ΣΚΑΒΟΝΤΑΣ ΒΑΘΕΙΑ. ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΣΤΙΣ ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ
” Η μάχη κερδίζεται με τις εφεδρείες”
Ο Άρης Βελουχιώτης προς τον ανθυπίλαρχο Νικηφόρο, ύστερα από την επιτυχή έκβαση της επιχείρησης ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου.
Τον Απρίλιο του 2020- εν μέσω της πρώτης καραντίνας εξαιτίας του covid-19 και πολύ την πριν έναρξη των μαζικών εμβολιασμών με τα νέα βιοτεχνολογικά εμβόλια- ένα μέλος της ομάδας μας, είχε διατυπώσει σε αναλυτικό του άρθρο στο Athens indymedia, μεταξύ άλλων, την εκτίμηση-πρόβλεψη (που δυστυχώς επαληθεύεται) ότι “το φάντασμα του κορωναϊού έχει (για την εξουσία) μπροστά του πεδίο δόξας λαμπρό”. Ένα φάντασμα όχι φυσικά με την έννοια της ανυπαρξίας του ιού καθώς και των σοβαρών υγειονομικών του επιπτώσεων, αλλά με την έννοια της χειραγώγησης και της εκμετάλλευσης του συναισθήματος του ανθρώπινου φόβου και της ανασφάλειας από πλευράς της καπιταλιστικής και της κρατικής εξουσίας με στόχο την μαζική τρομοκρατία, έτσι ώστε να εξυπηρετηθούν για μια ακόμη φορά τα οικονομικά και τα πολιτικά συμφέροντα της κυριαρχίας και όχι φυσικά η υγεία των ανθρώπινων πληθυσμών. Αυτή ακριβώς τη χρονική στιγμή βρισκόμαστε εν μέσω μαζικών κινητοποιήσεων σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και τα νομοθετούμενα ελευθεροκτόνα εκτρώματα τύπου: “Πράσινο διαβατήριο υγείας”, δηλαδή ένα υγειονομικό apartheid-όπως σαφώς καταγγέλεται μέσα από τις διαδηλώσεις και τις άλλες μαζικές κινητοποιήσεις-διαμέσου ενός ιατρικού χαρακτήρα στρατιωτικού ελέγχου κίνησης των πληθυσμών μέσα στο χώρο. Όπως προκύπτει σαφέστατα από τις αναλύσεις των ντοκουμέντων ορισμένων εκ των κινητοποιήσεων αυτών που παραθέτουμε, σε ακολουθία του κύριου αναλυτικού κειμένου που δημοσιεύουμε, στο σημείο που έχουν φτάσει σήμερα τα πράγματα, η εν δυνάμει απόφαση εμβολιασμού του οποιουδήποτε ατόμου δεν θα γίνεται πλέον με βασικό γνώμονα τους λόγους της ατομικής του υγείας και της ελεύθερης απόφασής του (όσο και συζητήσιμοι μπορεί να είναι αυτοί), αλλά με βάση τον υπερισχύοντα φόβο της απώλειας οποιασδήποτε ιδιότητας του ως πολίτη και των “συνταγματικά κατοχυρωμένων” δικαιωμάτων του μέσα στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας. Με αυτήν ακριβώς την έννοια κάνουμε λόγο για την νέα αναδυόμενη κοινωνική συνθήκη του Δημοκρατικού ψηφιακού ολοκληρωτισμού και επιχειρούμε, για μια ακόμη φορά, να την εμβαθύνουμε περισσότερο μέσα στο κείμενο που ακολουθεί. Στην ουσία, από όποιο σημείο και αν θελήσουμε να πιάσουμε το νήμα, από την αρχή ή το τέλος, από τις καταστροφικές συνέπειες των νέων ιών σαν τον covid ή από τις καταστροφικές συνέπειες των πλημμυρών και των πυρκαγιών που μαίνονται αυτή τη στιγμή σε ολόκληρη την Ευρώπη και αλλού, η ανθρώπινη ματαιοδοξία της εξουσίας αποτελεί δίχως αμφιβολία τον σημαντικότερο παράγοντα των δεινών που κατέτρεχαν στο παρελθόν και θα εξακολουθήσουν με ακόμη δριμύτερο τρόπο να κατατρέχουν στο μέλλον μια ανθρωπότητα που εξακολουθεί στην πλειοψηφία της να συμπεριφέρεται στο δημόσιο χώρο σαν μια μάζα ηλιθίων.
Αν κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών γράψαμε αρκετά κείμενα αναφορικά (και ενάντια) με τον μαζικό βιοτεχνολογικό εμβολιασμό, δεν είναι εξαιτίας μιας εμμονής που μας κατατρέχει, αλλά αντίθετα διότι το θεωρούμε ένα θεμελιώδες ζήτημα. Επαναλάμβάνουμε για μια ακόμη φορά ότι το αποφασιστικό σημείο δεν είναι οι άμεσες υγειονομικές ζημιές που αυτός μπορεί να προκαλέσει, όσο οι γιγαντιαίες αχαρτογράφητες περιοχές και οι επιπτώσεις τους σε μεσο-μακροπρόθεσμους όρους (πάνω στα ανθρώπινα σώματα και τους ιούς) και, ακόμη περισσότερο, οι κοινωνικές του επιπτώσεις.
Φτάνει να σκεφτούμε την τεράστια ποσότητα προσωπικών δεδομένων που η φαρμακευτική βιομηχανία περισυλλέγει χάρη στον εμβολιασμό εκατομμυρίων ατόμων. Αυτό είναι το πραγματικό “κρατικό μυστικό” πίσω από την αδιαφάνεια που καλύπτει τις συμφωνίες μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ” Big Pharma”, πολύ περισσότερο από την τιμή πώλησης των εμβολίων ή τη νομική ατιμωρησία που έχουν εξασφαλίσει οι φαρμακευτικές βιομηχανίες (το σκάνδαλο Novartis φαντάζει μπροστά της αστείο για μικρά παιδιά) σε περίπτωση σοβαρών υγειονομικών επιπλοκών ή θανάτων. [1]
Όπως αναφάνηκε δημόσια στην περίπτωση του κράτους του Ισραήλ, -ενώ στα μέρη μας συνεχίζεται να παίζεται ακόμη η θεατρική κωμωδία αναφορικά με την συναίνεση διαμέσου της κατάλληλης πληροφόρησης και της “προστασίας των προσωπικών δεδομένων”- η διάθεση των ιατρικών δεδομένων των ατόμων στην Pfizer ήταν ένας από τους παράγοντες κλειδιά για την εφαρμογή της γεωπολιτικής των εμβολιασμών. Αυτά τα δεδομένα είναι πιθανά πιο πολύτιμα από τα ίδια τα άμεσα κέρδη των εταιριών ( όχι τυχαία η Astra Zeneca ανακοίνωσε ότι θα απέχει “μέχρις ότου θα διαρκεί η κατάσταση της πανδημίας”, εξασφαλίζοντας στους μετόχους της ότι τα κέρδη τους θα επιτευχθούν με τους μελλοντικούς -και περιοδικούς- επανεμβολιασμούς). Ταυτόχρονα, ο διευθύνων σύμβουλος της Pfizer κατονόμασε το κράτος του Ισραήλ ως “το παγκόσμιο εργαστήριο”.
Η διάθεση του εμβολίου σου κατ’ αποκλειστικότητα σε ένα ολόκληρο πληθυσμό και η προοδευτική περισυλλογή των υγειονομικών του δεδομένων αποτελεί αναμφισβήτητα το όνειρο της κάθε πολυεθνικής. Και μπορούμε φυσικά να κάνουμε μια υπόθεση επάνω στην κατεύθυνση στην οποία θα χρησιμοποιηθούν όλα αυτά τα δεδομένα: προς τις ψηφιακές και τις βιοηλεκτρονικές θεραπείες, οι οποίες είναι σε θέση να αντικαταστήσουν τις πρωτείνες, τα μόρια και όλα τα ενεργά βιολογικά στοιχεία του ανθρώπινου σώματος με μικροσκοπικά-νανοτεχνολογικά software, διαμέσου κατάποσης. Πρόκειται για μια καινούρια αγορά, εξού και ο λόγος της συγχώνευσης μεταξύ των γιγάντων της ψηφιακής βιομηχανίας που έχει αρχίσει ήδη από καιρό με την φαρμακευτική βιομηχανία (για παράδειγμα-πέρα από το ήδη γνωστό μεταξύ Microsoft και Biontech στο οποίο αναφερθήκαμε σε προηγούμενο άρθρο μας- μεταξύ της Google και της ελεγχόμενης από αυτήν Verily Life Sciences και της Glaxo, για να δώσουμε δύο άλλα ονόματα).
Οι ψηφιακές θεραπείες -περί των οποίων όχι τυχαία γίνεται ολοένα συχνότερα λόγος στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο- έχουν μπεί από το 2017 στο εμπόριο στις Ηνωμένες Πολιτείες, χρονιά κατά την οποία η Ομοσπονδιακή Αρχή Φαρμάκου (FDA) έδωσε την άδεια. Μέσα σε αυτή την αγορά η Ευρώπη βρίσκεται μάλλον σε καθυστέρηση. Χωρίς αυτό να σημαίνει-ιδίως στη Γερμανία- ότι λείπουν τα παραδείγματα των εταιριών biotech που ήδη παρήγαγαν τις νανο-πληροφο-βιο εφευρεύσεις τους για να θεραπεύσουν την υπέρταση, τον διαβήτη ή την παχυσαρκία.
Τι ακριβώς λείπει λοιπόν αυτή τη στιγμή που μιλάμε; Η κοινωνία μέσα στην οποία να τις κάνουν να δουλέψουν.
