Ο αναρχικός σύντροφος μας Claudio Lavazza βρίσκεται στις φυλακές από το μακρινό 1996 έχοντας συμπληρώσει είδη 25 χρόνια συνεχούς κράτησης. Είναι ένας από τους μακροβιότερους πολιτικούς κρατούμενους στην Ευρώπη. Ο Claudio ήταν ένας από τους αγωνιστές που πήρε τα όπλα για να αντιπαρατεθεί πολιτικά και στρατιωτικά με την καπιταλιστική κυριαρχία.
Εξεγερμένος προλετάριος που συμμετείχε σε συγκρούσεις και απαλλοτριώσεις στα πρώτα χρόνια ένταξης του στο κίνημα τη δυναμική δεκαετία του ’70 στην Ιταλία. Ένοπλος μαχητής του επαναστατικού κινήματος των δεκαετιών του 70’ – 80’ στην συνέχεια. Μέλος των Ένοπλων Προλετάριων για τον Κομμουνισμό, μιας οριζόντιας αντάρτικης ομάδας με έντονες ιδεολογικές επιρροές από την εργατική αυτονομία. Συμμέτοχος στην σύμπραξη ομάδων υπό την ονομασία “Οργανωμένοι Κομμουνιστές για την Προλεταριακή Απελευθέρωση”, ένα ένοπλο εγχείρημα για την υποστήριξη φυγόδικων και την απελευθέρωση συντρόφων και συντροφισσών από τις φυλακές. Συνένοχος για την επίθεση στην φυλακή του Φροζινόνε το 1981 όπου απελευθερώθηκαν φυλακισμένοι αγωνιστές.
Σε εποχές όπου το νόημα και το περιεχόμενο των λέξεων δεν είχε παραδοθεί στην μουσειοποίηση, τον αναθεωρητισμό, τον οριοθετημένο ακτιβισμό. Αλλά έβρισκε νόημα μέσα από την έμπρακτη καλλιέργεια της ελπίδας στους φυλακισμένους και τους “εξόριστους” από την έννομη τάξη της αδυσώπητης καταστολής κράτους και παρακράτους. Ότι λέξεις όπως ελευθερία και αλληλεγγύη θα γίνουν πράξη με τα όπλα στα χέρια.
Μετά από απανωτές δυσκολίες και υπό συνεχείς καταδώσεις μετανοημένων μελών ένοπλων οργανώσεων ο σύντροφος αναγκάζεται να φύγει από την Ιταλία και να καταφύγει ως καταζητούμενος στη Γαλλία το 1982, χώρα που υπήρχαν χιλιάδες Ιταλοί πολιτικοί πρόσφυγες διωκόμενοι από το ιταλικό κράτος για την εμπλοκή τους στο επαναστατικό κίνημα. Ήταν μια περίοδος όπου η τότε σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Μιτεράν δέχονταν στο έδαφος της διωκόμενους/καταζητούμενους από την Ιταλία με την προϋπόθεση να “απέχουν από παράνομες δραστηριότητες”, το γνωστό και ως “δόγμα Μιτεράν” έμελε να αρχίσει να ξηλώνετε με τις απαρχές του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” το 2001. Παρέμεινε φυγόδικος για περισσότερο από 16 χρόνια, μέσα στα οποία κατάφερε να επιβιώσει και να στηρίξει υποδομές του επαναστατικού κινήματος μέσα από την πρακτική των απαλλοτριώσεων τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ισπανία. Επέλεξε να βρεθεί στην παρανομία καθώς δεν αναθεώρησε στην επιλογή του. Στην επιλογή του ένοπλου αγώνα ως αναγκαίας συνθήκης ρήξης και πραγματικής επίθεσης στο καπιταλιστικό οικοδόμημα και τις δομές του.
