georges palante – Ragnarok

Georges Palante: Η σχέση μεταξύ πεσιμισμού και ατομικισμού.

May 16, 2020 ragnarok 0

O Ζωρζ Παλάντ εξηγεί τι σχέση έχει ο ατομικισμός με τον πεσιμισμό Ο αιώνας που μόλις πέρασε είναι χωρίς αμφιβολία αυτός στον οποίο ο πεσιμισμός βρήκε τους πιο πολλούς, […]

Γιατί η πρόθεση μας δεν ήταν άλλη από το να κάνουμε να φανεί στη πράξη μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σ’ όσους επιθυμούν ακόμα κάτι από το υπάρχον κι όσους δεν επιθυμούνε πια τίποτα απ’ αυτό. Κι άλλες εποχές γνώρισαν επίσης τη μεγάλη σύγκρουση, την οποία δεν διάλεξαν, αλλά όπου οφείλεις να διαλέξεις στρατόπεδο. Είναι το εγχείρημα μιας γενιάς με το οποίο θεμελιώνονται ή γκρεμίζονται οι αυτοκρατορίες κι οι πολιτισμοί τους. Πρόκειται για την άλωση της Τροίας ή για την υπεράσπιση της. Αυτές οι στιγμές, όπου πρόκειται να χωριστούν και να μην ξαναειδωθούν όσοι θα πολεμήσουν σε αντίπαλα στρατόπεδα, μοιάζουν όλες μεταξύ τους, από κάποια άποψη.

Γκυ Ντεμπόρ

Ἀκόμα δὲν μπόρεσα νὰ χύσω ἕνα δάκρυ
πάνω στὴν καταστροφὴ
δὲν κοίταξα ἀκόμα καλὰ τοὺς πεθαμένους,
δὲν πρόφτασα νὰ δῶ πὼς λείπουνε
ἀπὸ τὴ συντροφιά μου,
πὼς ἔχασαν τὸν ἀέρα ποὺ ἐγὼ ἀναπνέω
καὶ πὼς ἡ μουσικὴ τῶν λουλουδιῶν,
ὁ βόμβος τῶν ὀνομάτων ποὺ ἔχουνε τὰ πράγματα
δὲν ἔρχεται στ᾿ αὐτιά τους·
ἀκόμα δὲν χλιμίντρισαν τ᾿ ἄλογα
ποὺ θὰ μὲ φέρουν πλάι τους.
Νὰ τοὺς μιλήσω,
νὰ κλάψω μαζί τους
καὶ ὕστερα νὰ τοὺς σηκώσω ὄρθιους·
ὅλοι νὰ σηκωθοῦμε σὰν ἕνας ἄνθρωπος,
σὰν τίποτα νὰ μὴν εἶχε γίνει
σὰν ἡ μάχη νὰ μὴν εἶχε περάσει πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας

Γ. Σαραντάρης

Η χωρίς όρια αύξηση του ελέγχου είναι μία απεγνωσμένη απάντηση στην προβλεπόμενη αποσύνθεση του συστήματος. Τίποτα από αυτά που εκφράζεται στις γνωστές εκδοχές των πολιτικών ταυτοτήτων δεν είναι ικανό να οδηγήσει πέρα από τη σφαίρα της καταστροφής. Συνεπώς ξεκινάμε αποσυρόμενοι από αυτές. Δε διεκδικούμε τίποτα, δε ζητάμε τίποτα. Συγκροτούμαστε ως μια δύναμη, ως μια υλική δύναμη, ως μια αυτόνομη υλική δύναμη στους κόλπους του παγκόσμιου εμφυλίου πολέμου.