Ας δώσουμε το πιο χτυπητό παράδειγμα: αυτό των αυτοκινήτων. Για να ξεκινήσει η λειτουργία της αγοράς των αυτοκινήτων που διαθέτουν τηλεκατευθυνόμενη (αυτόνομη!) οδήγηση , είναι απαραίτητη πρώτα η ύπαρξη πόλεων (έξυπνων) μέσα στις οποίες έχουν φυτευτεί παντού αισθητήρες. Για να κατασκευαστούν οι “έξυπνες πόλεις” είναι αναγκαία η κατασκευή του δικτύου 5G καθώς και η παρουσία ενός μηχανισμού Τεχνητής Νοημοσύνης σε θέση να αναλύει μια τεράστια ποσότητα δεδομένων. Την Google, την Microsoft ή την Amazon [2] δεν τις ενδιαφέρουν τα αυτοκίνητα καθαυτά, αλλά μονάχα τα ψηφιακά τους ταμπλώ (τα αυτοκίνητα, αν μπορούσαν, θα τα διέθεταν στο εμπόριο σε τιμές κόστους….όπως ακριβώς κάνει η Astra Zeneca αυτή τη στιγμή με τα εμβόλια της, σε αναμονή φυσικά των κερδών που θα αποκομίσει από την εκμετάλλευση των Big Data).
Ας ξαναεπιστρέψουμε όμως στις ψηφιακές θεραπείες. Δεν είναι αρκετό να έχεις ένα σώμα-μηχανή που να δέχεται θεραπεία με ένα φάρμακο-software. Χρειάζεται (για το κεφάλαιο) μια κοινωνία-μηχανή.
Ένας αισθητήρας τον οποίο αποδέχομαι να καταπιώ διαθέτει ένα νόημα μονάχα στην περίπτωση που στο μεταξύ έχουν αναπτυχθεί, σε κοινωνικό επίπεδο, αυτές οι υποδομές μέσα στις οποίες μπορεί να τοποθετηθεί το ανθρώπινο σώμα που πρέπει να θεραπευθεί: ένα αποτελεσματικό ψηφιακό δίκτυο ώστε να καταστεί εφικτός ο ιατρικός έλεγχος εξ αποστάσεως, με άλλα λόγια, η τηλε-ιατρική.
Και είναι ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση που θα διοχετευτούν τα χρήματα του αποκαλούμενου σχεδίου ανάκαμψης (Ελλάδα 2.0) που ο πανευτυχής πρωθυπουργός-ως, μεταξύ των άλλων αρμοδιοτήτων του, ατζέντης των πολυεθνικών-ανακοίνωσε, και όχι αντίθετα προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης και της χρηματοδότησης του υφιστάμενου “συμβατικού” Εθνικού Συστήματος Υγείας του οποίου, με αυτήν ακριβώς την έννοια, η υποχρηματοδότηση θα πρέπει να θεωρείται πλέον εξασφαλισμένη. Αυτό ακριβώς το πράγμα θεωρείται επίσης από πλευρας σχεδόν όλων αυτή τη στιγμή, ως πρόοδος προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση. Χρειάζεται μάλλον χιούμορ για να μπορέσει κάποιος να διασκεδάσει τις εντυπώσεις μιας πραγματικά δραματικής κατάστασης σε εξέλιξη, και με αυτή την έννοια θα λέγαμε οτι η συνολική κατάσταση θυμίζει περισσότερο όχι Ελλάδα 2.0, αλλά μάλλον Χαβάη 5.0 !
Ο επιθεωρητής Μαγκάρετ και οι συνεργάτες του είναι προ πολλού πανέτοιμοι να παρέμβουν ανά πάσα στιγμή για λόγους δημόσιας ασφάλειας και με άμεσο στόχο να προστατεύσουν για μια ακόμη φορά τον δύσμοιρο και “απληροφόρητο” πολίτη.
Η ψηφιακή μετάβαση δεν είναι λοιπόν ένα σλόγκαν, αντίθετα, είναι ένα σχέδιο που επαναδιαμορφώνει ολόκληρη την κοινωνία (συμπεριλαμβανομένων των υγειονομικών υποδομών), ένα σχέδιο το οποίο έχει καταστροφικές οικολογικές επιπτώσεις, οι οποίες με τη σειρά τους αποτελούν την αιτία καινούριων “κοινωνικών και φυσικών ανισοροπιών” με την εμφάνιση των νέων ιών να είναι, αυτή τη στιγμή, το πιο οφθαλμοφανές τους αποτέλεσμα και η διασπορά των οποίων θα τροφοδοτήσει με άλλοθι μια επιπλέον τεχνολογική φυγή προς τα εμπρός : την ψηφιοποίηση των ανθρώπινων σωμάτων.
Πολύ πιθανά το πρώτο βήμα προς τις ψηφιακές θεραπείες θα είναι τα νέα “εμβόλια” που θα είναι σε μορφή τσιρότου, ή σπρέϋ μύτης, ή σταγόνων, ή χαπιών ή μικροτσίπ. Το “περίβλημα” σε κάθε περίπτωση έχει ελάχιστη σημασία: πρόκειται για νανο-αισθητήρες σε θέση να καταγράψουν “σε πραγματικό χρόνο πόσα αντισώματα έχουμε, ποιά είναι η κατάσταση της υγείας μας και αν είναι απαραίτητο να διαβιβάσουν αυτά τα δεδομένα στον οικογενειακό μας γιατρό χωρίς να κάνουμε ούτε ένα βήμα από το σπίτι μας”. Κοντολογίς, ” η επιτάχυνση που ο Covid προσέδωσε σε τεχνολογικούς όρους δεν θα τελειώσει με την πανδημία, τουναντίον”.Εδώ και κάποιους μήνες έχει ξεκινήσει μια “μελέτη του πανεπιστημίου της Οξφόρδης πάνω σε ένα εμβόλιο υπό μορφή σπρέϋ και πρωτοτύπων εμβολιακών smart-patch σε πειραματικό στάδιο στο Swansea, πάντοτε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τι ακριβώς όμως είναι ένα smart-patch; Είναι μια τεχνολογία που βρίσκεται υπό μελέτη ήδη εδώ και αρκετό καιρό επίσης και για τη διάγνωση άλλων παθολογικών περιπτώσεων ή για τον έλεγχο της κατάστασης της υγείας του ανθρώπινου σώματος: είναι μικροαισθητήρες που, άπαξ έλθουν σε επαφή με το σώμα, μπορούν να αντιληφθούν τις ζωτικές διαφοροποιήσεις που προκαλούνται από συγκεκριμένες ουσίες που κυκλοφορούν. Θα πρόκειται για μικροτσίπ σε θέση να καταγράψουν πόσα αντισώματα κυκλοφορούν αναφορικά με ένα συγκεκριμένο μικροβιακό, ιικό ή βακτηριακό παράγοντα, ανάλογα την περίπτωση”.
“Η έρευνα θα μπορούσε να προσανατολιστεί, από την άποψη των εμβολίων, σε αυτά τα smart-patch ή τσιρότα που θα μπορούσαν να διοχετεύσουν ή να προκαλέσουν την παραγωγή αντισωμάτων! Από την άλλη πλευρά, τα μικροτσίπ διαγνωστικού τύπου θα μπορούν, με την πάροδο του χρόνου, να εκτιμήσουν ποιά είναι η αντισωματική μας αντίδραση στον εμβολιασμό αλλά επίσης και πολλές άλλες παραμέτρους”. ” Μερικά από τα εβόλια που έχουμε τώρα βρίσκονται σε διαδικασία μελέτης για τη χορήγησή τους από το στόμα υπό μορφή σταγόνων ή χαπιών”.
Από την άλλη, “να φοβόμαστε ένα μικροτσίπ που ελέγχει τα αντισώματά μας είναι πραγματικά παράλογο, άχρηστο και γελοίο. Αντίθετα ο φόβος πρέπει να δώσει τη θέση του στον ενθουσιασμό.” Είναι σαν να πηγαίνουμε στο βενζινάδικο: αντί να πηγαίνουμε κάθε μέρα να βάλουμε 5 ευρώ βενζίνη, γεμίζουμε κατευθείαν το ρεζερβουάρ και η αυτονομία μας διαρκεί για περισσότερο καιρό”. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το σώμα-μηχανή, όπως μας εξηγεί ο λοιμωξιολόγος δρ. Perri: “Βάζουμε όλα τα απαραίτητα για έξι μήνες ή για ένα χρόνο και σε αυτό το σημείο, σιγά-σιγά, από ένα είδος ρεζερβουάρ πού έχουμε μεταξύ των διασυνδεόμενων ιστών υποδόρια, με ένα κανονικό ρυθμό καθημερινά μπαίνει στην κυκλοφορία εκείνη η αναγκαία ποσότητα φαρμάκου, ώστε να καταστείλει τον ιό”. (Εμβολιασμοί με ένα μικροτσίπ. “Να γιατί αυτό είναι το μέλλον”, εφημερίδα: “Il Giornale.it” 13 Απριλίου 2021).
Όπως ορισμένοι Έλληνες σύντροφοι έγραψαν εδώ και αρκετούς πλέον μήνες, τα mRNA δεν είναι ακριβώς εμβόλια, αλλά μάλλον βιοτεχνολογικές πλατφόρμες.Είναι σχεδιασμένα βεβαίως για να ερεθίσουν την παραγωγή αντισωμάτων όπως όλα τα εμβόλια, άλλα το γεγονός ότι είναι υπό μορφή φιάλης (εμβολίου) είναι εντελώς άνευ σημασίας (και αποπροσανατολιστικό). Έχοντας σαν στόχο να μεταδώσουν στο ανθρώπινο σώμα “γενετικές πληροφορίες”, το μέσο μετάδοσης είναι άνευ σημασίας: μπορεί να είναι ένα χάπι, ένα σπρέυ, ένα τσιρότο, οι σταγόνες ή ένα μικροτσίπ.