“Η αναρχία είναι από τη φύση της ιλεγκαλιστική, γιατί επιδιώκει να υπάρξει στο περιθώριο της νομιμότητας που επιβάλλει το σύστημα. Εμείς οι αναρχικοί έχουμε τους δικούς μας νόμους και μορφές ύπαρξης, που είναι πάντοτε καταδικαστέοι από τους νόμους και τις μορφές ύπαρξης των κρατών.” ( Claudio Lavazza)
Η στάση του γαλλικού κράτους απέναντι στον Claudio αποπνέει όλον εκείνο τον κρατικό ρεβανσισμό και την αυταρχικότητα που συναντάει κανείς στην αντιμετώπιση των αμετανόητων αντιπάλων της εξουσίας. Οι ποινικές νομοθεσίες γίνονται κουρελόχαρτα και τα
περίφημα “ανθρώπινα δικαιώματα” καταργούνται. Η αστική δικαιοσύνη μετατρέπεται στην εμπροσθοφυλακή του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” και φορώντας την μάσκα της γραφειοκρατίας διεξάγει έναν ανελέητο πόλεμο φθοράς. Ένας μηχανισμός σκληρής ταξικής κυριαρχίας και οργανωμένης κρατικής βίας που αναλαμβάνει την εξόντωση των αμετανόητων αντιπάλων της.
Αυτή τη στιγμή ο σύντροφος μας έχει εκτίσει 25 χρόνια φυλακής στα κολαστήρια των Ισπανικών φυλακών για απαλλοτριώσεις τραπεζών. Στη τελευταία του απαλλοτρίωση, γνωστή και ως “υπόθεση Κόρδοβα” υπήρξε ένοπλη συμπλοκή κατά την οποία 3 σύντροφοι (ανάμεσά τους κι ο Claudio) τραυματίστηκαν σοβαρά, ενώ σκοτώθηκαν και 2 αστυνομικίνες. Την υπόθεση αυτή την έχει εκτίσει εδώ και σχεδόν 1 χρόνο οπότε και μεταφέρθηκε στη Γαλλία ώστε να εκτίσει μια ποινή 10 ετών για μια ληστεία τράπεζας.
Βάσει όμως της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας θα έπρεπε να είχε αποφυλακιστεί εδώ και ένα μήνα (11 Δεκεμβρίου) με τη συμπλήρωση 25 ετών κράτησης καθώς οι συγκεκριμένες ποινές έπρεπε να είχαν συγχωνευτεί μεταξύ τους. Παρ‘ όλα αυτά οι εισαγγελικές αρχές της Γαλλίας το αρνούνται και ζητούν από τον σύντροφο μας να εκτίσει τουλάχιστον άλλα 5 χρόνια πραγματικής φυλακής. Ο σύντροφος έχει προσβάλλει νομικά το καθεστώς εξαίρεσης που βιώνει και διεκδικεί την αποφυλάκιση του ενώ το επόμενο χρονικό διάστημα αναμένετε η εξέταση των αιτημάτων του. Γνωρίζουμε ότι ο βασικός λόγος της άρνησης τους παρά τα τόσα χρόνια φυλακής – αλλά και την εξευτελιστική στάση κομματιών του κινήματος που διαχώρισαν τη θέση τους μπροστά στον φόβο της καταστολής εξαιτίας των νεκρών από την πλευρά του κράτους – είναι ότι δεν υποχώρησε ποτέ από τις αναρχικές αρχές και αξίες, ότι ακόμα και μέσα από την φυλακή συνέχισε να παράγει πολιτικό λόγο, να συμμετέχει σε απεργίες πείνας ενάντια στο καθεστώς τύπου FIES, να διεκδικεί την σύνδεση της δικής του εμπειρίας με την ευρύτερη ιστορική μνήμη . Δεν σταμάτησε να αγωνίζεται και να προπαγανδίζει με όλες του τις δυνάμεις την αναγκαιότητα της επίθεσης ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
Αυτή την στιγμή υπεύθυνο για την παράταση της αιχμαλωσίας του συντρόφου μας και το καθεστώς αυθαιρεσιών και εξαίρεσης που στήνετε εναντίων του είναι το Γαλλικό κράτος. Μέσω του συγκεκριμένου κειμένου και των ελάχιστων προπαγανδιστικών κινήσεων ανοίγουμε τον διάλογο για την ανάγκη να πολλαπλασιαστούν οι δράσεις αλληλεγγύης. Ενώνουμε λοιπόν κι εμείς τη φωνή μας με το κάλεσμα διεθνούς αλληλεγγύης για την απελευθέρωση του συντρόφου Claudio Lavazza. Οι αιχμάλωτοι σύντροφοι είναι σάρκα από την σάρκα των επαναστατικών κινημάτων και θα διεκδικούμε να βρίσκονται στον δρόμο και στους αγώνες του σήμερα.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ CLAUDIO LAVAZZA
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στις κρατικές δολοφονίες