Αόρατη Επιτροπή

Η ”Εξέγερση” και η ”Επανάσταση” δεσμεύονται διπλά, είναι αλληλοεξαρτώμενες και διασυνδεδεμένες, πάντα σε αρμονία. Θα προσθέσω επίσης πως η ”επανάσταση” δεν πρέπει να μετατραπεί σε ένα νέο καθεστώς, πρέπει να λάβει μια μορφή διαρκούς εξέγερσης, ενός συνεχούς, ”αέναου” πειραματισμού. Ο ”μύθος” είναι η εφεύρεση που καταλήγει στην ”επανάσταση”. Μετά απ’ όλα αυτά, ”ιστορία” και ”μύθος” έχουν κοινό σκοπό: ”να ζωγραφίζουν τον αιώνιο άνθρωπο από τον άνθρωπο του σήμερα”. Γυναίκες και άντρες εξεγερμένοι, βέβηλοι καταστροφείς και δημιουργοί των νέων κοινωνιών, των νέων κόσμων.

Alfredo Cospito

Είμαστε οι ποιητές της άρνησης και της εξέγερσης, οι τραγουδιστές και οι συγγραφείς της πιο υψηλής τρέλας. Στους πύρινους κρατήρες των εσωτερικών μας ηφαιστείων, των φτιαγμένων από τη λάβα του συναισθήματος και τη φωτιά του πάθους, θρέψαμε τη δίψα μας για ζωή. Και στην κοινωνία που θέλει να μας επιβάλλει τους νόμους και την ηθική της, θα απαντήσουμε σθεναρά Όχι, όσο όλοι οι άλλοι θα απαντούν με δειλία Ναι. Τώρα είμαστε στο έλεος της μάχης. Της αποφασιστικής, θανάσιμης μάχης… Με το χαμόγελο στα χείλη, πηδήξαμε στην άβυσσο της απόλυτης περιπέτειας, στον πάτο της οποίας μας περιμένουν η νύμφη και η άρπυΐα. Ή το μεθυστικό αίσθημα του θριάμβου και της απελευθέρωσης από κάθε αλυσίδα ή το ένδοξο τέλος στη δίνη του πολέμου.

Enzo Martucii

Η θεωρία δοκιμάζεται και δημιουργείται αδιαλείπτως ενώ οι βεβαιότητες καταναλώνονται και βαυκαλίζονται πως τίποτα δεν θα αλλάξει διαμέσου των πολλαπλών στομάτων που τις επαναλαμβάνουν ανεξαρτήτως γλώσσας. Η νέα θεωρία της αναρχικής εξέγερσης δεν θα γραφτεί από ακαδημαϊκούς τυφλοπόντικες, τεμπέληδες, μακάριους βιβλιοφάγους των πανεπιστημιακών εδράνων, ανέραστα ανθρωπάρια στερημένα την εμπειρία της ζαφλεγούς διονυσιακής θέλησης για ανανέωση της ανθρωπότητας. Τραβάμε την γραμμή ανάμεσα σε μας και αυτούς με το αίμα όσων απονενοημένα μπορεί να μίσησαν αυτόν τον κόσμο μέχρι τα σπλάχνα τους να εκραγούν. Διαχωρίζουμε τους εαυτούς μας από τους στωμύλους φανφαρόνους μηρυκαστές διανοητικών ακαθαρσιών. Η μεγαλύτερη μας προπέτεια εναντίον τους θα είναι η απαλλοτρίωση και η εφαρμογή των πνευματικών αθυρμάτων τους στον καθημερινό πόλεμο μας εναντίον αυτών και της κοινωνίας που ευνοεί την ύπαρξη τους.

Σύμπραξη Αναρχικών Consumimur Igni

Η φύση αυτή που έδωσε στο ταύρο τα κέρατα του, στο λιοντάρι το χάσμ’ οδόντων : γιατί μου έδωσε εμένα τα πόδια;…για να κλοτσώ μα τον Άγιο Ανακρέοντα! Και όχι μόνο για να το βάζω στα πόδια· για να ποδοπατώ τα σαθρά ανάκλιντρα, τους δειλούς θεωρησιακούς, τους λάγνους ευνούχους της ιστορίας, το φλερτ με το ασκητικό ιδεώδες, την υποκριτική δικαιοσύνη της ανικανότητας.

Φ. Νίτσε