Όμως, οι πληροφορίες δεν εισάγονται μονάχα, αλλά επιπλέον εξάγονται. Τα υγειονομικά δεδομένα που, διαμέσου αυτού του μαζικού εμβολιασμού, συγκεντρώνει η τεχνο-βιομηχανία από εκατομμύρια ανθρώπινα σώματα θα ενσωματωθούν με τη σειρά τους στις μελλοντικές ψηφιακές θεραπείες. (ένα σημαντικό βήμα που γίνεται σήμερα στην κατεύθυνση του δημοκρατικού ψηφιακού ολοκληρωτισμού).
Μια κοινωνία δεν δομείται μονάχα από υποδομές, αλλά επίσης από “πολιτισμό” (όπως π.χ. ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός), από ηθική , από ιδεολογία. Και άρα είναι επίσης προς αυτή την κατεύθυνση που δουλεύει ο εχθρός. Αυτό το στοιχείο, που κατά συνέπεια, καθιστά επικίνδυνο τον υποχρεωτικό εμβολιασμό (η εφαρμογή του στο υγειονομικό προσωπικό δεν είναι παρά το πρώτο στάδιο), δεν είναι μονάχα η στρατιωτικοποίηση της εργασίας που προωθεί, αλλά επίσης και η ιδεολογία που δρομολογεί σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο.
Η θεραπεία κάθε ασθένειας έχει ένα “κοινωνικό κόστος”, για αυτό τον λόγο κάθε επιλογή αντανανακλάται στο συλλογικό επίπεδο. Το γεγονός αυτό όμως δεν ισχύει, αν σκεφτούμε καλά, μονάχα για αυτά τα πράγματα που προκαλεί η καπιταλιστική δραστηριότητα. Όλες οι “επιστημονικές αποδείξεις” που στοιχειοθετούν επαρκώς μέχρι σήμερα την κοινωνική της βλαπτικότητα (την ατμοσφαιρική ρύπανση που έχει επιδράσει με δραματικό τρόπο στην κλιματική αλλαγή, την ραδιενέργεια κυρίως εξαιτίας της συνεχιζόμενης λειτουργίας και κατασκευής των εργοστασίων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, την βιομηχανική υποβάθμιση της τροφής μας εξαιτίας της εντατικής μονοκαλιέργειας και της χρήσης των χημικών λιπασμάτων, της χημικής εισβολής μέσα στο ανθρώπινο ανοσιοποιητικό σύστημα……….)-δεν είναι σε καμιά περίπτωση ιατρικές συνταγές, είναι λόγια στον άνεμο, εκτός βέβαια αν ένα πραγματικό κοινωνικό κίνημα τις μεταφράσει σε ενεργή αντίσταση, σε επίθεση.
Η ατομική υγεία, αντίθετα, μπορεί να μεταβληθεί, ανάλογα με τη συγκυρία, σε μια συλλογική επιτακτικότητα, σε μια κοινωνική συνθήκη sine qua non. Και ακριβώς έτσι θα συμβαίνει ολοένα περισσότερο στο μέλλον. Μήπως θα έπρεπε λοιπόν από τον εικοστό πρώτο αιώνα να γυρίσουμε πίσω στον ευρωπαικό μεσαίωνα και να απαιτήσουμε ξανά ένα καινούριο habeas corpus ;
Η παχυσαρκία του καθενός μας, ο διαβήτης του, η μανία του στο κάπνισμα είναι ένα κοινωνικό κόστος για τους άλλους. Θα αρνηθείς ίσως να ακολουθήσεις τις τηλε-συνταγές του γιατρού σου, που έχει επεξεργαθεί για λογαριασμό σου η Τεχνητή Νοημοσύνη που αναλύει σε πραγματικό χρόνο τα συγκεντρωμένα δεδομένα διαμέσου του νανο-αισθητήρα που σου πρότεινα να καταπιείς; Μπορεί ίσως να μην μπορώ να σε εξαναγκάσω, αλλά μπορώ σίγουρα να αυξήσω το κόστος της υγειονομικής σου περίθαλψης και της ασφάλισης. Δεν πρόκειται για επιστημονική φαντασία : είναι αυτό ακριβώς που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια στις Η.Π.Α. (Και ο Μητσοτάκης και άλλοι πολλοί, εκεί σπούδασαν, να μην το υποτιμούμε αυτό το πράγμα).
Είναι μέσα σε αυτό το ιστορικο-κοινωνικό πλαίσιο που θα πρέπει να τοποθετηθεί το παρόν βιο-ιατρικό μαζικό πείραμα που συμπληρώνει περισσότερο από ένα χρόνο τηλε-εργασίας, τηλε-εκπαίδευσης και “κοινωνικής αποστασιοποίησης” στο όνομα της “συλλογικής ευθύνης”. Διαβάζοντας βέβαια αυτά που σε γενικές γραμμές γράφονται στο εσωτερικό του “κινήματος” [είναι ελπιδοφόρο ότι τελευταία σημειώνονται ολοένα περισσότερες φωτεινές εξαιρέσεις-(η επιστήμη ως παράγοντας προοόδου, η σημασία των εμβολίων μέσα στην ιστορία κ.λ.π.)-] μοιάζει αντίθετα να βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή του Λουί Παστέρ ή της Ρόζας Λούξεμπουργκ….
Είναι οπωσδήποτε αξιοπερίεργο το γεγονός ότι όποιος υποστηρίζει τη θέση ότι τα πάντα μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία υποτάσονται στη λογική του κέρδους και στους ταξικούς συσχετισμούς της δύναμης, θεωρεί παράλληλα την επιστήμη ως ενα είδος οικουμενικής αξίας, της οποίας αντίθετα ο ρόλος, καθίσταται σήμερα ολοένα κεντρικότερος μέσα στη διαδικασία της καπιταλιστικής αξιοποίησης.
Ανάμεσα στα αναρίθμητα παραδείγματα που θα μπορούσαν να αναφερθούν σχετικά με τη σύγκλιση της επιστημονικής θεωρίας και των σχεδίων της τεχνο-βιομηχανίας, παίρνουμε αυτό των εμβολίων m-RNA τα οποια είναι αποτέλεσμα της σύγκλισης της Τεχνητης Νοημοσύνης, της βιο-πληροφορικής, της γενετικής μηχανικής, της νανοτεχνολογίας και της συνθετικής βιολογίας.
Υπάρχει μέσα στην ιστορία της μοριακής βιολογίας, αυτό το στοιχείο το οποίο για αρκετό χρονικό διάστημα προσδιορίστηκε ως το “κεντρικό δόγμα” της (προτάθηκε το 1958 από τον Francis Crick και ακόλουθα υιοθετήθηκε από τον James Watson): Η γενετική πληροφορία ρέει από το DNA στο RNA και στις πρωτεινες, αλλά δεν μπορεί να πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Αυτό ακριβώς το “δόγμα” λοιπόν, αντικρούστηκε εκτεταταμένα κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, προς ώφελος μιας αποφασιστικά περισσότερο σύνθετης θέασης όσον αφορα τις διαδικασίες του μεταβολισμού που οδηγούν στη σύνθεση των ενζύμων και των πρωτεινών. Νάτο όμως που επανεμφανίζεται σε όλη του τη διάσταση τώρα, ενσωματωμένο -πρέπει να το τονίσουμε αυτό το γεγονός- μέσα στα εμβόλια m-RNA, συνοδευόμενο φυσικά από τις διαβεβαιώσεις ότι η δράση αυτών των τελευταίων δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να τροποποιήσει την γονιδιοματική έκφραση των ανθρώπινων σωμάτων.
Ο λόγος αυτού του ισχυρισμού δεν είναι σε καμμία περίπτωση “επιστημονικός”, αλλά αντίθετα άμεσα διασυνδεμένος με τους τρόπους και τους χρόνους της βιομηχανικής παραγωγής.
Αυτή ακριβώς η απομειωτική θέαση των μεταβολικών διαδικασιών, πράγματι, είναι απλά το πιο αποτελεσματικό μοντέλο ώστε να αναλυθούν και να αλληλουχηθούν τα θραύσματα του DNA στον υπολογιστή, το πιο σύντομο για να καταστούν διαθέσιμες οι παρατηρήσεις και να γίνουν οι μαθηματικοί υπολογισμοί.
Η γονιδιοματική, η μεταγραφική, η πρωτεονομική εξαρτούνται από την δυνατότητα και την ικανότητα των υπολογιστών (και των προγραμματιστών τους) να μορφοποιήσουν σύνθετα συστήματα που κατόπιν η συνθετική βιολογία ή η νανοτεχνολογία κατασκευάζουν (in vitro) μέσα στο εργαστήριο.
Ο τρόπος δράσης μιας πρωτεϊνης, άπαξ είναι προϊόν συνθετικής διαδικασίας, προβλέπει ένα πολύπλοκο σύστημα ενεργοποίησης και απενεργοποίησης, διακοπών, καταρρακτών, αναδρομικών λειτουργιών, ρυθμιστικών μηχανισμών, επιγενετικών διαδικασιών. “Οι σχέσεις που διακυβεύονται, ακόμη και σε μοριακό επίπεδο, είναι στοχαστικής φύσης και χαρακτήρα, ανοικτές και όχι κλειστές, κατά συνέπεια πιθανολογικές” (Nikolas Rose, Η πολιτική της ζωής. Βιοϊατρική, εξουσία και υποκειμενικότητα τον εικοστό πρώτο αιώνα, Εκδόσεις Einaudi, Τορίνο,2008).
