Πόρτο Αλέγκρε. Πύρινο οδόφραγμα και πανό τα ξημερώματα σε αλληλεγγύη με τη Mônica και τον Francisco. Μπροστά στον εχθρό: Αδάμαστες/-οι!!!
Απ’ την προηγούμενη Παρασκευή, 24 Ιούλη, βιώσαμε τον εγκλεισμό δύο αναρχικών, της Mônica Caballero και του Francisco Solar, διακηρυγμένοι εχθροί του κράτους και της κυριαρχίας. Πέρασαν χρόνια αιχμάλωτοι, πρώτα στη Χιλή για την “Υπόθεση Βόμβες”, και αργότερα πάνω από τέσσερα χρόνια στην Ισπανία, κατηγορούμενοι για επίθεση στην Basilica, μια καθολική εκκλησία. Και σήμερα, απήχθησαν ξανά απ’ το χιλιάνικο κράτος, κατηγορούμενοι για αποστολή δύο εκρηκτικών δεμάτων, ένα σε αστυνομικό τμήμα το οποίο κατείχε εξέχουσα θέση στην καταστολή, και ακόμη ένα στον πρώην Υπουργό Εσωτερικών, Rodrigo Hinzpeter, παλαιός κατασταλτικός ενορχηστρωτής και κεφάλι που έδινε εντολές απ’ το γραφείο του για να πέσουν σφαίρες, σα να λέμε ο εγκέφαλος πίσω από εγκλήματα του χιλιάνικου κράτους. Κατηγορούνται επίσης πως είναι υπεύθυνοι για δύο εκρηκτικούς μηχανισμούς που φυτεύτηκαν στο κτίριο μιας πολυτελούς μεσιτικής εταιρείας, της Tánica.
Μακριά απ’ τη λογική του εγκλεισμού, τούτο ‘δώ δεν αποτελεί ένα κάλεσμα υπέρ της αθωότητας των συντρόφων · μήτε ένοχοι είναι, μήτε αθώοι. Είναι κομμάτι εκείνων που βρίσκονται απ’ την άλλη πλευρά του μηχανισμού της κυριαρχίας και της κοινωνίας που τη συντηρεί, είναι κομμάτι εκείνων που δήλωσαν ξεκάθαρα πως δε συνδιαλέγονται με την καταστολή όταν τους χτυπά την πόρτα, εκείνων που κραυγάζουν “Θάνατος στο Κράτος” και “Ζήτω η Αναρχία” μες στα μούτρα των δικαστών. Δεν αναγνωρίζουμε την εξουσία της δημοκρατίας και τα δίκτυα της κυριαρχίας της πάνω στις δράσεις των συντρόφων και στον υποτιθέμενο “εγκληματικό” χαρακτήρα των ενεργειών για τις οποίες κατηγορούνται. Τούτο το κάλεσμα αφορά τη διασπορά των εχθροπραξιών μέσω δράσεων, ως κίνηση αλληλεγγύης μ’ εκείνες κι εκείνους που μάχονται · πρόκειται για την αλληλεγγύη η οποία διαχέεται απ’ την επιθετική δράση ενάντια στην επιβαλλόμενη κανονικότητα, καθώς τέτοιες κινήσεις αλληλεγγύης διευρύνουν επίσης την αναρχική ανταρσία ενάντια στην κυριαρχία.
Δεν είναι πρωτόγνωρο το γεγονός πως το κράτος δολοφονεί και βασανίζει, όχι μόνον επιστρατεύοντας θανατοπολιτικές, αλλά πρωτίστως τον ένοπλο βραχίονα των δυνάμεων του νόμου και της τάξης, δηλαδή τις πάντοτε άθλιες αστυνομικές δυνάμεις.
