύρα λάβαρα στον άνεμο βαμμένα με αίμα και ήλιο. Μαύρα λάβαρα στον ήλιο ουρλιαχτό δόξας στον άνεμο! Χρειάζεται να επιστρέψουμε στις ρίζες. Να πιούμε […]
Βύρων Λεοντάρης: Κοιτάχτε
Κοιτάχτε αὐτὸ τὸ πλοῖο ποὺ βυθίζεται στὸν κόσμο. Ἡ πρύμνη κάτω ἀπὸ τὰ κύματα βαραίνει ἐνῷ ὁλοένα ἡ πλώρη του διάφανη ὑψώνεται – Κοιτάχτε τί […]
Κατερίνα Γώγου: Με λένε Οδύσσεια
Τρίτη μέρα. Ξημέρωμα της ποιας μέρας’,… Χαράζει η ώρα… Βραδιάζει ο κόσμος. Ουρανός και θάλασσα ένα. Χωρίς διαζευκτικό η… Όπως θάνατος – ζωή – νύχτα […]
Πωλ Βαλερύ: Το θαλασσινό κοιμητήρι
‘‘Μη, φίλα ψυχά, βίον αθάνατον σπεύδε, τάν δ’ έμπρακτον άντλει μαχανάν’’. Πίνδαρος Η ήρεμη στέγη, όπου βαδίζουν περιστέρια, πάλλεται ανάμεσα στα πεύκα και στους τάφους· […]
Αντόνιο Ματσάδο: Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος
Όλα περνούν κι όλα μένουν, αλλά δικό μας είναι το να περνάμε να περνάμε κάνοντας δρόμους, δρόμους πάνω στη θάλασσα. Ποτέ δεν κυνήγησα τη δόξα, […]
Ουίλλιαμ Μπλέηκ: Παροιμίες της Κόλασης
Η δεξαμενή περιέχει, η πηγή ξεχειλίζει. Να σκέπτεσαι το πρωί, να πράττεις το μεσημέρι, vα δειπνείς το βράδυ, να κοιμάσαι τη Νύχτα. Να περιμένεις δηλητήριο […]
Μίλτος Σαχτούρης: Αστεροσκοπείο
Διαρρῆχτες τοῦ ἥλιου δὲν εἶδαν ποτέ τους πράσινο κλωνάρι δὲν ἄγγιξαν φλογισμένο στόμα δὲν ξέρουν τί χρῶμα ἔχει ὁ οὐρανὸς Σὲ σκοτεινὰ δωμάτια κλεισμένοι δὲν […]
Αφιέρωμα: Κ.Γ. Καρυωτάκης
30 Οκτώβρη 1896 Γέννηση Κ.Γ Καρυωτάκη “Μέσα στον κοινωνικό λαβύρινθο της κενότητας και της θλιβερής κοινοτυπίας των μαζών, ο απελπισμένος γίνεται ποιητής, ο μελαγχολικός γίνεται […]