Κοντολογίς, αν τα εμβόλια m-RNA είναι δίχως άλλο ένα βήμα μπροστά στο βιοτεχνολογικό bricolage, από την άποψη της επιστημονικής γνώσης που ενσωματώνουν είναι μια οπισθοδρόμηση αρκετών δεκαετιών. Αυτό το λέμε για τους λάτρες της επιστήμης.
Σκοταδιστής ή “αρνητής” [3], κατά συνέπεια, δεν είναι αυτός που προειδοποιεί αναφορικά με τα αχαρτογράφητα πεδία των βιοτεχνολογιών σε μεσο-μακροπρόθεσμους χρονικούς όρους, αλλά αντίθετα, αυτός που σήμερα -ελέγχοντας μονοπωλιακά και άρα ισοπεδώνοντας στην κυριολεξία την πληροφόρηση- διαμηνύει στους τέσσερεις ορίζοντες και λέει: “Τα πλεονεκτήματα είναι ανώτερα από τα μειονεκτήματα. Εμβολιαστείτε και Ευτυχείτε!” (σε αντίθετη περίπτωση ο επιθεωρητής Μαγκάρετ καραδοκεί πάντα στα παρασκήνια). [4]
Ευχαριστώ, αλλά θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου μόνος
Αν τα συνομοσπονδιακά συνδικάτα (στην Ιταλία) ανακοίνωσαν άμεσα τη δουλική τους συγκατάβαση στον υποχρεωτικό εμβολιασμό για το υγειονομικό προσωπικό, η Ένωση των συνδικάτων της βάσης και το συντονιστικό των Cobas εκφράστηκαν ενάντια (οι ανακοινώσεις τους μπορούν να βρεθούν στα αντίστοιχα sites), Και τα δύο αυτά συνδικάτα είναι κατηγορηματικά και αποφασιστικά υπέρ αυτών των εμβολίων , χωρίς ούτε την παραμικρή αναφορά στο γεγονός ότι πρόκειται για γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς που δεν έχουν δοκιμαστεί ποτέ στο παρελθόν επάνω στα ανθρώπινα όντα ( οι αναφορές τους αντίθετα αφορούν τη σημασία των εμβολίων μέσα στην ιστορία, τη μαζική προφύλαξη…..ενάντια στην πολυομελίτιδα).
Στη περίπτωση της Ένωσης των Συνδικάτων της Βάσης, η αντίθεση στην υποχρεωτικότητα είναι μάλλον τυπική, χωρίς να συνοδεύεται από καμιά ανακοίνωση δέσμευσης στην υπεράσπιση εκείνων των εργαζομένων που θα εξαναγκαστούν να απομακρυνθούν απο το χώρο της εργασίας τους.
Το συντονιστικό των Cobas, αντίθετα, δεσμεύεται να τους υπερασπίσει. Η υπεράσπιση “μεμονωμένων περιπτώσεων” (τη στιγμή που αυτοί που δεν θέλουν να εμβολιαστούν ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες), η υπεράσπιση μιας άρνησης που όχι μονάχα δεν συμμερίζονται, αλλά που επίσης θεωρούν ότι συνδέεται ” σε ένα σύνολο λόγων στους οποίους συγκλίνουν αμφιβολίες, ατομικοί φόβοι, προκαταλήψεις και στρεβλή πληροφόρηση”, η υπεράσπιση όποιου, “μεταξύ του υγειονομικού προσωπικού, φοβάται, έχει αφιβολίες και αβεβαιότητες” γιατί ” βρίσκεται στο έλεος συγχισμένων πληροφοριών”! Η υπεράσπιση όποιου δεν κατάλαβε ” ότι τα εμβόλια αντιπροσωπεύουν ένα μέσο προστασίας του πληθυσμού και ειδικότερα των πιο αδύναμων κοινωνικά τάξεων, αυτών οι οποίες πληρώνουν τον υψηλότερο φόρο αίματος μέσα στις πανδημίες”. Κοντολογίς, σε υπερασπίζομαι γιατί είσαι το εξιλαστήριο θύμα πάνω στο οποίο ξεφορτώνονται όλες οι ευθύνες και οι συνέπειες μιας ταξικής και καταστροφικής διαχείρησης της πανδημίας! Γιατί είσαι συναισθηματικός, φοβισμένος και παραπληροφορημένος. Είναι ακριβώς επάνω σε παρόμοιες πατερναλιστικές βάσεις που θα δοθούν χωρίς αμφιβολία μέσα στο μαζικό κίνημα οι μεγάλες μάχες του μέλλοντος.
Αφήνοντας κατά μέρος το στενό περιβάλλον των συντρόφων, γνωρίζουμε είτε γιατρούς είτε-κυρίως- νοσοκόμους και υγειονομικο-κοινωνικούς λειτουργούς που αυτή τη στιγμή οργανώνονται ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Πρόκειται για γιατρούς που έχουν ενεργοποιηθεί στο παρελθόν για να καταγγείλουν τις διάφορες περιβαλλοντικές τοξικότητες (αναφορικά με τις οποίες οι διάφοροι διευθυντές των υγειονομικών δομών, σε τέτοιο βαθμό διαποτισμένοι από επαγγελματική ηθική στην περίπτωση αυτών των εμβολίων, τήρησαν υπεύθυνα σιγή ιχθύος), που όμως αρνούνται να χορηγήσουν κάτι του οποίου τα αποτελέσματα σε μεσο-μακροπρόθεσμη βάση είναι εντελώς άγνωστα.
Πρόκειται για νοσοκόμες που εργάζονται μέσα στα τμήματα Covid των νοσοκομείων, στις οποίες είναι περιττό φυσικά να εξηγηθεί ότι η κατάσταση μέσα στα τμήματα εντατικής θεραπείας είναι δραματική. Πρόκειται για υγεινομικο-κοινωνικούς λειτουργούς που ζήτησαν να τοποθετηθούν μέσα στα τμήματα εντατικής θεραπείας των ασθενών από Covid.
Απέναντι στη λογική του μαζικού εμβολιασμού (ανεξάρτητα ηλικίας, κατάστασης της υγείας, ή από τον βαθμό επίτευξης ενός φυσικού ανοσιοποιητικού τείχους) δεν αντιπροτείνουν…… την κοινωνική επανάσταση, αλλά την άμεση ενεργοποίηση ενός συστήματος έγκαιρων θεραπειών κατ’ οίκο, δηλαδή ένα αποκεντρωμένο χωρικά ιατρικό-υγειονομικό σύστημα δομών πρωτοβάθμιας υγείας που δεν είναι νοσοκομιοκεντρικό, από το οποίο ο εμβολιαστικός μηχανισμός -και κατόπι ο επανεμβολιαστικός- αποσπά και θα συνεχίσει να αποσπά επιπλέον προσωπικό και πόρους.
Ορισμένοι από όλους αυτούς επιπλέον, είναι άριστα καταρτισμένοι και επάνω στις ιδιαίτερες επιστημονικές απόψεις που συνδέονται με τα συγκεκριμένα εμβόλια, ίσως και περισσότερο από τους συνδικαλιστές που δηλώνουν ότι θέλουν να τους υπερασπιστούν.
Άτομα με τα οποία, αν θέλουμε , μπορούμε να αγωνιστούμε μαζί. Επί ίσοις όροις.
Όσο μας αφορά, αυτές οι λιποταξίες από το στρατιωτικο-εμβολιαστικό μέτωπο- οι οποίες εξάλλου προέρχονται από την “πρώτη γραμμή”- είναι ένα σημαντικό σημάδι αντίστασης, μια πολύτιμη ευκαιρία για να δηλώσουμε δυναμικά ότι η παρούσα κοινωνική τάξη γίνεται καθημερινά ολοένα περισσότερο ασύμβατη με την υγεία και με τη ζωή και ότι οι “λύσεις” που προτείνει είναι ενεργό μέρος των καταστροφών που συνεχίζει να προκαλεί.
Γιατί αντιδρούν ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό οι ανά τον κόσμο “παραπληροφορημένοι” των μέσων κοινωνικής δικτύωσης;
Είναι περισσότερο από προφανές, ότι το ΕΚΠΑ και ο εκπρόσωποι του στην Ελλάδα έχουν μεταβληθεί σε παπαγαλάκια της κυβέρνησης, διαδραματίζοντας αυτή τη στιγμή έναν σημαντικό πυροσβεστικό ρόλο αναφορικά με τις εξελισόμενες μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό καθώς και ενάντια στα πάσης φύσης θεσμοθετούμενα-σε ευρωπαϊκό επίπεδο-νομοθετικά εκτρώματα τύπου “πράσινου διαβατηρίου υγείας”.
Δεν νομίζουμε ότι αυτή η στάση υποταγής θα έπρεπε να αντιστοιχεί στο ρόλο ενός από τα θωρούμενα ως σημαντικώτερα πνευματικά ιδρύματα της χώρας, αλλά αντίθετα θα του αντιστοιχούσε αυτός του θάρρους και της μαχητικότητας.
Όμως, και σε αυτή την περίπτωση, η μνήμη των ταγών της εξουσίας αποδεικνύεται για μια επιπλέον φορά κοντόθωρη από τη στιγμή που θίγονται τεράστια οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.
Στο πρόσφατο παρελθόν, η Αίγυπτος του Μουμπάρακ, η Συρία του Άσαντ, η Τουρκία του Ερντογάν αλλά και η Γαλλία του Μακρόν με την συνεχιζόμενη δράση των κίτρινων γιλέκων, είναι μονάχα μερικά από τα παραδείγματα μιας γενικά αποδεκτής θετικής συνεισφοράς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στις κοινωνικές κινητοποιήσεις και τις εξεγέρσεις που έλαβαν χώρα τοπικά, ενάντια στο κρατικό και το καπιταλιστικό black out της πληροφόρησης των επίσημων Μ.Μ.Ε.