Ο ρόλος της εκκλησίας σε τούτη τη μίζερη ζωή είναι θεμελιώδης, η εκκλησία αποτελεί την πνευματική μήτρα ξεδιάντροπων και αποφασισμένων κυρίαρχων. Η εκκλησία, οποιαδήποτε κι αν είναι, αποτελεί έναν απ’ τους μεγαλύτερους συνενόχους στην επιβολή της αρρωστημένης τάξης της δημοκρατίας και της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας, προκαλώντας στους ανθρώπους την ασθένεια της κατωτερότητας και της υπαγωγής της ζωής και των αποφάσεών τους σ’ ένα ανύπαρκτο φετίχ. Δε φαίνεται όμως ν’ ανησυχούν και πολλοί για τις μυριάδες ανθρώπων που απώλεσαν την ελευθερία να δρουν και να σκέπτονται, υπό την κυριαρχία κάποιου πάστορα ή ιερέα.
Σε δαύτη τη μεριά της ράχης, το σκηνικό δε διαφέρει και πολύ. Γνωρίζουμε ακόμη περισσότερα σχετικά με την αστυνομία που δολοφονεί και ακρωτηριάζει, σχετικά με τη ζωή που καταδικάζεται στη μιζέρια, και τον ρόλο των πάμπολλων εκκλησιών στον πολλαπλασιασμό των παραιτημένων και θλιβερών υποτελών.
Κάποιες και κάποιοι από ‘μάς επέλεξαν να θρέψουμε την οργή μας ενάντια σ’ όλα δαύτα τα φλέγοντα, έχοντας κατά νου πως η παθητικότητα ενισχύει μονάχα τους κυρίαρχους, πως η συνενοχή όλων είναι θεμελιώδης για τον θρίαμβο των κυρίαρχων. Σε καιρούς όπου πολλά λέγονται ενάντια στον φασισμό, όπου συνεχώς ακούγονται φράσεις όπως “με τον φασισμό δε συνδιαλέγεσαι, πολεμάς”, επιλέγουμε να μιλήσουμε μέσω δράσεων, κι αυτό αξίζει πιότερο από εκατοντάδες λόγια βουτηγμένα στην κανονικότητα των κοινωνικών δικτύων, το νέο μαντρί της ελευθερίας έκφρασης.
Να γιατί διαλέξαμε τη μέρα όπου ο τύραννος που μας επιβάλλεται σουλάτσαρε στην περιοχή, ούτως ώστε ν’ αποφύγουμε να συμπορευτούμε με την εικόνα κοπαδιού που θέλουν να του παρουσιάσουν.
Αναμένετε να λήξει τούτη η κυριαρχία με την εξάντληση των τυράννων; Καρτεράτε κάποιον νέο ηγέτη ν’ αλλάξει κάτι; Οφείλουμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, και για τον λόγο αυτό είναι ουσιώδες να αντεπιτεθούμε τους βασανιστές μας. Εν τέλει, κάθε βίαιη ενέργεια επικυρώνεται και δικαιοδοτείται από τους τόσους αιώνες κυριαρχίας.
Κάθε μικρή δράση, τόσο απλή όσο το να βάλουμε κάτω κάμποσα λάστιχα, να τα φοκώσουμε με λίγη βενζίνα, να διαταράξουμε την κανονικότητα της όποιας μέρας, προβοκάροντας τους διαφωνούντες, και συμπράττοντας με μαχητική αλληλεγγύη.
Ευελπιστούμε οι φλόγες τούτες να ζεστάνουν και να δώσουν κουράγιο στις αναρχικές και τους αναρχικούς που αντιμετωπίζουν τους παγερούς κατασταλτικούς ανέμους στην Ιταλία, τη Ρωσία, την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Λευκορωσία, τη Χιλή.
Ευελπιστούμε οι φωτιές απ’ τα οδοφράγματα να ζεστάνουν το ψύχος της αυγής.
Το ένα πανό έγραφε: “Μπροστά στον εχθρό: Αδάμαστες/-οι! Δύναμη στη Mônica και τον Francisco”, και το άλλο: “Ενάντια σε κάθε εξουσία! Ζήτω η Αναρχία!”
Πηγή: Anarchists Worldwide
Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok
Leave a Reply