Όλοι αυτοί οι υποκριτές λοιπόν δεν έχουν φυσικά επιπλέον το θάρρος να ομολογήσουν ξεκάθαρα σε δημόσο επίπεδο, ότι αυτό που θα ταίριαζε καλύτερα στις επιδιώξεις τους θα ήταν κατά βάθος ένα πολιτικό καθεστώς τύπου Αλ Σίσι, Ερντογάν, ή του κινέζικου κομουνιστικού κόμματος κ.λ.π., που ανάλογα με τη συγκυρία θα έριχνε σε ολοκληρωτικό black out το ίντερνετ ή θα επέβαλε αυστηρή λογοκρισία. Για αυτόν ακριβώς το λόγο μιλούν τώρα για παραπληροφόρηση αναφορικά με το ζήτημα των υποχρεωτικών εμβολιασμών που η κυβέρνηση δρομολογεί.
Όλα τα προηγούμενα φυσικά δεν σημαίνουν με κανένα απολύτως τρόπο ότι, όπως και με όλα τα υπόλοιπα μέσα της ανθρώπινης πληροφόρησης, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν βρίθουν επίσης -όπως επισημάναμε ήδη-από τις ακρότητες διαφόρων ειδών τσαρλατάνων των οποίων οι κυβερνητικές αρχές χρησιμοποιούν εργαλειακά τα περιεχόμενα, έτσι ώστε να διαβάλουν επιπλέον, τη θετική συνεισφορά των εναλλακτικών μέσων πληροφόρησης μέσα στις κοινωνικές διεργασίες και τις κινητοποιήσεις.
Και για του λόγου το αληθές. Και εμείς φυσικά αντλούμε-κριτικά-από τα εναλλακτικά μέσα πληροφόρησης ένα μεγάλο μέρος των πληροφοριών που μας χρειάζονται ώστε να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα την σημερινή πραγματικότητα σε εξέλιξη.
Σύμφωνα λοιπόν με την πλειονότητα των διεθνών εναλλακτικών μέσων πληροφόρησης που συμβουλευόμαστε αναφορικά με το υπό συζήτηση θέμα, αλλά επίσης και των αιτημάτων που προκύπτουν από τις μαζικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται αυτή τη στιγμή σε ολόκληρη την Ευρώπη:το υγειονομικό διαβατήριο πάνω στο μοντέλο Μακρόν ή Μητσοτάκη (παίρνετε και διαλέγετε), η παράταση- διαμέσου νομοθετημάτων-της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και της χρήσης του διαβατηρίου μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, η προβλεπόμενη επέκταση της χρήσης του στα τρένα και στα λεωφορεία, μέσα στα σχολεία και στους μαθητές κ.λ.π., λαμβανομένων σοβαρά υπόψη ότι, όλα αυτά τα μέτρα θα θεωρούνταν αδιανόητα από τον οποιονδήποτε πριν την επιδημία του Covid-19 , δηλαδή η απαγόρευση της κυκλοφορίας, η επιβολή του περιορισμού των μετακινήσεων πού ισχύουν έδω και ενάμισυ χρόνο και τώρα το διαβατήριο για τις μετακινήσεις στο εσωτερικό κάθε χώρας που οδηγεί στους εμβολιαστικούς εξαναγκασμούς, αποτελούν ένα υγειονομικό apartheid διευρυνόμενου στρατιωτικού ελέγχου μέσα σε μια ακήρυκτη κατάσταση εμφυλίου πολέμου.
Επαφύεται στην κρίση του καθενός μας να αποφασίσει αν πρόκειται για Fake news, ή αντίθετα, για μια ρεαλιστική εκτίμηση της παρούσας κατάστασης και των εν δυνάμει συνεπειών της. Σε περίπτωση που ισχύει το δεύτερο, σύμφωνα πάντα με την άποψη συγκεκριμένων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το μοναδικό εμπόδιο που μπορεί να ανατρέψει αυτή την κατάσταση είναι η αντίσταση του κόσμου.
Δεν μπορούμε να κλείσουμε αυτό το κείμενο χωρίς να αναφερθούμε υποχρεωτικά σε δύο από τις εκατοντάδες πολύμορφες δημόσιες παρεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν αυτό το μήνα ανά την Ευρώπη ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό:Αυτή που έγινε στο Τρέντο της Ιταλίας στις 23 Ιουλίου και η οποία οργανώθηκε από αναρχικούς με τους οποίους από ότι φαίνεται μας συνδέουν κοινές απόψεις και προσεγγίσεις επί των συγκεκριμένων ζητημάτων. Ένας άλλος λόγος που επιλέξαμε να παρουσιάσουμε αυτή την παρέμβαση είναι διότι, κατά την άποψη μας, ανακεφαλαιώνει κομβικά σημεία της διεθνούς εξέλιξης της συνολικής κατάστασης μέχρι αυτή τη στιγμή.
Η δεύτερη δημόσια παρέμβαση αφορά ένα κείμενο που μοιράστηκε στους δρόμους του Παρισιού κατά τη διάρκεια των πρόσφατων μαζικών κινητοποιήσεων, το οποίο επίσης ασκεί οξύα κοινωνική κριτική που αφορά σημαντικους προβληματισμούς προς την ίδια πάντα κατεύθυνση.
“……πλέον η κατάσταση στην Ιταλία έφτασε στο σημείο ώστε ένας στρατηγός του ΝΑΤΟ να είναι ο επικεφαλής της εμβολιαστικής εκστρατείας της κυβέρνησης Ντράγκι. Όλοι θυμόμαστε ότι για μήνες μας έλεγαν ότι τα εμβόλια θα μας προστάτευαν από τον ιό, κατόπι τροποποίησαν την αρχική εκδοχή λέγοντας ότι τα εμβόλια δεν εμποδίζουν εντελώς τη μετάδοση του covid-19 αλλά μας προστατεύουν από τις πιο σοβαρές μορφές του. Τα τελευταία νέα λένε τα εξής:
Σύμφωνα με τον Sir Patrick Vallance, ανώτατο επιστημονικό σύμβουλο της κυβέρνησης του Μπόρις Τζόνσον αναφορικά με τους εμβολιασμούς : το 60% των νέων μολύνσεων covid στην Αγγλία έχουν ήδη εμβολιαστεί πλήρως με τις δύο δόσεις της Astra Zeneca. Σύμφωνα επίσης με την εφημερίδα Jerusalem Post: “Περίπου 143 ισραηλινοί που εισάχθηκαν στα νοσοκομεία με covid, τη περασμένη εβδομάδα, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο υγείας: το 58% εξ αυτών ήταν εμβολιασμένο, το 39% δεν ήταν και το 3% ήταν με μια δόση. ….15 από τα 20 άτομα που πέθαναν τον Ιούλιο από covid ήταν εμβολιασμένα.”
Από τη στιγμή που στην Αγγλία το χρησιμοποιούμενο εμβόλιο είναι αυτό της Α.Ζ. και στο Ισραήλ αυτό της Pfizer, δεν υπάρχει λόγος να μην πιστεύουμε ότι και στην Ιταλία τα πράγματα πηγαίνουν ή θα πάνε διαφορετικά .
Στην περίπτωση λοιπόν που θα ήταν τα πραγματικά δεδομένα που θα προσανατόλιζαν τις πολιτικές επιλογές, είναι περισσότερο από λογικό, οι δύο προαναφερόμενες επίσημες στατιστικές που δίνουν την εικόνα από δύο χώρες του Δυτικού κόσμου με το μεγαλύτερο επιτευχθέν εμβολιαστικό αποτέλεσμα στους πληθυσμούς τους, να κάνουν να επανεξετασθεί η συνολική στρατηγική:
Διότι, όχι μόνο τα πειραματικά εμβόλια- που βασίζονται στη γενετική μηχανική-είναι δυνατό να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές ή και θάνατο! Οχι μόνο οι επιπτώσεις τους σε μεσο-μακροπρόθεσμους όρους είναι εντελώς άγνωστες! Οχι μόνο η διάρκεια της ανοσιοποιητικής κάλυψης τους καθιστά απαραίτητο ένα περιοδικό επανεμβολιασμό! Αλλά επίσης το μεγάλο πρόβλημα των εισαγωγών των ασθενών με covid-19 στις Μ.Ε.Θ. δεν πρόκειται να επιλυθεί και να αποσυμφορηθεί η συνολική κατάσταση, αν δεν παρθούν πλέον συγκεκριμένα μέτρα υποστήριξης και λειτουργίας των πρωτοβάθμιων δομών υγείας αποκεντρωμένων παντού μέσα στην επικράτεια, παράλληλα βέβαια με τη θεραπεία του ασθενή στο σπίτι του, με την άμεση συνδρομή του οικογενειακού γιατρού, δημόσιου ή ιδιωτικού.
Δεδομένου ότι μας βομβαρδίζουν εδώ και ενάμισυ χρόνο με τη μιλιταριστική λογική και τη γλώσσα, είναι ενδιαφέρουσα η άποψη ενός γνωστού Γάλλου λοιμωξιολόγου : ” Μια επιδημία αντιμετωπίζεται με τη “βιετναμέζικη” μέθοδο, θεραπεύοντας από σπίτι σε σπίτι και μαθαίνοντας από την αποκομισθείσα εμπειρία και όχι αντίθετα με τις “Ναπολεόντιες στρατιωτικές εκστρατείες”, που μπορούν να αποδειχθούν καταστροφικές, χωρίς δυνατότητα επιστροφής. Διότι υπάρχει αυτή η μικρή λεπτομέρεια την οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε: Αν τα επιστημονικά πειράματα γίνονται μέσα στο εργαστήριο ή σε μικρή κλίμακα, είναι δυνατό να επανεξετασθούν οι αρχικές υποθέσεις σε περίπτωση ανεπιθύμητων αποτελεσμάτων! Οταν όμως το εργαστήριο έχει γίνει ο κόσμος ολόκληρος και τα πειραματόζωα δισεκατομμύρια άτομα, οι επιπτώσεις ενός πειράματος καθίστανται αναπότρεπτες (γιατί δεν υπάρχει ένας κόσμος για ανταλλακτικό και εμείς δεν διαθέτουμε εφεδρικά ανθρώπινα σώματα).
Ομως η λογική-είτε η οικονομική είτε η πολιτική, σε αυτό όπως και σε άλλα πεδία-είναι ακριβώς αυτή των Μεγάλων Εργων.Είναι ακριβώς αυτή η λογική, η οικονομική και η πολιτική, που προκαλεί τις επιδημίες και κατά συνέπεια και οι λύσεις που προτείνει αποτελούν μια επιπλέον φυγή προς τα εμπρός.
Το γεγονός ότι παρά την διάχυτη τρομοκρατία της κυρίαρχης ελίτ και των μέσων πληροφόρησης που ελέγχει, εκατομμύρια ανθρώπινα όντα δεν θέλουν να γίνουν πειραματόζωα, είναι μια μορφή αντίστασης εξαιρετικά σημαντική! Μάλιστα, αναφορικά με τα εμβόλια χρειάζεται αυτή τη στιγμή να αναποδογυριστεί εντελώς η κυρίαρχη άποψη σχετικά με τους κινδύνους και τις ωφέλειες: Μπροστά στους τραυματίες και τους νεκρούς (που είναι ήδη δεκάδες χιλιάδες σε ολόκληρο το κόσμο), η προπαγάνδα κάνει λόγο για τον ατομικό κίνδυνο εμπρός από μια συλλογική ωφέλεια.
Αν όμως παρατηρήσουμε με ποιόν ακριβώς τρόπο τα εμβόλια επιλέγουν καινούριες παραλλαγές του ιού (των οποίων δεν μπορεί εκ των προτέρων να είναι γνωστή η παθογένεια), μπορούμε χωρίς αμφιβολία να πούμε ότι είναι ακριβώς οι κίνδυνοι που είναι συλλογικοί.
Αυτό το πράγμα είναι αλήθεια στο βαθμό που ένας άλλος γνωστός μοριακός γενετιστής ( ένας που η δουλειά του είναι να φτιάχνει ΓΤΟ (γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς) και άρα που δεν είναι ούτε επαναστάτης, ούτε γνωστός αλλά ούτε και φίλος μας) υποστηρίζει την άποψη ότι να έχεις ένα τμήμα του πληθυσμού μη εμβολιασμένο-ιδίως τον νεανικό, που συνήθως δεν παρουσιάζει συμπτώματα covid- είναι ένα “μάνα”, διότι η κυκλοφορία των αρχικών μορφών των ιών επισκιάζει και “ανταγωνίζεται” τις παραλλαγές που αντιστέκονται στα εμβόλια, οι οποίες με τον μαζικό και αδιάκριτο εμβολιασμό θα κατέληγαν να γίνουν κυρίαρχες και ακόμη περισσότερο απρόβλεπτες.
Όμως στη προκειμένη περίπτωση, η λογική είναι ότι κανένα ανθρώπινο σώμα δεν πρέπει να διαφύγει της σύλληψης και ότι πρέπει να γίνει αβίωτη η ζωή των λιποτακτών. Τα άτομα που αποδέχονται όλη αυτή την κατάσταση χωρίς να ορθώσουν ανάστημα είναι , όπως έλεγε η Σιμόν Βέιγ, ” ένα είδος συμβιβασμού μεταξύ του ανθρώπου και του πτώματος”.
Εμείς είμαστε ζωντανές και ζωντανοί, έτοιμοι να δώσουμε μάχη για την ελευθερία και την υγεία τη δική μας και των άλλων.
Γαλλία: το υγειονομικό αδιέξοδο
Φυσικά και ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός για όλους. Και είναι ακριβώς προσφεύγοντας στο φόβο να μην μπορούμε πλέον να κουνήσουμε ούτε το δάχτυλό μας που η κυβέρνηση σχεδιάζει να μεταβάλλει ολόκληρο τον πληθυσμό σε εργαστηριακά ποντίκια.
Αλλά πέρα από τις αμφιβολίες σχετικά με την ορθότητα του μαζικού εμβολιασμού με ένα πειραματικό και ενδυνάμει επικίνδυνο εμβόλιο, ευχόμαστε πραγματικά να κυκλοφορούμε μέσα στη κοινωνία με μια σφραγίδα στο κούτελο, το ράπιντ τεστ, ή τον κώδικα του διαβατηρίου υγείας που θα μας καταστήσουν, χάρη στο θαυματουργό αποτέλεσμα μιας ένεσης, αξιόπιστους πολίτες;
Μήπως τρέφουμε ίσως μια οποιαδήποτε τάση για μια ζωή της οποίας οι προϋποθεσεις, οι συνθήκες και οι ίδιοι οι στόχοι θα έγγειταν στην προσβλητική επίδειξη-απόδειξη της κατάστασης της υγείας μας;
Εδώ και ενάμισυ χρόνο, και περισσότερο, έχουμε παραλύσει εξαιτίας ενός χείμαρου νοσηρών πληροφοριών που κινδυνολογούν και αντιφάσκουν καθώς και εξαιτίας των ελευθεροκτόνων μέτρων που μας απομακρύνουν ολοένα περισσότερο από τον πραγματικό κόσμο, τον βιωματικό.
Και να που φτάσαμε στο σημείο να απαιτούν από εμάς, στο όνομα της “ευθύνης απέναντι στους άλλους πολίτες”, να υπακούσουμε στο φόβο, να αποκαλέσουμε αυτό το πράγμα “θάρρος” και να διαχωρίσουμε τη κοινωνία στα δύο. Δεν υπάρχει η παραμικρή αρετή να υποκύψουμε στους εμβολιασμούς.
Εμβολιασμένοι ή όχι, αυτό δεν μας αφορά, είναι απλά αδιανόητο να δημοσιοποιηθεί ως γεγονός, δεν ανήκει στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης, δεν μπορεί να γίνει ανταλλακτικό νόμισμα, μια θεώρηση της ύπαρξης ή της ταυτότητας. Αυτό το πράγμα ανήκει αντίθετα στη σφαίρα της πίστης, της ιδιωτικότητας, της εγκατάλειψης.
Και αν εγώ αρνούμαι να εμβολιαστώ, ή αν, ακόμη και αν εμβολιαστώ, αρνούμαι να το επιδείξω, θα τεθώ στο περιθώριο της δημόσιας ζωής; Θα χάσω για αυτό το λόγο, τη δουλειά μου, δεν θα μπορώ πλέον να συναναστραφώ με όλα τα κοντινά μου άτομα;
Τι είδους ζωή είναι αυτή στην οποία εξαναγκάζεσαι να επιδείξεις δημόσια μια πλασματική απόδειξη μιας άδειας ύπαρξης; Να καμαρώσεις για μια ψηφιακή νομιμοποίηση σε βάρος της απλής ύπαρξης σου;
Και όλοι αυτοί που αρνούνται τον εμβολισμό( και που δεν εμποδίζουν κανένα να τον αποδεχθεί) πρέπει να υποστούν τη διαρκή υποψία ότι είναι επικίνδυνοι, μέχρι σημείου να φτάσουν ίσως να υποδηλώσουν τη παρουσία τους με ένα καμπανάκι, σαν τους λεπρούς;
Εξάλλου, ο σεβασμός των προσωπικών δεδομένων και του ιατρικού απόρρητου μας επέτρεπε, μέχρι πρότεινος, να θεωρούμε ότι είμαστε ακόμη άνθρωποι, πριν να γίνουμε όλοι μας εν δυνάμει άρρωστοι τους οποίους τους διαχειρίζονται κάτω από καινούριες ιατρικές ταυτότητες (ο Μένγκελε κατάφερε τελικά να μπει από το παράθυρο σ.τ.μ.)
Θέλουμε πραγματικά, όταν επιχειρούμε μια οικονομική δραστηριότητα ή όταν εργαζόμαστε σε ένα δημόσιο χώρο, να γίνουμε πράκτορες μιας παρανοϊκής πολιτικής μιας κυβέρνησης που διεξάγει μια εκστρατεία, με τίμημα την εξαφάνιση της πιο στοιχειώδους ευγένειας και της φιλοξενίας σε μια ζωή που αξίζει ακόμη τον κόπο να ονομάζεται έτσι;
Να το πούμε με διαφορετικά λόγια: Ίσως οι μπάρμαν, οι πιτσαδόροι, οι βιβλιοθηκονόμοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, αυτοί που δουλεύουν στα γκισέ κ.λ.π. πρέπει να τρέφουν τη φιλοδοξία να γίνουν μπάτσοι; Να απαιτούν από εδώ και στο εξής και πριν από οτιδήποτε άλλο για να κάνουν τη δουλειά τους, τα πιστοποιητικά υγείας του κοινού;
Και να που, καθόλου τυχαία, (ύστερα από μια μακρά περιόδο “δημοκρατίας” και “προόδου”) φτάσαμε τελικά στο σημείο, όχι για λόγους υγείας, αλλά εξαιτίας του φόβου της απαγόρευσης εισόδου και αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να βρουν κλειστές τις πόρτες κάθε δημόσιου χώρου, εκατομμύρια άτομα να αποδέχονται να υποστούν μια ιατρική πράξη, ένα εκβιαστικό βάπτισμα ώστε να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε μια κοινότητα της οποίας κάθε ίχνος ζωής έχει απωλεσθεί προς ώφελος του ψηφιακού ολοκληρωτισμού.
Έπειτα από 200 χρόνια βιοχημικών εμπειριών κάθε είδους, πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι να μην είμαστε τίποτε παραπάνω από λιγότερο ή περισσότερο ενσυνείδητα πειραματόζωα της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Τα ηθικά όρια (ελάχιστα αποτελεσματικά φυσικά) που γεννήθηκαν στη Νυρεμβέργη έπειτα από τα ναζιστικά εγκλήματα, έχουν πάει κατά διαόλου! Τα επιστημονικά πειράματα επάνω στο ζωντανό ανθρώπινο υλικό δεν έχουν πλέον κανένα απολύτως όριο. Βρισκόμαστε ήδη μέσα στη διαρκή φάση 3 του παγκόσμιου εργαστηρίου. Για να έχουμε ακόμη μια δυνατότητα να χαράξουμε μια κοινή εφικτή πορεία, πρέπει να υπενθυμίσουμε, πέρα από οποιαδήποτε διαμάχη, ότι ο Covid είναι πρωτίστως μια βιομηχανική ασθένεια:
– εξαιτίας του τρόπου της εμφάνισής του (είτε αυτός ο ιός προέρχεται από τη μαζική μετατροπή των φυσικών χώρων σε τεχνητούς, είτε προέρχεται μέσα από τα εργαστήρια μαθητευόμενων μάγων που παραμένουν έγκλειστοι μέσα στο τεχνητό κλουβί τους, είτε προέρχεται από τους χώρους μαζικής εκτροφής ζώων, είναι σε όλες τις περιπτώσεις η λογική της βιομηχανικής ανάπτυξης στο άπειρο που αποτελεί χωρίς καμιά απολύτως αμφιβολία την αιτία)!
– εξαιτίας του τρόπου διάδοσής του (η πρωτοφανής και ενεξέλεγκτη ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου είναι σαφώς η μοναδική αιτία μιας πλανητικών διαστάσεων μόλυνσης με μια εντελώς πρωτοφανή για τα ιστορικά δεδομένα ταχύτητα)!
– εξαιτίας της κατάστασης της υγείας των ατόμων που πεθαίνουν (η μεγάλη πλειοψηφία των ατόμων που πέθαναν από Covid είχαν ήδη χρόνιες ασθένειες των οποίων η αιτία και η ευθύνη αποδίδεται κυρίως στο βιομηχανικό περιβάλλον μέσα στο οποίο είναι καταδικασμένα να ζουν).
Ποτέ στο παρελθόν αλλά κυρίως αυτή τη στιγμή δεν θα ήταν λογικό και θεμιτό να παραδοθούμε στις υποσχέσεις της βιομηχανίας.
Ας μην τρέφουμε όμως ψευδαισθήσεις. Βρισκόμαστε μονάχα στην αρχή της περιόδου της εμφάνισης των καινούριων αναδυόμενων μικροβίων και των ιών. Ήδη εδώ και 30 χρόνια είμαστε μέσα σε μια φάρμα των ζώων υπομένοντας τα αποτελέσματα των υγειονομικών νορμών που καθορίστηκαν ως απάντηση σε αυτές τις καινούριες επιδημίες : δεν πρόκειται για ένα ζήτημα επίθεσης ενάντια στις αιτίες- ο εξωγήϊνος πολλαπλασιασμός των τρόπων μαζικής εκτροφής (τόσο παρόμοιος με τις συνθήκες ζωής της πλειοψηφίας των ανθρώπινων όντων)- αντίθετα καθίσταται πάσει θυσία αναγκαίο να εξαλειφθούν από προσώπου γης οι ανοικτές φάρμες μαζικής εκτροφής στις οποίες αυτή έχει μεταβληθεί και που παρόσα συμβαίνουν εξακολουθούν να παραμένουν οι μόνες που μας υπόσχονται ότι θα κατορθώσουν να μας σώσουν από μια θανατηφόρα ζωή που εντελώς ψευδαισθησιακά εξακολουθεί να συντηρείται κάτω από ένα γιάλινο θόλο.
Ας αποφασίσουμε κατά συνέπεια να υποστηρίξουμε με ανιδιοτελή και όχι εικονικό τρόπο κάθε παραβατικό στο υγειονομικό διαβατήριο καθώς και στην πολιτική του μαζικού εμβολιασμού άτομο, καταπολεμώντας τη εμμονική πίεση που ασκείται μεταξύ συναδέλφων, φίλων, γειτόνων κ.λ.π., μην υποπίπτοντας στη κρατική προπαγάνδα που πουλά τη χρήση του εμβολίου με τον αέρα της ευεργεσίας, συσπειρώνοντας τις δυνάμεις μας γύρω από τους δημόσιους χώρους και τα καταστήματα που δηλώνουν την άρνησή τους να συμμορφωθούν, ενσαρκώνοντας σε τελική ανάλυση αυτό ακριβώς το ερώτημα η απουσία του οποίου μας βαραίνει: Για ποιό λόγο ζούμε;
ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ
Διεθνιστική Αναρχική Ομάδα
Σημειώσεις
[1] Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ε.Ε., μεχρι τις 3 Ιουλίου 2021, εξαιτίας της μαζικής χρήσης των βιοτεχνολογικών εμβολίων σημειώθηκαν στο εσωτερικό των χωρών μελών 17.503 θάνατοι καθώς και 1.687.527 παρενέργειες σε διάφορα άτομα εκ των οποίων το 50% σοβαρές.Αυτά για να στοιχειοθετηθεί μέχρι στιγμής επαρκώς η θέση μας ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο μαζικό βιοτεχνολογικό πείραμα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
[2] Το αφεντικό της Amazon, Jeff Bezos, σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε γνωστή οικονομική εφημερίδα τον Ιούνιο του 2021, επενδύει στην κατασκευή καινούριου εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας στην Μ. Βρεττανία (κοντά στην Οξφόρδη), διαμέσου της καναδικής start-up General Fusion, το οποίο αναμένεται να λειτουργήσει μέσα σε 3 χρόνια.Ίσως για να αντιμετωπίσει χωρίς προβλήματα τις τεράστιες ποσότητες ενέργειας που απαιτούνται για την λειτουργία των πληροφορικών υποδομών των επιχειρήσεων του ανά τον κόσμο.
[3] ” Η τεχνολογική πρόοδος είναι σαν ένα τσεκούρι στα χέρια ενός ψυχοπαθή εγκληματία”.
Δεν παραθέτουμε σε αυτό το σημείο ούτε τυχαία αλλά ούτε άλλο τόσο επειδή θέλουμε να εντυπωσιάσουμε τον οποιοδήποτε, τα λόγια του Albert Einstein, αναφορικά με αυτό το καυτό κοινωνικό ζήτημα, για το οποίο αυτός όπως και πολύ άλλοι σαν κι αυτόν, κατόπι, συνειδητοποίησαν τις επιπτώσεις των πράξεων τους και κατά συνέπεια ανέπτυξαν σθεναρή αυτοκριτική καθώς και εκτεταμένη κοινωνική κριτική σκέψη.
“Αντιεμβολιαστές”, “Αρνητές” και Fake News.
Δεν θεωρούμε άλλο τόσο ότι είμαστε σε θέση να κάμψουμε- λόγω της αδυναμίας των ταξικών συσχετισμών αυτή τη στιγμή- την δυναμική του δημοκρατικού μηχανισμού μονοσήμαντης πληροφόρησης (προωθεί, όπως είναι λογικό, μονάχα την κυρίαρχη διεθνή άποψη του κράτους και του κεφάλαιου) εφαρμόζοντας πιστά-όσο και αν ακόμη μπορεί να ακούγεται παράδοξο- την ναζιστική γκεμπελική μέθοδο της γενικευμένης παραπληροφόρησης και της ισοπέδωσης των κριτικών κοινωνικών αντιστάσεων.
Δημοκρατικός ψηφιακός ολοκληρωτισμός.
Αυτή είναι ακριβώς, κατά την ταπεινή μας άποψη, η κοινωνική συνθήκη στην οποία μεταβαίνουμε ολοταχώς έπειτα και από την ουσιαστική επιτάχυνση -“ατύχημα διαδρομής”-την οποία προσέδωσε στην συνολική κατάσταση η επιδημία του Covid 19. Η κριτική μας στα βιοτεχνολογικά εμβόλια αποσκοπεί κατά συνέπεια μονάχα στο να προσανατολίσει την εναπομείνουσα σημερινή κριτική κοινωνική σκέψη στο Δάσος και όχι αποκλειστικά στα βιοτεχνολογικά εμβόλια που είναι το δέντρο.
Η κατασκευή στερεότυπων είναι μια βασική αρχή της λειτουργίας και της αποτελεσματικότητας ενός δημοκρατικού στο όνομα, αλλά στην ουσία μονοσήμαντου μηχανισμού κοινωνικής πληροφόρησης.
Για να μπορέσουμε να διαπραγματευτούμε αυτά τα ζητήματα με τρόπο που να είναι εύκολα κατανοητός, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια απλή μαθηματική αναλογία στην οποία θα φτάσουμε στην συνέχεια.
Είναι αδιαμφισβήτητο, ή τουλάχιστο αν προτιμάμε, αναμφίβολο, ότι όσο αφορά τις τεχνικο-επιστημονικές και ιατρικές πληροφορίες επάνω στον Covid-19, την προέλευση και τη διάδοσή του, στο πώς εξαπλώνεται καθώς και στα μέτρα που πρέπει να παρθούν για να περιοριστεί, υφίσταται αδυσώπητα ένα είδος μονοδιάστατης σκέψης.
Τι μπορεί άρα να κάνει όποιος κατέχει τα μέσα για τη διάδοση της μονοδιάστατης σκέψης έτσι ώστε να συκοφαντήσει κάθε άλλη μορφή σκέψης;
Είναι απλό. Να βρεί μια λέξη (στερεότυπο) η οποία να μπορεί να επαναφέρει στη μνήμη τις θηριωδίες του παρελθόντος και του παρόντος και να την κολήσει κατόπι σαν ετικέτα σε κάθε άτομο το οποίο διαφοροποιείται έστω και ελάχιστα από την κυρίαρχη ιδεολογία.
Όταν μέχρι πρόσφατα (στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα) ξεστομίζονταν η λέξη “αρνητής” και “αρνητισμός” σήμαινε ότι μιλάμε για νεοναζιστές που αρνούνται την ύπαρξη του ολοκαυτώματος και των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Το να εφαρμοστεί, κατά συνέπεια, η ετικέτα του “ΑΡΝΗΤΗ” (όπως δυστυχώς κάνουν άκριτα σχεδόν όλοι αυτή τη στιγμή) σε οποιαδήποτε μορφή ” μη ευθυγραμμισμένης” σκέψης είναι ένα ωραίο παιχνίδι κύρους που καταλήγει στην (προαναφερόμενη) αναλογία:
Όποιος ασκεί κριτική στη διαχείρηση του COVID παίρνει κοινωνικά την ίδια ακριβώς θέση που παίρνουν οι ναζιστές για το ολοκαύτωμα.
Αυτός ακριβώς ο μηχανισμός που τέθηκε σε λειτουργία από πλευράς των κυβερνήσεων και των μέσων μαζικής εξημέρωσης είναι κάτι περισσότερο από κακόφημος, αλλά δυστυχώς όπως ακριβώς και ολόκληρο το ζήτημα του Covid, χωνεύτηκε από πλευράς του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού.
Μια άλλη, θεμελιώδους σημασίας για την εμπέδωση της μονοδιάστατης σκέψης λέξη, είναι τα FAKE NEWS.
Αν αρνητής, ή συνωμοσιολόγος που χρησιμοποιείται συχνά σαν συνώνυμο, είναι η κατηγορία στην οποία ανήκει ένα άτομο που δεν σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο όπως οι μάζες, τα FAKE NEWS είναι το μέσο που χρησιμοποιεί για να διαδόσει αυτές τις πληροφορίες.
Τα FAKE NEWS αφορούν την μεμονωμένη πληροφορία που πηγαίνει ενάντια στο ρεύμα, οποιουδήποτε είδους και αν αυτή είναι.
Πέραν αυτού, είναι ένας όρος στα αγγλικά (σκεφτόμαστε άραγε επαρκώς τι σημαίνουν οι πολυπληθείς αγγλικές λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά;) και το γεγονός αυτό επιτρέπει να ριχτούν μέσα στο ίδιο τσουβάλι ακόμη και πράγματα που δεν είναι “νέα” -news, αλ τσαντίρι νιούζ , όπως έλεγε κάποτε και ο γνωστός ηθοποιός- αλλά αντίθετα είναι σκέψεις, εμβαθύνσεις και ακόμη πολλές φορές είναι η απλή έκφραση αμφιβολιών.
Μια είδηση μπορεί να είναι αληθινή ή ψεύτικη, real ή fake, ακόμη και αν τα πάντα είναι σχετικά, αλλά μια σκέψη (διαλογισμός) δεν μπορεί να είναι. Δηλαδή μπορεί κάποιος να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει μαζί της στη χειρότερη περίπτωση, αλλά για να μπορέσει να τα κάνει αυτά πρέπει πρώτα να την ακούσει ή να την διαβάσει.
Όμως, να κολλάς ετικέτες και χαρακτηρισμούς εξυπηρετεί ακριβώς αυτό το σκοπό: να εξολοθρεύσεις τη κριτική σκέψη και αυτός ο συλλογισμός φυσικά θα μπορούσε να ισχύσει επίσης για μια ολόκληρη σειρά άλλων ζητημάτων.
Από την άλλη, αυτή η μέθοδος είναι το έμβλημα της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε: άν ένα πράγμα είναι κατηγοριοποιημένο σε κάνει να αισθάνεσαι μεγαλύτερη ασφάλεια, δεν σου γεννά αμφιβολίες, δεν σου ζητά να κουραστείς, τι να κάνεις ή τι να σκεφτείς, διότι το σκέφτηκε ήδη κάποιος άλλος για δικό σου λογαριασμό.
Η επίλυση αυτού του ζητήματος είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, εξαιτίας επίσης του γεγονότος ότι δυστυχώς στο εσωτερικό όλων αυτών των ατόμων που δεν σκέφτονται τα πράγματα όπως ο Μητσοτάκης ή ο Χαρδαλιάς, βρίσκεται στην κυριολεξία κάθε καρυδιάς καρύδι, μεταξύ των οποίων σχεδόν σίγουρα και κάποιος αρνητής ναζιστής (αυθεντικού τύπου), μάλιστα, οι τελευταίες πληροφορίες λένε ότι σε πολλές μαζικές κινητοποιήσεις, σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, μεταμφιεσμένοι ακροδεξιοί και νεοφασίστες προσπαθούν με διάφορους τόπους να καβαλικέψουν, ως συνήθως, το κύμμα, καθώς επίσης και πολλοί άλλοι τσαρλατάνοι διαφόρων τάσεων και είναι άλλωστε ακριβώς αυτός ένας από τους λόγους που διευκόλυνε αντικειμενικά αυτή την κατηγοριοποίηση σκοταδιστικής φύσης και χαρακτήρα.
Συμπερασματικά, με αυτή τη σημείωση που ανοίξαμε στο υπό δημοσίευση κείμενο μας, κάνουμε έκκληση για να αναπτυχθεί μια μεγάλη προσπάθεια ώστε να προσπεραστούν αυτές οι φετιχιστικές και αποπροσανατολιστικές κατηγοριοποιήσεις, για να σκεφτεί ο καθένας χρησιμοποιώντας το δικό του μυαλό και να αμφισβητήσει όλα αυτά που προπαγανδίζονται ως “real news”, ενώ αντίθετα αποτελούν μονάχα την έκφραση μιας μονοδιάστατης σκέψης, όσο αφορά τους ιούς, τις μάσκες, τα εμβόλια, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τους χώρους εργασίας και πολλά άλλα ακόμη.
[4] Πριν τον επιθεωρητή Μαγκάρετ, η “Επιστημονική κοινότητα” σε διατεταγμένη υπηρεσία:
Η “τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο” είναι ένα διαφωτιστικό εγχειρίδιο αναφορικά με την επιστήμη της πολιτικής δημαγωγίας που μας άφησε, μεταξύ άλλων, ως παρακαταθήκη ο σπουδαίος γερμανός φιλόσοφος Άρθουρ Σοπενχάουερ.
“Χρησιμοποίησε τα επιχειρήματα του αντιπάλου σου εναντίον του”, είναι ένα από τα γνωστά της αποφθεύγματά.
Να λοιπόν που εντελώς συμπτωματικά, ανήμερα του εορτασμού για τα 47 χρόνια της αποκατάστασης της ελληνικής δημοκρατίας και εν μέσω μαζικών κινητοποιήσεων ενάντια στους υποχρεωτικούς εμβολισμούς, η “επιστημονική κοινότητα” με το δικό της τρόπο δίνει τη συνεισφορά της στις εορταστικές εκδηλώσεις:
“Τα εμβόλια έναντι του κορωνοϊού δεν μπορούν να αλλάξουν τα γονίδια μας και δεν μένουν στο σώμα μας για περισσότερο από μερικές ημέρες” αναφέρουν οι καθηγητές της θεραπευτικής κλινικής της Ιατρικής σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευστάθιος Καστρίτης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ).
Δίνοντας απάντηση στον “αβάσιμο φόβο” ότι αυτά τα νέα εμβόλια “δεν είναι πραγματικά εμβόλια, αλλά ότι θα αλλάξουν κάπως τα γονίδια μας ή θα εισαχθούν στο DNA των κυττάρων μας”.
Είναι αρκετά συχνό αναφέρουν οι δύο καθηγητές, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να αναφέρεται ότι “αυτά τα εμβόλια είναι ένα είδος γονιδιακής θεραπείας, κι αν εν μέρει αυτό δεν είναι εντελώς λανθασμένο, παραλείπονται ορισμένες σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο δράσης των εμβολίων: (η υπογράμμιση δική μας) δεν μπορούν να αλλάξουν τα γονίδια μας και δεν μένουν στο σώμα μας περισσότερο από μερικές ημέρες.Υπάρχουν πολλές διαστρεβλώσεις σχετικά με τον μηχανισμό δράσης από άτομα και οργανώσεις που δεν έχουν σχέση με την επιστήμη και δεν έχουν σχετικές γνώσεις,(η υπογράμμιση δική μας), ονομάζουν τα εμβόλια ως “γονιδιακή θεραπεία”, υποστηρίζουν ότι “δεν είναι πραγματικά εμβόλια” (η υπογράμμιση δική μας) και ότι προκαλούν την παραγωγή τοξίνης από τον οργανισμό”.
Αν αυτή αποτελεί την απάντηση της επιστήμης στο υφιστάμενο πρόβλημα, εμείς επαναλάμβάνουμε ότι δεν βλέπουμε τίποτε το επιστημονικό μέσα σε αυτή, αλλά αντίθετα βλέπουμε μια καθοδηγούμενη πολιτική απάντηση, η οποία μάλιστα χρησιμοποιεί τα αδύνατα σημεία της επιχειρηματολογίας του αντιπάλου ο οποίος είναι οτιδήποτε άλλο παρά επιστήμονες.
Πηγή: Athens Indymedia